Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.250.2017.4.MG
z 10 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 3 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2017 r. i za lata następne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2015 r., 2016 r., 2017 r. i za lata następne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 20 września 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.250.2017.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 września 2017 r. (data doręczenia 26 września 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 3 października 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 2 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 6 marca 2017 r. Sąd Okręgowy …. rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy z ….., jednocześnie powierzając obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem urodzonym 9 listopada 2007 r.

W uzupełnieniu wniosku złożonym dnia 3 października 2017 r. Wnioskodawca dodał, że zdarzenie dotyczy 2015 r., 2016 r., 2017 r. i lat przyszłych. W związku z brakiem kontaktu i możliwością rozmowy z byłą żoną Wnioskodawca nie był w stanie ustalić co do faktu rozliczenia ulgi prorodzinnej. Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę była żona utrzymywała, że jest osobą niepracującą i utrzymuje się wyłącznie z zasiłku niepełnosprawnego syna i 500 zł, które Wnioskodawca łożył miesięcznie, mimo braku wyroku sądu, kierując się wyłącznie dobrem dziecka. Kwotę tą Wnioskodawca uiszcza miesięcznie bez zwłoki na konto byłej żony. Wnioskodawca do dnia 6 marca 2017 r. pozostawał w związku małżeńskim. Wspólny dochód Wnioskodawcy i Jego żony nie przekraczał kwoty 112 000 zł. Wyłącznie Wnioskodawca osiągał dochody opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W stosunku do Wnioskodawcy nie miały zastosowania przepisy art. 30c ww. ustawy. W okresie od sierpnia 2015 r., z chwilą gdy żona Wnioskodawcy wyprowadziła się wraz z synem z domu w dalszym ciągu wykonuję On władzę w stosunku do niepełnosprawnego syna łożąc na jego utrzymanie miesięcznie 500 zł. Syn otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny pobierany przez byłą żonę Wnioskodawcy. W związku z obowiązkami służbowymi Wnioskodawcy dziecko przebywa z Wnioskodawcą, spędza On również z synem wakacje i ferie zimowe opłacane wyłącznie przez Niego. Wnioskodawca kupuje synowi także odzież i obuwie. Pomimo, że wyrok nie jest prawomocny, ponieważ Wnioskodawca złożył od niego odwołanie Wnioskodawca łoży na dziecko.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z rozwodem Wnioskodawca może rozliczyć pełną ulgę prorodzinną, jeżeli była żona utrzymuje się wraz z synem z zasiłku dla osoby niepełnosprawnej, który syn otrzymuje i nie chce podjąć pracy motywując to utratą zasiłku?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej możliwości skorzystania ulgi prorodzinnej za 2017 r. i za lata następne. Natomiast wniosek w zakresie ulgi prorodzinnej za lata 2015 i 2016 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, nie ma przeszkód do odliczenia całej ulgi prorodzinnej. Wnioskodawca jako jedyny rodzic osiąga dochody z pracy, które są opodatkowane i dają możliwość do odliczenia ulgi prorodzinnej. Sąd Okręgowy nie ograniczył Wnioskodawcy władzy rodzicielskiej, którą powierzył Wnioskodawcy na równych prawach z byłą żoną, a którą Wnioskodawca stara się w pełni wypełniać. Mając na uwadze niepełnosprawność syna, jak również wysokość zasądzonych alimentów kwocie 1 000 zł, Wnioskodawca chce w pełni odliczać ulgę prorodzinną z możliwością przeznaczenia jej na rehabilitację syna potrzebną do jego prawidłowego rozwoju, mając na uwadze jego przyszłość.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonując pełnię władzy rodzicielskiej ma On prawo do odliczenia pełnej ulgi na małoletnie dziecko, zgodnie z art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm), ponieważ wyłącznie Wnioskodawca łoży na utrzymanie syna. Była żona jest osobą niepracującą, jak również nieprzejawiającą chęci podjęcia pracy, a utrzymuje się wyłącznie z zasiłku na niepełnosprawne dziecko i pieniędzy wysyłanych przez Wnioskodawcę na dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 6 marca 2017 r. Sąd rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy, jednocześnie powierzając obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej

W związku z brakiem kontaktu i możliwością rozmowy z byłą żoną Wnioskodawca nie był w stanie ustalić co do faktu rozliczenia ulgi prorodzinnej. Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę była żona utrzymywała, że jest osobą niepracującą i utrzymuje się wyłącznie z zasiłku niepełnosprawnego syna i 500 zł, które Wnioskodawca łożył miesięcznie, mimo braku wyroku sądu kierując się wyłącznie dobrem dziecka. Wspólny dochód Wnioskodawcy i Jego żony nie przekraczał kwoty 112 000 zł. Wyłącznie Wnioskodawca osiągał dochody opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W stosunku do Wnioskodawcy nie miały zastosowania przepisy art. 30c ww. ustawy. W okresie od sierpnia 2015 r., z chwilą gdy żona Wnioskodawcy wyprowadziła się wraz z synem z domu w dalszym ciągu wykonuję On władzę w stosunku do niepełnosprawnego syna łożąc na jego utrzymanie miesięcznie 500 zł. Syn otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny pobierany przez byłą żonę Wnioskodawcy. W związku z obowiązkami służbowymi Wnioskodawcy dziecko przebywa z Wnioskodawcą, spędza On również z synem wakacje i ferie zimowe opłacane wyłącznie przez Niego. Wnioskodawca kupuje synowi także odzież i obuwie. Pomimo, że wyrok nie jest prawomocny, ponieważ Wnioskodawca złożył od niego odwołanie Wnioskodawca łoży na dziecko.

Stosowanie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. (art. 107 § 2 ww. ustawy).

Wskazać więc należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, skoro Wnioskodawca faktycznie wykonuje/będzie wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do swojego małoletniego syna w 2017 r. i w latach następnych, to uznać należy, że będzie On miał prawo do skorzystania za te lata z ulgi prorodzinnej.

Odnosząc się do wysokości odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, wskazać należy, że została ona określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Zatem, ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Wskazać przy tym należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że „(…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych”.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, że z powodu braku kontaktu i możliwości rozmowy z byłą żoną nie był w stanie ustalić co do faktu rozliczenia ulgi prorodzinnej. Zatem, w sytuacji braku porozumienia z byłą małżonką, Wnioskodawcy za 2017 r. i za lata następne będzie przysługiwać odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi na małoletniego syna.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca w 2017 r. i w latach następnych będzie posiadał władzę rodzicielską i faktycznie będzie ją wykonywał w stosunku do małoletniego syna, to spełniając wszystkie przesłanki określone w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania za 2017 r. i za lata następne z ulgi prorodzinnej, określonej w art. 27f ust.1 ww. ustawy, w wysokości 50% kwoty ulgi.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym za 2017 r. i za lata następne będzie przysługiwać Mu odliczenie pełnej kwoty ulgi prorodzinnej na syna należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać należy, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Ponadto dodać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.