2018.08.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.436.2018.2.JS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.436.2018.2.JS
z 14 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 4 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

ustalenia, czy otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do montażu instalacji na rzecz Mieszkańców stanowi podstawę opodatkowania – jest nieprawidłowe;

ustalenia, czy otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe;

braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach dotyczących towarów i usług nabywanych przez Wnioskodawcę z tytułu wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy – jest prawidłowe;

opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych przez Wnioskodawcę od Mieszkańców na poczet pokrycia kosztów uczestnictwa w projekcie oraz stawki podatku VAT dla ww. czynności –jest prawidłowe;

ustalenia, czy otrzymane wpłaty od Mieszkańców są wpłatami w kwocie brutto, czyli że zawierają w sobie podatek należny – jest nieprawidłowe;

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia wydatków na dostawę i montaż instalacji, w proporcji w jakiej kwota netto wpłat dokonanych przez Mieszkańców pozostaje w ogólnej kwocie dotacji i wpłat netto dokonanych przez Mieszkańców – jest nieprawidłowe;

nieopodatkowania czynności przeniesienia własności instalacji na rzecz Mieszkańców po upływie 5 lat od zakończenia projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

ustalenia, czy otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do montażu instalacji na rzecz Mieszkańców stanowi podstawę opodatkowana;

ustalenia, czy otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT;

braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach dotyczących towarów i usług nabywanych przez Wnioskodawcę z tytułu wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy;

opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych przez Wnioskodawcę od Mieszkańców na poczet pokrycia kosztów uczestnictwa w projekcie oraz stawki podatku VAT dla ww. czynności;

ustalenia, czy otrzymane wpłaty od Mieszkańców są wpłatami w kwocie brutto, czyli że zawierają w sobie podatek należny;

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia wydatków na dostawę i montaż instalacji, w proporcji w jakiej kwota netto wpłat dokonanych przez Mieszkańców pozostaje w ogólnej kwocie dotacji i wpłat netto dokonanych przez Mieszkańców;

nieopodatkowania czynności przeniesienia własności instalacji na rzecz Mieszkańców po upływie 5 lat od zakończenia projektu,

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 lipca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina … (dalej: „Wnioskodawca”), będąca czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, zawarła w dniu 01.12.2017 umowę nr ... o dofinansowanie projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020 (dalej: „umowa dotacyjna”). Umowa została zawarta z Województwem …, a projekt, który został dofinansowany, funkcjonuje pod nazwą: „...” (dalej: „Projekt”) oraz został zakwalifikowany do dofinansowania na podstawie Uchwały podjętej przez Instytucję zarządzającą w dniu 11 września 2017 nr 1207/17 w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020.

Dofinansowanie Projektu ze środków unijnych stanowi 85% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowanych Projektu. Wnioskodawca zobowiązuje się zapewnić wkład własny w wysokości nie mniejszej niż 15% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowanych Projektu oraz pokrywa ze środków własnych wszelkie wydatki niekwalifikowane w ramach Projektu. Kwota dofinansowania Projektu wpłynie na wyodrębniony rachunek bankowy prowadzony przez Wnioskodawcę.

Projekt realizowany przez Wnioskodawcę będzie polegał na zaprojektowaniu i wykonaniu 1 instalacji fotowoltaicznej (budynek urzędu gminy), instalacji kolektorów słonecznych w 249 lokalizacjach oraz instalacji kotła na biomasę (pellet) w 90 lokalizacjach wraz z pracami infrastrukturalnymi i montażowymi (dalej: „Instalacje”).

Projekt będzie realizowany w trybie zaprojektuj – wybuduj. Nadzór inwestorski nad zaprojektowaniem i pracami budowlanymi będzie zlecony podmiotowi zewnętrznemu (inspektorowi nadzoru). Wszelkie działania związane z realizacją Projektu będą podejmowane za zgodą wójta Gminy, który w sprawach realizacji Projektu będzie podejmował ostateczne decyzje.

Wnioskodawca będzie zawierał umowy z wykonawcami robót realizujących inwestycję, a zakup będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę.

Celem, jaki chce osiągnąć Wnioskodawca realizując Projekt, jest ograniczenie oddziaływania energetyki na środowisko oraz poprawa efektywności energetycznej poprzez wykorzystanie odnawialnych źródeł energii w budynkach prywatnych oraz w budynku użyteczności publicznej na terenie Wnioskodawcy.

Nowe źródła ciepła mają produkować niezbędną ilość ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej oraz energię elektryczną na potrzeby własne właścicieli nieruchomości, na których zostaną zainstalowane. Wnioskodawca będzie monitorował, czy energia uzyskana za pomocą zainstalowanych kolektorów słonecznych jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby własne Mieszkańców.

Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej innej niż realizacja zadań własnych.

Chcąc przystąpić do Projektu mieszkaniec Gminy (dalej: Mieszkaniec”) podpisał z Wnioskodawcą umowę, w której:

zobowiąże się do wniesienia wkładu własnego na realizację inwestycji, w wysokości 4.000,00 - 4.500,00 zł, wskazanej w umowie zawartej pomiędzy nim a Wnioskodawcą,

oświadczy, że posiada tytuł prawny do nieruchomości, na której mają zostać zainstalowane kolektory,

wskaże, ile osób zamieszkuje na stałe w budynku zlokalizowanym na nieruchomości, na której mają zostać zainstalowane kolektory oraz

oświadczy, że na terenie nieruchomości, na której mają zostać zainstalowane kolektory nie jest prowadzona działalność gospodarcza lub też, że jeżeli na tej nieruchomości jest prowadzona działalność gospodarcza, nie będzie używał ciepłej wody podgrzewanej za pomocą kolektorów słonecznych do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Przedmiotem umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Mieszkańcami jest ustalanie wzajemnych zobowiązań prawnych, organizacyjnych i finansowych związanych z budową instalacji kolektorów słonecznych w budynku mieszkalnym Uczestnika Projektu (Mieszkańca) w ramach Projektu „...”. Realizacja inwestycji na nieruchomościach będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych Mieszkańców. Wysokość wpłat dokonywanych przez Mieszkańców będzie ustalana wyłącznie przez Wnioskodawcę, bez udziału i kontroli podmiotu przyznającego dotację oraz niezależnie od tego, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na realizację Projektu zostały faktycznie poniesione i niezależnie od ich wysokości. Brak wpłaty przewidzianej w umowie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Mieszkańcem jest przesłanką do rozwiązania tej umowy.

Dotacja jest przyznana na pokrycie wydatków kwalifikowanych ponoszonych przez Wnioskodawcę, a umowa dotacyjna nie zawiera klauzuli wiążącej udzielenie dotacji z wpłatami dokonanymi przez Mieszkańców. Wysokość i terminy tych wpłat ustala wyłącznie Wnioskodawca.

Źródłem finansowania Projektu będą więc: dotacja ze środków europejskich, wkład własny Wnioskodawcy oraz wkład Mieszkańców Gminy, którzy zdecydowali się przystąpić do Projektu. W ramach procedury zarządzania Projektem Wnioskodawca będzie realizował m.in. zadania wskazane poniżej:

prowadzenie sprawozdawczości oraz monitoring Projektu,

zawieranie umów z wykonawcą w zakresie realizacji Projektu,

zapewnienie promocji Projektu,

prowadzenie obsługi finansowo-księgowej Projektu, w tym otwarcie oddzielnego rachunku bankowego dla Projektu,

dysponowanie środkami finansowymi dla zapewnienie płynności finansowej realizacji Projektu.

Po zakończeniu prac instalacyjnych wszystkie urządzenia pozostaną własnością Wnioskodawcy przez cały czas trwania Projektu, tj. 5 lat, licząc od dnia przekazania płatności końcowej. Tym samym, w trakcie ww. 5-cio letniego okresu właścicielem infrastruktury będzie Wnioskodawca, a jej użytkownikiem będzie właściciel nieruchomości. W okresie trwania Projektu wszystkie czynności serwisowe wynikające z gwarancji wykonane będą przez firmę wykonującą instalację wyłonioną przez Wnioskodawcę, a właściciel nieruchomości nie będzie wykorzystywał energii uzyskanej z kolektorów do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Po upływie 5-cio letniego okresu całość instalacji przejdzie nieodpłatnie na własność właściciela nieruchomości. Przeniesienie prawa własności jest obligatoryjne pod rygorem zwrotu kosztów całej instalacji, jednakże jest to decyzja Wnioskodawcy, a nie postanowienie wynikające z umowy dotacyjnej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

Wpłaty uiszczane przez Mieszkańców nie będą takie same, wpłata na piece różni się od wpłat na kolektory (wpłaty na kolektory będą mniejsze niż wpłaty na piece).
Wkład własny Mieszkańców chcących przystąpić do Projektu ma/będzie miał charakter obowiązkowy.
Świadczenie Gminy na rzecz Mieszkańców w ramach zawartych umów cywilnoprawnych polega/będzie polegać na zabezpieczeniu realizacji całego Projektu „... – II etap.
Na pytanie tut. Organu o treści: „Jakie czynności składają się/będą składać się na zakres usługi, za którą Mieszkańcy uiszczają/będą uiszczać wkład własny na rzecz Gminy?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że Gmina przygotowuje wniosek aplikacyjny o dofinansowanie Projektu „... – II etap. Gmina wyłania dostawcę i wykonawcę budowy instalacji kolektorów słonecznych. Gmina sprawuje bieżący nadzór inwestorski nad przebiegiem prac. Gmina przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe Projektu. W okresie trwałości Projektu (tj. 5 lat od daty otrzymania płatności końcowej ) obsługa techniczna, konserwacja oraz bieżąca eksploatacja powstałej infrastruktury będzie zadaniem własnym Wnioskodawcy. Infrastruktura powstała w ramach Projektu objęta będzie okresem gwarancji oraz usługi serwisowej. Wszelkie czynności serwisowe wynikające z gwarancji wykonywane będą przez firmę wykonującą instalacje (wyłonioną przez Wnioskodawcę w trybie konkurencyjnym zgodnie z przepisami ustawy Prawo Zamówień Publicznych). Gmina będzie także odpowiedzialna za stan powstałej infrastruktury oraz za utrzymanie celów Projektu przez jego okres trwałości tj. 5 lat od daty otrzymania płatności końcowej. Środki na pokrycie kosztów eksploatacji, utrzymania i bieżących prac konserwacyjnych w powstałej infrastrukturze będą zabezpieczone corocznie w budżecie Wnioskodawcy na każdy kolejny rok użytkowania. Przez okres 5 lat licząc od odbioru końcowego Gmina jest właścicielem instalacji kolektorów i pieców a Mieszkaniec użycza tylko swojego pomieszczenia do montażu tych urządzeń. Dopiero po 5 latach przekazuje instalacje na własność Mieszkańcowi.
Według Wnioskodawcy usługą główną wykonywaną na rzecz Mieszkańców będzie przede wszystkim poprawa efektywności energetycznej budynków prywatnych oraz budynku użyteczności publicznej na terenie Gminy poprzez zastosowanie i wykorzystanie odnawialnych zasobów energetycznych do produkcji energii. Poprawa stanu środowiska poprzez redukcję emisji zanieczyszczeń do atmosfery, gleby i wód oraz redukcję ilości wytwarzanych odpadów na terenie Gminy. Zmniejszenie zapotrzebowania na energię pochodzącą ze źródeł konwencjonalnych nieodnawialnych w budynkach prywatnych oraz w budynku użyteczności publicznej na terenie Gminy. Wzrost efektywności kosztowej budynków prywatnych oraz budynku użyteczności publicznej na terenie Gminy w powiązaniu ze wzrostem ich efektywności ekologicznej przy jednoczesnym zmniejszeniu ponoszonych nakładów finansowych na ich utrzymanie. Ograniczenie strat ciepła prowadzące do zmniejszenia poziomu kosztów eksploatacyjnych poprzez modernizację prywatnych budynków mieszkalnych oraz budynku użyteczności publicznej na terenie Gminy – instalacje czystych źródeł energii (OZE). Wnioskodawcy trudno jest wskazać, która z wykonywanych przez niego czynności będzie stanowić usługę główną, gdyż według Wnioskodawcy każda z tych czynności jest jednakowo ważna dla powodzenia realizowanego Projektu.
Wysokość otrzymanego dofinansowania jest uzależniona od liczby zamontowanych instalacji.
Wysokość otrzymanego dofinansowania jest uzależniona od liczby nieruchomości biorących udział w Projekcie.
W trakcie realizacji Projektu Wnioskodawca może zostać zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych. Może się to zdarzyć w przypadku, gdy zostanie stwierdzone, że dofinansowanie jest:
1. Wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem.
2. Wykorzystane z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184 ustawy o finansach publicznych.
3. Pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości.
W przypadku niezrealizowania Projektu Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.
Uczestnik Projektu może zrezygnować z umowy w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych zdarzeń losowych lub siły wyższej uniemożliwiających wywiązanie się Uczestnika Projektu z obowiązków wynikających z dalszej umowy. Gmina może odstąpić od umowy z Mieszkańcem w przypadku stwierdzenia przez projektanta, że kolektor słoneczny nie da wymaganego efektu. Ponadto umowa ulegnie rozwiązaniu ze skutkiem natychmiastowym w przypadku, gdy Mieszkaniec nie dokona wpłaty stanowiącej jego wkład własny (umowa z Mieszkańcem).
Właścicielem budynku urzędu gminy jest Wnioskodawca.
Czynności świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Mieszkańców są/będą wykonywane w ramach instalacji odnawialnych źródeł energii w budynkach prywatnych. Jako, że ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnych pojęć „budowy”, „remontu”, „modernizacji”, „termomodernizacji” oraz „przebudowy” obiektów budowlanych lub ich części, to posługując się znaczeniem potocznym tego słowa (modernizacja jako unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części) – wydaje się, że przeprowadzane prace mają charakter modernizacji.
O tym, czy instalacje kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę będą montowane poza bryłą budynku mieszkalnego w ostateczności przesądza/będzie przesądzał projekt techniczny i technologiczny uwzględniający obowiązujące normy branżowe i standardy techniczne. Zatem wskazać należy, że instalacje kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę mogą być montowane również poza bryłą budynku. Jedynym budynkiem innym niż mieszkalny, którego dotyczyć będzie instalacja kolektora słonecznego będzie budynek urzędu gminy. Kotły na biomasę będą montowane wyłącznie w lub przy budynkach mieszkalnych.
Budynki, w/na których są/będą montowane przedmiotowe instalacje zgodnie Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) można zakwalifikować następująco:
- 1.11.111.1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne,
- 1.12.122.1220 – budynek niemieszkalny biurowy (budynek urzędu gminy).

Budynki, w/na których są/będą wykonywane czynności związane z montażem instalacji zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Instalacje kolektorów słonecznych oraz kotły na biomasę nie są/nie będą montowane na budynkach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza/będzie przekraczać 300 m ².

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że otrzymana dotacja, pochodząca ze środków europejskich, w zakresie w jakim odnosi się do montażu instalacji na rzecz Mieszkańców, a która wpłynie na rachunek bankowy Wnioskodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako dotacja kosztowa do kosztu budowy instalacji?
Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że otrzymana dotacja, w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że kwota podatku VAT zawartego w fakturach dotyczących usług i towarów nabywanych przez Wnioskodawcę z tytułu wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy nie podlega odliczeniu od podatku należnego?
Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że wpłaty otrzymane przez Wnioskodawcę od Mieszkańców, na poczet pokrycia kosztów uczestnictwa w Projekcie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką stawką?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4, czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że otrzymane wpłaty od Mieszkańców są wpłatami w kwocie brutto, czyli że zawierają w sobie podatek należny?
Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia wydatków na dostawę i montaż instalacji, w proporcji w jakiej kwota netto wpłat dokonanych przez Mieszkańców pozostaje w ogólnej kwocie dotacji i wpłat netto dokonanych przez Mieszkańców?
Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stanowisko, że przeniesienie własności instalacji na rzecz Mieszkańców po upływie 5 lat od zakończenia Projektu nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

ad. 1

Stanowisko, że otrzymana dotacja, pochodząca ze środków europejskich, w zakresie w jakim odnosi się do montażu instalacji na rzecz Mieszkańców, a która wpłynie na rachunek bankowy Wnioskodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako dotacja kosztowa do kosztu budowy instalacji – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (t.j. 2017.1221) (dalej: „ustawa o VAT”), podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania wlicza się wyłącznie takie dotacje, które zostały przeznaczone na dopłatę do ceny towaru lub usługi, czyli są dofinansowaniem stanowiącym element uzupełniający ceny dostawy towaru lub świadczonej usługi. W przypadku dotacji, które mają jedynie na celu dofinansowanie ogólnych kosztów realizacji projektu nie będą stanowiły one zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, więc nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zatem z ww. przepisów wynika, że podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług.

Celem ustalenia, czy otrzymana dotacja będzie elementem podstawy opodatkowania dostawy instalacji na rzecz Mieszkańców należy więc ustalić, czy będzie ona stanowiła element uzupełniający zapłaty należnej Wnioskodawcy od Mieszkańców, czy też nie. Innymi słowy niezbędne jest przeprowadzenie szczegółowej analizy, mającej na celu ustalanie, czy istnieje bezpośredni związek pomiędzy ceną jaką zapłacą Mieszkańcy za Instalacje a dotacją.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w ramach realizowanego przez Wnioskodawcę Projektu zostaną dostarczone i zamontowane Instalacje zarówno na nieruchomościach Mieszkańców, jak i na budynku urzędu gminy. Ponadto, wszelkie działania związane z realizacją Projektu będą podejmowane za zgodą wójta Gminy, który w sprawach realizacji Projektu będzie podejmował ostateczne decyzje. Dodatkowo, Wnioskodawca będzie również w ramach realizacji Projektu wykonywał inne zadania jak:

prowadzenie sprawozdawczości oraz monitoring Projektu,

zawieranie umów z wykonawcą w zakresie realizacji Projektu,

zapewnienie promocji Projektu,

prowadzenie obsługi finansowo-księgowej Projektu, w tym otwarcie oddzielnego rachunku dla Projektu,

dysponowanie środkami finansowymi dla zapewnienie płynności finansowej realizacji Projektu.

Wnioskodawca będzie ponosił koszty wykonania tych zadań z własnych środków.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 o finansach publicznych (t.j. Dz.U.2017.2077) dotacje dzielą się na: dotacje celowe (art. 127), dotacje przedmiotowe (art. 130) oraz dotacje podmiotowe (art. 131). Dotacje podmiotowe obejmują środki dla danego podmiotu wskazanego w ustawie lub umowie międzynarodowej przeznaczone wyłącznie na dofinansowanie działalności bieżącej.

Dotacje przedmiotowe są przeznaczone na dopłaty do określonych rodzajów wyrobów lub usług kalkulowane według stawek jednostkowych.

Natomiast dotacje celowe są przeznaczane na:

zadania z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone jednostkom samorządu terytorialnego ustawami,

ustawowo określone zadania, w tym zadania z zakresu mecenatu państwa nad kulturą, realizowane przez jednostki inne niż jednostki samorządu terytorialnego,

bieżące zadania własne jednostek samorządu terytorialnego,

zadania agencji wykonawczej, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b,

zadania zlecone do realizacji organizacjom pozarządowym,

koszty realizacji inwestycji,

dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach,

realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 i ust. 3 pkt 6, wydatkowane przez podmioty realizujące te programy, inne niż państwowe jednostki budżetowe, realizację Projektów pomocy technicznej finansowanych z udziałem środków europejskich i środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 lit. a i b,

finansowanie lub dofinansowanie zadań realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego oraz inne podmioty, ze środków przekazywanych przez jednostki, o których mowa w art. 9 pkt 5, 7 i 14,

realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5,

współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich,

wyprzedzające finansowanie Wspólnej Polityki Rolnej, o którym mowa w odrębnych przepisach, w części podlegającej refundacji ze środków Unii Europejskiej.

Dotacja otrzymana przez Wnioskodawcę jest dotacją celową, gdyż jest przeznaczona na pokrycie wydatków kwalifikowanych ponoszonych przez Wnioskodawcę, będącymi kosztami realizacji inwestycji. Przyznana dotacja nie jest również kalkulowana w oparciu o stawkę jednostkową jak przy dotacjach przedmiotowych.

Ponadto, jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – wysokość wkładu własnego Mieszkańca związanego z jego uczestnictwem w Projekcie zostanie ustalona przez Wnioskodawcę bez udziału podmiotu przyznającego dotację oraz niezależnie od tego, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na realizację Projektu zostały faktycznie poniesione i niezależnie od ich wysokości. Dodatkowo, jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – w umowie dotacyjnej nie ma zapisu wiążącego wysokość otrzymanej dotacji z ceną (wkładem własnym) jaką będą musieli zapłacić Mieszkańcy. Jest to autonomiczna decyzja Wnioskodawcy.

Podsumowując – otrzymana dotacja jako dotacja celowa nie jest kalkulowana w oparciu o cenę jednostkową instalacji. Wysokość ceny (wkładu własnego), którą zapłaci Mieszkaniec zostanie ustalona przez Wnioskodawcę niezależnie od tego czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na realizację Projektu zostaną faktycznie poniesione i niezależnie od wysokości tych wydatków. Oznacza to, że dotacja otrzymana przez Wnioskodawcę nie stanowi uzupełnienia ceny (wkładu własnego), jaką musi zapłacić Mieszkaniec uczestniczący w Projekcie, a została udzielona Wnioskodawcy jedynie na pokrycie kosztów realizacji Projektu, czyli dotacja została udzielona po to, aby Wnioskodawca wykonał Instalacje na swoim terenie oraz mógł być ich właścicielem przez 5 lat. Przeniesienie własności Instalacji na Mieszkańców po upływie 5 lat jest decyzją Wnioskodawcy, a nie postanowieniem wynikającym z umowy dotacyjnej.

Zatem skoro nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy dotacją a wysokością ceny (wkładu własnego) ponoszonego przez Mieszkańca, to dotacja nie jest elementem podstawy opodatkowania z tytułu dostawy Instalacji na rzecz Mieszkańca, czyli dotacja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka interpretacja przepisów była prezentowana w dotychczas wydanych interpretacjach w latach 2012-2016, przykładowo:

Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP3/4512-504/15-4/MJ z dnia 4 lutego 2016 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. 1462-IPPP2.4512.785.2016.l.AO z 9 grudnia 2016 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. 0461-ITPP1.4512.814.2016.1.MS z 21 grudnia 2016 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP1/4512-370/15-4/ŻR z dnia 3 września 2015 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP1/4512-370/15-5/ŻR z dnia 3 września 2015 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/4512-621/15/JJ z dnia 29 września 2015 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPP1/4512-1-360/15-4/JSK z dnia 5 sierpnia 2015 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/4512-207/15/JP z dnia 10 czerwca 2015 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP3/4512-62/15-2/KT z dnia 15 kwietnia 2015 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP2/4512-122/12/RS z dnia 10 kwietnia 2015 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP2/443-98/14/EB z dnia 27 marca 2014 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP1/443-149/13/AW z dnia 3 czerwca 2013 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-536/13/EJ z dnia 31 lipca 2013 r;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP1/443-955/13-4/MPe z dnia 17 grudnia 2013 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP1/443-895/13/DM z dnia 4 grudnia 2013 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP2/443-889/13/AW z dnia 22 listopada 2013 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-911/13/UH z dnia 10 października 2013 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP1/443-404/13-8/MW z dnia 9 września 2013 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-536/13/EJ z dnia 31 lipca 2013 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP1/443-149/13/AW z dnia 3 czerwca 2013 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-197/12/BW z dnia 30 maja 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-717/12/BW z dnia 21 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-706/12/BW z dnia 20 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-724/12/RSZ z dnia 20 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-714/12/BW z dnia 21 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-711/12/BW z dnia 21 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-727/12/RSz z dnia 21 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-721/12/RSz z dnia 21 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-707/12/RSz z dnia 21 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-707/12/RSz z dnia 21 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP1/443-506/12/ALZ z dnia 24 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-734/12/ABz z dnia 22 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-730/12/JP z dnia 28 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP1/443-522/12/BM z dnia 28 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-736/12/AM z dnia 24 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-739/12/AM z dnia 23 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP2/443-731/12/AB z dnia 23 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-508/12/KG z dnia 28 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-536/12/MN z dnia 28 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-498/12/EJ z dnia 29 sierpnia 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-517/12/JP z dnia 4 września 2012 r.;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP3/443-582/12/UH z dnia 14 września 2012 r.

oraz także w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego:

I FSK 810/14 – Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2015 r.;

I FSK 157/14 – Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r.;

I FSK 821/13 – Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2015 r.;

I FSK 575/13 – Wyrok NSA z dnia 25 lutego 2014 r.;

I FSK 176/13 – Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2014 r.

ad. 2

Stanowisko, iż w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – otrzymana dotacja, w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Aby mogło dojść do odpłatnej dostawy towarów lub też odpłatnego świadczenia usług muszą być one świadczone na rzecz podmiotu innego niż sam Wnioskodawca. Natomiast w przypadku montażu instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy Wnioskodawca nie świadczy usługi montażu ani dostawy na rzecz innego podmiotu. Nie ma więc podmiotu, na rzecz którego mógłby wystawić fakturę z tytułu uczestnictwa w Projekcie, nie otrzymuje więc z tego tytułu zapłaty. Wnioskodawca nie podpisuje też z tytułu wykonania tej instalacji fotowoltaicznej żadnej umowy. Zatem otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

ad. 3

Stanowisko, iż w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego –kwota podatku VAT zawartego w fakturach dotyczących usług i towarów nabywanych przez Wnioskodawcę z tytułu wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy nie podlega odliczeniu od podatku należnego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT. Dokonując montażu instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy Wnioskodawca nie świadczy opodatkowanej sprzedaży na rzecz innego podmiotu z tytułu wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku gminy, a zatem nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług niezbędnych do wykonania tej instalacji.

ad. 4

Stanowisko, że wpłaty otrzymane przez Wnioskodawcę od Mieszkańców, na poczet pokrycia kosztów uczestnictwa w Projekcie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług:

jest prawidłowe. Wpłaty te powinny zostać opodatkowane stawką podatku VAT:
- 8% w przypadku budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
- 23% w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity dot. budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – tylko do części podstawy opodatkowania przewyższającej udział w powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej;
- 23% w przypadku, gdy dotyczą instalacji montowanych poza bryłą budynku lub na budynkach innych niż mieszkalne.

Wpłaty dokonywane przez Mieszkańców na rachunek bankowy Wnioskodawcy powinny być opodatkowane, gdyż stanowią cenę, jaką są zobowiązani zapłacić Mieszkańcy za uczestnictwo w Projekcie.

Zgodnie bowiem z treścią art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5 art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Brak wpłaty danego Mieszkańca na rzecz Wnioskodawcy jest przesłanką do wykluczenia tego Mieszkańca z Projektu. Potwierdzająca ww. tezę Wnioskodawcy interpretacja przepisów prawa podatkowego została zaprezentowana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 września 2017 (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.341.2017.2.JM), w której stwierdzono, że „dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu wkładu własnego w kosztach montażu instalacji dotyczą usługi montażu tych instalacji na budynkach mieszkalnych prywatnych/poza bryłą budynków mieszkalnych prywatnych, co wskazuje, że świadczenia, co do których Wnioskodawca zobowiązał się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 12 i dalsze ustawy o VAT stawkę podatku, w wysokości 8%, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się jednak:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity wskazane powyżej, stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

A zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wpłaty otrzymane przez Wnioskodawcę od Mieszkańców, na poczet pokrycia kosztów uczestnictwa w Projekcie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek:

8% w przypadku budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

23% w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity dot. budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – tylko do części podstawy opodatkowania przewyższającej udział w powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej;

23% w przypadku, gdy dotyczą instalacji montowanych poza bryłą budynku lub na budynkach innych niż mieszkalne.

ad. 5

Stanowisko, że otrzymane wpłaty od Mieszkańców są wpłatami w kwocie brutto, czyli że zawierają w sobie podatek należny – jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania jest kwota należna od poszczególnych Mieszkańców, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Taka interpretacja przepisów została zaprezentowana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 września 2017 (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.341.2017.2.JM), w której stwierdzono, że „że podstawą opodatkowania dla usług świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców będą kwoty należne, w postaci wpłat, które będą uiszczać mieszkańcy biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, pomniejszone o kwotę należnego podatku”.

ad. 6

Stanowisko, że Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia wydatków na dostawę i montaż instalacji, w proporcji w jakiej kwota netto wpłat dokonanych przez Mieszkańców pozostaje w ogólnej kwocie dotacji i wpłat netto dokonanych przez Mieszkańców – jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem, prawo do odliczenia przysługuje po spełnieniu określonych warunków tj. odliczenia podatku dokonuje podatnik czynny podatku VAT oraz, gdy nabyte towary i usługi, w związku z którymi został naliczony podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wskazano w uzasadnieniu odpowiedzi do pytania nr 4 wpłaty otrzymane przez Wnioskodawcę od Mieszkańców dotyczą czynności opodatkowanych podatkiem. Z kolei otrzymana dotacja (jak wskazano w uzasadnieniu odpowiedzi na pytania nr 1 oraz nr 2) nie ma związku z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro otrzymana dotacja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to Wnioskodawca nie będzie mógł odliczyć całego podatku naliczonego, a jedynie jego część, w proporcji w jakiej kwota netto wpłat dokonanych przez Mieszkańców pozostaje w ogólnej kwocie dotacji i wpłat netto dokonanych przez Mieszkańców.

ad. 7

Stanowisko, że przeniesienie własności instalacji na rzecz Mieszkańców po upływie 5 lat od zakończenia Projektu nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

W umowach, które będzie zawierał Wnioskodawca z Mieszkańcami, zawarta będzie klauzula stanowiąca, iż instalacja zostanie najpierw oddana właścicielowi nieruchomości w użytkowanie, a po upływie 5 lat zostanie przekazana mu na własność. Z tego tytułu nie zostanie pobrane od Mieszkańców dodatkowe wynagrodzenie. Ponadto, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Mieszkańcy uiszczą zapłatę za uczestnictwo w projekcie na początku jego trwania, po podpisaniu umowy.

Zatem według Wnioskodawcy przekazanie własności Instalacji na rzecz Mieszkańców po upływie 5 lat nie będzie odrębną czynnością opodatkowaną podatkiem VAT a jedynie wykonaniem umów zawartych z Mieszkańcami, a skoro Mieszkańcy już raz zostali opodatkowani podatkiem od towarów i usług z tytułu uczestnictwa w Projekcie, to nie mogą zostać po raz drugi opodatkowani z tytułu dokonania czynności stanowiącej wykonanie tego Projektu.

Mając na względzie powyższe stanowiska Wnioskodawcy jawią się jako uzasadnione i zasługują na uwzględnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie:

ustalenia, czy otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do montażu instalacji na rzecz Mieszkańców stanowi podstawę opodatkowania – jest nieprawidłowe;

ustalenia, czy otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe;

braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach dotyczących towarów i usług nabywanych przez Wnioskodawcę z tytułu wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy – jest prawidłowe;

opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych przez Wnioskodawcę od Mieszkańców na poczet pokrycia kosztów uczestnictwa w projekcie oraz stawki podatku VAT dla ww. czynności – jest prawidłowe;

ustalenia, czy otrzymane wpłaty od Mieszkańców są wpłatami w kwocie brutto, czyli że zawierają w sobie podatek należny – jest nieprawidłowe;

prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia wydatków na dostawę i montaż instalacji, w proporcji w jakiej kwota netto wpłat dokonanych przez Mieszkańców pozostaje w ogólnej kwocie dotacji i wpłat netto dokonanych przez Mieszkańców – jest nieprawidłowe;

nieopodatkowania czynności przeniesienia własności instalacji na rzecz Mieszkańców po upływie 5 lat od zakończenia projektu – jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania ze sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. Organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji, a ponadto uznano za zasadne udzielenie odpowiedzi w pierwszej kolejności na pytanie oznaczone nr 4, a następnie na pytania oznaczone nr 1, 2, 3, 5, 6 i 7.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W tym miejscu należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność, tj. dostawa towaru bądź usługa, a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

ad. 4

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych przez Wnioskodawcę od Mieszkańców na poczet pokrycia kosztów uczestnictwa w projekcie oraz stawki podatku VAT dla ww. czynności należy wskazać, że w świetle całokształtu okoliczności przedstawionych w niniejszej sprawie, czynnością jaką Gmina dokona na rzecz Mieszkańców biorących udział w Projekcie jest/będzie wykonanie instalacji kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę, na poczet którego Gmina pobiera/będzie pobierała wpłatę, wskazaną w umowie zawartej pomiędzy Mieszkańcem a Wnioskodawcą.

Wpłaty wnoszone przez Mieszkańców deklarujących uczestnictwo w Projekcie nie pozostają „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz Mieszkańca, które ma zostać wykonane przez Wnioskodawcę. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowy z wykonawcami robót realizujących inwestycję oraz umowy z Mieszkańcami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym, wpłaty otrzymywane przez Gminę od Mieszkańców stanowią/będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz Mieszkańców.

W konsekwencji, dokonywane przez Mieszkańców wpłaty (zaliczki) z tytułu uczestnictwa w Projekcie dotyczą/będą dotyczyć świadczenia usługi polegającej na wykonaniu instalacji kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę, co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiązała się w ramach podpisanych z Mieszkańcami umów stanowią/będą stanowić odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146a pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś, natomiast termomodernizacja to modernizacja dotycząca ocieplenia budynku (pierwszy człon wyrazu wskazuje na związek z ciepłem tego, co oznacza człon drugi) – według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia.

Montaż – według powyższego słownika – to „składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość”.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych; budynkiem natomiast jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 i pkt 2).

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania go zgodnie z jego przeznaczeniem. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Natomiast w świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r., poz. 966 z późn. zm.), przez przedsięwzięcie termomodernizacyjne rozumie się przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest:

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,

Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,

Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z kolei w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy instalacje kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę są/będą montowane na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m², w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, a budynki te stanowią obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, to ww. czynności są/będą opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast w przypadku usługi montażu kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę poza budynkami mieszkalnymi należy stwierdzić, że w świetle wcześniejszych wyjaśnień, zastosowania nie znajdzie 8% stawka w podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy. Zatem usługa montażu ww. instalacji poza budynkami mieszkalnymi, jest/będzie opodatkowana według 23% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 wniosku należało uznać za prawidłowe.

ad. 1 i 2

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Art. 29a ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z powyższego przepisu wynika m.in., że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Cytowany powyżej przepis art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

W odniesieniu do kwestii ustalenia, czy otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę na rzecz Mieszkańców stanowi podstawę opodatkowana należy stwierdzić, że w opinii tut. Organu przekazane dla Wnioskodawcy środki w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020 na realizację przedmiotowego projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Należy bowiem zauważyć, że okoliczności sprawy nie potwierdzają, iż otrzymane przez Gminę środki zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. na wykonanie konkretnej instalacji na/w konkretnym budynku Mieszkańca. Jak wynika z opisu sprawy środki te są/będą wykorzystane na określone działanie związane z realizacją projektu, który będzie polegał m.in. na zaprojektowaniu i wykonaniu instalacji kolektorów słonecznych w 249 lokalizacjach oraz instalacji kotła na biomasę (pellet) w 90 lokalizacjach wraz z pracami infrastrukturalnymi i montażowymi.

W świetle powyższego, należy uznać, iż kwota obowiązkowej wpłaty ostatecznego odbiorcy świadczenia tj. Mieszkańca z tytułu realizacji usług, o których mowa we wniosku, z uwagi na przyznane dofinansowanie, jest/będzie niższa od kwoty, jaką Wnioskodawca musiałby żądać od Mieszkańca, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było. Zatem, należy stwierdzić, iż realizacja Projektu w części dotyczącej wykonania instalacji kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę na rzecz Mieszkańców jest/będzie uzależniona od otrzymanego dofinansowania.

Tym samym uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług w części dotyczącej wykonania instalacji kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę jest/będzie nie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, którą wpłaca Mieszkaniec biorący udział w Projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. Projektu w części w jakiej mają one bezpośredni wpływ na cenę świadczonych na rzecz Mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego.

W przedmiotowej sprawie otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na realizację Projektu w części dotyczącej wykonania instalacji kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę na rzecz Mieszkańców stanowi zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej, mającą bezpośredni wpływ na cenę, a zatem stanowiącą podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy, która – co do zasady – podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku, w myśl którego otrzymana dotacja w zakresie w jakim odnosi się do montażu instalacji na rzecz Mieszkańców, a która wpłynie na rachunek bankowy Wnioskodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako dotacja kosztowa do kosztu budowy instalacji, należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do realizowanej części projektu dotyczącej wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy należy stwierdzić, że – jak wskazał Wnioskodawca – Gmina jest właścicielem budynku urzędu gminy. Zatem Wnioskodawca nie świadczy/nie będzie świadczyć usługi wykonania ww. instalacji ani dostawy na rzecz innego podmiotu. Tym samym otrzymana przez Zainteresowanego dotacja, w zakresie w jakim odnosi się do wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy nie stanowi/nie będzie stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a zatem nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

ad. 3

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie – w przypadku ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków w związku z realizacją projektu w części dotyczącej wykonania instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy – należy stwierdzić, że warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest/nie będzie spełniony, ponieważ – jak wynika z powyższego – wykonanie instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy nie jest/nie będzie związane z jakimkolwiek świadczeniem usług czy też dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym stwierdzić należy, że wydatki w tej części nie są/nie będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W konsekwencji Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji projektu w ww. części. W związku z powyższym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 wniosku należało uznać za prawidłowe.

ad. 5

Przechodząc natomiast do kwestii ustalenia, czy otrzymane wpłaty od Mieszkańców są wpłatami w kwocie brutto, czyli że zawierają w sobie podatek należny należy zauważyć, że jak rozstrzygnięto wyżej, dokonywane przez Mieszkańców wpłaty (zaliczki) z tytułu uczestnictwa w Projekcie, jak również otrzymane przez Gminę dofinansowanie na realizację Projektu w zakresie wykonania instalacji kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę na rzecz Mieszkańców podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W świetle powyższego Gmina powinna wyliczyć wartość podatku VAT metodą „w stu”, traktując wpłaty Mieszkańców wraz z otrzymanym dofinansowaniem jako kwotę brutto, tj. kwotę zawierającą podatek należny.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 wniosku należało uznać za nieprawidłowe, bowiem Gmina we własnym stanowisku nie uwzględnia kwoty otrzymanego dofinansowania.

ad. 6

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem pytania nr 6 wniosku należy wskazać, że czynności wykonywane przez Gminę na rzecz Mieszkańców w zamian za dokonywane przez nich wpłaty z tytułu uczestnictwa w Projekcie podlegają/będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Również dotacja w zakresie w jakim odnosi się do montażu instalacji na rzecz Mieszkańców podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawcy, będącemu zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, przysługuje/będzie przysługiwać pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia ww. wydatków.

Natomiast w odniesieniu do wydatków ponoszonych na wykonanie instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy należy zauważyć, że wykonanie ww. instalacji fotowoltaicznej na budynku urzędu gminy nie jest/nie będzie związane z jakimkolwiek świadczeniem usług czy też dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia tych wydatków.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6 wniosku należało uznać za nieprawidłowe, bowiem w niniejszej sprawie brak jest podstaw do odliczenia podatku naliczonego według proporcji wskazanej przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku.

ad. 7

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego czy przeniesienie własności instalacji na rzecz Mieszkańców po upływie 5 lat od zakończenia Projektu nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przekazanie przez Gminę prawa własności instalacji kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę na rzecz Mieszkańców, po okresie trwania Projektu (5 lat od zakończenia Projektu), podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz nie jako odrębna czynność, a razem z wyświadczeniem usługi, wydaniem wykonanego przedmiotu, efektu usługi. Zaznaczenia wymaga fakt, że w efekcie końcowym wystąpią czynności opodatkowane podatkiem VAT, a pobierane przez Wnioskodawcę wpłaty od Mieszkańców stanowią/będą stanowić wynagrodzenia za te właśnie czynności.

Wnioskodawca wskazał, że w trakcie 5-cio letniego okresu trwania Projektu właścicielem infrastruktury będzie Wnioskodawca, a jej użytkownikiem będzie właściciel nieruchomości. Po tym okresie całość instalacji przejdzie nieodpłatnie na własność właściciela nieruchomości.

Wskazać należy, że do zagadnienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych na rzecz Mieszkańców przez Wnioskodawcę w ramach Projektu trzeba odnieść się w sposób całościowy. Działania Gminy wykonywane po 5 latach polegające na przeniesieniu przez Gminę własności ww. kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę na Mieszkańców nie będzie stanowić odrębnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale będzie elementem całościowej usługi świadczonej przez Gminę na rzecz Mieszkańców.

W przedmiotowej sprawie czynnością podlegającą opodatkowaniu nie będzie samo przekazanie przez Gminę po 5 latach od zakończenia Projektu prawa własności wybudowanych instalacji kolektorów słonecznych, lecz świadczenie przez Gminę usługi montażu ww. instalacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 7 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin