Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1044/14/MS
z 2 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy przekazanie środków pieniężnych na przebudowę drogi gminnej stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z przebudową drogi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy przekazanie środków pieniężnych na przebudowę drogi gminnej stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z przebudową drogi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza w trybie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wydać pozwolenie na budowę, a inwestor komercyjny zrealizuje inwestycję na terenie Gminy-Miasto, z którą to inwestycją wiąże się konieczność budowy lub przebudowy drogi gminnej. Zgodnie z ustawą o drogach publicznych, budowa lub przebudowa drogi publicznej spowodowana inwestycją niedrogową będzie należała do inwestora.

Inwestor będzie zobowiązany na mocy porozumienia zawartego z Gminą do zwrotu kosztów budowy lub przebudowy drogi, więc faktyczny obowiązek budowy lub przebudowy drogi zostanie przeniesiony na Gminę - art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Oznacza to, że Gmina będzie zobowiązana do zawarcia umów z wykonawcami w zakresie budowy/przebudowy drogi oraz wypłacenia wynagrodzenia, wynikającego z tych umów na podstawie faktur wystawionych na Gminę. Inwestor zostanie natomiast przez Gminę obciążony kosztami wykonanej przebudowy. Zasady współpracy stron oraz rozliczeń z tego tytułu zostaną określone w zawartym przez nie porozumieniu. Wskazano, że zrealizowana inwestycja drogowa pozostanie własnością Gminy i nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz inwestora.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji, gdy budowa lub przebudowa drogi zostanie wykonana zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych przez Gminę, a inwestor zwróci koszty tej budowy lub przebudowy na podstawie zawartego z Gminą porozumienia, to czy Gmina wykona usługę opodatkowaną podatkiem VAT i będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT z tego tytułu?
   
2. Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków poniesionych na budowę lub przebudowę drogi?

Zdaniem Gminy, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. W art. 16 ust. 2 ww. ustawy postanowiono, że szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi, a inwestorem inwestycji niedrogowej. Z przepisu tego wynika, że w umowie zawartej między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej powinny być zawarte szczegółowe warunki budowy lub przebudowy drogi. Strony mogą się więc umówić, która z nich będzie faktycznie realizowała przebudowę i ponosiła wydatki z tego tytułu oraz w jaki sposób będą przebiegały rozliczenia między stronami. Możliwe jest zawarcie porozumienia, w którym zostanie określona jako wykonawca inwestycji drogowej Gmina, a inwestor będzie jedynie zobowiązany do zwrotu poniesionych przez Gminę z tego tytułu kosztów. Dzięki takiemu ułożeniu stosunku prawnego między stronami, inwestor zostaje zwolniony z obowiązku faktycznej realizacji przebudowy, który to obowiązek wynika z art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju - art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - (dalej „ustawa VAT”).

Odpłatne świadczenie usług to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powyższego wynika, iż w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usługi należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zakresem opodatkowania podatkiem VAT jest objęte odpłatne świadczenie usług przez podatnika VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Według art. 15 ust. 6 ustawy VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z powyższych przepisów wynika, że czynności wykonywane przez Gminę na podstawie umowy cywilnoprawnej są wykonywane przez Gminę działającą jako podatnik VAT.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej - art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym. Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Jednakże, biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 16 ustawy o drogach publicznych, przebudowa drogi spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora, a nie do Gminy. Skoro strony umówią się, że to Gmina będzie faktycznie realizowała przebudowę, to Gmina wykona to zadanie na podstawie zawartego porozumienia, a więc na podstawie umowy cywilnoprawnej, zgodnie z przepisami ustawy VAT będzie działała w tym zakresie jako podatnik VAT. Jednocześnie, w tym przypadku nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz inwestora, gdyż to Gmina będzie właścicielem wybudowanej drogi. W konsekwencji, można uznać, że w takim przypadku czynności wykonane przez Gminę będą świadczeniem usług w rozumieniu ustawy VAT. Zgodnie bowiem ze wskazanym przepisem art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, to inwestor jest zobowiązany do przeprowadzenia budowy czy przebudowy dróg publicznych, jeśli dokonuje inwestycji niedrogowej tego wymagającej. Jeśli więc w zawartej z inwestorem umowie Gmina zobowiąże się do wybudowania drogi publicznej za wynagrodzeniem za inwestora, to tym samym świadczy usługę na jego rzecz, przejmując jego obowiązki. Same zaś warunki realizacji tej usługi regulowane są w zawieranej pomiędzy stronami umowie. Istotne jest to, że inwestor nie będzie realizować tej inwestycji we własnym zakresie (do czego jest zobowiązany na podstawie przepisów ustawy o drogach publicznych), zatem korzyść, jaką osiąga, jest oczywista -zwolnienie z obowiązku wykonania budowy lub przebudowy drogi. Gmina powinna więc wystawić fakturę VAT dokumentującą wykonaną przez nią usługę.

Usługa ta będzie opodatkowana według stawki podstawowej - przepisy ustawy VAT nie przewidują w odniesieniu do takich usług możliwości zastosowania zwolnienia lub stawek obniżonych.

Gmina realizując inwestycję drogową będzie ponosiła wydatki inwestycyjne, w których to kwotach zawarty jest także podatek naliczony.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Odliczenie podatku naliczonego jest możliwe tylko wtedy, gdy towary lub usługi nabyte przez podatnika są pośrednio lub bezpośrednio związane z czynnościami opodatkowanymi tego podatnika VAT.

Z uwagi na to, że Gmina wykona czynność opodatkowaną w postaci sprzedaży usługi polegającej na realizacji inwestycji drogowej za inwestora, towary i usługi nabyte w celu wykonania tej inwestycji będą więc pozostawały w bezpośrednim związku z czynnością opodatkowaną. Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych na nią faktur za wydatki poniesione na tą inwestycję drogową.

Potwierdzenie przedstawionego stanowiska można odnaleźć w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 października 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 625/10 (orzeczenie prawomocne), interpretacjach indywidualnych wydanych przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2012 r. - IPPP3/443-654/12-4/KT oraz z dnia 21 lutego 2011 r. - IPPP/443-1041/10-6/KB, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 grudnia 2008 r. - ILPP1/443-978/08-2/AI oraz w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 listopada 2011 r. - IPTPP1/443-720/11-2/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem, w rozumieniu ww. przepisu art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usługi należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Należy jednak zwrócić uwagę na przepis art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.), zgodnie z którym budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej.

Zatem, dokonując budowy lub przebudowy drogi publicznej w związku z inwestycją niedrogową, gmina wykonuje to zadanie na podstawie porozumienia zawartego z inwestorem, a więc na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że inwestor komercyjny zrealizuje inwestycję na terenie Gminy-Miasto, z którą to inwestycją wiąże się konieczność budowy lub przebudowy drogi gminnej. Zgodnie z ustawą o drogach publicznych, budowa lub przebudowa drogi publicznej spowodowana inwestycją niedrogową będzie należała do inwestora. Inwestor będzie zobowiązany na mocy zawartego z Gminą porozumienia do zwrotu kosztów budowy lub przebudowy drogi, więc faktyczny obowiązek budowy lub przebudowy drogi - zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych zostanie przeniesiony na Gminę. Oznacza to, że Gmina będzie zobowiązana do zawarcia umów z wykonawcami w zakresie budowy/przebudowy drogi oraz wypłacenia wynagrodzenia, wynikającego z tych umów na podstawie faktur wystawionych na Gminę. Inwestor zostanie natomiast przez Gminę obciążony kosztami wykonanej przebudowy. Zasady współpracy stron oraz rozliczeń z tego tytułu zostaną określone w zawartym przez nie porozumieniu. Wskazano, że zrealizowana inwestycja drogowa pozostanie własnością Gminy i nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz inwestora.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie VAT stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie. W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, warunkiem koniecznym do uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest jej „odpłatność”.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że sama czynność przekazania środków finansowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych, o ile nie pełni funkcji zapłaty lub zaliczki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia usług lub dostawy towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Aby uznać, że pomiędzy podmiotami doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy przekazaną zapłatą, a wykonanym świadczeniem. Przekazana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia - wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W przedstawionej sprawie, w ocenie tut. organu, dojdzie do świadczenia usług przez Gminę na rzecz Inwestora, zatem przekazane środki pieniężne będą stanowiły wynagrodzenie za te usługi. Jak wynika z treści wniosku, wpłata ta nie będzie dobrowolna, lecz wynika z ustawowego obowiązku, który ciąży na Inwestorze w myśl art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

Zgodnie bowiem ze wskazanym przepisem art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, to inwestor jest zobowiązany do przeprowadzenia budowy czy przebudowy dróg publicznych, jeśli dokonuje inwestycji niedrogowej. Jeśli więc w zawartej z inwestorem umowie Gmina o zobowiąże się do wybudowania drogi publicznej za wynagrodzeniem, to tym samym świadczy usługę na jego rzecz. Same zaś warunki realizacji tej usługi regulowane są w zawieranej pomiędzy stronami umowie.

Przy czym, nie ma w tym przypadku znaczenia, że Inwestor nie uzyskuje tytułu prawnego do danej inwestycji drogowej i nie dochodzi do dostawy towaru na jej rzecz, istotne jest to, że Inwestor nie będzie realizować tej inwestycji we własnym zakresie (do czego jest zobowiązana na podstawie przepisów ustawy o drogach publicznych), zatem korzyść, jaką osiąga, jest wyraźna.

Na podstawie powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego zdarzenia należy stwierdzić, że skoro Gmina zrealizuje inwestycję drogową, której wykonanie ciąży na inwestorze inwestycji niedrogowej, na podstawie porozumienia zawartego zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, i w celu wykonania tej inwestycji inwestor zobowiązany będzie do zapłaty Gminie za przeprowadzoną inwestycję, to spełnione zostaną warunki dla uznania tej czynności za opodatkowaną podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług przez Gminę na rzecz inwestora, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zatem, należy zgodzić się z Gminą, że zrealizowanie przez Gminę inwestycji polegającej na budowie (przebudowie) drogi, finansowanej przez inwestora na podstawie zawartej z nim umowy, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, i winno być udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez Gminę na rzecz Inwestora z tytułu przedmiotowego świadczenia.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższych regulacji, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera ww. art. 5 ust. 1 ustawy, w myśl którego opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych inwestycji, inwestycje te muszą być związane z wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Tak więc podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że skoro zrealizowanie przez Gminę inwestycji polegającej na budowie (przebudowie) drogi, finansowanej przez inwestora na podstawie zawartej z nim umowy, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, to Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki ponoszone w związku z realizacją tej inwestycji.

Reasumując, wykonanie przez Gminę inwestycji w postaci budowy/przebudowy drogi, sfinansowanej przez inwestora na podstawie zawartej z nim umowy, stanowić będzie, jako świadczenie usług za wynagrodzeniem, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem Gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących koszty zrealizowania przedmiotowej inwestycji.

Ponadto wskazać należy, że w tym konkretnym przypadku bez znaczenia dla prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących ww. wydatki jest okoliczność, że wybudowana droga pozostanie własnością Gminy, bowiem konsekwencją realizacji tej inwestycji jest uzyskanie przez Gminę obrotu opodatkowanego podatkiem VAT z tytułu odpłatnego świadczenia usług na rzecz inwestora.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz.U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.