Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.407.2018.2.MS
z 27 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu 21 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom kart na posiłki profilaktyczne i napoje – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom kart na posiłki profilaktyczne i napoje.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 6 września 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.407.2018.1.MS, Organ podatkowy, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 6 września 2018 r. (skutecznie doręczono w dniu 12 września 2018 r.), zaś w dniu 21 września 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 18 września 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), będąc jednocześnie pracodawcą, jest zobowiązana z mocy prawa, w tym na podstawie art. 232 Kodeksu pracy, do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, posiłków profilaktycznych oraz napojów zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów (dalej: „Rozporządzenie RM”).

Zgodnie z Rozporządzeniem RM stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje oraz szczegółowe zasady ich wydawania, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. Uzgodnienia mają dotyczyć również sytuacji szczególnych, tj. przypadku, gdy pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych.

Powyższe porozumienia zawarte z organizacjami związków zawodowych mają odzwierciedlenie w regulacjach wewnętrznych obowiązujących w Spółce. Spółka ze względów organizacyjnych nie dysponuje odpowiednim zapleczem i nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków profilaktycznych oraz napojów we własnym zakresie. Obecnie Spółka co miesiąc wydaje uprawnionym pracownikom papierowe dowody (bony, talony, kupony lub inne) uprawniające pracownika do otrzymania na ich podstawie posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów bezalkoholowych. W celu zmniejszenia uciążliwości związanych z dotychczasowym sposobem wywiązywania się z obowiązków wynikających z przepisów BHP, z uwagi na zmiany organizacyjne związane z przejęciem innych zakładów, które skutkowały znacznym wzrostem liczby osób uprawnionych do posiłków profilaktycznych, a także ciągłym postępem technologicznym i powszechną digitalizacją procesów, Spółka rozważa wprowadzenie zmiany w dotychczasowych zasadach wywiązywania się z obowiązków zapewnienia uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów.

W związku z powyższym, Spółka rozważa wydanie pracownikom karty na posiłki profilaktyczne (posiłki, artykuły spożywcze) oraz napoje. Karta byłaby wydana pracownikowi raz na okres 48 miesięcy. Wystawcą kart za kwotę nieobjętą przepisami o zamówieniach publicznych byłby podmiot zewnętrzny. Karty te zasilane byłyby co miesiąc przez Spółkę środkami finansowymi, za które pracownicy nabywaliby posiłki profilaktyczne lub artykuły spożywcze, a na Karcie byłoby oznaczenie, że uprawnia ona do nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów (bezalkoholowych). Karty nie będą dawały pracownikom prawa własności do środków finansowych, którymi są zasilane, środki te pozostają własnością Spółki. Nie będzie żadnej możliwości wypłacenia środków znajdujących się na karcie w szczególności w bankomatach, w placówkach podmiotu zewnętrznego ani w formie usługi cash-back.

Nadto, poprzez wskazanie typów punktów sprzedaży, lub poprzez ograniczenie typów punktów sprzedaży, zagwarantowana będzie możliwość płatności kartą w wybranych typach punktów sprzedaży oferujących produkty żywnościowe (artykuły spożywcze) lub usługi związane z przygotowaniem posiłków (np. usługi cateringowe i gastronomiczne). Spółka zamierza również wprowadzić dodatkowe zasady dotyczące korzystania z kart na posiłki profilaktyczne i napoje, które pracownicy byliby zobowiązani zaakceptować i przestrzegać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość finansowanych przez Spółkę kart, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Spółka nie będzie zobowiązana, działając jako płatnik, do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość finansowanych przez Spółkę kart, przekazywanych pracownikom, celem wywiązania się przez Niego z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 232 Kodeksu pracy „pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli, jest to niezbędne ze względów profilaktycznych”.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników w warunkach szczególnie uciążliwych, stąd w świetle powyższego z mocy prawa, jest zobowiązany uprawnionym pracownikom zapewnić nieodpłatnie posiłki profilaktyczne i napoje.

Jednocześnie, w myśl § 2 ust. 2 Rozporządzenia RM, wydanego na podstawie art. 232 Kodeksu pracy, „Jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1. korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2. przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów”.
   
   

Wnioskodawca, ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy, jak i ze względów organizacyjnych z uwagi na brak odpowiedniego zaplecza, nie ma możliwości wydawania posiłków uprawnionym pracownikom we własnym zakresie.

Zgodnie z Rozporządzeniem RM, stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje oraz zasady wywiązywania się z tego obowiązku z uwagi na brak możliwości wydawania posiłków i napojów ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy i ze względów organizacyjnych, Wnioskodawca ustalił w porozumieniu z organizacjami związkowymi i ma to swoje odzwierciedlenie w wewnętrznych regulacjach obowiązujących w Spółce.

Obecnie Wnioskodawca co miesiąc wydaje uprawnionym pracownikom papierowe dowody uprawniające pracownika do otrzymania na ich podstawie posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów bezalkoholowych. W celu zmniejszenia uciążliwości związanych z dotychczasowym sposobem wywiązywania się z obowiązków wynikających z przepisów BHP, z uwagi na zmiany organizacyjne związane z przejęciem innych zakładów, które skutkowały znacznym wzrostem liczby osób uprawnionych do posiłków profilaktycznych, a także ciągłym postępem technologicznym i powszechną digitalizacją procesów oraz z uwagi na ilość zużywanego niepotrzebnie papieru, Spółka rozważa wprowadzenie zmiany w dotychczasowych zasadach wywiązywania się z obowiązków zapewnienia uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów. Wnioskodawca rozważa wprowadzenie rozwiązania przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, w którym uprawnieni do otrzymywania posiłków profilaktycznych i napojów pracownicy Spółki otrzymywaliby jednorazowo karty.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.; dalej: ,,ustawa o PIT”), przychodami, z pewnymi wyjątkami, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z kolei stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawa o PIT wskazuje w art. 31 i art. 38 na zakres obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od osób, które uzyskały od płatnika przychody ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z kolei art. 38 ustawy o PIT stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Niemniej jednak, w świetle postanowień art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości, wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Z powyższego wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, w analizowanych okolicznościach, tj. mając na uwadze niemożność zapewnienia przez Wnioskodawcę uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów we własnym zakresie jest otrzymywanie przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych.

Według Słownika Języka Polskiego wydawnictwa PWN, bonem jest „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sum pieniężnych lub usług”, natomiast talonem jest „kupon upoważniający do otrzymania lub zakupu czegoś”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanych okolicznościach karty, które mają być przekazywane jednorazowo na okres 48 miesięcy uprawnionym pracownikom (chyba, że pracownik zagubi kartę, wtedy otrzyma od Wnioskodawcy ponownie kartę), będą mogły zostać uznane w szczególności za inny dowód uprawniający do otrzymania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych, gdyż w istocie karty te, uprawniałyby właśnie do zakupu przy ich użyciu posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT otwartego katalogu dowodów, uprawniających do otrzymania napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych wynika między innymi ze świadomości ustawodawcy z dynamiki postępu technologicznego i zmieniających się warunków gospodarczo-biznesowych. Właśnie z uwagi na postęp i zmieniające się warunki gospodarczo-biznesowe papierowy dokument (bon, talon, kupon), który po „zrealizowaniu” staje się bezużyteczny, zaczyna powoli ustępować karcie, która z uwagi na trwalszą postać daje możliwość jej ponownego użycia.

W ocenie Wnioskodawcy należy również wziąć pod uwagę, że pracownik uprawniony do otrzymania posiłków profilaktycznych i napojów, który będzie miał do dyspozycji kartę na posiłki profilaktyczne (gotowe posiłki lub artykuły spożywcze) i napoje, nie będzie mógł swobodnie nią dysponować, ponieważ karta ma ograniczoną funkcjonalność.

Pracownik nie będzie mógł uzyskać dostępu – w jakiejkolwiek formie – do środków pieniężnych zasilających kartę (np. nie wypłaci środków pieniężnych w bankomacie, w banku, czy to przez usługę cash-back). Karty nie dają pracownikom prawa własności do środków finansowych, którymi są zasilane, a więc środki te pozostają własnością Wnioskodawcy. Co więcej, pracownik będzie miał możliwość nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) i napojów jedynie w określonym typie placówek (sklepy spożywcze, piekarnie, sklepy mięsne, rybne, restauracje, bary itp.).

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, niedopuszczalne byłoby kwalifikowanie kart, które Spółka planuje przekazać pracownikom, jako ekwiwalent pieniądza i utożsamianie ich ze świadczeniem pieniężnym.

Co więcej, nawet w myśl ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, która reguluje zasady świadczenia usług płatniczych oraz wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego, jej zapisów nie stosuje się do usług opartych na instrumentach, które można wykorzystywać w ramach ograniczonej sieci dostawców usług lub w odniesieniu do ograniczonego zakresu towarów lub usług – co w ocenie Wnioskodawcy jest spełnione. Biorąc zatem pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wydawane przez Niego karty będą dowodami (bonami, talonami, kuponami lub innymi dowodami) uprawniającymi do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych. Jednocześnie, ewentualne twierdzenie, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym otrzymana przez pracownika karta nie mieściłaby się w katalogu innych dowodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, byłoby przejawem niedopuszczalnej wykładni zawężającej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, uprawnione będzie zastosowanie zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, w odniesieniu do wartości otrzymanych kart przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów. Wnioskodawca jest bowiem zobowiązany z mocy prawa, z uwagi na przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, do zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów, jednak pomimo ciążącego na nim obowiązku nie ma możliwości wydania pracownikom tych posiłków i napojów, zarówno ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracowników pracy, jak i względów organizacyjnych.

Na potwierdzenie prawidłowości prezentowanego powyżej stanowiska, Wnioskodawca powołuje się na treść interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 grudnia 2015 r., nr IPTPB2/4511-555/15-2/KR, w której Organ zgodził się z wnioskodawcą, w opinii którego: „(…) wywiązywanie się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów poprzez udostępnianie pracownikom kart uprawniających do zakupu ściśle określonych produktów, bez możliwości wypłacenia środków pieniężnych znajdujących się na karcie, uprawnia do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, tym samym na Wnioskodawcy nie będą w powyższym zakresie ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 oraz art. 38 ustawy o PIT.” W konsekwencji, Organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że „wartość finansowanych przez Spółkę kart, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, w oparciu o przedstawiony powyżej model współpracy z Podmiotem Zewnętrznym, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym w opisywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2012 r., nr ITPB2/415-1003/11/ENB, w której uznał, że: „w sytuacji – gdy na Wnioskodawcy, ciąży wynikający z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązek zapewnienia dodatkowego posiłku profilaktycznego dla pracownika wykonującego pracę w godzinach nadliczbowych, a Wnioskodawca nie ma możliwości wydania pracownikowi tego posiłku, wówczas wartość dodatkowego dochodu uprawniającego do uzyskania na jego podstawie posiłku profilaktycznego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Wnioskodawca wskazuje również interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2010 r., nr IBPBII/1/415-826/09/BJ, w której Organ wskazał, że: „Jeżeli w momencie zasilenia karty – środki pieniężne, które są przypisane tejże karcie stają się własnością pracownika, to przekazane na zasilenie tych kart środki finansowe można uznać za świadczenie pieniężne (…). Natomiast, jeżeli przedmiotowe karty przedpłacone nie dają pracownikom prawa własności do środków finansowych, którymi są zasilane, a więc środki te pozostają zawsze własnością pracodawcy, to należy karty te uznać za rodzaj znaku uprawniającego jedynie do wymiany ich na towary lub usługi”.

Wnioskodawca wskazuje ponadto na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej informacji Krajowej z dnia 22 marca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.68.2018.1.DS, która zapadła w analogicznym stanie faktycznym, na skutek złożonego przez P wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, wywiązanie się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów poprzez wydanie pracownikom kart zasilanych przez Wnioskodawcę, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków profilaktycznych oraz napojów, pomimo ciążącego na Nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, uprawnia do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tutejszy Organ informuje, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.).

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.