Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.241.2018.2.JM
z 29 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 czerwca 2018 r. (data nadania 5 czerwca 2018 r., data wpływu 6 czerwca 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 22 maja 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.241.2018.1.JM (data nadania 22 maja 2018 r., data doręczenia 29 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego należności otrzymanych z Komisji Europejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego należności otrzymanych z Komisji Europejskiej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 22 maja 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.241.2018.1.JM (data nadania 22 maja 2018 r., data doręczenia 29 maja 2018 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez: doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytania, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, a w szczególności przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego odnośnie przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 5 czerwca 2018 r. (data nadania 5 czerwca 2018 r., data wpływu 6 czerwca 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest profesorem genetyki. W 2018 r. Wnioskodawczyni wykonywała pracę eksperta Komisji Europejskiej w zakresie oceniania i opiniowania rocznego sprawozdania grantu międzynarodowego dotyczącego nowatorskiego podejścia do diagnozowania i terapii choroby Alzheimera; grant określony jest skrótem (...). W celu oceny sprawozdania została powołana 3 – osobowa komisja.

Czynności członków komisji były sprecyzowane w umowie, stronami umowy były Unia Europejska (reprezentowana przez Komisję Europejską) i Wnioskodawczyni. Praca polegała na wzięciu udziału w jednym spotkaniu w Brukseli oraz na wykonaniu pracy w miejscu zamieszkania eksperta.

Umowa przewidywała oprócz spotkania w Brukseli w siedzibie Komisji (liczone jako 1 dzień pracy), 2,5 dni pracy eksperta w miejscu zamieszkania. Za każdy dzień pracy przewidziane było honorarium 450 euro, które zostało wypłacone (450 x 3,5 dnia = 1575 euro); ponadto Wnioskodawczyni uzyskała zwrot kosztów podróży do i z Brukseli i dwie diety hotelowe (po 100 euro) i dwie diety pobytowe (po 92 euro, które miały też posłużyć do pokrycia kosztów transportu lotnisko – Bruksela i z powrotem). Ze względu na czas trwania posiedzenia (9-17:30) konieczne były dwa noclegi w Brukseli.

Przed spotkaniem w Brukseli członkowie Komisji uczestniczyli w dniu 31 stycznia 2018 r. w internetowym szkoleniu z opisem wymaganych od nich czynności. Na tym spotkaniu ustalono też, że Wnioskodawczyni będzie osobą odpowiedzialną za przygotowanie końcowego sprawozdania (funkcja tzw. Rapporteur, czyli osoba przygotowująca raport końcowy). Następnie przekazano profesorom sposób dostępu do ocenianego sprawozdania, było to kilkadziesiąt dokumentów – sam grant, sprawozdania dotyczące poszczególnych jego części, sprawozdania z już odbytych spotkań w obrębie grupy wykonującej grant, informacje o wykonaniu różnych „milestones” (istotnych punktów grantu) itp. W sumie było to kilkadziesiąt dokumentów, dostępnych internetowo. Dodatkowo konieczne było, przy ocenie, zapoznanie się z różnymi pracami naukowymi dotyczącymi tematyki choroby Alzheimera, szczególnie pod kątem weryfikacji hipotezy badawczej, która jest ciekawa i nowa.

Spotkanie w siedzibie Komisji Europejskiej w Brukseli odbyło się dnia 7 lutego 2018 r. z udziałem przedstawicieli grup badawczych biorących udział w realizacji grantu; przed spotkaniem członkowie komisji musieli wypełnić formularz oceny sprawozdania (po zapoznaniu się z dokumentami udostępnionymi po dniu 31 stycznia w Internecie), który dotyczył szczegółowych części sprawozdania. Na długim zebraniu (od 9:00 do l7:30) członkowie komisji mogli zadawać pytania dotyczące grantu i sprawozdania. Na spotkaniu zostały przedstawione sprawozdania w formie prezentacji ustnych przez członków zespołu badawczego, i członkowie komisji mogli zadawać pytania, prosić o dodatkowe informacje itp. Uzyskane informacje posłużyły do modyfikacji formularza oceny sprawozdania, bo np. niektóre z uwag Wnioskodawczyni podanych w raporcie wstępnym zostały uwzględnione w tych prezentacjach. Formularze były przygotowane niezależnie przez 3 członków komisji oceniającej (w tym przez Wnioskodawczynię), następnie Wnioskodawczyni jako „raportujący” przygotowała końcową wersję raportu. Termin złożenia raportu końcowego był 30 marca. Cały czas zebraniem i pracą ekspertów poza siedzibą Komisji kierowała osoba odpowiedzialna za grant ze strony Komisji Europejskiej.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) Wnioskodawczyni poinformowała, że Jej zdaniem w tym przypadku ma zastosowanie rozporządzenie Nr 260/68 z dnia 29 lutego ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 4 marca 1968 r., z późn. zm.). Wyżej wymienione rozporządzenie dotyczy opodatkowania wynagrodzeń urzędników i innych pracowników Wspólnoty Europejskiej. Na podstawie wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości można uznać, że Wnioskodawczyni pozostawała w stosunku pracy z Instytucją Unii Europejskiej ponieważ: świadczyła pracę na rzecz innej osoby (a dokładnie Komisji Europejskiej), była podporządkowana w hierarchii służbowej (pracami komisji kierowała osoba zajmująca się grantem ze strony Komisji Europejskiej) oraz wymagana była od Niej dyspozycyjność (termin szkolenia i zebrania z Brukseli były z góry ustalone, a okres, w którym musiała pracować nad sprawozdaniami był Jej narzucony przez podane w kontrakcie terminy). Za otrzymaną pracę Wnioskodawczyni uzyskała wynagrodzenie (oprócz zwrotu kosztów podróży i diet). Warunki wykonywania pracy regulował podpisany przez Wnioskodawczynię i przedstawiciela Komisji Europejskiej kontrakt. Wnioskodawczyni przytoczyła początek ww. kontraktu w języku angielskim oraz dodała, że w podpisanym dokumencie są rubryki „work to be accomplished” (praca do wykonania) – m.in. ekspert musi pomóc stronie kontraktującej w kilku wymienionych zadaniach; przygotować raport i rekomendacje). W treści podpisanego dokumentu użyto też słowa praca, i dokument ten zawiera też zobowiązania obu stron, odpowiednie prawa stosujące się do zawartej umowy; podpisanie dokumentu było warunkiem przystąpienia Wnioskodawczyni do pracy. Wnioskodawczyni przedstawiła szczegółowo opis Jej pracy jako eksperta, który jest tożsamy z informacjami opisanymi we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Analizując treść wniosku i uzupełnienia należy wywnioskować, że intencją Wnioskodawczyni było zadanie następującego pytania: Czy do uzyskanych dochodów ma zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z zastosowaniem przepisów rozporządzenia Nr 260/68 z dnia 29 lutego ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 4 marca 1968 r., z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 46a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Banku Europejskiego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Nr 260/68 z dnia 29 lutego ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 4 marca 1968 r., z późn. zm.). Przepisy te dotyczą pracowników instytucji Europejskich, według interpretacji Wnioskodawczyni czynności wykonywane w podanym okresie kwalifikują się jako czynności wykonywane przez pracownika. Interpretację taką popiera przytoczona powyżej argumentacja dotycząca podpisanej przez Wnioskodawczynię z Komisją Europejską umowy dotyczącej Jej obowiązków i ich zakresu, fakt, że w ich wykonywaniu podlegała przewodniczącemu komisji i musiała być dyspozycyjna i za pracę uzyskała wynagrodzenie. Wnioskodawczyni zdaje sobie sprawę, że polskie prawo nie działa na zasadzie precedensów, ale wydano szereg decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w odpowiedzi na wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej, które dotyczą sytuacji dokładnie odpowiadających Wnioskodawczyni – praca w komisji ekspertów na rzecz Komisji Europejskiej, na podstawie podpisanej umowy, zarówno w siedzibie Komisji Europejskiej jak i poza, i były one pozytywne – tzn. wnioskodawcy uzyskiwali decyzję zwalniającą od płacenia podatków za uzyskane od Komisji Europejskiej wynagrodzenie (np. Nr IPPB4/4511-831/15-4/JK z 12 października 2015 r., IBPB2/415-834/08/HK z 30 lipca 2008 r.) po stwierdzeniu, że do ich dochodów ma zastosowanie rozporządzenie Nr 260/68 z dnia 29 lutego ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 4 marca 1968 r., z późn. zm.). Wnioskodawczyni udało się także uzyskać pozytywną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w sprawie Jej poprzedniego działania jako Ekspert dla Komisji Europejskiej (1462-IPPB4.4511.1255. 2016.1.JM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056, z 4 marca 1968 r., z późn. zm.).

Przytoczone zwolnienie ma wąski zakres i dotyczy wynagrodzenia i dodatków urzędników i innych pracowników Wspólnot oraz osób, wobec których również znajduje zastosowanie art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, którego odpowiednikiem jest aktualnie art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/4, z późn. zm.).

W myśl art. 1 wymienionego powyżej rozporządzenia Rady (EWG, EURATOM, EWWIS) Nr 260/68, podatek od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnotę urzędnikom i innym pracownikom wymienionym w art. 13 akapit pierwszy Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, jest ustalany i pobierany według procedury określonej w niniejszym rozporządzeniu. Stosownie natomiast do art. 2 ww. rozporządzenia, opodatkowaniu podlegają m.in. osoby podlegające regulaminowi pracowniczemu urzędników lub warunkom zatrudnienia innych pracowników Wspólnot, w tym korzystające ze świadczeń odszkodowawczych z tytułu pozbawienia stanowiska w interesie służby, z wyłączeniem jednak personelu miejscowego.

Zgodnie z art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/4, z późn. zm.), urzędnicy i inni pracownicy Unii objęci są podatkiem na rzecz Unii od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych im przez Unię, na warunkach i zgodnie z procedurą określonymi przez Parlament Europejski i Radę, stanowiące w drodze rozporządzenia zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z zainteresowanymi instytucjami. Są oni zwolnieni z krajowych podatków od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Unię.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest profesorem genetyki. W 2018 r. Wnioskodawczyni wykonywała pracę eksperta Komisji Europejskiej w zakresie oceniania i opiniowania rocznego sprawozdania grantu międzynarodowego dotyczącego nowatorskiego podejścia do diagnozowania i terapii choroby Alzheimera; grant określony jest skrótem (...). W celu oceny sprawozdania została powołana 3 – osobowa komisja. Czynności członków komisji były sprecyzowane w umowie. Stronami umowy były Unia Europejska (reprezentowana przez Komisję Europejską) i Wnioskodawczyni. Praca polegała na wzięciu udziału w jednym spotkaniu w Brukseli oraz na wykonaniu pracy w miejscu zamieszkania eksperta. Umowa przewidywała oprócz spotkania w Brukseli w siedzibie Komisji (liczone jako 1 dzień pracy), 2,5 dni pracy eksperta w miejscu zamieszkania. Za każdy dzień pracy przewidziane było honorarium 450 euro, które zostało wypłacone (450 x 3,5 dnia = 1575 euro); ponadto Wnioskodawczyni uzyskała zwrot kosztów podróży do i z Brukseli i dwie diety hotelowe (po 100 euro) i dwie diety pobytowe po 92 euro, które miały też posłużyć do pokrycia kosztów transportu lotnisko – Bruksela i z powrotem).

W ocenie Wnioskodawczyni, do powyższych dochodów mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 4 marca 1968 r., z późn. zm.).

Zatem, wobec stwierdzenia Wnioskodawczyni, że należności, które otrzymuje są dochodami uzyskanych z Komisji Europejskiej i do dochodu mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056, 4 marca 1968 r., z późn. zm.), należy uznać, że zostały spełnione warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem dochód z wskazanych w treści wniosku należności korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że przywołane przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięcia organów podatkowych dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.