Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.287.2018.1.HD
z 4 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem kosztów związanych z pełnieniem funkcji członka rady nadzorczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem kosztów związanych z pełnieniem funkcji członka rady nadzorczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową – Spółką sp. z o.o.

Zgodnie z § 12 pkt 2 umowy Spółki jednym z organów Spółki jest Rada Nadzorcza. Rada Nadzorcza składa się najwyżej z 5 członków, powoływanych i odwoływanych uchwałą Zgromadzenia Wspólników. Członkowie Rady Nadzorczej nie są jednocześnie pracownikami Spółki. Rada Nadzorcza sprawuje nadzór nad działalnością Wnioskodawcy.

Zgodnie z § 31 ust. 3 umowy Spółki członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne, określone uchwałą Zgromadzenia Wspólników.

Nadto, w § 31 ust. 5 umowy Spółki określono, iż Spółka pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności kosztów przejazdu na posiedzenia Rady, koszt wykonywania samodzielnego nadzoru, koszt zakwaterowania i wyżywienia.

Rada Nadzorcza odbywa posiedzenia co najmniej raz na dwa miesiące. Posiedzenia Rady Nadzorczej zazwyczaj odbywają się w siedzibie Spółki. Miejsce zamieszkania członków Rady Nadzorczej może znajdować się w miejscowościach innych niż miasto, w którym znajduje się siedziba Spółki. Nie można również wykluczyć, że posiedzenie Rady Nadzorczej może odbyć się poza siedzibą Spółki. Niezależnie od powyższych okoliczności koszty dojazdu oraz noclegu związane z posiedzeniem Rady Nadzorczej są pokrywane przez Spółkę.

W dniu 10 marca 2018 r. Rada Nadzorcza podjęła uchwałę w sprawie powołania zespołu ds. przeprowadzania audytu wewnętrznego Spółki. Spółka pokrywa koszty poniesione przez członków Rady Nadzorczej w związku z prowadzonym audytem. Kosztami pokrywanymi przez Spółkę są m.in. następujące należności: koszty dojazdu, noclegu, konsumpcji w związku z prowadzonym audytem.

Spółka pokrywa koszty spotkań biznesowych realizowanych przez członków Rady Nadzorczej (koszty dotyczą dojazdów, noclegów i konsumpcji), które mogą odbywać się poza siedzibą Spółki, jaki i w miejscu zamieszkania członka Rady Nadzorczej.

Spółka dokonuje zwrotu należności na rzecz członków Rady Nadzorczej na postawie przedłożonych przez członków zarządu faktur VAT, które wystawiane są na rzecz Spółki, a nie na poszczególnych członków Rady Nadzorczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym wszystkie koszty pokrywane przez Spółkę w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności:
   
   
   
   1. koszty przejazdu na posiedzenia Rady Nadzorczej oraz związane z tym koszty zakwaterowania i wyżywienia,
      
   2. koszty wykonywania samodzielnego nadzoru,
      
   3. koszty związane z innymi czynnościami podejmowanymi przez członków Rady Nadzorczej na podstawie uchwał wydanych przez Radę Nadzorczą, tj. koszty związane z prowadzonym audytem, w tym koszty zakwaterowania, wyżywienia, koszty przejazdu na spotkania biznesowe,
      
      
      
   - stanowią przychód określony w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   
   
2. W razie stwierdzenia, że wskazane w pkt 1 należności stanowią przychody określone w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to czy któryś ze wskazanych przychodów podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów tej ustawy?
   

Zdaniem Wnioskodawcy, należności wypłacane w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenie Rady, koszty wykonywania samodzielnego nadzoru, koszty zakwaterowania i wyżywienia stanowią przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody otrzymywane przez członków Rady Nadzorczej nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako źródło przychodów zalicza się działalność wykonywaną osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 – w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy – uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Mając na względzie powyżej przywołane przepisy wskazać należy, iż za przychody otrzymywane przez osoby należące do Rad Nadzorczych uznać należy każdą formę przychodu, zarówno otrzymaną w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej. Tym samym za przychód członka Rady Nadzorczej uznać należy wynagrodzenie wypłacane na podstawie uchwały zarządu oraz także wszelkie inne należności pokryte przez Spółkę w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenie Rady, koszty wykonywania samodzielnego nadzoru, koszty zakwaterowania.

Powyższe stanowisko potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2015 r., sygn. akt: II FSK 976/13.

W ocenie Wnioskodawcy do przychodów zaliczają się również koszty pokrywane przez Spółkę związane z prowadzonym przez Radę Nadzorczą audytem, tj. związane z tym koszty dojazdu, noclegu, konsumpcji, a także koszty związane z przeprowadzanymi przez członków Rady Nadzorczej spotkaniami biznesowymi związane z działaniami Spółki.

Nie ulega wątpliwości, iż wyżej określone dochody członków Rady Nadzorczej nie stanowią dochodów zwolnionych od podatku dochodowego na podstawie art. 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jedyną kategorią przychodów, które mogą budzić wątpliwość co do możliwości zastosowania zwolnienie w podatku dochodowym od osób fizycznych są koszty wskazane w pytaniu nr 1 lit. a, a mianowicie – koszty przejazdu członków Rady Nadzorczej na posiedzenie Rady oraz związane z tym koszty zakwaterowania i wyżywienia.

Zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa zwolnienia przedmiotowe, w ust. 1 pkt 16 wskazano, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez Ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wyżej wskazane zwolnienie nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie. W wydanych licznych interpretacjach wskazuje się, iż ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno w lit. a, jak i w lit. b używa pojęcia „podróż”. Różnica między lit. a i lit. b polega na tym, iż w lit. b ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. W tym miejscu podkreślić należy, iż przedmiotowa różnica wynika z faktu, że z pojęciem „podróży służbowej” mamy do czynienia tylko w przypadku pracownika, gdyż powyższe pojęcie zostało uregulowane w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy wynika, że za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. W odniesieniu do osób, które nie świadczą pracy nie można mówić o „podróży służbowej”, a jedynie o „podróży”. Powyższe jednak nie zmienia faktu, iż intencją ustawodawcy było zagwarantowanie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych zarówno z tytułu podróży służbowej wykonywanej przez pracownika, jak również z tytułu podróży wykonywanej przez osobę niebędącą pracownikiem, jednakże podróż ta musi spełniać te same cechy co podróż służbowa (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 marca 2018 r. nr 0115-KDIT2-2.4011.39.2018.2.MM).

Okoliczność, iż pojęcie „podróży służbowej” oraz „podróży” należy rozumieć identycznie, zostało potwierdzone również w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 maja 2018 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.188.2018.1.PR.

Ponadto, odnosząc się do podróży służbowej, wskazać należy także na definicję zawartą w uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego w orzeczeniu z dnia 19 listopada 2008 r., sygn. akt II PZP 11/08, w której Sąd Najwyższy odnosząc się do w art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy wskazuje, że przepis ten odnosi się jedynie do zadania rozumianego jako zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach stosunku pracy.

Przejazd członków Rady Nadzorczej na posiedzenie Rady oraz związane z tym koszty zakwaterowania i wyżywienia nie spełniają powyższych przesłanek – nie mają one incydentalnego charakteru, a nadto nie odbywają się na podstawie polecenia. Dlatego też –w ocenie Wnioskodawcy – zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miało zastosowania do kosztów przejazdu na posiedzenie Rady oraz związanych z tym kosztów zakwaterowania i wyżywienia nawet w sytuacji, gdy posiedzenie Rady będzie odbywało się poza siedzibą Spółki.

Powyższa analiza ma również zastosowanie do kosztów zakwaterowania, wyżywienia oraz dojazdu na spotkania biznesowe realizowane przez członków Rady Nadzorczej, które mogą mieć miejsce w innych miejscu niż siedziba, czy miejsce zamieszkania członka Rady Nadzorczej.

Pozostałe przypadki zwolnienia przedmiotowego określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w ocenie Wnioskodawcy – również nie mają zastosowania do przedmiotowej sprawy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Wnioskodawca stwierdza, iż należności otrzymywane przez członków Rady Nadzorczej stanowią przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaś przychody otrzymywane przez członków Rady Nadzorczej nie podlegają jakimkolwiek zwolnieniom. Zatem Spółka, będąc płatnikiem, zobowiązana jest naliczyć od wszystkich należności otrzymanych przez członków Rady Nadzorczej zaliczki na podatek dochodowy, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przekazać je – w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym je pobrano – na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Tym samym, za przychód członka rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji uznaje się każde świadczenie – nie tylko wynagrodzenie z tego tytułu – ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka rady nadzorczej, niezależnie od sposobu powołania. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy mianowicie rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przychody zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie niektóre z takich świadczeń korzystać mogą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. artykule są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Jednocześnie, na mocy art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Konsekwencją zakwalifikowania przychodów członka rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika – na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową – Spółką sp. z o.o. Zgodnie z § 12 pkt 2 umowy Spółki jednym z organów Spółki jest Rada Nadzorcza. Rada Nadzorcza składa się najwyżej z 5 członków, powoływanych i odwoływanych uchwałą Zgromadzenia Wspólników. Członkowie Rady Nadzorczej nie są jednocześnie pracownikami Spółki. Rada Nadzorcza sprawuje nadzór nad działalnością Wnioskodawcy. Zgodnie z § 31 ust. 3 umowy Spółki członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne, określone uchwałą Zgromadzenia Wspólników. Nadto, w § 31 ust. 5 umowy Spółki określono, iż Spółka pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności kosztów przejazdu na posiedzenia Rady, koszt wykonywania samodzielnego nadzoru, koszt zakwaterowania i wyżywienia. Rada Nadzorcza odbywa posiedzenia co najmniej raz na dwa miesiące. Posiedzenia Rady Nadzorczej zazwyczaj odbywają się w siedzibie Spółki. Miejsce zamieszkania członków Rady Nadzorczej może znajdować się w miejscowościach innych niż miasto, w którym znajduje się siedziba Spółki. Nie można również wykluczyć, że posiedzenie Rady Nadzorczej może odbyć się poza siedzibą Spółki. Niezależnie od powyższych okoliczności koszty dojazdu oraz noclegu związane z posiedzeniem Rady Nadzorczej są pokrywane przez Spółkę. W dniu 10 marca 2018 r. Rada Nadzorcza podjęła uchwałę w sprawie powołania zespołu ds. przeprowadzania audytu wewnętrznego Spółki. Spółka pokrywa koszty poniesione przez członków Rady Nadzorczej w związku z prowadzonym audytem. Kosztami pokrywanymi przez Spółkę są m.in. następujące należności: koszty dojazdu, noclegu, konsumpcji w związku z prowadzonym audytem. Spółka pokrywa koszty spotkań biznesowych realizowanych przez członków Rady Nadzorczej (koszty dotyczą dojazdów, noclegów i konsumpcji), które mogą odbywać się poza siedzibą Spółki, jaki i w miejscu zamieszkania członka Rady Nadzorczej. Spółka dokonuje zwrotu należności na rzecz członków Rady Nadzorczej na postawie przedłożonych przez członków zarządu faktur VAT, które wystawiane są na rzecz Spółki, a nie na poszczególnych członków Rady Nadzorczej.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że pokrywane przez Spółkę koszty w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji – a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenia Rady Nadzorczej oraz związane z tym koszty zakwaterowania i wyżywienia, koszty wykonywania samodzielnego nadzoru oraz koszty związane z innymi czynnościami podejmowanymi przez członków Rady Nadzorczej na podstawie uchwał wydanych przez Radę Nadzorczą, tj. koszty związane z prowadzonym audytem, w tym koszty zakwaterowania, wyżywienia, koszty przejazdu na spotkania biznesowe – stanowią dla członków Rady Nadzorczej przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 7 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, przychód ten nie mieści się w zakresie żadnego ze zwolnień wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie został od niego zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów. W szczególności do otrzymywanych przez członków Rady Nadzorczej przychodów nie znajduje zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że z tego tytułu na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zauważyć bowiem należy, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa” co oznacza, że zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami. Niemniej jednak definiując pojęcie podróży należy mieć na uwadze pojęcie podróży służbowej określone w art. 77⁵ § 1, zgodnie z którym pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Posiłkując się treścią zacytowanego przepisu przyjąć więc należy, że podróżą w sensie ogólnym będzie wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Spółki, bądź stałe miejsce wykonywania zadań członków Rady Nadzorczej. Podróż to zdarzenie incydentalne, tymczasowe i krótkotrwałe w stosunku do zadania powierzonego członkom Rady Nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji. Z uwagi na charakter wykonywanej pracy nie można zatem uznać, iż członkowie Rady Nadzorczej podróżując na posiedzenia Rady Nadzorczej, na spotkania biznesowe, czy w celu wykonywania samodzielnego nadzoru lub audytu przebywają w podróży. Przejazdy te związane są z pełnioną przez nich funkcją w ramach powołania na członków Rady Nadzorczej i nie mają charakteru incydentalnego, tymczasowego i krótkotrwałego.

Wobec tego pokrywane przez Spółkę koszty przejazdu związane z prowadzonym audytem, samodzielnym nadzorem, na posiedzenia Rady Nadzorczej i na spotkania biznesowe oraz związane z tym koszty zakwaterowania i wyżywienia – jako przychód członków Rady Nadzorczej nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.