2018.02.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.654.2017.1.BS
z 12 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku oraz dokumentowania usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku oraz dokumentowania usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

PLANOWANA WSPÓŁPRACA WNIOSKODAWCY Z INNYMI AGENTAMI ORAZ ZAKŁADAMI UBEZPIECZEŃ

Spółka S.A. (dalej: „Bank”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - prawo bankowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 1988, z późn. zm.) – (dalej: „Prawo bankowe”). Ponadto, Bank posiada status agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 2077, z późn. zm.) – (dalej: „Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym”). Wnioskodawca zamierza również zachować status agenta ubezpieczeniowego pod rządami projektowanej ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, która ma zastąpić obowiązującą aktualnie Ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym (dalej, także łącznie, jako: „Przepisy o dystrybucji ubezpieczeń”).

W ramach swojej działalności Bank zajmuje się m.in. dystrybucją produktów ubezpieczeniowych różnych zakładów ubezpieczeń. W tym zakresie Bank współpracuje także ze swoimi partnerami biznesowymi, którzy dystrybuują zarówno produkty bankowe Banku, jak i, we współpracy z Bankiem, dystrybuują produkty ubezpieczeniowe zakładów ubezpieczeń powiązane z produktami bankowymi Banku lub niezależne od takich produktów bankowych.

Dotychczasowy model dystrybucji produktów ubezpieczeniowych w Banku oparty był w przeważającej mierze na tzw. modelu grupowym, gdzie Bank (jako ubezpieczający) zawierał umowę ubezpieczenia na rachunek swoich klientów (jako ubezpieczonych), a następnie oferował swoim klientom (samodzielnie lub we współpracy z partnerami biznesowymi) możliwość przystąpienia do takich umów grupowych.

Niezależnie od tzw. modelu grupowego, o którym mowa powyżej, stanowiącego dotychczas podstawowy model dystrybucji produktów ubezpieczeniowych w ramach Banku, część produktów ubezpieczeniowych jest także dystrybuowana przez Bank w tzw. modelu indywidualnym, gdzie Bank działa jako agent ubezpieczeniowy pośredniczący w zawarciu umowy ubezpieczenia pomiędzy klientami Banku a właściwymi zakładami ubezpieczeń. W powyższym zakresie Bank jest stroną dwóch umów agencyjnych zawartych z polskimi zakładami ubezpieczeń (dalej: „ZU”). W ramach tych umów, Bank zobowiązał się do wykonywania w imieniu i na rzecz ZU czynności agencyjnych, polegających w szczególności na pozyskiwaniu klientów, jak i prowadzeniu prac przygotowawczych do zawarcia przez ZU z takimi klientami umów ubezpieczenia (dalej: „Umowy Ubezpieczenia”).

Zmiany regulacyjne w środowisku prawnym dotyczącym Banku (m.in. brak możliwości otrzymywania wynagrodzenia przez Bank oraz partnerów Banku z tytułu czynności wykonywanych w modelu grupowym) oraz oczekiwania Komisji Nadzoru Finansowego sprawującej nadzór nad działalnością Banku przyczyniły się do pojęcia przez Bank decyzji o planowanym zakończeniu oferowania ubezpieczeń w tzw. modelu grupowym i prowadzenia w przyszłości działalności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń w oparciu o tzw. model indywidualny, gdzie zarówno Bank, jak i partnerzy biznesowi Banku uczestniczący w takich czynnościach, będą występować jako agenci ubezpieczeniowi pośredniczący w imieniu i na rzecz ZU w zawarciu umów ubezpieczenia pomiędzy klientami Banku a ZU.

W wykonaniu powyższych założeń, Bank, działając w porozumieniu z ZU, nawiązał współpracę z wybranymi podmiotami prowadzącymi lub zamierzającymi prowadzić działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i posiadającymi lub planującymi uzyskać status agentów ubezpieczeniowych („Agenci”). W ramach powyższej współpracy, Agenci wspólnie z Bankiem mają wykonywać czynności agencyjne na rzecz ZU, przy czym celem nawiązania tej współpracy będzie świadczenie wspomnianych czynności agencyjnych z uwzględnieniem najwyższych standardów jakości i efektywności.

W celu sformalizowania współpracy pomiędzy Bankiem i Agentami oraz ustalenia szczegółowych zasad tej współpracy, Bank zamierza zawrzeć z Agentami umowę o wspólne przedsięwzięcie (dalej „Umowa Konsorcjum”). Następnie, Bank oraz Agenci działający jako konsorcjanci (dalej łącznie „Partnerzy Konsorcjum”, „Konsorcjum”) zawrą z poszczególnymi ZU umowy agencyjne (dalej „Umowy Agencyjne”) dotyczące wykonywania w ramach Konsorcjum, przez Partnerów Konsorcjum, w imieniu i na rzecz ZU czynności agencyjnych związanych z oferowanymi przez ZU Umowami Ubezpieczenia (w tym m.in. ubezpieczenia na życie, na wypadek utraty pracy, zachorowania, pobyt w szpitalu, NNW, ubezpieczenia nieruchomości, OC/AC, turystyczne i inne. Przedmiotem Umów Agencyjnych będzie zatem wspólne wykonywanie, w ramach Konsorcjum, przez Partnerów Konsorcjum, w imieniu i na rzecz ZU czynności agencyjnych związanych z oferowanymi przez ZU Umowami Ubezpieczenia, które zostaną powierzone Konsorcjum przez ZU na podstawie Umów Agencyjnych.

W ocenie stron, powołanie Konsorcjum umożliwi kompleksowe, spójne i terminowe zaspokojenie oczekiwań klientów Konsorcjum, tj. ZU, dzięki zacieśnieniu współpracy, koordynacji i współdziałania Partnerów w zakresie wykonywania zleconej Konsorcjum usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz sprawne kojarzenie oferty ZU z potrzebami klientów prowadzące do zawarcia umów i rozpoczęcia ochrony ubezpieczeniowej. Tym samym, należy oczekiwać, że powołanie Konsorcjum przyczyni się do zwiększenia skali sprzedaży produktów ubezpieczeniowych, co przełoży się na wzrost przychodów Partnerów Konsorcjum, w tym Wnioskodawcy. Ponadto, istotną korzyścią z perspektywy ZU będzie eliminacja konieczności utrzymywania odrębnych relacji z poszczególnymi podmiotami wchodzącymi w skład Konsorcjum, prowadzenia z nimi odrębnych rozliczeń oraz indywidualnej kontroli i nadzorowania współpracy z każdym z tych podmiotów: współpraca ZU z Konsorcjum zostanie uproszczona i ułatwiona dzięki zaangażowaniu Lidera Konsorcjum.

Bank dodatkowo wskazuje, że ZU (jako strony Umów Agencyjnych i usługobiorcy w zakresie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez Konsorcjum) są podmiotami niepowiązanymi z Bankiem ani też z którymkolwiek z Agentów, w rozumieniu art. 32 Ustawy o VAT.

UMOWA KONSORCJUM

Postanowienia ogólne

W projektowanej Umowie Konsorcjum znajdą się w szczególności postanowienia opisane poniżej.

Przedmiotem Umowy Konsorcjum będzie w szczególności określenie warunków współpracy stron w ramach Konsorcjum przy realizacji Umów Agencyjnych, wzajemnych rozliczeń w związku z wykonywaniem czynności w ramach Konsorcjum oraz zakresu odpowiedzialności stron za niewykonanie lub nienależyte wykonanie Umów Agencyjnych.

W zgodnej intencji stron Umowy Konsorcjum, zawarta przez nie umowa nie będzie stanowić i nie powinna być interpretowana jako umowa spółki, ani też nie będzie mieć charakteru jakiejkolwiek zorganizowanej formy prawnej wynikającej z ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 1777) lub ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 459), (dalej: „Kodeks cywilny”) (w szczególności, strony nie powołają spółki cywilnej) lub umowy o podobnym charakterze. Celem Umowy Konsorcjum będzie wyłącznie uregulowanie zasad współpracy stron w ramach Konsorcjum w związku z zawarciem wykonywaniem Umów Agencyjnych, w tym zasad udziału stron w wynagrodzeniu należnym Konsorcjum od ZU.

Cel Konsorcjum zostanie określony jako świadome połączenie potencjałów technicznych finansowych i organizacyjnych Partnerów Konsorcjum w celu zwiększenia efektywności i poprawy jakości czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) wykonywanych na rzecz ZU.

Przedmiotem działalności Konsorcjum będzie wykonywanie w imieniu i na rzecz ZU czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego), które zostaną szczegółowo określone w Umowach Agencyjnych, polegających przede wszystkim na proponowaniu klientom zawierania Umów Ubezpieczenia oraz wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania z takimi klientami Umów Ubezpieczenia przez ZU, jak również zawieraniu Umów Ubezpieczenia z klientami w imieniu ZU oraz udzielaniu pomocy w administrowaniu i wykonywaniu Umów Ubezpieczenia – w zakresie określonym w Umowie Konsorcjum oraz w Umowach Agencyjnych.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum, Bank będzie Liderem Konsorcjum i pełnomocnikiem Konsorcjum upoważnionym do samodzielnego reprezentowania Konsorcjum w stosunkach z podmiotami trzecimi. W szczególności, Bank jako Lider zostanie upoważniony do: negocjowania treści i zawarcia w imieniu Konsorcjum oraz Partnerów Konsorcjum Umów Agencyjnych z ZU; składania ZU oraz odbierania od ZU w imieniu Konsorcjum oraz Partnerów Konsorcjum wszelkich oświadczeń związanych z Umowami Agencyjnymi oraz zawierania w imieniu Konsorcjum oraz Partnerów Konsorcjum wszelkich aneksów, zmian lub porozumień dotyczących Umów Agencyjnych; negocjowania treści i zawarcia z każdym Partnerem Konsorcjum odrębnego porozumienia dotyczącego wysokości oraz zasad obliczania i wypłacania wynagrodzenia danemu Partnerowi Konsorcjum z tytułu czynności wykonywanych w ramach Konsorcjum oraz szczegółowych zadań i obowiązków danego Partnera Konsorcjum w ramach Konsorcjum; koordynacji działań Partnerów Konsorcjum oraz ustalania z nimi bieżących czynności wykonywanych w ramach Konsorcjum; złożenia Partnerowi Konsorcjum oświadczenia o wypowiedzeniu Umowy Konsorcjum w stosunku do takiego partnera oraz do przyjęcia od Partnera Konsorcjum oświadczenia o wypowiedzeniu umowy; zawarcia z podmiotem trzecim umowy o przystąpieniu do Konsorcjum, jak również do zawarcia wszelkich niezbędnych umów i porozumień, jakie Bank oraz ZU uznają za konieczne lub zasadne w związku z przystąpieniem takiego podmiotu trzeciego do Konsorcjum.

Także Bank, jako Lider Konsorcjum, zostanie upoważniony do wystawiania na rzecz ZU zbiorczych dokumentów księgowych (not rozliczeniowych) zawierających sumaryczne informacje finansowe dotyczące wynagrodzenia należnego Konsorcjum (Partnerom Konsorcjum) z tytułu czynności wykonywanych przez Konsorcjum na rzecz ZU. Na podstawie ww. not rozliczeniowych, ZU będą wypłacać wynagrodzenie za czynności wykonywane przez Konsorcjum: zgodnie z Umową Konsorcjum, do odbierania od ZU wynagrodzenia należnego Konsorcjum (Partnerom Konsorcjum) upoważniony będzie Bank jako Lider. Zgodnie z życzeniem ZU oraz zgodną wolą Partnerów Konsorcjum, wszelkie rozliczenia pomiędzy Konsorcjum a ZU mają być dokonywane wyłącznie przez Bank. Konsekwentnie, w Umowie Konsorcjum znajdą się zapisy, zgodnie z którymi wynagrodzenie za czynności wykonywane przez Konsorcjum w ramach Umów Agencyjnych ZU będzie wpłacał na rachunek bankowy Banku jako Lidera Konsorcjum (który będzie odbierał takie wynagrodzenie, w swoim imieniu oraz w imieniu pozostałych Partnerów Konsorcjum na podstawie udzielonych mu pełnomocnictw). Bank będzie wypłacał odpowiednią część wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności w ramach Konsorcjum na rzecz pozostałych Partnerów Konsorcjum.

Bank nie będzie pobierał dodatkowego wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji Lidera Konsorcjum.

Czynności agencyjne (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) świadczone przez Konsorcjum.

W ramach czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) wykonywalnych przez Konsorcjum, wszyscy Partnerzy Konsorcjum działający wspólnie w ramach Konsorcjum, w tym Wnioskodawca, zobowiążą się w szczególności do:

inicjowania kontaktu z potencjalnymi klientami w celu zawarcia z nimi Umów Ubezpieczenia oraz nawiązywania kontaktu z potencjalnymi klientami w celu przedstawienia im oferty zawarcia Umów Ubezpieczenia, zachęcenia ich do zawarcia Umów Ubezpieczenia i pomocy w procesie zawierania Umów Ubezpieczenia, w tym w szczególności
1. podejmowania kroków niezbędnych w opinii Partnera Konsorcjum do pozyskania nowych klientów, w tym przygotowywania listy klientów do późniejszego kontaktu;
2. zapewniania personelu sprzedaży w odpowiedniej liczbie niezbędnej w opinii Partnera Konsorcjum dla dystrybucji i obsługi Umów Ubezpieczenia w sposób uwzględniający cele biznesowe stron;
3. podejmowania czynności przygotowawczych w związku z zawieraniem Umów Ubezpieczenia, w tym zwłaszcza zapewnienia, że personel sprzedaży zapoznał się z ogólnymi warunkami ubezpieczenia jak również z pozostałą dokumentacją dotyczącą Umowy Ubezpieczenia dostarczoną przez ZU;
przedstawiania klientom oferty ubezpieczeniowej zgodnie zasadami określonymi w odpowiednich załącznikach do Umowy Agencyjnej, w szczególności pełnego informowania klientów o warunkach ochrony ubezpieczeniowej oferowanej przez ZU, a zwłaszcza o przedmiocie i zakresie ubezpieczenia, jak również prawach i obowiązkach klientów wynikających z Umów Ubezpieczenia, w tym przekazywania klientom ogólnych warunków ubezpieczenia i innych właściwych dokumentów zgodnie z procedurą ustaloną w odniesieniu do poszczególnych produktów w załącznikach do Umowy Agencyjnej;
przedstawiania klientom wysokości i zasad płatności składek ubezpieczeniowych zgodnie z procedurą ustaloną w odniesieniu do poszczególnych produktów ubezpieczeniowych w odpowiednich załącznikach do Umowy Agencyjnej;
przyjmowania od osób zainteresowanych ubezpieczeniem wniosków o zawarcie Umów Ubezpieczenia, sprawdzania poprawności i kompletności wniosków oraz przekazywania kopii wniosku klientowi zgodnie z procedurą ustaloną w załącznikach do Umowy Agencyjnej;
zawierania Umów Ubezpieczenia w imieniu ZU zgodnie z udzielonym przez ZU pełnomocnictwem;
przekazywania klientom odpowiednich dokumentów ubezpieczeniowych, w szczególności polis ubezpieczeniowych, zgodnie z procedurą ustaloną w załącznikach do Umowy Agencyjnej;

Szczegółowe czynności agencyjne wykonywane przez Konsorcjum w odniesieniu do poszczególnych Umów Ubezpieczenia oraz zobowiązania Konsorcjum wobec ZU w tym zakresie zostaną określone we właściwych Umowach Agencyjnych.

Czynności opisane powyżej będą wykonywane przez Partnerów Konsorcjum, w tym Wnioskodawcę, z uwzględnieniem postanowień właściwych Umów Agencyjnych, w tym, wskazanych zasad świadczenia czynności agencyjnych oraz obowiązków związanych z ich prawidłowym świadczeniem, o których mowa poniżej. Z każdym z Partnerów Konsorcjum, w tym z Wnioskodawcą, zostanie zawarte odrębne porozumienie dotyczące wysokości oraz zasad obliczania i wypłacania wynagrodzenia danemu Partnerowi Konsorcjum z tytułu czynności wykonywanych w ramach Konsorcjum, jak również jego szczegółowych zadań i obowiązków w ramach Konsorcjum.

Jednocześnie w Umowie Konsorcjum znajdą się postanowienia, zgodnie z którymi, w związku z wykonywaniem czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) wyłącznie Bank (działający jako Lider) będzie uprawniony do:

udziału w razie potrzeby, w dyskusjach nad brzmieniem Umowy Ubezpieczenia, w tym zgłaszania ZU potencjalnych niedozwolonych postanowień umownych, w przypadku ich identyfikacji;
zapewniania odpowiednich w ocenie Banku narzędzi do dystrybucji Umów Ubezpieczenia w rozumieniu wykonywania czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego;
przygotowania i uzgodnienia z ZU procedur umożliwiających dystrybucję Umów Ubezpieczenia w ramach wykonywanych czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego;
relacji z ZU (w tym, przekazywania do ZU odpowiednich raportów związanych z wykonywaniem właściwej Umowy Agencyjnej, odpowiadania na pytania ZU w tym zakresie, zapewnienia odpowiednich wymagań bezpieczeństwa uzgodnionych z ZU w ww zakresie);
pobierania składek ubezpieczeniowych na podstawie Umów Ubezpieczenia i przekazywania ich do właściwych ZU, jak również rozliczania z klientami zwrotów składek nienależnych;
wystawiania w imieniu ZU odpowiednich dokumentów ubezpieczeniowych, w szczególności polis ubezpieczeniowych, zgodnie z ustaloną procedurą.

Zasady świadczenia czynności agencyjnych oraz obowiązki związane z ich prawidłowym świadczeniem

W Umowie Konsorcjum zostanie ponadto wskazane, że w związku z wykonywaniem opisanych w tej umowie czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) w ramach Konsorcjum, w imieniu i na rzecz ZU oraz mając na względzie dążenie do jak najlepszej obsługi klientów zawierających Umowy Ubezpieczenia z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa, każdy z Partnerów Konsorcjum wykonujących takie czynności – w tym, Wnioskodawca jako Agent ubezpieczeniowy – w rozumieniu Przepisów o dystrybucji ubezpieczeń może być zobowiązany w szczególności do przestrzegania następujących zasad i procedur:

informowania klientów o warunkach i procedurach wypłaty świadczeń, a zwłaszcza o prawach i obowiązkach ubezpieczającego, ubezpieczonego i uprawnionego z umowy ubezpieczenia wynikających z Umów Ubezpieczenia;
udostępniania klientom i uprawnionym z Umów Ubezpieczenia odpowiednich formularzy związanych z realizacją Umów Ubezpieczenia, jak również przyjmowania od klientów i osób występujących z roszczeniami odpowiednich wniosków oraz przekazywania ich do ZU;
zapewnienia właściwego obiegu dokumentów i korespondencji z klientami;
potwierdzania z klientem aktualności danych klienta przekazanych do ZU;
przyjmowania reklamacji kierowanych przez klientów do ZU w zakresie związanym z udzielaną ochroną ubezpieczeniową;
przekazywania ZU odpowiednich danych i dokumentów niezbędnych dla wykonywania Umów Ubezpieczenia, zgodnie z przyjętymi procedurami;
przyjmowania oświadczeń dotyczących odstąpienia lub wypowiedzenia Umowy Ubezpieczenia i ich przekazywanie do ZU;
udostępnienia na wniosek ZU dokumentów związanych z zawarciem Umowy Ubezpieczenia (w szczególności wniosku o ubezpieczenie przyjętego od klienta), aneksowaniem oraz obsługą Umów Ubezpieczenia, oraz transkrypcji (w odpowiednim zakresie) zarejestrowanych rozmów telefonicznych prowadzonych z klientami w związku z Umowami Ubezpieczenia, lub dokumentów i informacji, w których posiadaniu jest Partner Konsorcjum, powiadomienia osób zgłaszających roszczenie o brakach w zgłoszeniu, zgodnie z ustalonymi zasadami;
stosowania niezbędnych środków bezpieczeństwa finansowego oraz odbycia i zorganizowania we własnym zakresie odpowiednich szkoleń dla osób fizycznych wykonujących czynności agencyjne („OFWCA”) z zakresu obowiązków w zakresie środków bezpieczeństwa finansowego;
przestrzegania przepisów dotyczących środków ograniczających wprowadzonych przez właściwe Rozporządzenia Rady Unii Europejskiej i Rezolucje Organizacji Narodów Zjednoczonych lub odpowiednie przepisy innych państw, jeżeli mają one zastosowanie;
informowania ZU o znanych Partnerom Konsorcjum przypadkach zatajenia prawdy lub podania nieprawdy przez osoby składające ZU oświadczenia związane z zamiarem zawarcia lub wykonywaniem Umowy Ubezpieczenia oraz o innych znanych mu faktach mających znaczenie dla działalności prowadzonej przez ZU, pod warunkiem, że takie działania nie naruszą przepisów prawa, w tym obowiązków Banku związanych z tajemnicą bankową;
niezwłocznego informowania ZU o żądaniach i wnioskach kierowanych przez uprawnione organy, jeżeli dotyczą one działalności ZU, pod warunkiem, że takie działania nie naruszą przepisów prawa, w tym obowiązków Banku związanych z tajemnicą bankową;
dotrzymywania terminów doręczania dokumentów związanych z wykonywaniem czynności określonych w Umowie Konsorcjum, przestrzegania zasad ich przechowywania i obiegu oraz zabezpieczenia takich dokumentów przed zagubieniem, kradzieżą oraz przed dostępem osób nieuprawnionych, oraz niezwłocznego powiadomienia ZU o ich utracie lub dostępie do nich osób nieuprawnionych;
należytego współdziałania z ZU, pracownikami oraz współpracownikami ZU w zakresie spraw związanych z wykonywaniem właściwej Umowy Agencyjnej;
podejmowania, w zakresie prowadzonych spraw (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego), czynności niezbędnych do należytej ochrony interesów klientów, ubezpieczających, ubezpieczonych i innych uprawnionych z Umowy Ubezpieczenia oraz ZU,
bezzwłocznego przekazywania ZU innych informacji mających znaczenie dla działalności prowadzonej przez ZU,
przestrzegania przepisów prawa, norm etycznych, standardów, procedur i wytycznych ZU.

Partnerzy Konsorcjum zobowiążą się wykonywać czynności w ramach Konsorcjum zgodnie z zawartymi porozumieniami oraz instrukcjami i wytycznymi, które mogą być wydawane przez Bank jako Lidera, w tym do przestrzegania wymogów Banku w zakresie przetwarzania powierzonych danych osobowych, tajemnicy bankowej oraz poufności i bezpieczeństwa informacji, jak również w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa, warunkami Umowy Konsorcjum, Umowami Agencyjnymi, porozumieniami oraz pełnomocnictwami udzielonymi danemu Partnerowi Konsorcjum przez ZU. W szczególności oznacza to należyte i terminowe wykonywanie wszelkich zobowiązań względem ZU, w sposób umożliwiający Konsorcjum wywiązanie się ze zobowiązań wobec ZU zgodnie z postanowieniami Umów Agencyjnych.

Wszyscy Partnerzy Konsorcjum zobowiążą się do lojalnego współdziałania w celu realizacji Umów Agencyjnych oraz terminowego wywiązywania się z zaciągniętych zobowiązań, z dochowaniem należytej staranności. W Umowie Konsorcjum znajdzie się zapewnienie, że czynności agencyjne objęte zakresem Umowy Konsorcjum będą wykonywane przez Partnerów Konsorcjum wyłącznie przez osoby fizyczne, które spełniają wszystkie wymagania określone w Przepisach o dystrybucji ubezpieczeń (aktualnie art. 9 ust. 1 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym). Osoby te będą wykonywać czynności agencyjne i będą działać w imieniu i na rzecz Partnerów Konsorcjum na podstawie odpowiedniego upoważnienia udzielonego przez właściwego Partnera Konsorcjum.

W Umowie Konsorcjum znajdą się także inne szczegółowe obowiązki Partnerów Konsorcjum związane z przestrzeganiem Przepisów o dystrybucji ubezpieczeń, innych przepisów dotyczących działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu – Partnerzy złożą w tym zakresie odpowiednie oświadczenia i zapewnienia. Partnerzy Konsorcjum zobowiążą się także do stałego podnoszenia własnych kwalifikacji zawodowych oraz zapewnienia podnoszenia kwalifikacji przez OFWCA, przekazywania ZU wymaganych informacji dotyczących danego partnera, w tym, bezzwłocznego poinformowania ZU o utracie uprawnień Partnera Konsorcjum niezbędnych do wykonywania Umowy Konsorcjum, odpowiedniej archiwizacji i zapewnienia bezpieczeństwa dokumentów. Partnerzy Konsorcjum podejmą także określone zobowiązania w odniesieniu do wykonywania czynności przez OFWCA zgodnie z obowiązującymi zasadami i przepisami prawa. Strony zobowiążą się w Umowie Konsorcjum, że powyższe czynności będą wykonywane przez Konsorcjum przy uwzględnieniu uzgodnionych zasad dotyczących podziału obowiązków pomiędzy Partnerami Konsorcjum.

UMOWY AGENCYJNE

Jak Wnioskodawca wskazuje powyżej, Konsorcjum podpisze z ZU Umowy Agencyjne (umowy te zostaną podpisane z ZU przez Bank w imieniu wszystkich pozostałych Partnerów Konsorcjum). Przedmiotem umów będzie wykonywanie przez Agentów (tj. wszystkich Partnerów Konsorcjum działających wspólnie w ramach Konsorcjum), w imieniu i na rzecz ZU, czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego), o których mowa w art. 2 i 4 pkt 1) Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Należy założyć, że analogiczny zakres czynności będzie wynikać z projektowanej ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.

Na podstawie Umów Agencyjnych, ZU zleci Konsorcjum, a Partnerzy Konsorcjum, w tym Wnioskodawca, zobowiążą się do wykonywania w imieniu i na rzecz ZU czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego), polegających na proponowaniu klientom zawierania Umów Ubezpieczenia oraz wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania z takimi klientami Umów Ubezpieczenia przez ZU jak również zawieraniu Umów Ubezpieczenia z klientami w imieniu ZU oraz udzielaniu pomocy w administrowaniu i wykonywaniu Umów Ubezpieczenia w szczególności w zakresie określonym w Umowach Agencyjnych i zgodnie z udzielonymi przez ZU pełnomocnictwami.

W ramach powyższych czynności Partnerzy Konsorcjum, w tym Wnioskodawca, zobowiążą się w szczególności do:

inicjowania kontaktu z potencjalnymi klientami w celu zawarcia z nimi Umów Ubezpieczenia oraz nawiązywania kontaktu z potencjalnymi klientami w celu przedstawienia im oferty zawarcia Umów Ubezpieczenia, zachęcenia ich do zawarcia Umów Ubezpieczenia i pomocy w procesie zawierania Umów Ubezpieczenia, w tym w szczególności:
1. podejmowania kroków niezbędnych w opinii Agenta do pozyskania nowych klientów, w tym przygotowywania listy klientów do późniejszego kontaktu;
2. zapewniania personelu sprzedaży w odpowiedniej liczbie niezbędnej w opinii Agenta dla dystrybucji i obsługi Umów Ubezpieczenia w sposób uwzględniający cele biznesowe stron;
3. podejmowania czynności przygotowawczych w związku z zawieraniem Umów Ubezpieczenia, w tym zwłaszcza zapewnienia, że personel sprzedaży zapoznał się z ogólnymi warunkami ubezpieczenia jak również z pozostałą dokumentacją dotyczącą Umowy Ubezpieczenia dostarczoną przez ZU;
przedstawiania klientom oferty ubezpieczeniowej zgodnie zasadami określonymi w odpowiednich załącznikach do Umowy Agencyjnej, w szczególności pełnego informowania klientów o warunkach ochrony ubezpieczeniowej oferowanej przez ZU, a zwłaszcza o przedmiocie i zakresie ubezpieczenia, jak również prawach i obowiązkach klientów wynikających z Umów Ubezpieczenia, w tym przekazywania klientom ogólnych warunków ubezpieczenia i innych właściwych dokumentów zgodnie z procedurą ustaloną w odniesieniu do poszczególnych produktów w załącznikach do Umowy Agencyjnej;
przedstawiania klientom wysokości i zasad płatności składek ubezpieczeniowych zgodnie z procedurą ustaloną w odniesieniu do poszczególnych produktów w odpowiednich załącznikach do Umowy Agencyjnej;
przyjmowania od osób zainteresowanych ubezpieczeniem wniosków o zawarcie Umów Ubezpieczenia, sprawdzania poprawności i kompletności wniosków oraz, ewentualnie, przekazywania kopii wniosku klientowi zgodnie z procedurą ustaloną w załącznikach do Umowy Agencyjnej;
zawierania Umów Ubezpieczenia w imieniu ZU zgodnie z udzielonym przez ZU pełnomocnictwem;
przekazywania klientom odpowiednich dokumentów ubezpieczeniowych, w szczególności polis ubezpieczeniowych, zgodnie z procedurą ustaloną w załącznikach do Umowy Agencyjnej.

Powyższe czynności będą wykonywane przez Agentów z uwzględnieniem pozostałych postanowień Umowy Agencyjnej, w tym, opisanych w tej umowie zasad świadczenia usług agencyjnych oraz obowiązków związanych z ich prawidłowym świadczeniem.

Z tytułu wykonywania przez Agentów ww. czynności, ZU będą zobowiązane do zapłaty na rzecz Agentów wynagrodzenia określonego w umowie.

W związku z wykonywaniem ww. czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) Bank (działający jako Lider Konsorcjum) zobowiąże się do:

udziału w razie potrzeby, w dyskusjach nad brzmieniem Umowy Ubezpieczenia, w tym zgłaszania ZU potencjalnych niedozwolonych postanowień umownych, w przypadku ich identyfikacji;
zapewniania odpowiednich w ocenie Banku narzędzi do dystrybucji Umów Ubezpieczenia w rozumieniu wykonywania czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego;
przygotowania i uzgodnienia z ZU procedur umożliwiających dystrybucję Umów Ubezpieczenia w ramach wykonywanych czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego;
relacji z ZU (w tym, przekazywania do ZU odpowiednich raportów związanych z wykonywaniem właściwej Umowy Agencyjnej, odpowiadania na pytania ZU w tym zakresie, zapewnienia odpowiednich wymagań bezpieczeństwa uzgodnionych z ZU w ww. zakresie);
pobierania składek ubezpieczeniowych na podstawie Umów Ubezpieczenia i przekazywania ich do właściwych ZU, jak również rozliczania z klientami zwrotów składek nienależnych; wystawiania w imieniu ZU odpowiednich dokumentów ubezpieczeniowych, w szczególności polis ubezpieczeniowych, zgodnie z ustaloną procedurą.

W Umowie Agencyjnej zostanie ponadto wskazane, że w związku z wykonywaniem opisanych w tej umowie czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) w ramach Konsorcjum, w imieniu i na rzecz ZU oraz mając na względzie dążenie do jak najlepszej obsługi klientów zawierających Umowy Ubezpieczenia z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa, każdy z Partnerów Konsorcjum wykonujących takie czynności – w tym Wnioskodawca jako agent ubezpieczeniowy – w rozumieniu Przepisów o dystrybucji ubezpieczeń będzie zobowiązany do przestrzegania tych samych zasad i procedur, które zostaną wskazane w Umowie Konsorcjum (opisane w ramach Umowy Konsorcjum powyżej), przy czym szczegółowe obowiązki Agentów dotyczące poszczególnych Umów Ubezpieczenia zostaną uregulowane w odpowiednich załącznikach do Umowy Agencyjnej.

Każdy z Partnerów, w tym, Wnioskodawca zobowiąże się, że czynności agencyjne objęte Umową Agencyjną będą wykonywane przez jego pracowników lub współpracowników prawidłowo zarejestrowanych jako OFWCA oraz zgodnie z właściwymi Przepisami o dystrybucji ubezpieczeń.

W Umowie Agencyjnej zostaną wskazane także pozostałe obowiązki Partnerów Konsorcjum – Partnerzy złożą w tym zakresie odpowiednie oświadczenia i zapewnienia; będą to obowiązki związane z przestrzeganiem przepisów, stałego podnoszenia własnych kwalifikacji oraz kwalifikacji OFWCA w imieniu i na rzecz Partnera Konsorcjum, przekazywaniem ZU wymaganych informacji dotyczących Partnera, w tym, bezzwłocznego poinformowania ZU o utracie uprawnień Partnera Konsorcjum niezbędnych do wykonywania Umowy Konsorcjum.

Za czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez Konsorcjum na podstawie Umów Agencyjnych, ZU będą wypłacać Konsorcjum wynagrodzenie ustalone w Umowach Agencyjnych (załącznikach do tych umów). Wynagrodzenie będzie w całości wypłacane przez ZU na rachunek Banku działającego jako Lider Konsorcjum, który będzie odbierał takie wynagrodzenie w swoim imieniu oraz w imieniu pozostałych Partnerów Konsorcjum na podstawie udzielonych mu pełnomocnictw. Podstawą dla wypłaty wynagrodzenia przez ZU będą zbiorcze dokumenty księgowe (noty rozliczeniowe) zawierające sumaryczne informacje finansowe dotyczące wynagrodzenia należnego Partnerom Konsorcjum z tytułu czynności wykonywanych przez Partnerów Konsorcjum na rzecz ZU. Następnie, Bank jako Lider wypłaci pozostałym Partnerom Konsorcjum należne im kwoty wynagrodzenia zgodnie z zasadami określonymi w Umowie Konsorcjum.

Wnioskodawca wskazuje, że na gruncie przepisów Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, Konsorcjum, rozumiane jako Partnerzy Konsorcjum działający łącznie, nie może wspólnie występować w roli agenta ubezpieczeniowego; takiej możliwości nie przewidziano również w ramach projektowanej ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych. W związku z powyższym Wnioskodawca oraz każdy z pozostałych Partnerów Konsorcjum będą posiadać status agentów ubezpieczeniowych; również każdy z Partnerów Konsorcjum zostanie odrębnie zobowiązany do spełnienia odpowiednich wymogów określonych w Ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Ponieważ Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym wymaga zawarcia umowy agencyjnej pomiędzy agentem ubezpieczeniowym a zakładem ubezpieczeń, niezbędne jest, aby wszyscy Agenci – tj. zarówno Bank, jak i pozostali Partnerzy Konsorcjum byli stronami Umów Agencyjnych zawartych z ZU; z powyższych względów, Umowy Agencyjne zostaną zawarte pomiędzy wszystkimi Partnerami Konsorcjum oraz ZU, a także wprost będą wymieniać wszystkich Partnerów Konsorcjum będących stroną tych umów.

Zgodnie z wymogami Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, wyznaczenie agenta ubezpieczeniowego należy do kompetencji zakładu ubezpieczeń, w imieniu i na rzecz którego taki agent ma działać. ZU musi udzielić agentowi odpowiedniego pełnomocnictwa (art. 12 ust. 1 i 2 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym) oraz złożyć wniosek o wpisanie go do rejestru agentów ubezpieczeniowych. W wykonaniu powyższych obowiązków z Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, każdy z Partnerów Konsorcjum zostanie zgłoszony przez ZU do rejestru agentów ubezpieczeniowych i każdy z Partnerów otrzyma od danego ZU odpowiednie pełnomocnictwa do działania w jego imieniu i na jego rzecz. Każde z pełnomocnictw będzie określać w szczególności:

zakres działalności agenta ubezpieczeniowego, ze wskazaniem działu i grup ubezpieczeń;

wysokość maksymalnej sumy ubezpieczenia, na jaką agent ubezpieczeniowy może zawrzeć jedną umowę ubezpieczenia;

obszar działalności agenta ubezpieczeniowego.

Końcowo, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 12 ust. 3 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, „Pełnomocnictwo udzielone przez zakład ubezpieczeń nie może zawierać upoważnienia do udzielania dalszych pełnomocnictw”.

Zatem Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym wprowadza wyraźny zakaz wykorzystywania w działalności agencyjnej substytucji (należy założyć, że podobny zakaz znajdzie się w projektowanej ustawie o dystrybucji ubezpieczeń). Cytowany przepis stanowi ograniczenie ogólnej zasady wynikającej z art. 106 Kodeksu cywilnego, z której wynika, że pełnomocnik może ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, ustawy lub ze stosunku będącego podstawą pełnomocnictwa. Zatem w przypadku agenta ubezpieczeniowego nie jest dopuszczalna sytuacja, w której udzieliłby on innemu agentowi dalszego pełnomocnictwa do działania w imieniu zakładu ubezpieczeń.

Powyższe ograniczenie sprawia, że Bank nie ma innej, aniżeli poprzez zawarcie umowy o wspólnym przedsięwzięciu (Umowy Konsorcjum) możliwości ułożenia relacji z Agentami. W szczególności, nie byłoby dopuszczalne podzlecenie przez Bank (agenta ubezpieczeniowego) pozostałym Partnerom Konsorcjum (również agentom ubezpieczeniowym) świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz Banku; usługi takie mogą być świadczone przez Agentów jedynie bezpośrednio na rzecz ZU.

W tych uwarunkowaniach prawnych, model wspólnego przedsięwzięcia (konsorcjum) w sposób najwłaściwszy i jedynie dopuszczalny odzwierciedla zarówno intencje Partnerów Konsorcjum co do ich współdziałania i wzajemnego wsparcia w wykonywaniu Umów Agencyjnych, jak i ograniczenia regulacyjne (wynikające z art. 12 ust. 3 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym) co do formy takiego współdziałania, wykluczające w szczególności jakiekolwiek "podzlecanie" lub "podwykonawstwo" w zakresie usług agencyjnych.

Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy model ten spełnia także oczekiwania ZU, z perspektywy których zasadnym jest, aby czynności agencyjne wykonywane na rzecz ZU przez Bank oraz Agentów były wykonywane w sposób zorganizowany i kompleksowy, a nie odrębnie i niezależnie przez każdy z podmiotów na podstawie osobnej umowy agencyjnej zawartej przez takie podmioty z ZU (jak miałoby to miejsce w przypadku braku uregulowania współpracy pomiędzy Bankiem i Agentami w ramach Konsorcjum).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku, kompleksowe usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, jakie będą świadczone przez Konsorcjum, w tym Bank działający jako Partner i Lider Konsorcjum, na rzecz poszczególnych ZU, na podstawie Umów Agencyjnych, będą korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT?
Czy w świetle art. 106b ust. 2 Ustawy o VAT (z zastrzeżeniem ust. 3 tego artykułu), Bank jako Lider Konsorcjum będzie postępować prawidłowo wystawiając na rzecz ZU zbiorcze dokumenty rozliczeniowe (noty rozliczeniowe), na podstawie których ZU będą obciążane przez Bank łączną kwotą wynagrodzenia należnego Konsorcjum z tytułu czynności wykonywanych przez Partnerów Konsorcjum na rzecz ZU jako klienta (usługobiorcy) Konsorcjum?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym wniosku, usługa świadczona przez Konsorcjum, w tym, Wnioskodawcę jako jednego z Partnerów Konsorcjum, na rzecz ZU na podstawie danej Umowy Agencyjnej będzie miała charakter usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych podlegającej zwolnieniu z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

W świetle art. 106b ust. 2 Ustawy o VAT zasadą jest, że usługi zwolnione nie muszą być dokumentowane fakturami VAT – zatem Bank, jako Lider Konsorcjum, będzie uprawniony do dokumentowania usługi świadczonej przez Konsorcjum innymi dokumentami księgowymi, w tym, notami księgowymi. Natomiast w przypadku, gdyby ZU zgłosił żądanie otrzymania faktury dokumentującej usługi realizowane przez Partnerów Konsorcjum, o którym mowa w art. 106b ust. 3 Ustawy o VAT, to prawidłowe będzie wystawienie przez Bank faktury VAT obejmującej całą kwotę wynagrodzenia należnego od ZU z tytułu czynności dokonywanych przez Partnerów Konsorcjum. Powyższa kwota zostanie w następnej kolejności rozliczona przez Bank, jako Lidera, między uczestników Konsorcjum na podstawie odpowiednich not księgowych.

Szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska Wnioskodawca prezentuje poniżej.

Uzasadnienie Wnioskodawcy

CHARAKTER PRAWNY UMOWY KONSORCJUM

Umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani w prawie podatkowym. Wyjątkiem jest Prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie porozumień o charakterze konsorcjum jest jednak dopuszczalne w ramach swobody umów, przewidzianej w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. Powołany przepis przewiduje, że „Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”.

Umowa konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie przy realizacji określonego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też zakres przedmiotowy przekracza możliwości jednego tylko podmiotu. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy, czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcjum partnerzy mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (lider), przy czym może to być jeden z konsorcjantów, kilku konsorcjantów lub osoba trzecia. Konsorcjum nie posiada wspólnego majątku, chociaż zazwyczaj ma wspólny rachunek rozliczeniowy, a płatności z tytułu zobowiązań i należności konsorcjum regulowane są w praktyce za pośrednictwem lidera reprezentującego konsorcjum.

KONSORCJUM A DEFINICJA PODATNIKA PODATKU VAT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów Konsorcjum nie będzie podatnikiem podatku VAT, gdyż nie spełni ustawowej definicji podatnika. W szczególności Konsorcjum nie będzie posiadać osobowości prawnej, nie będzie także stanowić odrębnej jednostki organizacyjnej. Podatnikami będą wyłącznie Partnerzy Konsorcjum, którzy jako równorzędne podmioty zobowiążą się do realizowania wspólnego przedsięwzięcia w formule uzgodnionej w Umowie Konsorcjum, które w tym przypadku będzie polegać na świadczeniu czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz ZU.

USŁUGA ŚWIADCZONA PRZEZ KONSORCJUM NA RZECZ ZU JAKO ŚWIADCZENIE O CHARAKTERZE KOMPLEKSOWYM

Zważywszy na planowany charakter gospodarczy Konsorcjum oraz relację między Konsorcjum jako usługodawcą a ZU jako usługobiorcą w ramach danej Umowy Agencyjnej, należy podkreślić, że ZU nie będzie zainteresowany nabywaniem i nie będzie nabywać „ułamkowych” czynności wykonywanych przez poszczególnych Partnerów Konsorcjum, ale nabędzie kompleksową usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczoną przez Konsorcjum jako całość. Z perspektywy ZU, tylko wspólne wykonanie przez Konsorcjum wszystkich czynności wchodzących w skład tej usługi ma wartość funkcjonalną. Nabycie takiej kompleksowej usługi, w której świadczenie zaangażowani będą wszyscy Partnerzy Konsorcjum, działający łącznie i w ramach wzajemnej współpracy, gwarantuje ZU pozyskanie świadczenia o odpowiednim standardzie; oczekiwana przez ZU wysoka jakość tego świadczenia będzie bowiem bezpośrednio związana z takim doborem Partnerów, który zapewni efekt synergii dzięki uzupełnianiu się ich możliwości i kompetencji.

W tych okolicznościach, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie czynności wykonywane przez Konsorcjum na podstawie każdej z przyszłych Umów Agencyjnych muszą być traktowane dla potrzeb podatku VAT jako jedna kompleksowa usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego, opisana w danej Umowie Agencyjnej.

Pojęcie świadczeń kompleksowych nie znalazło jak dotąd bezpośredniego uregulowania w przepisach dotyczących podatku VAT. Problematyka świadczeń kompleksowych była natomiast wielokrotnie i wielowątkowo analizowana zarówno przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”, wcześniej „ETS”) jak i przez polskie sądy administracyjne.

Opodatkowaniem świadczeń kompleksowych zajął się TSUE m.in. w wyroku z dnia 27 października 2005 r. (wyrok C-41/04 w sprawie Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV), w którym stwierdził m.in.: „W kwestii tej TSUE orzekł, że mamy do czynienia z jednolitym świadczeniem, zwłaszcza w przypadku, gdy kilka elementów powinno zostać uznane za konstytutywne dla świadczenia głównego, podczas gdy, odwrotnie, jedno lub więcej świadczeń powinno być postrzegane jako jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los prawny świadczenia głównego [...] Podobnie jest, jeśli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.”

Podobne tezy pojawiały się w orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd. (CPP), w którym TSUE stwierdził: „Z artykułu 2(1) VI Dyrektywy wynika, iż każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne i, po drugie, świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT; należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta, który jest typowym klientem, kilka odrębnych usług zasadniczych czy też jedną usługę.” (podobnie: wyrok z dnia 11 lutego 2010 r. w sprawie C-88/09 Graphic Procede przeciwko Ministere du Budget, des Comptes publics et de la Fonction publiąue z dnia 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere Ltd przeciwko Commissioners form Majestys Revenue and Customs).

W powołanych orzeczeniach TSUE zwrócił uwagę na fakt, że dla potrzeb oceny określonego działania jako świadczenia jednolitego i kompleksowego najistotniejsze jest jego zbadanie (i) z ekonomicznego (gospodarczego) punktu widzenia oraz (ii) z perspektywy nabywcy świadczenia.

W stosunku do pierwszej kwestii powszechnie wskazuje się, że podatek VAT jest podatkiem o charakterze ekonomicznym, a treść stosunku prawnego ma przy nim znaczenie drugorzędne. W konsekwencji, okoliczność, że w danej transakcji np. dochodzi do zawarcia dwóch umów lub też da się wyodrębnić dwa stosunki prawne, albo też w ramach transakcji podmiot świadczący zobligowany jest do wykonania szeregu różnych aktywności, nie ma znaczenia decydującego. Istotne jest natomiast, czy z perspektywy ekonomicznej określone świadczenie jest jednolite, czy też można je w sposób naturalny podzielić, a podział nie doprowadzi przy tym do uszczerbku dla wyodrębnionych elementów.

Powyższe prowadzi do kwestii drugiej tj. kwalifikacji świadczenia z punktu widzenia klienta/konsumenta – w tym wypadku kluczowa jest analiza gospodarczego celu dokonania transakcji po stronie nabywcy. Jeżeli z punktu widzenia odbiorcy określonego świadczenia istnieje jeden przedmiot świadczenia wówczas mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, którego podział prowadziłby do sztuczności oraz wypaczałby ekonomiczny i faktyczny cel dokonywania transakcji.

Obie powyższe przesłanki zostaną spełnione w przypadku świadczenia realizowanego przez Konsorcjum: z punktu widzenia klienta Konsorcjum, tj. ZU, czynności wykonywane przez Partnerów będą mieć ekonomiczny sens jedynie jako całość, ponieważ tylko świadczone razem odpowiedzą na potrzeby ZU jako odbiorcy usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Jak wskazano powyżej, ZU nie jest zainteresowany nabywaniem poszczególnych czynności wykonywanych przez Partnerów Konsorcjum w sposób indywidualny: w interesie ZU jest wyłącznie nabycie usługi Konsorcjum jako kompleksowego świadczenia, w które zaangażowane są kompetencje i działania wszystkich Partnerów łącznie, każdorazowo w stopniu zapewniającym prawidłową realizację danej Umowy Agencyjnej.

Tym samym, zgodnie z przytoczonymi tezami orzeczeń TSUE, z punktu widzenia nabywcy (ZU), w przedmiotowej sprawie wystąpi jeden przedmiot świadczenia (kompleksowa usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczona przez Konsorcjum).

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że kompleksowy charakter usługi, która ma być świadczona przez Konsorcjum wynika także z samej natury konsorcjum, jako formuły współpracy mającej na celu skoordynowane i wspólne działanie partnerów tworzące w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem jest dostarczenie określonego rezultatu gospodarczego (w postaci dostawy lub świadczenia), w standardzie oczekiwanym przez klienta.

Na powyższy sens konsorcjum wskazują powszechnie i jednolicie sądy administracyjne, przykładowo w następujących wyrokach:

wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 1839/15 - „Na wstępie rozważań warto jest wskazać, że w zakresie omawianej problematyki dotyczącej rozliczeń w ramach konsorcjum istnieje ugruntowane już orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako przedmiotu opodatkowania – świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (por. wyrok NSA z dnia 12 sierpnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1373/14 i powoływane tam orzecznictwo sądów administracyjnych). [...] Sąd pierwszej instancji słusznie wskazał, że organ podatkowy nie odczytał stanu faktycznego sprawy w sposób prawidłowy albowiem z treści wniosku wynikało, że umowa Konsorcjum przewidywała, że każdy członek Konsorcjum pozostaje właścicielem swojej części przedmiotu umowy do chwili odbioru go przez końcowego użytkownika w Azerbejdżanie – Zamawiającego. Faktura zbiorcza i specyfikacja, stanowiąca załącznik do faktury, określa wartość współwłasności przedmiotu umowy, przypadającą na każdego z konsorcjantów. [...] Warto wskazać w tym względzie na wyrok TSUE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM), C-77/01, [...]”

wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1911/16 – „Rozliczenie kompleksowe całej inwestycji w zakresie podatku od towarów i usług odbywa się bowiem pomiędzy konsorcjum (reprezentowanym przez L.), a Zamawiającym, w związku z czym tylko w tym stosunku prawnym dochodzi do świadczenia usług i dostaw towarów objętych podatkiem VAT. [...] W nawiązaniu do stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie o sygn. akt I FSK 1128/12 stwierdzić zatem należy, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy VAT, jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy przede wszystkim uwzględniać cel takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania, na potrzeby podatkowe poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (tak NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1788/07, wyroku z dnia 9 października 2008 r., sygn. akt I FSK 291/08 czy wyroku z dnia 29 lutego 2012 r., w sygn. akt I FSK 562/11). W powołanych orzeczeniach zaprezentowany został pogląd, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można, do celów podatku od towarów i usług, wydzielać i oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia”.

wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1108/13, wyrok NSA z dnia 4 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1012/13: „Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w tej sprawie podziela także utrwalone już w orzecznictwie sądów administracyjnych stanowisko, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 u.p.t.u., jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy przede wszystkim uwzględniać cel takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe poszczególnych czynności służących realizacji tego celu [...] celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można, do celów podatku od towarów i usług, wydzielać i oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia”.

wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2472/12: „W tym miejscu należy wskazać na utrwalone już orzecznictwo sądowo-administracyjne, opierające się na stanowisku, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy VAT – jako przedmiotu opodatkowania – świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu [...] celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można do celów podatku od towarów i usług oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jak w niniejszej sprawie jest, projekt rozwojowy o nazwie wskazanej we wniosku”.

ZWOLNIENIE USŁUGI POŚREDNICTWA UBEZPIECZENIOWEGO ŚWIADCZONEJ PRZEZ KONSORCJUM Z PODATKU VAT

Zakres zwolnienia z podatku VAT dla usług pośrednictwa ubezpieczeniowego

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel [...]. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z regulacji art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Ustawa o VAT przewiduje opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub ich zwolnienie z opodatkowania. W świetle przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego, zasadnicze znaczenie ma regulacja art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT, zwalniająca od podatku: „usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji”.

Zwolnienie od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT jest konsekwencją przepisu art. 135 ust. 1 pkt a) Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym zwolnione z opodatkowania są „transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych”.

Definicja usług pośrednictwa / usług pokrewnych świadczonych przez pośredników ubezpieczeniowych

Ani Dyrektywa 2006/112/WE, ani polska Ustawa o VAT nie zawierają definicji pojęć kluczowych dla wykładni przedmiotowego zwolnienia z podatku VAT, takich jak „usługi pokrewne świadczone przez agenta ubezpieczeniowego” oraz „usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych”. W tej sytuacji wskazane jest sięgnięcie do dorobku orzeczniczego TSUE, jak również do polskiej praktyki podatkowej.

Zgodnie z wypracowanym przez TSUE stanowiskiem, czynności agenta ubezpieczeniowego polegają na pozyskiwaniu klientów oraz zawieraniu w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela umów ubezpieczeń, a także uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia wimieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Natomiast w odniesieniu do usług pokrewnych do usług ubezpieczeniowych wskazuje się (tak: opinia Rzecznika Generalnego M. Poiaresa Madura przedstawiona w dniu 12 stycznia 2005 r. w sprawie C-472/03 Staatssecretaris van Financiën przeciwko Arthur Andersen & Co. Accountants c.s.), że należy przez nie rozumieć wszystkie usługi, które są powiązane z usługami ubezpieczeniowymi, a zatem mogą być uznane za usługi pokrewne tym czynnościom. W ww. sprawie podkreślono, że dla kwalifikacji czynności jako usług pośrednictwa ubezpieczeniowego kluczowy jest status usługodawcy jako brokera lub agenta ubezpieczeniowego: „Pojęcie "usług pokrewnych" jest wystarczająco szerokie, aby mogło ono teoretycznie obejmować swym zakresem wszystkie usługi, które są powiązane z usługami ubezpieczeniowymi, a zatem które mogą być uznane za usługi pokrewne tym czynnościom. Jednakże prawodawca wspólnotowy wyraźnie ograniczył zakres zwolnienia wyłącznie do tej części usług, które są świadczone przez brokerów lub pośredników ubezpieczeniowych. Zakwalifikowanie osoby, która domaga się zwolnienia, jako brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego jest zatem elementem kluczowym, pozwalającym na ustalenie istnienia działalności pokrewnej czynnościom ubezpieczeniowym, która na mocy art. 13 część B lit. A) podlega zwolnieniu z opodatkowania”.

W wyroku C-235/00 z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie CBS Financial Services wskazano, że działalność pośrednictwa „dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego [...]. [Powinna to być] usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa”.

Także w wyrokach z dnia 25 lutego 1999 r. (sprawa C-349/96, Card Protection Plan), z dnia 8 marca 2001 r. (sprawa C-240/99, Skandia) oraz z dnia 20 listopada 2003 r. (sprawa C-8/01, Assurander Societetet działający na rzecz Taksatorringen przeciwko Skatteministeriet), TSUE potwierdził, że pojęcie usług pokrewnych, świadczonych przez pośredników ubezpieczeniowych w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE dotyczy wyłącznie świadczeń dokonanych przez profesjonalistów. Broker / agent ubezpieczeniowy powinien być wyłącznie pośrednikiem – pojęcie to kładzie nacisk na działanie zewnętrzne pośrednika ubezpieczeniowego, czyli pozycję pośrednika między ubezpieczającym zakładem ubezpieczeniowym.

Jednocześnie, w wyroku z 3 kwietnia 2008 r. (w sprawie C-124/07, J.C.M. Beheer BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën) TSUE potwierdził możliwość realizacji usług zwolnionych w różnych modelach organizacyjnych wskazując m.in., co następuje: „brzmienie art. 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy nie wyklucza co do zasady, by działalność brokerów i pośredników ubezpieczeniowych dzieliła się na odrębne usługi mogące, jako takie, należeć do "usług pokrewnych [transakcjom ubezpieczeniowym / reasekuracyjnym] świadczonych przez brokerów / pośredników ubezpieczeniowych" [...]. W tej sytuacji z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy [zob. podobnie, w odniesieniu do art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, ww. wyrok w sprawie Abbey National, pkt 68, a w odniesieniu do art. 13 część B lit. d) pkt 1 tej dyrektywy – ww. wyrok w sprawie Ludwig, pkt 35], [...] art. 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy, i z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku VAT na mocy tego przepisu”.

Podobne tezy zawiera powołany wyrok TSUE z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 Abbey National plc, Inscape lnvestment Fund przeciwko Commissioners of Customs & Excise („z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że przeprowadzane przez nie transakcje nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 13 część B lit d) pkt 6 szóstej dyrektywy”.).

Wskazane tezy i uzasadnienia orzeczeń TSUE potwierdzają, że przedmiotowe zwolnienie od podatku VAT dotyczy usług: (i) mających charakter usług pokrewnych usługom ubezpieczeniowym i reasekuracyjnym, (ii) świadczonych przez brokerów lub agentów ubezpieczeniowych, (iii) świadczonych na rzecz zakładów ubezpieczeń lub podmiotów poszukujących ochrony ubezpieczeniowej („klientów”) Jednocześnie, TSUE powołuje się na zasadę neutralności VAT i wskazuje, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru takiego modelu organizacyjnego, który jest dla nich najbardziej odpowiedni ze względów gospodarczych, nie narażając się przez to, że dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania.

Świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w polskim systemie prawa reguluje Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. W ust. 2 artykułu 2 zapisano, że pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych (z zastrzeżeniem art. 3).

Stosownie do art. 4 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje m.in. czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane „czynnościami agencyjnymi”, polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna).

W świetle art. 9 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, czynności agencyjne mogą być wykonywane wyłącznie przez podmioty spełniające określone tą ustawą warunki.

Z powołanych przepisów wynika, iż działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy czynności wykonywanych przez uprawnionego pośrednika (agenta lub brokera), który wykonuje czynności związane z zawieraniem przez strony umów ubezpieczenia lub wykonywaniem takich umów.

Jak podkreślono powyżej, polska Ustawa o VAT nie zawiera odrębnej definicji usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. W tej sytuacji, polskie sądy administracyjne oraz organy podatkowe w celu określenia, czym jest usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego, odwoływały się do zapisów Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym i prezentowały tezę o konieczności dokonywania wykładni pojęcia „pośrednictwa ubezpieczeniowego” oraz zakresu „czynności agencyjnych” zgodnie z brzmieniem przepisów tej ustawy. Takie stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPP1/443-834/11-2/AW) czy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji z dnia 8 sierpnia 2011 r. (ILPP1/443-738/11-4/MS). Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 12 marca 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 942/12) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 4 marca 2013 r. (sygn. akt I FSK 577/12) i z 2 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 740/13). Jak wynika z powołanej praktyki interpretacyjnej i orzeczniczej:

Pośrednictwo ubezpieczeniowe należy rozumieć zgodnie z Ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym,

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego.

Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu,

Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa,

Należy zweryfikować, czy usługodawca jest odpowiednio uprawniony do wykonywania czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego – jeżeli tak, to spełnia on warunki podmiotowe wynikające z Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a czynności przez niego wykonywane są uznawane, w myśl tej ustawy, za pośrednictwo ubezpieczeniowe (czynności związane z wykonywaniem umów ubezpieczenia).

ZWOLNIENIE USŁUGI ŚWIADCZONEJ PRZEZ KONSORCJUM Z PODATKU VAT – PODSUMOWANIE

Wnioskodawca podkreśla, że kompleksowa usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego, która będzie świadczona przez Konsorcjum, w tym Wnioskodawcę jako Partnera Konsorcjum, na rzecz ZU na podstawie danej Umowy Agencyjnej spełni wszystkie przesłanki kwalifikujące ją jako usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego, o której mowa w przepisie art, 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT, jak również przesłanki, na które wskazuje praktyka TSUE oraz polskich sądów administracyjnych i organów podatkowych. W szczególności:

Będzie to usługa realizowana na rzecz ubezpieczyciela (ZU) wspólnie przez Wnioskodawcę oraz pozostałych Partnerów Konsorcjum działających jako Agentów ubezpieczeniowych, wpisanych do rejestru agentów ubezpieczeniowych prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego (KNF),

Zakres przedmiotowej usługi będzie zgodny z zakresem wskazanym w art. 4 pkt 1 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, tj. obejmie ona zespół czynności wykonywanych w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, polegających na: „pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych”;
Szczegółowy zakres czynności Konsorcjum obejmie takie czynności, jak: inicjowanie kontaktu z potencjalnymi klientami w celu zawarcia z nimi Umów Ubezpieczenia oraz nawiązywanie kontaktu z potencjalnymi klientami w celu przedstawienia im oferty zawarcia Umów Ubezpieczenia, zachęcenie klientów do zawarcia Umów Ubezpieczenia, przedstawianie klientom oferty ubezpieczeniowej, w tym, informowanie klientów o warunkach ochrony ubezpieczeniowej oferowanej przez ZU, a zwłaszcza o przedmiocie i zakresie ubezpieczenia, jak również prawach i obowiązkach klientów wynikających z Umów Ubezpieczenia oraz wysokości i zasad płatności składek ubezpieczeniowych, przyjmowanie od osób zainteresowanych ubezpieczeniem wniosków o zawarcie Umów Ubezpieczenia oraz sprawdzania poprawności i kompletności wniosków, pomoc w procesie zawierania Umów Ubezpieczenia, zawieranie Umów Ubezpieczenia w imieniu ZU zgodnie z udzielonym przez ZU pełnomocnictwem, przekazywanie klientom odpowiednich dokumentów ubezpieczeniowych;

Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego będzie świadczona na rzecz strony umowy (ZU), przy czym ani Wnioskodawca ani Agenci nie będą realizować w stosunku do treści umowy ubezpieczenia żadnego własnego interesu – będą jedynie reprezentować interes ZU;

Usługa będzie świadczona przez Konsorcjum, w tym, Wnioskodawcę za wynagrodzeniem (będzie mieć charakter odpłatny);

Istotnym wymogiem warunkującym świadczenie usługi na podstawie danej Umowy Agencyjnej będzie działanie Wnioskodawcy oraz Agentów w zgodzie z wymogami Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym dotyczącymi prowadzenia działalności pośrednictwa ubezpieczeniowego przez agentów ubezpieczeniowych. Zatem z punktu widzenia prawidłowej realizacji danej Umowy Agencyjnej, kluczowe znaczenie będzie mieć status Wnioskodawcy oraz Agentów jako agentów ubezpieczeniowych działających na podstawie wpisu do rejestru agentów ubezpieczeniowych prowadzonego przez KNF.

Tym samym należy uznać prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego w niniejszym wniosku w odniesieniu do Pytania nr 1.

DOKUMENTOWANIE ROZLICZEŃ POMIĘDZY KONSORCJUM Z ZU

Zasady dotyczące rozliczeń na podstawie Umowy Konsorcjum

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Partnerzy Konsorcjum wybiorą Lidera Konsorcjum – Bank, który będzie koordynować działalność Konsorcjum i zapewni sprawną realizację całości zlecenia wynikającego z danej Umowy Agencyjnej.

Rolą Banku jako Lidera będzie w szczególności prowadzenie rozliczeń pomiędzy Konsorcjum a ZU. Od strony dokumentacyjnej znajdzie to odzwierciedlenie m.in. w postanowieniach Umowy Konsorcjum, zgodnie z którymi Lider będzie uprawniony do wystawiania na rzecz ZU dokumentów rozliczeniowych (noty księgowe) za wszystkie prace wykonane przez Konsorcjum oraz do odbierania od ZU wynagrodzenia należnego Konsorcjum (Partnerom Konsorcjum). Następnie Bank jako Lider w ramach rozliczeń wewnątrz Konsorcjum dokona podziału wynagrodzenia otrzymanego od ZU między siebie i pozostałych Partnerów Konsorcjum, zgodnie z zasadami przewidzianymi w Umowie Konsorcjum.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z regułą zawartą w art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Powyższe oznacza, że nie każde przesunięcie, czy rozliczenie określonych wartości ekonomicznych między dwoma różnymi podmiotami podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ale jedynie takie operacje, które stanowią dostawę towarów lub świadczenie usług. Z tego względu, rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia (konsorcjum), nie mogą być same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli równocześnie nie towarzyszy im świadczenie usługi (lub dostawa towarów).

Okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT decyduje o opodatkowaniu jest odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową między stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia. Nie można takiej cechy przypisywać operacji księgowej dokonywanej przez Lidera na rzecz Agentów (pozostałych Partnerów Konsorcjum) – brak jest tu bowiem takiego stosunku prawnego, z którego wynikałaby wzajemność świadczenia Lidera przybierającego postać rozdziału przychodów całego przedsięwzięcia. Nie jest to zatem świadczenie wzajemne Lidera Konsorcjum, a jedynie umownie określony obowiązek „rozdziału” przychodów całego przedsięwzięcia. Lider Konsorcjum nie pozostaje dłużnikiem Agentów z tytułu świadczenia na ich rzecz usługi rozdziału przychodów. Rozdział ten w odpowiednich proporcjach wynika z mocy samej Umowy Konsorcjum, a nie z jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, do którego zobligowany został Lider.

Powyższa wykładnia zakresu opodatkowania podatkiem VAT znajduje potwierdzenie w szeregu orzeczeń TSUE (m.in. wyrok z dnia 5 lutego 1980 r. w sprawie C-154/80, wyrok z dnia 1 kwietnia 1982 r w sprawie C-89/81, wyrok z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93, wyroki z dnia 12 września 2000 r. w sprawie C-276/97, C-358/97 i C-408/97, wyrok z dnia 17 września 2002 r. w sprawie C-498/99), w których Trybunał wyraził pogląd, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Wskazanych elementów nie można dostrzec w ramach wewnętrznych rozliczeń między Partnerami Konsorcjum: celem przyszłego Konsorcjum będzie świadome połączenie potencjałów technicznych, finansowych i organizacyjnych Partnerów Konsorcjum w celu zwiększenia efektywności i poprawy jakości czynności agencyjnych (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego) wykonywanych na rzecz ZU. Tym samym, w ramach Konsorcjum, jego Partnerzy będą świadczyć czynności wyłącznie na rzecz ZU i w żadnym razie nie będą świadczyć takich czynności na rzecz pozostałych Partnerów – co zresztą byłoby niedopuszczalne w świetle zakazu zawartego w art. 12 ust. 3 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Podsumowując, brak byłoby w omawianych okolicznościach podstaw dla uznania, że Lider wykonując swoje obowiązki wobec pozostałych Partnerów wynikające z Umowy Konsorcjum będzie świadczyć na ich rzecz odpłatną i ekwiwalentną usługę dystrybucji przychodów Konsorcjum. Podobnie, przewidziany w Umowie Konsorcjum i dokonywany przez Lidera podział przychodów uzyskanych przez Konsorcjum nie może zostać uznany za sprzedaż usług przez Agenta na rzecz Lidera, gdyż Lider w ogóle nie korzysta z tak wykonywanych usług, nie jest ich usługobiorcą, a wręcz przeciwnie – sam występuje w charakterze usługodawcy. Podobne stwierdzenie dotyczy relacji między innymi Partnerami.

Skoro w opisanych okolicznościach nie dojdzie do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, to w konsekwencji rozliczenie przychodów uzyskanych „przez Konsorcjum” między jego Partnerów, dokonywane przez Bank jako Lidera, nie będzie dokumentowane fakturami VAT, ale innymi dokumentami księgowymi. Powyższy fakt zostanie odzwierciedlony w treści Umowy Konsorcjum jak również w praktyce rozliczeniowej Partnerów Konsorcjum. Prawidłowość takiego sposobu rozliczeń znajduje jednoznaczne potwierdzenie w orzeczeniach polskich sądów administracyjnych, przykładowo w następujących wyrokach: NSA z dnia 10 października 2014 r. sygn. akt I FSK 1418/13, NSA z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1108/13, NSA z dnia 4 czerwca 2014 r., sygn. I FSK 1012/13, NSA z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 1128/12, WSA w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 171/13, WSA w Warszawie z dnia 6 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2472/12, NSA z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. I FSK 562/11, NSA z dnia 9 października 2008 r., sygn. I FSK 291/08, NSA z dnia 23 kwietnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1788/07.

Dokumentowanie rozliczeń z ZU

Nie ulega natomiast wątpliwości, że usługą, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT będzie świadczenie realizowane przez Konsorcjum na rzecz ZU.

Dokonywanie czynności opodatkowanych wskazanych w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT podlega dokumentowaniu w sposób przewidziany w przepisach tej ustawy. Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą w szczególności sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jednakże, zgodnie z art. 106b ust. 2, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Wyjątkiem jest sytuacja określona w ust. 3 pkt 2, który stanowi, że na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W opisanym tu zdarzeniu przyszłym, Konsorcjum (Partnerzy Konsorcjum) będzie świadczyć na rzecz ZU usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego korzystającą ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT. Zatem, w świetle art. 106b ust. 2 Ustawy o VAT zasadniczo nie wystąpi obowiązek dokumentowania świadczonej usługi fakturami VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy Ustawy o VAT nie regulują sposobu dokumentowania transakcji, w przypadku których nie jest wymagane wystawianie faktur VAT. Należy zatem uznać, że dopuszczalne jest dokumentowanie takich transakcji innym dokumentem księgowym, np. notą księgową. Dopuszczalne jest więc w szczególności dokumentowanie przedmiotowych transakcji notami księgowymi przewidzianymi w Umowie Konsorcjum oraz w danej Umowie Agencyjnej. Należy przy tym zauważyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku VAT, i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Jednocześnie jednak trzeba mieć na względzie brzmienie art. 106b ust. 3 pkt 2 Ustawy o VAT, w świetle którego podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, o ile żądanie w tym zakresie zostanie zgłoszone w odpowiednik terminie przez nabywcę towaru lub usługi (z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118).

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Partnerzy Konsorcjum nie będą działać w relacjach z ZU samodzielnie – wykonywane przez nich czynności będą mieć charakter wspólnych działań mających na celu realizację jednego wspólnego przedsięwzięcia, którego nie mogliby zrealizować bez współpracy pozostałych Partnerów Konsorcjum. W konsekwencji, ZU będą nabywać od Konsorcjum jedną kompleksową usługę a nie poszczególne jej elementy. Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi zatem do stwierdzenia, że skoro zgodnie z daną Umową Agencyjną (oraz Umową Konsorcjum) ZU będzie zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia z tytułu całości usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, świadczonej przez Konsorcjum, na rachunek Banku jako Lidera, to w przypadku zgłoszenia przez ZU żądania wystawienia faktury za świadczoną usługę, faktura taka powinna zostać wystawiona na rzecz ZU przez Lidera. Faktura taka obejmie całą kwotę wynagrodzenia należnego z tytułu czynności wykonywanych przez Partnerów Konsorcjum.

Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko w zakresie sposobu fakturowania usług realizowanych przez Konsorcjum znajduje potwierdzenie w wyrokach polskich sądów administracyjnych oraz interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez Ministra Finansów. W szczególności, w interpretacji z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. IPPP1/4512-374/15-2/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził prawidłowość następującego stanowiska wnioskodawcy, wyrażonego stanie faktycznym analogicznym do zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku: „Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Partnerzy Konsorcjum nie będą działać w relacjach z ZU samodzielnie – wykonywane przez nich czynności będą mieć charakter wspólnych działań mających na celu realizację jednego wspólnego przedsięwzięcia, którego nie mogliby zrealizować bez współpracy pozostałych Partnerów. W konsekwencji, ZU nabędzie od Konsorcjum jedną kompleksową usługę a nie poszczególne jej elementy. Analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi zatem do stwierdzenia, że skoro zgodnie z Nową Umową Agencyjną (oraz Umową Konsorcjum) ZU jest zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia z tytułu usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonej przez Konsorcjum na rzecz Banku jako Lidera, to w przypadku zgłoszenia przez ZU żądania wystawienia faktury za świadczoną usługę, faktura taka powinna zostać wystawiona na rzecz ZU przez Lidera. Faktura taka obejmie całą kwotę wynagrodzenia należnego z tytułu czynności wykonywanych przez Partnerów Konsorcjum”.

Podobnie, w interpretacji z dnia 15 września 2015 r., sygn. IPPP1/4512-847/15-2/AW, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ interpretacyjny potwierdził prawidłowość następującego stanowiska podatnika: „[...] w zdarzeniu przyszłym przedstawionym w niniejszym wniosku, usługa świadczona przez Konsorcjum, w tym, Wnioskodawcę jako jednego z Partnerów Konsorcjum, na rzecz ZU na podstawie Umowy Agencyjnej będzie miała charakter usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych podlegającej zwolnieniu z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT. W świetle art. 106b ust. 2 Ustawy o VAT zasadą jest, że usługi zwolnione nie muszą być dokumentowane fakturami VAT – zatem Bank, jako Lider Konsorcjum, będzie uprawniony do dokumentowania usługi świadczonej przez Konsorcjum innymi dokumentami księgowymi, w tym, notami księgowymi. Natomiast w przypadku, gdyby ZU zgłosił żądanie otrzymania faktury dokumentującej usługi realizowane przez Partnerów Konsorcjum, o którym mowa w art. 106b ust. 3 Ustawy o VAT, to prawidłowe będzie wystawienie przez Bank faktury VAT obejmującej całą kwotę wynagrodzenia należnego od ZU z tytułu czynności dokonywanych przez Partnerów Konsorcjum. Powyższa kwota zostanie w następnej kolejności rozliczona przez Bank, jako Lidera, między uczestników Konsorcjum na podstawie odpowiednich not księgowych”.

Podobne stanowisko potwierdzają także inne interpretacje podatkowe oraz wyroki sądów administracyjnych, przykładowo: wyrok NSA z dnia 10 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1493/13, wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1128/12, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Po 148/13, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 880/11, wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 2 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 760/10, interpretacja z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. ILPP2/443-885/11/13-S/EN, interpretacja z dnia 23 września 2010 r., sygn. IPPP1-443-699/10-3/PR, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. IPPP3/443-292/10-2/MPe, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja z dnia 30 marca 2010 r., sygn. IPPP1-443-57/10-4/AS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja z dnia 31 lipca 2009 r., sygn. ILPP2/443-659/09-4/MN, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacje z dnia 29 maja 2009 r., sygn. ILPB1/415-485/09-4/IM oraz z dnia 25 maja 2009 r., nr ILPP2/443-292/09-5/EN, wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacja z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. IBPP1/443-97/09/AS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. IPPP2/443-1649/08-2/AS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku w odniesieniu do Pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ponieważ stroną wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji jest Spółka S.A. – należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy, a nie dla pozostałych Partnerów Konsorcjum.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin