Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.461.2018.1.NL
z 11 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 października 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na organizację Części Nieoficjalnej Konferencji, o których mowa we wniosku, poniesione w 2017 r. oraz 2018 r. stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione na organizację Części Nieoficjalnej Konferencji, o których mowa we wniosku, poniesione w 2017 r. oraz 2018 r. stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednym z liderów branży internetowej w Polsce. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce). Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie portali sprzedażowo-ogłoszeniowych o ogólnopolskim zasięgu, w tym wyspecjalizowanego portalu motoryzacyjnego (dalej: „Portal”).

Założeniem Portalu jest stworzenie platformy, za pośrednictwem której osoby zainteresowane kupnem samochodu lub innego pojazdu, maszyny albo części do nich mają możliwość odnalezienia interesującej ich oferty oraz skontaktowania się z podmiotem wystawiającym samochód lub inny pojazd, maszynę albo części do nich na sprzedaż.

Sprzedaży samochodów, innych pojazdów, maszyn oraz części do nich za pośrednictwem Portalu dokonują zarówno osoby fizyczne (klienci indywidualni), jak również podmioty zajmujące się profesjonalnym obrotem samochodami (klienci biznesowi). W przypadku klientów indywidualnych, opłata za ogłoszenie zamieszczone na Portalu obejmuje jednorazową opłatę oraz kolejne płatności za ewentualne odświeżanie/przedłużenie ogłoszenia. Podmioty biznesowe za zamieszczanie ogłoszeń na Portalu opłacają z kolei miesięczne opłaty, których wysokość uzależniona jest m.in. od ilości ogłoszeń.

Marka jest rozpoznawalna na polskim rynku, niemniej w celu stałego zwiększania sprzedaży i przychodów Spółka m.in. organizuje cykliczne wydarzenia promocyjne skierowane do obecnych i potencjalnych klientów biznesowych, przedstawicieli branży motoryzacyjnej oraz dziennikarzy.

Jednym z przykładów takiej działalności marketingowej Spółki jest organizacja wydarzenia wręczenia nagród „...” (dalej: „Konferencja”, „Konferencje”).

W 2017 r. oraz 2018 r. odbyły się dwie edycje Konferencji, tj.:

1. w dniu (…) „Gala.... 2016”,
2. w dniu (…) „... 2017”.
   
   

Do uczestnictwa w Konferencji zaproszeni zostali m.in. przedstawiciele branży motoryzacyjnej współpracujący z Wnioskodawcą, w tym w szczególności importerzy i dealerzy samochodowi, media, firmy i organizacje obecne na polskim rynku motoryzacyjnym. Zaproszenia do udziału w Konferencji wysyłane były do konkretnych osób oraz do redakcji, które typowały dziennikarzy uczestniczących w Konferencji. Uroczystość dała możliwość spotkania z przedstawicielami największych firm z branży motoryzacyjnej w Polsce, w tym również najważniejszych partnerów biznesowych Spółki.

Przebieg obu edycji Konferencji wyglądał podobnie. W trakcie wydarzenia prowadzonego przez konferansjerów (prezenterów telewizyjnych) miało miejsce podsumowanie działalności Portalu w danym roku poprzez wskazanie zwycięskich marek motoryzacyjnych i modeli, które miały największą liczbę odsłon w poszczególnych latach na Portalu oraz wręczenie nagród dla zwycięzców poszczególnych kategorii takich jak przykładowo:

1. Maszyny budowlane,
2. Maszyny rolnicze,
3. Samochody osobowe nowe,
4. Samochody osobowe używane.
   
   

Co do zasady, laureaci miejsc (przedstawiciele marek) 2 i 3 otrzymali okolicznościowe dyplomy, a zwycięzca danej kategorii odebrał natomiast dyplom oraz dodatkowo statuetkę (zarówno na dyplomach jak i statuetkach widoczne było logo Wnioskodawcy). Dla uczestników Konferencji przewidziano również dodatkowe atrakcje:

1. w 2017 r. - po zakończeniu Konferencji jej uczestnicy mieli możliwość wzięcia udziału w jazdach samochodami na torze F.w W.,
2. w 2018 r. - przewidziano z kolei konkurs dla uczestników Konferencji, w którym nagrodą specjalną była możliwość korzystania przez jeden dzień z samochodu elektrycznego renomowanego producenta.
   
   

Podczas Konferencji eksponowane było logo Wnioskodawcy zarówno w trakcie wyświetlania grafik towarzyszących prezentacji poszczególnych kategorii nagród, jak również w formie statycznej na banerach, logo Portalu znalazło się również na nagrodach (statuetki, dyplomy) wręczanych podczas Konferencji, jak również na rozdawanych upominkach promocyjnych o niewielkiej wartości (w 2017 r. były to kubki i pamięci przenośne pendrive, a w 2018 r. powerbanki).

Wnioskodawca otrzymał raport w formie PDF z wręczenia nagród w poszczególnych kategoriach prezentowanych podczas Konferencji, który został później wykorzystany przez Spółkę w celach promocyjnych i marketingowych. Raporty za 2016 r. i 2017 r. (winno być: „2017 r. i 2018 r.) zostały opublikowane przez Wnioskodawcę w Internecie, przyczyniając się zarówno do promowania marki Wnioskodawcy jak i ugruntowania jego pozycji jako eksperta w branży motoryzacyjnej. Informacje o raporcie i odwołania do jego treści publikowane były w Internecie również przez inne serwisy.

W związku z organizacją Konferencji został przeprowadzony szereg czynności o charakterze reklamowo - promocyjnym:

1. w 2017 r. konferansjer brał udział w tworzeniu materiałów promocyjnych z Konferencji oraz został zobowiązany do umieszczenia wpisu sponsorowanego na portalu F.,
2. relacja z Konferencji pojawiła się na kanale Y., portalach F. i I., pojawiła się również wzmianka na T.,
3. relacja na kanale Y. została wykonana przez znanego youtubera, z którym Wnioskodawca nawiązał współpracę. Youtuber wykonał dla Wnioskodawcy dwa filmy - jeden, krótki filmik zamieszczony na portalu F. oraz drugi, w formie pełnej relacji dostępnej na kanale Y.,
4. na portalu F. przeprowadzona została przez Wnioskodawcę relacja na żywo z wręczenia nagród oraz umieszczone zostały wpisy tematyczne związane z wynikami,
5. na I. pojawiły się ponadto zdjęcia z imprezy (wykonywane we własnym zakresie przez Wnioskodawcę jak i zewnętrznego fotografa).
   
   

Wnioskodawca zapewnił uczestnikom po zakończeniu części oficjalnej poczęstunek w miejscu Konferencji, trwający do godz. 20-21.

Za organizację obu edycji Konferencji odpowiedzialne były agencje marketingowe zajmujące się profesjonalną organizacją tego rodzaju wydarzeń. Wnioskodawca na potrzeby realizacji Konferencji zawarł z agencjami umowy w formie pisemnej (w 2017 r. w umowie wskazano poprzednią nazwę Wnioskodawcy tj. N. Sp. z o.o.). Wynagrodzenie należne agencjom (z tytułu wykonania przedmiotu umowy oraz za przeniesienie autorskich praw majątkowych i pokrewnych/ z tytułu udzielania i korzystania z licencji uprawniającej do korzystania z utworów tj. zdjęć z Wydarzenia) płatne było na podstawie wystawionych faktur (za zaliczkę oraz po zakończeniu Konferencji w 2017 r. oraz po zakończeniu Konferencji w 2018 r.). Dokumentowały one kompleksową realizację Konferencji. Niemniej, Wnioskodawca ma możliwość identyfikacji poszczególnych elementów składowych wydatków poniesionych na rzecz agencji na podstawie posiadanych kosztorysów.

W związku z organizacją Konferencji w 2017 r. Wnioskodawca poniósł na rzecz agencji:

1. koszty ogólne Konferencji (dalej: „Koszty Ogólne”), w tym:
   
   • produkcja (opracowanie koncepcji Konferencji, landing page — strona internetowa, przygotowanie projektów graficznych, opracowanie graficzne raportu w formie PDF),
   • obsługa PR (opracowanie listy gości, zaproszenie gości z listy, kontakt potwierdzających uczestnictwo, aktualizacja kontaktu),
   • zapewnienie miejsca, w którym odbywała się Konferencja (wynajem toru samochodowego oraz namiotu),
   • technika (nagłośnienie, oświetlenie, oświetlenie toru, multimedia, podesty/konstrukcje/ wykładzina, ścianka medialna, obsługa/transport, wyżywienie obsługi),
   • meble (zestaw mebli, szatnia, recepcja),
   • konferansjer (prowadzenie Konferencji, post sponsorowany na profilu F. konferansjera, relacja video prowadzona przez konferansjera - wywiady z gośćmi Konferencji),
   • obsługa (hostessy/hości, transport i nocleg obsługi technicznej, obsługa techniczna, transport zespołu oraz wyżywienie i nocleg, produkcja animacji do prezentacji, fotograf),
   • koszty cateringu dla uczestników - zimne przystawki, danie ciepłe, deser, przekąski, napoje bezalkoholowe,
   • inne (przykładowo porządkowanie terenu po Konferencji, wywóz śmieci, wynajem słupków i kordonów, samochody, redaktor raportu ..., wysyłka fotografii, statuetek, dyplomów, wynajem dodatkowego namiotu, scenografia sceny),
   • koszty wewnętrzne agencji (personel).
2. koszty upominków przekazanych uczestnikom (dalej: „Koszty Upominków”), w tym:
   
   • gadżety promocyjne (pendrive opatrzone logo Wnioskodawcy),
   • statuetka (z logo),
   • dyplom (z logo),
   • kubek (z logo).
3. koszty części nieoficjalnej (dalej: „Koszty Części Nieoficjalnej”), w tym:
   
   • open bar (alkohol),
   • przejazdy po torze (auta i kierowcy).
   
   
   
   
   

W związku z organizacją Konferencji w 2018 r. Wnioskodawca poniósł na rzecz agencji:

1. koszty ogólne Konferencji (dalej: „Koszty Ogólne”), w tym:
   
   • wynagrodzenie prowadzącego,
   • wynajęcie obiektu, w którym odbywała się Konferencja,
   • produkcja (scena i nagłośnienie, multimedia i kamera na żywo, oświetlenie, dodatkowe koszty rozbudowy sceny, ekspozycja aut, stoliki koktajlowe, sofy),
   • obsługa (obsługa techniczna, hostessy, stroje hostess, project manager),
   • koszty cateringu dla uczestników - lunch i przerwa kawowa, aperitif,
   • transport,
   • komunikacja (koncept kreatywny, key visual - przewodni motyw graficzny Konferencji, copywriting, fotograf, raport ... landing page - strona internetowa, jingle, prezentacje multimedialne, filmy tematyczne),
   • przejazdy taksówkami, dodatkowa godzina z samochodem elektrycznym dla youtubera,
   • wynagrodzenie agencji organizującej Konferencję.
2. koszty upominków przekazanych uczestnikom (dalej: „Koszty Upominków”), w tym:
   
   • statuetki (z logo),
   • dyplomy (z logo),
   • gadżety - powerbank (z logo).
3. koszty części nieoficjalnej (dalej: „Koszty Części Nieoficjalnej”), w tym:
   
   • koszty obsługi pojazdów,
   • 3 samochody na czas trwania Konferencji,
   • opracowanie konkursów na Konferencję,
   • 3 vouchery na nagrody (korzystanie z samochodu elektrycznego),
   • alkohol i zabudowa baru.
   
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż Koszty Części Nieoficjalnej poniesione w 2017 r. oraz w 2018 r. stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż Koszty Części Nieoficjalnej poniesione w 2017 r. oraz w 2018 r. stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Innymi słowy, negatywnymi przesłankami uniemożliwiającymi zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest to, że został on wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub fakt braku powiązania takiego wydatku z przychodami podatnika wedle art. 15 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe oraz ugruntowane podejście organów podatkowych prezentowane w wydawanych interpretacjach indywidualnych należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek spełniający łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku zostaje pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. został właściwie udokumentowany,
4. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
5. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
6. nie znajduje się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Ad 1) i 2)

Kwota wydatków na organizację Konferencji została poniesiona przez Wnioskodawcę i nie została Wnioskodawcy w żaden sposób zwrócona (ma charakter definitywny). Warunki wskazane w punkcie 1 i 2 należy więc uznać za spełnione.

Ad 3)

Wydatki zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez agencje oraz umowami w formie pisemnej, co niewątpliwie spełnia wymóg właściwego udokumentowania wydatków.

Ad 4), 5) i 6)

Aby określony wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Drugi z elementów stanowiących definicję kosztu uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można określić mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą, aby ponoszony wydatek został uznany za koszt podatkowy, nie może znajdować się on w zamkniętym katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając na uwadze, że ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji legalnej pojęcia „reprezentacja”, dokonując wykładni przepisów należy przypisywać pojęciu „reprezentacja” potoczne znaczenie nadane mu w języku polskim. Zgodnie z definicją słownikową, „reprezentacja” to wystawność życia, okazałość, zwłaszcza z chęci popisania się przed kimś (Mały Słownik Języka Polskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995). W kontekście prowadzenia działalności gospodarczej pojęcie „reprezentacji” można rozumieć jako szereg czynności mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Od pojęcia „reprezentacji” należy rozróżnić pojęcie „reklamy”. W związku z brakiem definicji legalnej pojęcia „reklama”, w tym przypadku należy również sięgnąć do definicję słownikową. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, reklama to rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu (...) (Mały Słownik Języka Polskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995). Podkreślenia wymaga, iż w odróżnieniu od wydatków na reprezentację, wydatki poniesione na reklamę, o ile pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja Konferencji miała związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz miała na celu zwiększenie osiąganych przez niego przychodów. Bez wątpienia stanowiła ona okazję do reklamowania jego działalności biznesowej. W tym aspekcie Wnioskodawca pragnie odnieść się do istotnych elementów stanu faktycznego, a mianowicie:

1. podczas Konferencji eksponowane było logo Wnioskodawcy (banery, wyświetlane grafiki),
2. uczestnicy otrzymali gadżety zawierające logo Wnioskodawcy,
3. konferansjer został zobowiązany do umieszczenia wpisu sponsorowanego na portalu F. (dotyczy Konferencji w 2017 r.), a informacje o Konferencji zostały umieszczone w internecie (F., Y., I., T.); na opublikowane raporty .... powoływały się inne serwisy przyczyniając się do promowania marki Wnioskodawcy i jego wizerunku jako eksperta rynku motoryzacyjnego wśród obecnych i potencjalnych klientów Wnioskodawcy; ponadto, zdaniem Spółki, zaproszenie na Konferencję wybranych podmiotów nie powinno przesądzać o reprezentacyjnym charakterze Konferencji. Podobne stanowisko zaprezentował WSA w orzeczeniu z dnia 3 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 2142/10, w którym stwierdzono, że W świetle obowiązujących przepisów nie może być zatem okolicznością determinująca pojęcie reprezentacji fakt, iż określone działania są kierowane do wąskiego grona osób. Okoliczność ta może być bowiem przynależna zarówno reprezentacji jak i reklamie.
   
   

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wszystkie koszty związane z realizacją Konferencji, tj. koszty Części Nieoficjalnej - jako koszty niezbędne do realizacji Konferencji stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, organizacje Konferencji należy traktować kompleksowo tj. jako zespół czynności, które mają prowadzić do rozpowszechniania wiedzy o Spółce i jej marce. Mając na uwadze powyższe, nie można arbitralnie określić celu poniesienia jednostkowych kosztów dotyczących Konferencji związanych z poszczególnymi atrakcjami w oderwaniu od głównego celu Konferencji, tj. wpływu na wzrost sprzedaży poprzez działania reklamowe.

Ponadto, przy ocenie Kosztów Części Nieoficjalnej istotne staje się uwzględnienie dynamicznej wykładni funkcjonalnej. Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 6 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.106.2018.1.JS Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, realia współczesnej działalności gospodarczej wymuszają na przedsiębiorcach, by spotkania biznesowe obejmowały również elementy, które z punktu widzenia uczestników spotkania, mogą zostać uznane za atrakcyjne. Elementy takie bowiem mogą wpływać na wzrost zainteresowania merytoryczną częścią spotkania.

Poniesione przez Wnioskodawcę Koszty Części Nieoficjalnej nie stanowiły celu samego w sobie, ale jedynie uzupełnienie Konferencji. Stanowiły one dodatkową atrakcję dla zaproszonych, zwiększającą prawdopodobieństwo przyjęcia zaproszenia na Konferencje (przez co Spółka miała możliwość dotarcia do większej liczby uczestników). Powyższa nieoficjalna część Konferencji miała charakter pomocniczy, uzupełniający w stosunku do promocji Wnioskodawcy.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2011 r., Znak: ILPB1/415-264/11-4/AP, w której wskazano, że Mając na względzie przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, iż zorganizowanie podczas targów otwartej imprezy reklamowo-artystycznej dla kontrahentów oraz dobrowolnych gości jest środkiem zmierzającym do wzrostu sprzedaży produktów spółki, której udziałowcem jest Wnioskodawca. Przyjęty sposób prezentowania oferty produktowej firmy spełnia funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania wartości użytkowych oferowanych wyrobów, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi produktami wśród aktualnych oraz potencjalnych kontrahentów, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Części Nieoficjalnej jako element całego przedsięwzięcia marketingowego również stanowią koszty uzyskania przychodów.

Reasumując powyższe rozważania dotyczące m.in. Kosztów Części Nieoficjalnej, Wnioskodawca uważa, iż ww. wydatki poniesione przez niego na organizację Konferencji stanowiły wydatki niestanowiące kosztów reprezentacji, a jako mające związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga, iż ww. wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na organizację Konferencji nie mogą zostać uznane za wydatki zbyteczne, poniesione w wysokości przekraczającej wysokość niezbędną dla samego zaistnienia działań promocyjno-marketingowych. Uwzględniając aktualne standardy prowadzenia działalności gospodarczej uznać należy również, że żaden z ww. kosztów Wnioskodawcy nie nosi charakteru wydatku na reprezentację.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 6 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010. 106.2018.1.JS,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 czerwca 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-129/15-2/JG.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 omawianej ustawy.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż Koszty Części Nieoficjalnej poniesione w 2017 r. oraz w 2018 r. stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji pojęć: „reprezentacja” czy „reklama”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie odsyła również do innych przepisów prawa w tym zakresie. Brak ustawowej definicji tych pojęć nie uprawnia jednak do dowolnego określenia zakresu znaczeniowego wskazanych terminów.

Próbę zdefiniowania pojęcia „reprezentacja” podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Należy zatem zaznaczyć, że nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków ponoszonych na organizację Konferencji, o których mowa we wniosku, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne ich elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tych spotkań miało kształtować popyt na produkty/usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

Przenosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki jakie poniósł Wnioskodawca w związku z Częściami Nieoficjalnymi Konferencji, noszą znamiona reprezentacji. Poprzez organizowanie tych Wydarzeń Wnioskodawca kreuje swój wizerunek, tworzy wśród wybranych kontrahentów wrażenie podmiotu profesjonalnego, partnera biznesowego godnego zaufania, kształtuje prestiż i pozytywne postrzeganie swojej firmy przez klientów. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, aby te Części Konferencji miały charakter imprezy reklamowej, nie wynika również by podczas tych wydarzeń zachęcano uczestników do korzystania z Platformy Wnioskodawcy. Koszty poniesione przez Wnioskodawcę na open bar (alkohol), przejazdy po torze (auta i kierowcy), koszty obsługi pojazdów, 3 samochody na czas trwania Konferencji, opracowanie konkursów na Konferencję, 3 vouchery na nagrody (korzystanie z samochodu elektrycznego) oraz alkohol i zabudowa baru, nie są bowiem wystarczającą przesłanką aby uznać, że koszty te noszą wyłącznie znamiona reklamy, a więc nastawione są w głównej mierze na rozpowszechnianie, przedstawianie konkretnych produktów/usług Spółki z nakłanianiem do korzystania z nich, lecz są to przede wszystkim wydatki zmierzające do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku firmy. Organizowanie przez Wnioskodawcę przejazdów samochodami po torze, a także organizowanie konkursu, w którym nagrodą specjalną była możliwość korzystania przez jeden dzień z samochodu elektrycznego renomowanego producenta, są to czynności mające charakter reprezentacji firmy. Zatem wydatki które poniósł Wnioskodawca w związku z organizacją Części Nieoficjalnych Konferencji, są wydatkami, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z Klientami. Dlatego też, jako koszty reprezentacji, wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na open bar (alkohol) oraz alkohol i zabudowę baru, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że nie ma podstaw do postawienia tezy, zgodnie z którą wydatki na zakup napojów alkoholowych, w każdym przypadku są a priori wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Możliwe jest bowiem zaliczenie wydatków na zakup napojów alkoholowych do kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełniają one warunki ogólne wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Muszą one zatem być rozpatrywane w kontekście celowości (jednoznacznego związku z przychodem), jak i po uwzględnieniu panujących relacji gospodarczych (modelu prowadzonej działalności gospodarczej, dobrych praktyk i obyczajów).

Odnosząc powyższe twierdzenia do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy zauważyć, że celem zorganizowanych przez Wnioskodawcę Konferencji były przede wszystkim spotkania z przedstawicielami największych firm z branży motoryzacyjnej w Polsce, w tym również najważniejszych partnerów biznesowych Spółki, podsumowanie działalności Portalu w danym roku poprzez wskazanie zwycięskich marek motoryzacyjnych i modeli, które miały największą liczbę odsłon w poszczególnych latach na Portalu oraz wręczenie nagród dla zwycięzców poszczególnych kategorii.

Zdaniem Wnioskodawcy Części Nieoficjalna Konferencji miały stanowić dodatkową atrakcję dla zaproszonych, zwiększającą prawdopodobieństwo przyjęcia zaproszenia na Konferencje.

W ocenie Organu, nie sposób uznać, ww. wydatków za mogące przyczynić się w jakikolwiek sposób do osiągania przez Wnioskodawcę przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W konsekwencji, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.