Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.224.2018.2.JŁ
z 13 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 5 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu umieszczania treści innych użytkowników na „kanale internetowym” w serwisie internetowym XYZ na podstawie umowy z Partnerem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu umieszczania treści innych użytkowników na „kanale internetowym” w serwisie internetowym XYZ na podstawie umowy z Partnerem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Początkowo należy wskazać, iż przedmiotowy wniosek dotyczy kanału internetowego, który już istnieje na platformie XYZ. Wnioskodawca nie używa własnego portalu, a jedynie korzysta z przestrzeni na portalu już istniejącym.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi „kanał internetowy” na portalu XYZ od połowy bieżącego roku i w ramach tych działań na podstawie umowy jest zobowiązany do oddania na rzecz Partnera tej umowy powierzchni na swoim „kanale internetowym”, w celu zamieszczenia na nich określonych treści (kodów, reklam). W konsekwencji na „kanale internetowym” Wnioskodawcy umieszczane są odpłatnie treści innych użytkowników Internetu.

Wnioskodawca zaznacza, iż od 2 lutego 2018 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

• 47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet;
• 59.11.Z Działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych;
• 63.12.Z Działalność portali internetowych;
• 73.11.Z Działalność agencji reklamowych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się sprzedażą koszulek z zaprojektowanym przez Niego nadrukiem.

Wnioskodawca oświadcza, iż przychody z tytułu najmu powierzchni na „kanale internetowym” nie są i nie będą osiągane w ramach działalności gospodarczej. Powyższe materiały nie będą umieszczane na stronach związanych z działalnością gospodarczą.

„Kanał internetowy” nie jest związany w sposób bezpośredni z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Przychody z tytułu najmu powierzchni na „kanale internetowym” nie są osiągane w ramach działalności gospodarczej. Przedmiotem odpłatności są umieszczane dowolne treści w wiadomości tekstowej wysyłane przez osoby fizyczne lub firmy.

Kluczowym postanowieniem w umowie z Partnerem jest udostępnienie mu powierzchni na „kanale internetowym”, gdzie Partner może zamieścić określone treści np. kody czy reklamy.

W związku z udostępnianiem powierzchni na prowadzonym „kanale internetowym” Wnioskodawca stara się kilka razy w tygodniu prowadzić transmisje na żywo, podczas których są widoczne treści zamieszczane przez Jego Partnerów medialnych lub osoby fizyczne będące płatnikami.

Za treści zawarte w zamieszczanych materiałach internetowych odpowiada wyłącznie Wnioskodawca.

Treści, które są wyświetlane na „kanale internetowym” nie są w żaden sposób narzucane przez Partnera. Jedyną osobą decyzyjną w tej kwestii jest Wnioskodawca – sam wybiera, co jest publikowane i w jakiej formie jest to zrobione. 

Pierwotna umowa zawarta była z firmą X, ale obecnie Wnioskodawca zrezygnował z usług tej firmy i współpracuje z firmą Y. Zakres usług pozostał bez zmian. Czynności dokonywane są w serwisie XYZ. Jeśli chodzi o treści tekstowe zamieszczane podczas transmisji nie są one związane bezpośrednio z XYZ tylko z inną firmą. Współpraca z XYZ polega na tym, że gotowy materiał zostaje udostępniony w formie niezmienionej na platformie. Według regulaminu XYZ Wnioskodawca jako użytkownik: „zachowuje wszelkie prawa własności do własnych treści, jednak powinien przyznać ograniczone prawa licencyjne XYZ i innym użytkownikom Usług”.

Czynności opisane we wniosku nie mają charakteru ciągłego i zorganizowanego. Prowadzone przez Wnioskodawcę transmisje „na żywo” odbywają się w Jego wolnym czasie. Jest to czynność wykonywana przez Niego dodatkowo, gdyż na co dzień zajmuje się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej.

Od 2018 r. Wnioskodawca zamierzał dokonać opodatkowania wyżej wymienionych przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym. W dniu 12 stycznia 2018 r. zostało wysłane do właściwego Urzędu Skarbowego oświadczenie o opodatkowaniu przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody z tytułu udostępniania powierzchni na prowadzonym „kanale internetowym” na platformie XYZ Wnioskodawca może opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z udostępniania powierzchni mające charakter umowy najmu można opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Wnioskodawca przywołuje opinię Ministra Finansów, iż do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczane są przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Do tego źródła przychodów zaliczane są zatem przychody uzyskiwane poza działalnością gospodarczą przez osoby fizyczne na podstawie umów nazwanych: najmu oraz dzierżawy, ale również umów nienazwanych, które mają podobny charakter do najmu lub dzierżawy.

W związku z powyższym, przy kwalifikacji przychodów z tytułu udostępniania za wynagrodzeniem powierzchni na stronie internetowej, zarządzanej przez osobę fizyczną, np. w celach reklamowych, istotne znaczenie ma określenie charakteru umowy zawieranej w takiej sytuacji.

Orzecznictwo sądów administracyjnych ukształtowało jednolitą, linię rozstrzygnięć w tym zakresie (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1548/10 utrzymujący w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 5 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 60/10; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2485/10 utrzymujący w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 lipca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 25/10; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1305/11 utrzymujący w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1448/10). W swoich wyrokach sądy administracyjne uznają, że wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną zarządzającą stroną internetową należy zakwalifikować do źródła przychodów – najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Sądy orzekają, że umowa, na podstawie której jeden podmiot udostępnia innemu podmiotowi możliwość wyświetlania na stronie internetowej określonych treści (najczęściej reklamowych), jest umową nienazwaną o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy. Wprawdzie przedmiotem takiej umowy nie jest ani najem rzeczy, ani dzierżawa rzeczy lub prawa, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest część powierzchni strony internetowej.

Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych Minister Finansów w interpretacji ogólnej potwierdził ostatecznie, że osoba fizyczna udostępniająca na stronie internetowej miejsce w celu zamieszczenia treści o charakterze np. reklamowym za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy. Przychody z tego tytułu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że nie są uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej.

Dochody z tego źródła przychodów podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według progresywnej skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aktualne stawki podatku to 18 i 32%. Podatek płaci się od dochodu.

Podatnik ma również możliwość wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U nr 144, poz. 930 ze zm.) Podatek płaci się w takim przypadku od przychodu według stawki 8,5%. Nie bierze się zatem pod uwagę kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, podatnik ma prawo opodatkować powyższe dochody zryczałtowanym podatkiem pod warunkiem złożenia pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych do 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli do 20 stycznia kolejnego roku podatkowego podatnik nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal wybiera opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 9 ust. 1a ww. ustawy stanowi, że jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

W myśl natomiast art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepis art. 10 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania, itp.

Podkreślić należy, że jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono źródła przychodów wyszczególniając m.in.: stosunek pracy i stosunki pokrewne, emeryturę, rentę (pkt 1), działalność wykonywaną osobiście (np. umowa zlecenie, umowa o dzieło - pkt 2), pozarolniczą działalność gospodarcza (pkt 3), najem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze (pkt 6), prawa majątkowe (pkt 7) oraz inne źródła (pkt 9).

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą definicją, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Do przychodów z działalności gospodarczej należą także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą – zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 2 pkt 11 tej ustawy.

W myśl art. 13 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z cytowanego przepisu wynika, że okolicznościami wyróżniającymi opisaną działalność są:

• osobiste wykonywanie usługi,
• podstawa działania w postaci umowy zlecenia lub umowy o dzieło,
• uzyskiwanie przychodu od osoby prawnej, jej jednostki organizacyjnej, jednostki organizacyjnej bez osobowości prawnej lub przedsiębiorcy, dla potrzeb których podatnik wyłącznie wykonuje usługi, oraz
• niewykonywanie tego rodzaju usług na rzecz ludności.

Zgodnie z art. 627 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1025) przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Natomiast stosownie do art. 734 § 1 ww. ustawy, przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa (art. 734 § 2 Kodeksu cywilnego).

Odrębnym źródłem przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Umowa najmu oraz umowa dzierżawy są umowami nazwanymi, uregulowanymi w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl natomiast art. 693 § 1 ww. Kodeksu przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Zgodnie natomiast z art. 709 Kodeksu cywilnego, przepisy o dzierżawie rzeczy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw.

W przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym do przychodów z najmu lub dzierżawy albo innych umów o podobnym charakterze, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tego przepisu.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co pozwala, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 cyt. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze – nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie – nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi „kanał internetowy” w serwisie internetowym XYZ od połowy bieżącego roku i w ramach tych działań na podstawie umowy jest zobowiązany do oddania na rzecz Partnera tej umowy powierzchnię na swoim „kanale internetowym”, w celu zamieszczenia na nich określonych treści (kodów, reklam). W konsekwencji na „kanale internetowym” Wnioskodawcy umieszczane są odpłatnie treści innych użytkowników Internetu. Przedmiotem odpłatności są umieszczane dowolne treści w wiadomości tekstowej wysyłane przez osoby fizyczne lub firmy. Wnioskodawca nie używa własnego portalu, a jedynie korzysta z przestrzeni na portalu już istniejącym. Wnioskodawca od 2 lutego 2018 r. prowadzi działalność gospodarczą (zakres działalności: 47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet; 59.11.Z Działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych; 63.12.Z Działalność portali internetowych; 73.11.Z Działalność agencji reklamowych), w ramach której zajmuje się sprzedażą koszulek z zaprojektowanym przez Niego nadrukiem. Wnioskodawca oświadcza, iż przychody z tytułu najmu powierzchni na „kanale internetowym” nie są i nie będą osiągane w ramach działalności gospodarczej. Powyższe materiały nie będą umieszczane na stronach związanych z działalnością gospodarczą. „Kanał internetowy” nie jest związany w sposób bezpośredni z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Kluczowym postanowieniem w umowie z Partnerem jest udostępnienie mu powierzchni na „kanale internetowym”, gdzie Partner może zamieścić określone treści np. kody czy reklamy. W związku z udostępnianiem powierzchni na prowadzonym „kanale internetowym” Wnioskodawca stara się kilka razy w tygodniu prowadzić transmisję na żywo podczas których są widoczne treści zamieszczane przez Jego Partnerów medialnych lub osoby fizyczne będące płatnikami. Za treści zawarte w zamieszczanych materiałach internetowych odpowiada wyłącznie Wnioskodawca. Treści, które są wyświetlane na „kanale internetowym” nie są w żaden sposób narzucane przez Partnera. Jedyną osobą decyzyjną w tej kwestii jest Wnioskodawca. Współpracuje On z firmą Y. Czynności dokonuje się w serwisie internetowym XYZ. Jeśli chodzi o treści tekstowe zamieszczane podczas transmisji nie są one związane bezpośrednio z XYZ tylko z inna firmą. Współpraca z XYZ polega na tym, że gotowy materiał zostaje udostępniony w formie niezmienionej na platformie. Według regulaminu XYZ Wnioskodawca jako użytkownik: „zachowuje wszelkie prawa własności do własnych treści, jednak powinien przyznać ograniczone prawa licencyjne XYZ i innym użytkownikom Usług”. Czynności opisane we wniosku nie mają charakteru ciągłego i zorganizowanego. Prowadzone przez Wnioskodawcę transmisje na żywo odbywają się w Jego wolnym czasie. Jest to czynność wykonywana przez Niego dodatkowo, gdyż Jego głównym źródłem dochodu jest prowadzona własna działalność gospodarcza. W dniu 12 stycznia 2018 r. zostało wysłane do właściwego Urzędu Skarbowego oświadczenie o opodatkowaniu przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przepisy prawa stwierdzić należy, że wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę nie można zakwalifikować do źródła przychodów „najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ kody i reklamy nie są umieszczane na stronach internetowych, które są Jego własnością, są bowiem własnością serwisu internetowego XYZ. Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca kontroluje umieszczane na swoim „kanale internetowym” treści, w tym również treści Partnera. Wskazuje, iż za umieszczane treści odpowiada wyłącznie On, będąc jedyną osobą decyzyjną w tym zakresie. Sam wybiera co jest publikowane. Zatem partner nie ma swobody użytkowania powierzchni na „kanale internetowym”.

Brak jest również podstaw do uznania, że Wnioskodawca uzyskuje przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawartej przez strony „umowie” nie można bowiem jednoznacznie przypisać cech umowy zlecenia, umowy o dzieło, czy też umowy dzierżawy, najmu lub umowy o podobnym charakterze.

Ponadto, skoro Wnioskodawca – jak wprost wskazuje we wniosku – umieszczane na „kanale internetowym” materiały nie są i nie będą umieszczane na stronach związanych z działalnością gospodarczą, działalność ta nie jest prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły, to czynności te nie będą realizowane w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej).

Ponieważ uzyskiwanie przychodu w związku z czynnościami opisanymi we wniosku przez Wnioskodawcę nie wypełnia przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie ma cech i elementów, które kwalifikowałyby je do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 4-8 ww. ustawy, to przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 tejże ustawy.

Odnosząc się do przytoczonego przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego fragmentu interpretacji ogólnej wskazać należy, że nie będzie miała ona zastosowania w przedmiotowej sprawie. Interpretacja ogólna dotyczy bowiem wyłącznie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu udostępniania, poza działalnością gospodarczą, powierzchni na stronie internetowej zarządzanej przez osobę fizyczną. W stanie faktycznym opisanym we wniosku taka sytuacja nie ma zaś miejsca.

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym – o czym stanowi art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2157 ze zm.) ustawy osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest – zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. poz. 647), zwanej dalej „ustawą o CEIDG”. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego (art. 9 ust. 4 ustawy).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody otrzymywane z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych nie ma jednak zastosowania do przychodów uzyskiwanych z innych źródeł. W konsekwencji Wnioskodawca nie może opodatkować przychodów uzyskiwanych z umieszczania treści innych użytkowników na „kanale internetowym” w serwisie internetowym XYZ w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Końcowo wskazać należy, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy.

Zastrzeżenia wymaga zatem fakt, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku przez Wnioskodawcę (dotyczących wyłącznie opisanych we wniosku dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę) w kontekście zadanego pytania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W zakresie powołanego orzecznictwa sądowego oraz kwestii stosowania w procesie wydawania interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że orzeczenia sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonymi w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Na mocy art. 87 ust. 1 tejże ustawy, źródłami powszechnie obowiązujących prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych), ani też tym bardziej dla interpretacji indywidualnych.

Przy czym jeszcze raz podkreślić należy, że organ podatkowy wydający niniejszą interpretację nie czynił sam żadnych ustaleń w zakresie okoliczności związanych z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Przyjął jedynie opis stanu faktycznego bez jego weryfikowania w kontekście zwłaszcza zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro Wnioskodawca twierdzi, że wykonywane przez Niego czynności związane z „kanałem internetowym” nie będą związane z działalnością gospodarczą, gdyż materiały nie będą umieszczane na stronach związanych z działalnością gospodarczą, a przychody uzyskiwane z tego tytułu nie są i nie będą osiągane w ramach działalności gospodarczej, to na etapie wydawania interpretacji indywidualnej nie było podstaw do przyjmowania poglądu odmiennego. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji. Zwłaszcza, że w świetle art. 14k i następnych Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna nie jest wiążąca dla rozstrzygającego sprawę organu podatkowego, który może poczynić własne ustalenia w zakresie stanu faktycznego rozstrzyganej przez siebie sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.