Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.127.2018.1.MAZ
z 13 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2018 r. (data wpływu – 14 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie zwolnienia od akcyzy producenta piwa, który produkuje piwo o kodzie CN 2203 00 z brzeczki odtworzonej z zakupionego ekstraktu słodowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie zwolnienia od akcyzy producenta piwa, który produkuje piwo o kodzie CN 2203 00 z brzeczki odtworzonej z zakupionego ekstraktu słodowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka Jawna (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) w prowadzonym składzie podatkowym nr … prowadzi produkcję aromatyzowanego piwa słodowego o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 9% (+/- 0,5%), przy udziale ekstraktu z surowców słodowanych na poziomie 55%.

Piwo produkowane jest m.in. z brzeczki odtworzonej, gdyż skład podatkowy Wnioskodawcy nie jest wyposażony w urządzenia do wytwarzania klasycznej brzeczki słodowej ze słodu, tj. nie posiada warzelni. Brzeczka odtworzona uzyskiwana jest poprzez dodanie wody do zakupionego ekstraktu słodowego, będącego zagęszczoną brzeczką słodową, co prowadzi do uzyskania brzeczki słodowej. W wytwórni ekstraktu słodowego, będącej dostawcą Wnioskodawcy, prowadzony jest klasyczny proces otrzymywania brzeczki słodowej. Dodatkowo zakład ten prowadzi zagęszczanie (koncentrację) brzeczki słodowej poprzez odparowanie wody, co prowadzi do otrzymania brzeczki zagęszczonej, czyli ekstraktu słodowego. W wytwórni ekstraktu słodowego nie jest wykonywany proces gotowania brzeczki z preparatami chmielowymi (jego obecność jest zbędna w aromatyzowanym piwie słodowym).

Zgodnie z posiadaną recepturą na piwo nastawne, do brzeczki odtworzonej w składzie podatkowym Wnioskodawcy dodawany jest surowiec niesłodowany w postaci syropu glukozowego oraz pożywki dla drożdży. Na etapie przygotowania brzeczki nastawnej można do niej również dodawać enzymy prowadzące do głębokiego odfermentowania, enzymy rozkładające białko lub enzymy ułatwiające filtrowanie piwa (rozkład betaglukanów, pentozanów, amylopektyn, itp.).

Różnica w przygotowaniu klasycznej brzeczki nastawnej w zakładzie produkującym piwo, wyposażonym w warzelnię, a sposobem w jaki Wnioskodawca ją wytwarza, polegała na tym, że Spółka nie otrzymuje gorącej brzeczki z warzelni, lecz uzyskuje ją z ekstraktu słodowego, oraz na tym, że odtworzona brzeczka nie jest chmielona. Dalszy proces produkcji piwa jest analogiczny do producentów piwa wyposażonych w warzelnię, w którą skład podatkowy Wnioskodawcy nie jest wyposażony, i po przygotowaniu brzeczki nastawnej z brzeczki odtworzonej obejmuje:

1. Fermentację piwa.
2. Obciąg i obróbkę stabilizacyjną.
3. Leżakowanie i filtrację.
4. Przygotowanie wyrobu gotowego (kupażowanie).
5. Rozlew do opakowań jednostkowych.
   
   

Ad 1. Ponieważ proces fermentacji alkoholowej jest egzotermiczny, tzn. podczas przerabiania przez drożdże węglowodanów zawartych w nastawie na alkohol wydzielają się znaczne ilości ciepła, dla zapewnienia optymalnej temperatury fermentacji okresowo chłodzone są zbiorniki z fermentującym piwem. Podczas całego procesu fermentacji kontrolowany jest spadek ekstraktu i przyrost alkoholu. Po całkowitym odfermentowaniu (co określa laboratorium) piwo gotowe jest do oddzielenia od drożdży czyli do obciągu.

Ad 2. Ponieważ wyrób gotowy Spółki nie jest wysycony dwutlenkiem węgla oraz ze względu na to, że obecność w nim białka (piana) jest zbędna, wraz z obciągiem znad osadu drożdżowego, wykonana będzie obróbka stabilizacyjna odfermentowanego piwa. W celu otrzymania stabilnego fizykochemicznie piwa i przyspieszeniu jego klarowania, dodawane są przy obciągu dozwolone substancje stabilizujące, np. zol kwasu krzemowego i bentonit. Obciągnięte znad osadu piwo (poprzez lewarowanie lub wirowanie), po stwierdzeniu stabilności białkowej, przekazane jest do zbiorników leżakowych.

Ad 3. Proces leżakowania trwa od kilku do kilkunastu dni (w temperaturze otoczenia) i w tym czasie piwo klaruje się oraz nabiera właściwych cech organoleptycznych. Aby piwo po leżakowaniu mogło być użyte do wytwarzania piwa aromatyzowanego konieczny jest jego drugi obciąg i filtracja na ziemi okrzemkowej.

Ad 4 i 5. Do klarownego piwa dodane będą odpowiednie dozwolone substancje dodatkowe, zgodnie z obowiązującym w tym zakresie ustawodawstwem. Gotowy wyrób rozlany będzie do opakowań jednostkowych w rozlewie „na gorąco” i oznakowany w sposób zgodny z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwolnienie od podatku akcyzowego, o którym mowa w § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 608) zmieniającego rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2017 r., poz. 430 i 1440 ), ma zastosowanie również do producentów piwa, spełniających wszystkie warunki określone w powołanym przepisie, którzy produkują piwo objęte pozycją CN 2203 00, z brzeczki odtworzonej z zakupionego ekstraktu słodowego, w przypadku, gdy udział ekstraktu z surowców słodowanych wynosi 55% ogólnego ekstraktu w nastawie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie, o którym mowa w § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 608) zmieniającego rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2017 r., poz. 430 i 1440), ma zastosowanie również do producentów piwa, spełniających wszystkie warunki określone w powołanym przepisie, którzy produkują piwo objęte pozycją CN 2203 00, z brzeczki odtworzonej z zakupionego ekstraktu słodowego, w przypadku, gdy udział ekstraktu z surowców słodowanych wynosi 55% ogólnego ekstraktu w nastawie.

Brzeczka odtworzona jest tylko jednym z surowców wykorzystywanych do produkcji piwa, które powstaje w wyniku poddania brzeczki odtworzonej i innych wykorzystywanych surowców kolejnym procesom technologicznym. Wszystkie te procesy (poza warzeniem brzeczki) będą realizowane w składzie podatkowym Wnioskodawcy.

§ 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 marca 2018 r. zmieniającego rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, nie uzależnia możliwości skorzystania ze zwolnienia od okoliczności samodzielnego wytwarzania przez podatnika brzeczki, wykorzystywanej następnie w dalszych procesach technologicznych prowadzących do wytworzenia piwa.

Mając na uwadze powyższe dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U z 2017 r., poz. 43, 60, 937 i 2216 oraz z 2018 r. poz. 137, 317, 650), produkcją piwa w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie piwa, a także jego rozlew. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że producentami piwa, w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, są podatnicy wykonujący czynności, o których mowa w art. 94 ust. 2 tejże ustawy. W ocenie Wnioskodawcy, podatnicy stosujący proces produkcyjny opisany w poz. 74 [wniosku] niewątpliwie wytwarzają piwo, a więc spełniają przesłanki do uznania ich za producentów piwa.

Dodatkowo zauważyć należy, że § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 marca 2018 r. zmieniającego rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, odnosi się expresis verbis do „producentów piwa”.

Biorąc pod uwagę fakt, że ww. rozporządzenie zostało wydane przez Ministra Finansów na podstawie delegacji ustawowej, zawartej w ustawie o podatku akcyzowym, przyjąć należy, że ustawodawca w § 1 ww. rozporządzenia posłużył się pojęciem „producenta piwa” w znaczeniu podmiotu prowadzącego „produkcję piwa”, w rozumieniu określonym w art. 94 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją nr IPPP3/443-530/13-2/SM z dnia 16 sierpnia 2013 r. oraz IPPP3/443/1143/12-2/JK z dnia 8 lutego 2013 r. wydał już indywidualne interpretacje podatkowe, które w analogicznej sprawie potwierdziły prawidłowość przedstawionego powyżej stanowiska podatnika. Ww. decyzje Dyrektora Izby Skarbowej zostały wydane w odpowiedzi na wniosek Spółki z 6 czerwca 2013 r. oraz 8 listopada 2012 r. o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, gdzie przedstawiony przez podatnika stan faktyczny i ocena prawna były takie same, jak zawarte w niniejszym wniosku. Jedyna różnica pomiędzy niniejszym wnioskiem a wnioskiem z dnia 6 czerwca 2013 r. sprowadza się do tego, że wniosek z 6 czerwca 2013 r. odnosi się do interpretacji § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2013 r., poz. 212), a wniosek z dnia 8 listopada 2012 r. odnosił się do interpretacji § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2010 r., Nr 1070, poz. 159), podczas gdy przedmiotem niniejszego wniosku jest interpretacja § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 marca 2018 r. zmieniającego § 13 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego. Podkreślić należy jednakże, że brzmienie § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 marca 2018 r. zmieniającego § 13 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. odnosi się do brzmienia § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. oraz § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010r. W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że organ podatkowy wydający interpretację podatkową na podstawie niniejszego wniosku powinien zająć takie samo stanowisko jak w powołanych wyżej decyzjach nr IPPP3/443-530/13-2/SM z dnia 16 sierpnia 2013 r. oraz IPPP3/443/1143/12-2/JK z dnia 8 lutego 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2018 r., poz. 1114, ze zm.; dalej jako: „ustawa”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod pozycją 13 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2203 00, zostało wymienione piwo otrzymywane ze słodu.

W załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.Urz.UE.L 1992 Nr 76, str. 1), pod pozycją 13 wymienione zostały wyroby o kodzie CN 2203 00 – piwo otrzymywane ze słodu.

W myśl art. 94 ust. 1 ustawy, piwem w rozumieniu ustawy są wszelkie wyroby objęte pozycją CN 2203 00 oraz wszelkie wyroby zawierające mieszaninę piwa z napojami bezalkoholowymi, objęte pozycją CN 2206 00, jeżeli rzeczywista objętościowa moc alkoholu w tych wyrobach przekracza 0,5% objętości.

Produkcją piwa w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie piwa, a także jego rozlew – art. 94 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest produkcja wyrobów akcyzowych.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…) - art. 13 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2017 r., poz. 430, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie” lub „rozporządzenie w sprawie zwolnień od akcyzy”), zwalnia się od akcyzy podatników produkujących piwo, którzy w roku kalendarzowym wyprodukowali do 200 000 hl piwa – w wysokości 50% kwoty akcyzy obliczonej z zastosowaniem stawki akcyzy określonej w art. 94 ust. 4 ustawy.

W myśl § 13 ust. 3 rozporządzenia, przepis ust. 1 stosuje się do podatników:

1. prawnie i ekonomicznie niezależnych od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo;
2. posiadających miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa;
3. niewytwarzających piwa na podstawie licencji uzyskanych od innych przedsiębiorców.
   
   

Ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, korzystać mogą także podatnicy produkujący piwo lub podatnicy posiadający zezwolenie wyprowadzenia, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, którzy współpracują ze sobą na podstawie pisemnej umowy i w roku kalendarzowym łącznie wyprodukowali do 200 000 hl piwa - § 13 ust. 3a rozporządzenia.

Zgodnie z § 13 ust. 3b rozporządzenia, przepis ust. 3a stosuje się, jeżeli współpracujący ze sobą podatnicy spełniający warunki z ust. 3a:

1. są prawnie i ekonomicznie niezależni od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo;
2. posiadają miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa;
3. nie wytwarzają piwa na podstawie licencji uzyskanych od innych przedsiębiorców.
   
   

W przypadku gdy w roku podatkowym podatnicy przekroczą produkcję 200 000 hl piwa, do całości wyprodukowanego piwa w danym roku stosuje się stawkę akcyzy dla piwa określoną w ustawie, bez możliwości obniżenia należnej kwoty akcyzy o kwotę przysługującego zwolnienia - § 13 ust. 5 rozporządzenia.

Zmiana treści § 13 rozporządzenia nastąpiła w wyniku wejścia w życie w dniu 24 marca 2018 r. § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 marca 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. poz. 608; dalej jako: „rozporządzenie zmieniające”).

Zauważyć przy tym należy, że na mocy § 2 rozporządzenia zmieniającego, zmienione przepisy § 13 rozporządzenia w sprawie zwolnień od akcyzy stosuje się od 1 stycznia 2018 r.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w prowadzonym składzie podatkowym produkuje aromatyzowane piwo słodowe o kodzie CN 2203 00 i rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 9% (+/- 0,5%), przy udziale ekstraktu z surowców słodowanych na poziomie 55%. Wnioskodawca nie posiada warzelni, dlatego nabywa od dostawcy (wytwórni ekstraktu słodowego) zagęszczoną brzeczkę słodową (ekstrakt słodowy). Piwo produkowane jest m.in. z brzeczki odtworzonej, do której dodawany jest surowiec niesłodowany (syrop glukozowy) oraz pożywki dla drożdży, a na dalszym etapie wytwarzania także dozwolone substancje dodatkowe. Gotowy wyrób jest rozlewany do opakowań jednostkowych, odpowiednio znakowanych.

Wątpliwość Spółki dotyczy możliwości zwolnienia od akcyzy, na podstawie § 13 rozporządzenia w sprawie zwolnień od akcyzy (w brzmieniu nadanym przez § 1 rozporządzenia zmieniającego), Wnioskodawcy spełniającego wszystkie warunki określone we wskazanym przepisie rozporządzenia, produkującego piwo o kodzie CN 2203 00 z brzeczki odtworzonej z zakupionego ekstraktu słodowego, w którym udział surowców słodowanych wynosi 55% ogólnego ekstraktu w nastawie.

Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują, że przedmiotem działalności Spółki jest produkcja piwa, odpowiadająca definicji zawartej w art. 94 ust. 2 ustawy. Piwo o kodzie CN 2203 00 jest wyrobem akcyzowym, wymienionym w poz. 13 załącznika nr 1 do ustawy, zatem Wnioskodawca jest podatnikiem produkującym piwo (produkcja wyrobu akcyzowego jakim jest piwo, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest przedmiotem opodatkowania akcyzą, więc dokonując tej czynności Wnioskodawca jest podatnikiem akcyzy, stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy).

Zwolnienie wynikające z § 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień od akcyzy przewidziane jest dla podatników produkujących piwo, którzy spełniają łącznie następujące warunki:

• w roku kalendarzowym wyprodukowali do 200 000 hl piwa,
• są prawnie i ekonomicznie niezależni od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo,
• posiadają miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa,
• nie wytwarzają piwa na podstawie licencji uzyskanych od innych przedsiębiorców.
  
  

W tym miejscu organ pragnie wskazać, że w niniejszej sprawie przedmiotem oceny nie jest, czy Wnioskodawca spełnia wszystkie wymienione powyżej warunki, uprawniające do korzystania ze zwolnienia od akcyzy, wskazanego w § 13 ust. 1 rozporządzenia. Przedmiotem oceny nie jest również, czy Wnioskodawca wytwarza piwo współpracując z innymi podatnikami na podstawie pisemnej umowy (jak to stanowi § 13 ust. 3a rozporządzenia). Spółka bowiem w treści sformułowanego pytania jednoznacznie stwierdziła, że spełnia wszystkie warunki określone w § 1 rozporządzenia zmieniającego (czyli należy rozumieć, że warunki zawarte w § 13 rozporządzenia, zmienionego przez § 1 rozporządzenia zmieniającego) - jest to zatem element stanu faktycznego nie podlegający ocenie.

Także przedmiotem oceny Organu nie jest, czy piwo produkowane przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem ekstraktu słodowego, gdy udział surowców słodowanych wynosi 55%, odpowiada definicji piwa, zawartej w art. 94 ust. 1 ustawy. Prowadzenie przez organ rozważań w tej kwestii wymagałoby z jednej strony przeprowadzenia postępowania dowodowego, co jest poza zakresem przepisów dotyczących trybu wydawania interpretacji indywidualnych uregulowanego w Rozdziale la Działu II Ordynacji podatkowej. Natomiast z drugiej strony prowadziłoby to do niedopuszczalnej oceny prawidłowości kwalifikacji produkowanego przez Wnioskodawcę piwa, jako wyrobu objętego kodem CN 2203 00.

Wydawana przez Organ interpretacja indywidualna może dotyczyć wyłącznie przepisów prawa podatkowego, a nie prawidłowości klasyfikacji danego wyrobu do odpowiedniego kodu Nomenklatury Scalonej (CN). Zaznaczyć bowiem należy, że przepisy dotyczące klasyfikacji statystycznej nie są przepisami prawa podatkowego, w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, które mogą być przedmiotem interpretacji w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podobnie wypowiedział się WSA w Łodzi w prawomocnym wyroku z 5 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 1134/13, stwierdzając, że „zgodnie z art. 14b § 1 O.p. - minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 3 pkt 2 O.p. przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Z powyższego wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego, zaś przepisy dotyczące klasyfikacji towarowej wyrobów nie są przepisami prawa podatkowego”.

Bowiem w myśl Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z regułami metodycznymi klasyfikacji, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Zainteresowany może również wystąpić do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu, ul. Hercena 11, 50-950 Wrocław, o wydanie wiążącej informacji akcyzowej (WIA), zdefiniowanej w art. 7d ustawy.

Organ interpretacyjny nie może wykraczać poza granice, które wyznaczają po pierwsze - treść zadanego pytania i po drugie - okoliczności stanu faktycznego przedstawiane we wniosku przez pytającego. Oznacza to m.in. że organ nie może ingerować w stan faktyczny zawarty we wniosku (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 900/14, LEX nr 1646700). Wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym organ dokonujący interpretacji jest związany wyłącznie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym oraz treścią postawionego pytania (por. wyrok NSA z 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2452/12).

Podsumowując należy zauważyć, że ustalenie stanu faktycznego nie jest przedmiotem postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. W postępowaniu tym nie może toczyć się spór o stan faktyczny ani też nie może być prowadzone postępowanie dowodowe, zmierzające do zbierania materiałów dowodowych, a następnie poddawanie ich swobodnej ocenie. Interpretacja indywidualna nie prowadzi w istocie do rozstrzygnięcia sprawy podatkowej, a ma jedynie ułatwiać podatnikom stosowanie w praktyce przepisów prawa podatkowego. Zatem Organ pragnie jeszcze raz podkreślić, że nie odnosi się do dokonanej przez Spółkę prawidłowości klasyfikacji do kodu CN 2203 00 piwa, produkowanego z brzeczki odtworzonej z zakupionego ekstraktu słodowego, gdy udział ekstraktu z surowców słodowanych wynosi 55% ogólnego ekstraktu w nastawie. Organ przyjmuje bowiem, że jest to element stanu faktycznego, w który nie może ingerować.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca produkując piwo objęte pozycją CN 2203 00 z zawartością ekstraktu z surowców słodowych w wysokości 55% ogólnego ekstraktu w nastawie oraz spełniając wszystkie pozostałe warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od akcyzy, może korzystać ze zwolnienia wynikającego z § 13 rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy, będącej przedmiotem interpretacji, pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji następuje ocena prawna wyłącznie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i stanowiska strony zaprezentowanego we wniosku, a nie dokonywanie jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Nie oznacza to zatem, iż w toku kontroli podatkowej lub w postępowaniu podatkowym, prowadzonym przez właściwy organ podatkowy w celu zweryfikowania prawdziwości okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji, nie mogą zostać poczynione ustalenia faktyczne odmienne od przedstawionych przez podatnika we wniosku. W takiej sytuacji stwierdzenie odmiennego stanu faktycznego może stanowić podstawę do dokonania wobec podatnika wymiaru podatku akcyzowego. Przeszkodą do tego wymiaru nie będzie wtedy interpretacja stwierdzająca, iż stanowisko strony jest prawidłowe, gdyż stanowisko to będzie się odnosić w istocie do innego stanu faktycznego niż ustalone przez organ podatkowy w postępowaniu wymiarowym (zob. m.in. wyrok WSA w Poznaniu z 10 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Po 869/09; lex nr 541931).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.