Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.128.2019.1.MS
z 7 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłacanych na rzecz pracowników nagród rocznych (zaliczek) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłacanych na rzecz pracowników nagród rocznych (zaliczek).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oraz określone spółki od niego zależne (dalej łącznie: „Spółki”), na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK jest K S.A. - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

W Spółce, wchodzącej w skład PGK (dalej: „Spółka”), prawa i obowiązki pracowników i pracodawców określa zarówno Kodeks Pracy, jak również zawarty na podstawie jego regulacji Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników (dalej: „ZUZP”), którego regulacjami objęte są również wszystkie jednostki organizacyjne (Oddziały) wchodzące w skład Spółki.

Zgodnie z postanowieniami ZUZP, Spółka zobowiązana jest do wypłaty swoim pracownikom, poza wynagrodzeniem za przepracowany miesiąc, dodatkowych wynagrodzeń, które mają charakter wynagrodzenia premiowego, wynikającego ze stosunku pracy. Wypłata ta staje się należna po spełnieniu przez danego pracownika/osobę uprawnioną warunków przewidzianych w ZUZP.

Do takich wynagrodzeń należy:

1. nagroda roczna, której warunkiem otrzymania jest przepracowanie przez pracownika roku kalendarzowego w Oddziałach Spółki, przy czym zgodnie z regulacją ZUZP jej wypłata następuje proporcjonalnie do przepracowanego okresu w roku kalendarzowym - wypłata tej nagrody następuje zgodnie z ZUZP w terminie do dnia 15 stycznia roku następnego;
2. dodatkowa nagroda roczna, której wypłata zależy od wysokości osiągniętego przez Spółkę wyniku bilansowego za zakończony rok obrotowy; warunkiem otrzymania tej nagrody jest osiągnięcie przez Spółkę wyniku bilansowego (na określonym poziomie) za zakończony rok kalendarzowy/obrotowy oraz pozostawanie przez pracownika w stosunku pracy w Oddziałach Spółki w trakcie roku obrotowego, za który wypłacana jest nagroda. Zgodnie z regulacją ZUZP jej wypłata następuje proporcjonalnie do przepracowanego okresu. Wypłata tej nagrody następuje w terminie 14 dni po rozpatrzeniu i zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego Spółki przez Walne Zgromadzenie, przy czym zatwierdzenie ww. sprawozdania (zgodnie z odrębnymi przepisami) ma miejsce nie później niż w ciągu 6 miesięcy od daty zakończenia roku bilansowego (który w Spółce oznacza rok kalendarzowy), zaś sprawozdanie finansowe jest sporządzane nie później niż w ciągu 3 miesięcy od daty zakończenia roku bilansowego. Ponadto ZUZP zawiera również zastrzeżenie, że jeżeli wynik finansowy netto wynikający z zatwierdzonego budżetu Spółki za dany rok obrotowy i stopień jego realizacji w trakcie roku, tj. odpowiednio za I półrocze oraz za okres 9 miesięcy roku obrotowego wskazują, że dodatkowa nagroda roczna przekroczy określoną procentowo wysokość wynagrodzeń, Zarząd Spółki podejmuje decyzję o uruchomieniu wypłat zaliczkowych na poczet dodatkowej nagrody rocznej. Ww. wypłaty zaliczkowe następują w ciągu miesiąca od dnia upublicznienia raportów kwartalnych Spółki za II i III kwartał roku obrotowego. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż wypłata wskazanych powyższej zaliczek na poczet dodatkowej nagrody rocznej nie podlega korekcie, tzn. podjęta przez Spółkę decyzja w przedmiocie wypłaty tej zaliczki, jak również jej wysokości jest ostateczna. Oznacza to, że nawet jeśli przyjęta przez Spółkę prognoza co do wielkości zysku za dany rok, nie potwierdzi się, to wypłacone zaliczki nie będą podlegały korekcie i zwrotowi. Natomiast w przypadku wypłaty dodatkowej nagrody rocznej (w postaci wyrównania w stosunku do wypłaconych już zaliczek), wielkość tej nagrody będzie zależała od ostatecznej wysokości wypracowanego przez Spółkę wyniku, co z kolei oznacza, że ostateczna wysokość tej nagrody (wypłacana po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za dany rok), zostaje pomniejszona o wypłacone już zaliczki.
   
   

Regulacje ZUZP zawierają również szczegółowe zapisy określające sposób naliczania ww. nagród, a także zdarzenia wykluczające prawo otrzymania przez pracownika takich nagród.

Opisane we wniosku nagrody Spółka wypłaca/stawia do dyspozycji pracownika w terminach określonych w ZUZP. Okres kalkulacyjny dla ww. wypłat jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Wskazane wynagrodzenia finansowane są ze środków obrotowych.

Wnioskodawca ponadto informuje, że w latach ubiegłych, tj. 2016-2018 K S.A. wraz z określonymi spółkami zależnymi, tworzył podatkową grupę kapitałową PGK; podatnik ten stracił byt w wyniku upływu terminu, na jaki zastała utworzona ówczesna PGK (tj. lata 2016-2018). PGK, jako podatnik podatku CIT, otrzymał interpretacje znak IBPB-1-2/4510/378/16/MW, IBPB-1-2/4510-269/16/MW z 26 kwietnia 2016 r., w których Organ w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem wniosku, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Z uwagi na fakt, iż od 1 stycznia 2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowe PGK, ponowne wystąpienie z wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W którym momencie Wnioskodawca uprawniony jest rozpoznać za koszty uzyskania przychodów wypłacone na rzecz pracowników nagrody roczne (zaliczki) wymienione we wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nagród rocznych/dodatkowych nagród rocznych jn.:

• nagroda roczna - w grudniu roku podatkowego, którego dotyczy,
• zaliczki na poczet dodatkowej nagrody rocznej - w miesiącu, w którym podjęta została w Spółce decyzja o ich wypłacie,
• dodatkowa nagroda roczna (po potrąceniu wcześniej wypłaconych zaliczek) - w miesiącu zatwierdzenia sprawozdania finansowego za ubiegły rok, wykazującego wynik - podstawę uprawniającą do naliczenia tych nagród.
  
  

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle tego przepisu, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższą definicją, do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika.

W zakresie regulacji dotyczących kwalifikacji podatkowej wynagrodzeń wypłacanych ze stosunku pracy, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT zasadę memoriałowego ujęcia tych kosztów stanowiąc, że należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku niedochowania obowiązujących pracodawcę terminów wypłat tych należności, zastosowanie będzie miał przepis art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o PIT, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g ustawy o CIT.

Z powyższego wynika zatem, że wydatki na wypłaty, o których mowa w tym przepisie, w sytuacji gdy zostały wypłacone/postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, zalicza się do kosztów podatkowych w miesiącu (okresie) za który są należne.

Przywołany powyżej przepis art. 15 ust. 4g ustawy o CIT odnosi się wprawdzie do wypłat należnych za dany miesiąc (1 miesiąc), a nie za okres dłuższy niż 1 miesiąc. Niemniej jednak mając na uwadze fakt, że jest to jedyna regulacja szczególna dotycząca kwestii potrącalności kosztów związanych z wypłatą wynagrodzeń pracowniczych, w tym również wypłat nagród, przepis ten znajdzie również zastosowanie do wypłat nagród rocznych - należnych za okresy dłuższe niż 1 miesiąc. Z tym, że użyte w tym przepisie sformułowanie „w miesiącu, za który są należne” rozumieć należy w tym przypadku, jako miesiąc, w którym Spółka podjęła decyzję o ich wypłacie oraz/lub po spełnieniu wszelkich warunków, uprawniających do podjęcia takiej decyzji/ustalenia wysokości wynagrodzeń należnych pracownikom z ww. tytułu. Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane pracownikom nagrody roczne, w związku z tym, że dotyczą okresów dłuższych niż 1 miesiąc, stają się zatem należne w miesiącu, w którym spełnione są wszystkie warunki uprawniające do naliczenia tych wynagrodzeń, ustalenia ich wysokości oraz konsekwentnie zaewidencjonowania ich w księgach rachunkowych Spółki.

Oznacza to, że nagrody, które wskazano we wniosku, winny być rozpoznane w rachunku podatkowym, jako koszty uzyskania przychodów jn.:

• nagroda roczna - w grudniu roku podatkowego, którego dotyczy,
• zaliczki na poczet dodatkowej nagrody rocznej - w miesiącu, w którym podjęta została w Spółce decyzja o ich wypłacie,
• dodatkowa nagroda roczna (po ewentualnym potraceniu wcześniej wypłaconych zaliczek) - w miesiącu zatwierdzenia sprawozdania finansowego za ubiegły rok, wykazującego zysk netto - podstawę uprawniającą do naliczenia tych nagród.
  
  

Stanowisko powyższe zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej znak ILPB3/423-165/13-4/KS, wydanej dla K S.A. w latach ubiegłych.

Wnioskodawca ponadto wskazuje, iż jest świadomy stanowiska organów podatkowych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztów związanych z wypłatą nagród rocznych, które zgodnie z indywidualnymi interpretacjami podatkowymi zamieszczonymi na stronie internetowej MF, winny być przypisane do ostatniego miesiąca roku podatkowego, którego dotyczą.

Niemniej jednak w przypadku obowiązujących w Spółce zasad wypłaty dodatkowej nagrody rocznej prowadziłoby to bez uzasadnienia prawnego do:

• odroczenia prawa Spółki do rozpoznania kosztów wypłaconych zaliczek do ostatniego miesiąca roku podatkowego, pomimo wcześniejszego spełnienia wszelkich warunków uprawniających do rozpoznania ich jako koszt podatkowy oraz
• konieczności korekty podstawy opodatkowania za dany rok podatkowy o koszty faktycznie znane i ponoszone w roku następnym, co dotyczy ewentualnego wyrównania dodatkowej nagrody rocznej, która może być ustalana i wypłacana po dacie złożenia zeznania rocznego na podatek dochodowy.
  
  

Prezentowane powyżej stanowisko, w kwestii momentu potrącalności nagród rocznych znajduje uzasadnienie zarówno w charakterze dokonywanych przez Spółkę wypłat, jak i w sposobie rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych określonym w ustawie, która nakłada na podatników obowiązek obliczania podstawy opodatkowania, w tym dla miesięcznych (bądź kwartalnych) zaliczek na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych (art. 9 ustawa o CIT).

Zatem, dla prawidłowego rozliczenia przedmiotowych wydatków w rachunku kosztów podatkowych, istotne jest nie tylko prawidłowe przypisanie ich do kosztów danego roku/miesiąca podatkowego, ale również posiadanie właściwej dokumentacji zezwalającej na prawidłowe ustalenie wysokości kosztu na dany moment, która jest podstawą ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych Spółki. Stąd też Wnioskodawca uważa, że bezwzględne przypisanie kosztów nagród rocznych do końca okresu podatkowego, którego dotyczą bez dokonania oceny zasad i charakteru tych wypłat jest nieprawidłowe i prowadziłoby do błędnego rozliczenia zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga również wykazania, że jest on racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest m.in. od tego, czy nie znajduje się on w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 updop, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak pamiętać, że wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 updop.
   
   

Z opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że w Spółce, wchodzącej w skład PGK, prawa i obowiązki pracowników i pracodawców określa zarówno Kodeks Pracy, jak również zawarty na podstawie jego regulacji Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników (ZUZP). Zgodnie z postanowieniami ZUZP, Spółka zobowiązana jest do wypłaty swoim pracownikom dodatkowych wynagrodzeń, które mają charakter wynagrodzenia premiowego, wynikającego ze stosunku pracy i stają się należne po spełnieniu przez danego pracownika/osobę uprawnioną warunków przewidzianych w ZUZP.

Do takich wynagrodzeń należy:

1. nagroda roczna, której warunkiem otrzymania jest przepracowanie przez pracownika roku kalendarzowego w Oddziałach Spółki,
2. dodatkowa nagroda roczna, której wypłata zależy od wysokości osiągniętego przez Spółkę wyniku bilansowego za zakończony rok obrotowy.
   
   

Opisane we wniosku nagrody Spółka wypłaca/stawia do dyspozycji pracownika w terminach określonych w ZUZP. Okres kalkulacyjny dla ww. wypłat jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, że kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, prowizje, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, a także odprawy i rekompensaty za wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy jako inne należności wynikające ze stosunku pracy.

„Koszty pracownicze” są wydatkami ponoszonymi na rzecz pracowników i co do zasady stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli tylko spełniają ogólne przesłanki określone w art. 15 ust. 1 updop.

W myśl art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają należności z tytułu wynagrodzenia za pracę mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej).

Dopiero w przypadku niedotrzymania terminu wypłaty tych należności regulacja podatkowa odsyła do art. 16 ust. 1 pkt 57 updop, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. poz. 1052 oraz z 2017 r. poz. 60), świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996, 1000, 1290, 1669 i 2245), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Należy zaznaczyć, że uregulowania zawarte w art. 15 ust. 4g updop, w odniesieniu do należności związanych ze stosunkiem pracy modyfikują ogólne zasady zaliczania wydatków do bezpośrednich i pośrednich kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 4 i art. 15 ust. 4d updop.

Ustawodawca pozostawił przy tym zwrot „(…) za który są należne”, zawarty w art. 15 ust. 4g updop, niedookreślonym. Stąd konieczna jest analiza jego znaczenia na bazie wykładni literalnej. Słownik języka polskiego (http://sjp.pwn.pl/szukaj/należny) definiuje słowo „należny”, jako: „przysługujący, należący się komuś lub czemuś”. Z uwagi na brak definicji „należnego wynagrodzenia” w ustawie podatkowej – w oparciu o wykładnię literalną za uzasadnione wydaje się zatem przyjęcie, że o „należnym” wynagrodzeniu można mówić wówczas, gdy należności te zostały ustalone (przesądzone) lub są niesporne (również co do wysokości). W związku z tym przyjmuje się, że dla celów podatkowych dane świadczenie, np. – jak w rozpatrywanej sprawie: nagroda roczna czy też dodatkowa nagroda roczna – staje się należne, gdy zostaje ustalone i określone co do wysokości oraz wynika z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, np. Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

Z treści cytowanych przepisów updop wynika więc, że wynagrodzenia, premie i nagrody oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w okresie, za który są należne, jednak pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy o pracę lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

W oparciu o przywołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że wydatki na wypłatę rocznej nagrody będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy przedmiotowe świadczenia są należne (czyli na zasadzie memoriałowej), tj. w miesiącu grudniu danego roku, choć jej wypłata będzie miała miejsce w roku następnym (w terminie do dnia 15 stycznia roku następnego), pod warunkiem, że zostanie wypłacona lub postawiona do dyspozycji w terminie wynikającym z uregulowań obowiązujących w Spółce.

W odniesieniu do momentu zaliczenia w koszty wydatków dot. zaliczek na poczet dodatkowej nagrody rocznej oraz dodatkowej nagrody rocznej stwierdzić należy, że jak wynika z opisu sprawy, wypłata dodatkowej nagrody rocznej zależy od wysokości osiągniętego przez Spółkę zysku netto za zakończony rok obrotowy. Warunkiem otrzymania tej nagrody jest osiągnięcie przez Spółkę zysku netto za zakończony rok kalendarzowy/obrotowy oraz pozostawanie przez pracownika w stosunku pracy w trakcie roku obrotowego, za który wypłacana jest nagroda. Zgodnie z regulacją Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jej wypłata następuje proporcjonalnie do przepracowanego okresu. Wypłata tej nagrody następuje w terminie 14 dni po rozpatrzeniu i zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego. Wypłata zaliczek następuje w ciągu miesiąca od dnia upublicznienia raportów kwartalnych Spółki za II i III kwartał roku obrotowego. Ponadto, wypłata zaliczek na poczet dodatkowej nagrody rocznej nie podlega korekcie, tj. decyzja o wypłacie zaliczki, jak również jej wysokość jest ostateczna. Ostateczna wysokość wypłaconej dodatkowej nagrody rocznej (uzależniona od zysku netto za zakończony rok obrotowy) pomniejszona zostaje o wypłacone już zaliczki.

Wynagrodzenie z ww. tytułów stanowi zatem/stanowić będzie koszt uzyskania przychodów potrącany zgodnie z art. 15 ust. 4g updop w miesiącu, w którym zostanie postawione do dyspozycji pracowników, wynikającym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

Reasumując, należy stwierdzić, że wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku nagrody winny być rozpoznane w rachunku podatkowym, jako koszty uzyskania przychodów:

• nagroda roczna - w grudniu roku podatkowego, którego dotyczy,
• zaliczki na poczet dodatkowej nagrody rocznej - w miesiącu, w którym podjęta została w Spółce decyzja o ich wypłacie,
• dodatkowa nagroda roczna (po ewentualnym potrąceniu wcześniej wypłaconych zaliczek) - w miesiącu zatwierdzenia sprawozdania finansowego za ubiegły rok, wykazującego zysk netto (podstawę uprawniającą do naliczenia tych nagród).
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy należy więc uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.