2018.01.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.654.2017.1.RR
z 10 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2017 r. (data wpływu 30 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przekazania nieruchomości na cele osobiste w związku z likwidacją działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przekazania towarów na cele osobiste w związku z likwidacją działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca („Wnioskodawca”, „Podatnik”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w postaci przedsiębiorstwa.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje wniesione na podstawie oświadczenia składniki majątku osobistego, nabyte w ramach ustawowej wspólności majątkowej z małżonką, za jej zgodą wykorzystywane wyłącznie w jego działalności gospodarczej, takie jak nieruchomość gruntowa zabudowana budynkami gospodarczymi oraz lokal użytkowy („Nieruchomości”).

Obecnie Wnioskodawca zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przed przekształceniem planuje wycofać z majątku przedsiębiorstwa i ewidencji środków trwałych przedmiotowe nieruchomości - tak wniesione z majątku prywatnego, jak i wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przekazując je do majątku prywatnego (osobistego), w celu wynajmowania ich następnie w ramach tzw. najmu prywatnego - spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, powstałej z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej podatnika.

W związku z tym - pomimo faktycznej likwidacji działalności gospodarczej, prowadzonej w postaci jednoosobowego przedsiębiorstwa osoby fizycznej, w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, pozostanie Wnioskodawca czynnym podatnikiem VAT z tytułu najmu prywatnego ww. nieruchomości wskazanej spółce z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynność polegająca na wycofaniu z majątku przedsiębiorstwa osoby fizycznej nieruchomości do niej uprzednio wniesionych, ulepszonych, jak i wytworzonych w toku działalności gospodarczej, i przekazaniu ich do majątku prywatnego (osobistego) w celu dalszego ich wynajmowania spółce z o.o. na cele związane z prowadzeniem przez tą spółkę z o.o. działalności, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie, przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców,

akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących - wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca ma zamiar zmienić formę prawą i przekształcić swoją działalność w spółkę z o.o.

Jednakże w okresie prowadzenia działalności jako osoba fizyczna, zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych firmy i przekazane na cele prywatne nieruchomości. Nieruchomości te do czasu przekształcenia będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności,a po przekształceniu firmy jednoosobowej w spółkę z o.o. jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wynajmował tej spółce. Po wycofaniu z ewidencji środków trwałych firmy, nieruchomości będą w całości wynajmowane spółce.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do nieruchomości, którą Wnioskodawca ma zamiar dalej wynajmować na rzecz spółki kapitałowej, w którą zostanie przekształcona jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie nastąpi tutaj bowiem dostawa towaru na cele osobiste. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, opisana nieruchomość po wycofaniu z działalności gospodarczej, wykorzystywana będzie w całości do wynajmu Spółce, a czynność ta będzie opodatkowana 23% stawką podatku VAT.

Podsumowując, wycofanie nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej w okolicznościach opisanych we wniosku nie będzie dostawą towarów określoną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy i nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową, będzie wynajmował przedmiotową nieruchomości dla nowo rozpoczętej działalności gospodarczej w postaci Spółki. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Stanowisko w tym zakresie wyraziły już organy podatkowe:

IS w Warszawie z 30 grudnia 2014 r., IPPP2/443-936/14/5/DG,
IS w Poznaniu 12 listopada 2014 r., ILPP1/443-705/14-5/NS,
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.496.2017.2.IK,
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 listopada 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.638.2017.1.AJ,
Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 stycznia 2016 r., sygn. akt ITPP3/4512-680/15/MD, LEX nr 296130,
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 31 stycznia 2017 r., sygn. 0461-ITPP3.4512.834.2016.1.MD,
Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 maja 2016 r., sygn. 1061-IPTPP3.4512.126.2016.2.MJ,
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 marca 2017 r., sygn. 3063-ILPP2-1.4512.42.2017.2.AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r., poz. 2168, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości świadczony przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. W prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje wniesione na podstawie oświadczenia składniki majątku osobistego, nabyte w ramach ustawowej wspólności majątkowej z małżonką, za jej zgodą wykorzystywane wyłącznie w jego działalności gospodarczej, takie jak nieruchomość gruntowa zabudowana budynkami gospodarczymi oraz lokal użytkowy. Obecnie Wnioskodawca zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przed przekształceniem planuje wycofać z majątku przedsiębiorstwa i ewidencji środków trwałych przedmiotowe nieruchomości - tak wniesione z majątku prywatnego, jak i wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przekazując je do majątku prywatnego (osobistego), w celu wynajmowania ich następnie w ramach tzw. najmu prywatnego - spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, powstałej z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej podatnika. W związku z tym - pomimo faktycznej likwidacji działalności gospodarczej, prowadzonej w postaci jednoosobowego przedsiębiorstwa osoby fizycznej, w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, pozostanie Wnioskodawca czynnym podatnikiem VAT z tytułu najmu prywatnego ww. nieruchomości wskazanej spółce z o.o.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy czynność polegająca na wycofaniu z majątku przedsiębiorstwa osoby fizycznej nieruchomości do niej uprzednio wniesionych, ulepszonych, jak i wytworzonych w toku działalności gospodarczej, i przekazaniu ich do majątku prywatnego (osobistego) w celu dalszego ich wynajmowania spółce z o.o. na cele związane z prowadzeniem przez tą spółkę z o.o. działalności, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składników majątku, które Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe Nieruchomości nie będą przekazane na cele osobiste Wnioskodawcy, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu, będą nadal przez Zainteresowanego wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca likwidując działalność oraz oddając w najem składniki majątku związane z tą działalnością (Nieruchomość) nie utraci statusu podatnika podatku VAT. Powyższe wynika z faktu, że oddanie Nieruchomości w najem skutkować będzie – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – wykonywaniem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji wynajmujący, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, dokonując wynajmu Nieruchomości na gruncie, będzie również z tego tytułu podatnikiem VAT.

W analizowanym przypadku Nieruchomości po zakończeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będą de facto nadal wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie, gdyż Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu.

Podsumowując, czynność polegająca na wycofaniu z majątku przedsiębiorstwa osoby fizycznej Nieruchomości nie powoduje utraty statusu podatnika podatku VAT. Oddanie Nieruchomości w najem będzie skutkować dalszym wykonywaniem – na gruncie podatku od towarów i usług – działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, skoro majątek nie zostanie przekazany na cele osobiste, to nie znajdzie tu zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy, zatem czynność polegająca na wycofaniu Nieruchomości z majątku przedsiębiorstwa osoby fizycznej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należalo uznac za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin