Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.478.2018.3.AT
z 13 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.), uzupełnionym 21, 28 grudnia 2018 r. i 6 lutego 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z wymianą sterowania wind – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z wymianą sterowania wind.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z 12 grudnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.478.2018.1.AT oraz z 22 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.478.2018.2.AT, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 21, 28 grudnia 2018 r. oraz 6 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Wspólnota Mieszkaniowa (zwana dalej: „Wnioskodawcą” lub „Wspólnotą”) zarządza budynkiem składającym się z lokali mieszkalnych oraz handlowo-usługowych (w tym budynku prowadzona jest również apteka). Są one własnością osób fizycznych i prawnych z udziałami ułamkowymi w częściach wspólnych i gruncie. Wnioskodawca zamierza zrealizować inwestycję polegającą na wymianie sterowania wind, której wartość, według przyjętego przez Wspólnotę, planu ma wynieść 100 000 zł. Przedmiotowa inwestycja ma dotyczyć wyłącznie nieruchomości wspólnej. Ze względu na okoliczność, iż przedmiotowy budynek nie stanowi własności Wnioskodawcy nie może on stanowić środka trwałego Wspólnoty.

Wobec powyższego powstała wątpliwość, czy wydatki poniesione na przedmiotową inwestycję mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, a jeżeli tak, to na jakich zasadach.

W uzupełniniu wniosku ujętym w piśmie z 21 grudnia 2018 r. wskazano m.in., że wskazane we wniosku wydatki zostaną sfinansowane ze środków Wspólnoty zgromadzonych na funduszach remontowym i eksploatacyjnym. Jest również możliwe, że część tych wydatków zostanie także sfinansowana z przychodów osiąganych przez Wspólnotę z innych źródeł tj. w szczególności z czynszów najmu lokali użytkowych. Środki znajdujące się na funduszach remontowym i eksploatacyjnym zostały wpłacone przez właścicieli lokali. Środki z innych źródeł są wpłacane na rachunek Wnioskodawcy przez inne osoby np. najemców lokali użytkowych.

W ocenie Wspólnoty koszty, które zostaną poniesione w związku z wymianą sterowania wind, o których mowa we wniosku, są co do istoty wydatkami ulepszeniowymi (modernizacyjnymi). Wymiana sterowania wind niewątpliwie spowoduje bowiem ich unowocześnienie w wyniku czego zwiększy się ich wartość użytkowa. Ta kwestia, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma jednak w niniejszej sprawie znaczenia z uwagi na fakt, iż właścicielem ani budynku, ani tym bardziej nieruchomości wspólnej, nie jest Wspólnota lecz poszczególni właściciele lokali w odpowiednim stosunku, co oznacza, że nie można w tym przypadku mówić o powstaniu środka trwałego. Aby bowiem mówić o środku trwałym musi on być przedmiotem prawa własności lub współwłasności podatnika, co wprost wynika z art. 16a u.p.d.p. Jednak w tym przypadku tak nie będzie, skoro Wspólnota nie jest właścicielem budynku, ani tym bardziej jego części wspólnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Wspólnotę na inwestycję polegającą na wymianie sterowania wind, której wartość, według przyjętego przez Wspólnotę, planu ma wynieść 100 000 zł, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Wspólnoty na podstawie art. 15 ust. 4d u.p.d.p?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2018 poz. 716; dalej również w skrócie – „u.w.l.”), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną. Zgodnie z art. 6 u.w.l., ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu. W myśl art. 3 u.w.l., grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Wspólnota mieszkaniowa jest podmiotem stosunków cywilnoprawnych. Oznacza to, iż może ona posiadać majątek odrębny od majątków właścicieli lokali (majątek własny). W skład tego majątku mogą jednak wejść jedynie prawa i obowiązki związane z gospodarowaniem nieruchomością wspólną, gdyż z przepisów ustawy o własności lokali wynika ograniczenie zakresu zdolności prawnej wspólnoty mieszkaniowej. Przepisy u.w.l. pozwalają stwierdzić, że do majątku wspólnoty wchodzą przede wszystkim uiszczane przez właścicieli lokali zaliczki w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną (art. 13 ust. l w związku z art. 15 ust. l i art. 14 u.w.l.) oraz pożytki i inne dochody z nieruchomości wspólnej. Ponadto w skład majątku wspólnoty mogą wejść również prawa wynikające z umów zawieranych przez nią w ramach gospodarowania nieruchomością wspólną.

Istotna jest okoliczność, że wspólnota mieszkaniowa, a więc również Wnioskodawca, nie jest właścicielem budynku, co dotyczy również części wspólnych budynku. Z przytoczonych powyżej przepisów u.w.l. wynika natomiast, iż współwłaścicielami budynku, który wchodzi w skład tzw. nieruchomości wspólnej są poszczególni właściciele lokali w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku, a zatem, to poszczególni współwłaściciele lokali będą jednocześnie współwłaścicielami części wspólnej budynku, której dotyczy przedmiotowa inwestycja.

Wspólnota jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, co wynika z art. l ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „u.p.d.p.”), przychodami Wspólnoty są m.in.:

1. przychody z najmu (dzierżawy) lokali użytkowych,
2. przychody z wpłat właścicieli na fundusz eksploatacyjny - zgodnie z przepisami u.w.l., czy
3. przychody z wpłat właścicieli na fundusz remontowy (stawka ustalana na rocznym zebraniu Wspólnoty w zależności od ilości udziałów w częściach wspólnych).
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. l u.p.d.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. l.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. l u.p.d.p., tj.:

1. zostały poniesione przez podatnika,
2. ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu. W przypadku Wspólnoty kosztami uzyskania przychodów będą zatem wszystkie wydatki ponoszone na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz inne wydatki, które pozostają w związku przyczynowym z przychodami, w tym te, które służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e u.p.d.p.).

Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów.

Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że - jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą - są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów. W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d u.p.d.p., zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e u.p.d.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy zamierzona inwestycja niewątpliwie jest celowa, a ze względu na jej charakter, będzie miała niewątpliwie charakter ulepszenia. Jednak z uwagi na fakt, iż właścicielem ani budynku, ani tym bardziej nieruchomości wspólnej, nie jest Wnioskodawca, lecz poszczególni właściciele lokali w odpowiednim stosunku, nie można w tym przypadku mówić o powstaniu środka trwałego. Aby bowiem mówić o środku trwałym musi on być przedmiotem prawa własności lub współwłasności podatnika, co wprost wynika z art. 16a u.p.d.p. Jednak w tym przypadku tak nie będzie, skoro Wspólnota nie jest właścicielem budynku, ani tym bardziej jego części wspólnej.

Tym samym brak jest podstaw do uznania, że w tym przypadku kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy mogą być odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (art. 15 ust. 6 u.p.d.p. w zw. z art. 16 ust. l pkt 1 lit. c u.p.d.p.), ponieważ Wspólnota - jako podmiot niebędący właścicielem budynku, w którym ma być przeprowadzona przedmiotowa inwestycja - nie ma prawa w ogóle dokonywać takich odpisów (tak również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Znak: ILPB4/423-410/12-4/ŁM, winno być: ILPB4/423-410/12-4/MC).

W konsekwencji, skoro brak jest podstaw do dokonywania przez Wspólnotę odpisów amortyzacyjnych, a wydatki z tytułu przedmiotowej inwestycji są niewątpliwie celowe i zabezpieczają źródła przychodów (chociażby z tytułu czynszu najmu/dzierżawy od podmiotów korzystających z lokali użytkowych w budynku) Wspólnota powinna zakwalifikować powyższe wydatki jako koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami i zakwalifikować je do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o przepis art. 15 ust. 4d u.p.d.p. (tak również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 listopada 2013 r. Znak: ITPB3/423-395c/13/PS).

Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez Wspólnotę na inwestycję polegającą na wymianie sterowania wind, której wartość, według przyjętego przez Wspólnotę, planu ma wynieść 100 000 zł, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Wspólnoty na podstawie art. 15 ust. 4d u.p.d.p.

W takim przypadku za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu - w przypadku braku faktury (rachunku) - z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.p.). A zatem określenie „dnia poniesienia kosztu” (tj. uznania go za koszt podatkowy) uzależnione jest od jego zaksięgowania (ujęcia w księgach rachunkowych) przez Wspólnotę (tak interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 lutego 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1678/10/PC.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w zakresie zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.