2018.07.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.181.2018.2.PP
z 13 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,
że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.) uzupełniony pismem z dnia 4 czerwca 2018 r. (data nadania 4 czerwca 2018 r., data wpływu 6 czerwca 2018 r.) na wezwanie z dnia 21 maja 2018 r. (data nadania 21 maja 2018 r., data doręczenia 28 maja 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.181.2018.1.PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 maja 2018 r. (data nadania 21 maja 2018 r., data doręczenia 28 maja 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.181.2018.1.PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 4 czerwca 2018 r. (data nadania 4 czerwca 2018 r., data wpływu 6 czerwca 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest ojcem synów pochodzących z różnych związków. Pierwszy syn A. P. pochodzi ze związku małżeńskiego z M. P. W dniu 1 kwietnia 2011 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo, jednocześnie powierzając obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem A. P.

Drugi syn S. P. pochodzi z nieformalnego związku z W. K. Niestety związek rozpadł się, co skutkuje brakiem możliwości porozumienia z mamą dziecka w jakichkolwiek sprawach związanych z synem. Pomimo najszczerszych chęci porozumienia dla dobra dziecka po 2,5 letnim okresie trwania sprawy Sąd Okręgowy przychylił się do wniosku mamy syna Wnioskodawcy i ograniczył Mu prawa rodzicielskie. Wnioskodawca zaznacza jednocześnie, ze od dnia 19 grudnia 2013 r. do 16 listopada 2016 roku zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego miał zasądzone widzenia z Synem w wymiarze: raz w tygodniu oraz weekendowo co dwa tygodnie. Od dnia 16 grudnia 2016 roku orzeczeniem Sądu Rejonowego Wnioskodawcy zasądzono spotkanie z synem w następującym wymiarze: dwa razy w tygodniu, weekend co dwa tygodnie, jeden dzień Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy oraz tydzień wakacji.

Na przestrzeni lat 2014 i 2015 rozliczając zeznanie podatkowe PIT-37, Wnioskodawca skorzystał z ulgi na swoje dzieci - 50 % na pierwszego syna A. P. oraz 50 % na drugiego syna S. P., mając na względzie interpretację ogólną Ministra Finansów z dn. 7 sierpnia 2013 r. (sygn. DD3/033/163/IMD/13/RD-81510/13). Ujawnione przez Urząd Skarbowy w trakcie czynności sprawdzających nieuzasadnione odliczenie w/w ulgi przez obydwoje rodziców dotyczy ulgi na syna S. P. i odliczenia przez jego matkę całych 100%.

W związku z powyższym Wnioskodawca poinformował Urząd Skarbowy w piśmie wyjaśniającym z dnia 14 listopada 2016 r., że w związku z brakiem możliwości jakiegokolwiek porozumienia w tej kwestii z matką swojego drugiego dziecka – W. K. w sprawie ulgi (e-mail z dnia 8 stycznia 2015 r.; w roku 2016 Wnioskodawca informował ustnie z powodu zlikwidowania przez matkę dziecka swojego adresu e-mailowego i utrudnionego z Nią kontaktu), zgodnie z odpowiednimi przepisami w swoich zeznaniach podatkowych z lat 2014, 2015, Wnioskodawca odlicza ulgę na dziecko w wysokości 50%.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, że skorzystał z 50% ulgi na dzieci także za rok 2016. Zamierza również z niej skorzystać za rok 2017. Ponadto Wnioskodawca pragnie podkreślić, że co roku bezspornie rozlicza przysługującą Mu ulgę na pierwsze dziecko po połowie razem z byłą żoną.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że swoją władzę rodzicielską wykonuje we wszystkich aspektach życia swoich synów w tym wychowawczym, edukacyjnym, administracyjnym i zdrowotnym (pomimo ograniczenia Mu praw rodzicielskich w stosunku do syna S. P.). Swoje kontakty z synami realizuje poprzez regularne spotkania. Oprócz zasądzonych alimentów, które regularnie płaci, dodatkowo Wnioskodawca łoży na utrzymanie swoich synów (jedzenie, ubrania, kosmetyki, zabawki, przybory szkolne, gry planszowe, wyjazdy wakacyjne, kino, basen). Wszystkie wydatki Wnioskodawca ma potwierdzone rachunkami, które stara się systematycznie zbierać. Między Wnioskodawcą, a synami jest psychiczna i emocjonalna więź.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku braku porozumienia z matką dziecka, Wnioskodawca może odliczyć ulgę na dziecko w 50%?

Zapytanie dotyczy zeznania podatkowego PIT-37 za lata 2014, 2015, 2016 i 2017.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Mu prawo do odliczenia 50% kwoty ulgi na dziecko. Swoja opinie opiera na następujących przesłankach. Wnioskodawca uważa, że władzę rodzicielską wykonuje we wszystkich aspektach życia swoich synów w tym wychowawczym, edukacyjnym, administracyjnym i zdrowotnym (pomimo ograniczenia praw rodzicielskich w stosunku do syna S. P.). Swoje kontakty z synami realizuje poprzez regularne spotkania. Oprócz zasądzonych alimentów, które regularnie płaci, dodatkowo łoży na utrzymanie synów (jedzenie, ubrania, kosmetyki, zabawki, przybory szkolne, gry planszowe, wyjazdy wakacyjne, kino, basen). Wszystkie wydatki Wnioskodawca ma potwierdzone rachunkami, które stara się systematycznie zbierać. Między Nim a synami jest psychiczna i emocjonalna więź. Podsumowując Wnioskodawca stwierdza, że sprawuje władze rodzicielską nad swoimi dziećmi, zapewniając im prawidłowy rozwój. Wywiązuje się z obowiązków w zakresie zaspokojenia ich potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych. Głównym celem Wnioskodawcy jest zapewnienie im rozwoju we wszystkich płaszczyznach życia (psychofizycznym, emocjonalnym, duchowym). Wnioskodawca pragnie podkreślić, że bardzo kocha swoich synów. Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawca stwierdza jednoznacznie, że przysługuje Mu prawo do odliczenia 50% kwoty ulgi na dzieci.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem następujących organów:

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 16 lutego 2015 r. (IBPBII/I/415-961/14/DP),

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 4 maja 2011 r. (nr ILPB2/415-95/11-4/JK), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - (nr ILPB2/415- 195/10-3/WS),

Dyrektor IS w Warszawie (nr IP-PB4/415-231/10-4/SP),

Dyrektor IS w Katowicach - (nr IBPBII/l/415-523/10/Asz),

Naczelny Sąd Administracyjny wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „(...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym”,

Sygnatura Interpretacji Indywidualnej 0113-KDIPT3.4011.250.2017.4.MG z dnia 10 listopada 2017 roku wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,

Sygnatura Interpretacji Indywidualnej 0112-KDIL3-2.4011.348.2017.2.MKA z dnia 7 grudnia 2017 roku wydana przez Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej,

http://www.rp.pl/Podatki/303229893-Jak-odliczyc-ulge-na-dziecko-iesli-rodzice-nie-moga-doisc-do-porozumienia.html odpowiedź Ministerstwa Finansów na pytanie, czy rodzice, którzy nie mogą się dogadać, powinni dzielić ulgę po połowie,

Art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku (Dz.U z 2016 roku, poz.2032, z póżn.zm.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

− w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że dokonując analizy art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie możliwości skorzystania przez obydwoje rodziców z przedmiotowej ulgi należy wziąć pod uwagę cel wprowadzenia tej preferencji podatkowej przez ustawodawcę, którym jest niewątpliwie pomoc rodzicom w związku z ciążącymi na nich obowiązkami w zakresie wychowywania dzieci i łożenia na ich utrzymanie. Zatem dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej niezbędne jest zarówno posiadanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, jak również rzeczywiste uczestnictwo rodzica w realizacji wskazanych wyżej powinności względem dziecka. Należy więc rozróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, bowiem samo jej posiadanie nie oznacza jej wykonywania. W celu nabycia prawa do odliczenia tej ulgi nie wystarczy wykazanie przez podatnika, że jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielską. Konieczne jest jej wykonywanie, w szczególności wychowywanie przez podatnika swego dziecka, sprawowanie pieczy nad nim i jego majątkiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej oznacza też osobiste zajmowanie się sprawami dziecka, czyli podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych i duchowych (mieszkania, wyżywienia, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wychowania, wypoczynku, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych itp.).

W myśl powołanego wyżej przepisu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na dzieci przysługuje temu podatnikowi, który w danym roku podatkowym nie tylko posiadał, ale także wykonywał władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem. Przy czym, należy wskazać, że analizowany przepis nie uzależnia prawa do ulgi od ściśle określonego zakresu wykonywania władzy rodzicielskiej przez rodzica, czy też rozłożenia obowiązków (proporcji) w tym względzie pomiędzy rodzicami dziecka. Prawo podatnika do odliczenia na podstawie tego przepisu nie jest również limitowane zakresem wykonywanej władzy rodzicielskiej. Taka wykładnia art. 27f ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. zaprezentowana została m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1420/15.

Biorąc pod uwagę przytoczoną powyżej argumentację, pojęcie wykonywania władzy rodzicielskiej należy odnieść do konkretnych zachowań rodziców wobec dzieci, czyli ustalić czy i w jaki sposób rodzice sprawowali taką władzę. Istotne przy tym jest jej faktyczne wykonywanie, a nie jedynie jej formalny aspekt. W związku z tym samo posiadanie władzy rodzicielskiej, czy też wypełnianie ciążącego na rodzicu obowiązku alimentacyjnego nie jest wystarczająca przesłanką do skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Powyższy pogląd znajduje aprobatę w orzecznictwie sądów administracyjnych. Stanowisko takie potwierdzają wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1420/15, wyrok z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 661/16, wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Należy podkreślić, że ograniczenie jednemu z rodziców władzy rodzicielskiej nie jest równoznaczne z całkowitym pozbawieniem go prawa do wykonywania tej władzy. Oczywistym jest natomiast ograniczenie zakresu jej wykonywania. Faktyczne wykonywanie jednak tej władzy (również w tym ograniczonym zakresie) uprawnia do ulgi na dziecko. Jednocześnie należy wskazać, że taki podatnik nie ma obowiązku precyzyjnego określenia zakresu wykonywanej przez siebie władzy rodzicielskiej, jak również proporcji wypełniania powinności w tym zakresie przez obojga rodziców. Dla skorzystania z ulgi wystarczy bowiem wykazanie, że podatnik wykonywał władzę rodzicielską wobec swojego dziecka w jakimkolwiek stopniu.

Ustawodawca przewidział dwa sposoby podziału ulgi - w częściach równych lub w dowolnej proporcji. Pierwszy sposób, obejmujący równy podział ulgi, zachodzi w sytuacji braku zgody rodziców co do podziału ulgi. Drugi sposób będzie miał miejsce wówczas, gdy rodzice taką proporcję sami zgodnie ustalą. Do takiego wniosku prowadzi analiza powołanego przepisu, w szczególności jego zdania drugiego - "Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej". Spójnik "lub" jest częścią mowy łączącą zdania lub ich człony, wyrażający możliwą wymienność albo wzajemne wyłączanie się zdań równorzędnych albo części zdania (por. Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, t. II, Warszawa 1994, s. 55, także E. Sobol red. Nowy słownik języka polskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 r., s. 414). Uprawniony zatem jest wniosek, że brzmienie art. 27f ust. 4 u.p.d.o.f. rozróżnia podział ulgi po połowie, jak i podział w proporcji ustalonej przez rodziców.

W przypadku braku zgodnego podziału ulgi uzasadniony jest podział tej ulgi po połowie, gdyż ustalanie w ramach postępowania podatkowego faktycznego zakresu wychowywania dziecka byłoby nie tylko bardzo trudne, ale wręcz niemożliwe. Każdy z rodziców może wskazywać dla przykładu na rzeczywisty czas poświęcany na realizację obowiązków w tym zakresie. Twierdzenia rodziców nie muszą być zgodne i jeśli nie doszło do porozumienia co do podziału ulgi, to prawdopodobny będzie także spór co do zakresu sprawowania władzy rodzicielskiej.

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga fakt, że organ podatkowy w toku weryfikacji kwestii podejmowanych przez każdego z rodziców czynności i osobistych starań, czy ilości czasu i energii poświęconym wychowywaniu dziecka oraz staraniom o jego fizyczny i duchowy rozwój, wkroczyłby w sferę osobistych i trudnych relacji zachodzących pomiędzy często skonfliktowanymi rodzicami.

Należy zauważyć, że organy podatkowe nie są uprawnione do ingerowania w osobiste sprawy podatników, rozwiązywania konfliktów pomiędzy rodzicami, a zatem nie mogą ingerować w sposób podziału kwoty ulgi. Nadto, organy podatkowe nie dysponują takimi możliwościami prowadzenia postępowania dowodowego, jakie ma dla przykładu sąd rodzinny w sprawach opiekuńczych, ustalając zakres sprawowanej przez rodziców władzy rodzicielskiej. Jeżeli zatem rodzice dziecka nie osiągnęli porozumienia co do proporcji odliczenia kwoty ulgi, organy podatkowe nie mają obowiązku precyzyjnego ustalenia zakresu faktycznego wykonywania przez nich władzy rodzicielskiej. W takim przypadku nie mają bowiem możliwości miarkowania odliczenia, a odliczenie to może nastąpić wyłącznie w częściach równych.

Powyższe stanowisko potwierdzają wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 748/14, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 października 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1535/13, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 397/12.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest ojcem dwóch małoletnich synów pochodzących z różnych związków. Pierwszy syn pochodzi ze związku małżeńskiego. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo i powierzył wykonywania władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom. Drugi syn pochodzi ze związku nieformalnego. Związek rozpadł się. Sąd Okręgowy ograniczył Wnioskodawcy prawa rodzicielskie. Wnioskodawca nie ma możliwości porozumienia się z matką drugiego dziecka w kwestii wysokości ulgi na dziecko. Władzę rodzicielską Wnioskodawca wykonuje we wszystkich aspektach życia swoich synów w tym wychowawczym, edukacyjnym, administracyjnym i zdrowotnym (pomimo ograniczenia praw rodzicielskich w stosunku do drugiego syna). Wnioskodawca wskazał, że kontakty z synami realizuje poprzez regularne spotkania. Oprócz zasądzonych alimentów, które regularnie płacę, dodatkowo łoży na utrzymanie swoich synów (jedzenie, ubrania, kosmetyki, zabawki, przybory szkolne, gry planszowe, wyjazdy wakacyjne, kino, basen).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, co do sposobu rozliczenia ulgi prorodzinnej na dziecko w przypadku braku porozumienia z matką dziecka.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do dziecka małoletniego, władza rodzicielska wykonywana jest przez obojga rodziców, to każdy z rodziców jest uprawniony do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, że w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że (…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje, iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych”.

W sytuacji gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ograniczenie władzy rodzicielskiej wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej, jak już wcześniej wskazano nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ona ograniczona.

Wobec przedstawionych uregulowań prawnych, uznać należy, że w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka. Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca w latach 2014-2017 wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do swojego małoletniego syna i nie ma możliwości ustalenia z matką dziecka kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć, że przysługuje mu połowa kwoty ulgi na dziecko.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny - przy spełnieniu przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca ma prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej za lata 2014-2017 w wysokości 50% kwoty ulgi.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe pomimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania

ich wprost z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin