Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8220.8.2017.JQP.SKT
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948, z późn.zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 09 czerwca 2016 r. Nr IBPB-1-1/4511-246/16/SG, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 kwietnia 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania niezarejestrowanego znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej na podstawie umowy darowizny (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), wydał w dniu 09 czerwca 2016 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania znaku towarowego do spółki komandytowej na podstawie umowy darowizny. Interpretacja wydana została na wniosek Pana …, reprezentowanego przez pełnomocnika Panią … .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Wnioskodawca prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą oraz w formie spółki osobowej (spółki komandytowej). Wnioskodawca w związku z udziałem w spółce osobowej wybrał formę opodatkowania podatkiem liniowym 19%. Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem prowadzi księgi rachunkowe. Siedziba spółki komandytowej o której mowa we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej znajduje się w X. Wnioskodawca posiada niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego (zwany dalej: Znakiem towarowym). Wnioskodawca planuje reorganizację swojego majątku w zakresie posiadanego znaku towarowego. Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany przez Wnioskodawcę.

W związku z reorganizacją majątku Wnioskodawca rozważa dokonanie darowizny znaku do spółki komandytowej, której jest wspólnikiem (komandytariuszem). Znak towarowy będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena niezarejestrowanego znaku towarowego będącego przedmiotem prawa autorskiego. Może jednak się okazać, iż w trakcie korzystania ze znaku przez spółkę komandytową zostanie on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym lub w OHIM. Wartość znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez spółkę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie oznaczone we wniosku nr 1:

Czy wobec Wnioskodawcy powstanie jakikolwiek przychód podatkowy w związku z dokonaniem darowizny wartości niematerialnych i prawnych w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego na rzecz spółki komandytowej, w której jest on wspólnikiem?

Zdaniem Wnioskodawcy: Odnosząc się do powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej, w której będzie on wspólnikiem, należy zauważyć, że ustawa PIT nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawową cechą takiej umowy i warunkiem koniecznym dla jej zaistnienia jest nieodpłatność umowy. Poprzez nieodpłatność należy rozumieć taką sytuację, gdy obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy - ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian. Bezpłatny charakter darowizny oznacza, że Wnioskodawca nie otrzyma od spółki osobowej żadnego (pieniężnego bądź niepieniężnego) świadczenia wzajemnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca rozważa przekazanie w formie darowizny spółce komandytowej, w której jest on wspólnikiem (komandytariuszem) niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego.

Na gruncie podatku dochodowego spółka komandytowa nie ma podmiotowości, jest spółką przejrzystą podatkowo, nie ma własnych przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przychody spółki komandytowej stanowią przychody jej wspólników zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). Przepis ten stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącą osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do prawa do jego udziału w zysku oraz łączy z pozostałymi przychodami.

Zarówno w przypadku osób fizycznych jak i prawnych przychodami podatkowymi są świadczenia otrzymane nieodpłatnie, a do takich należy zaliczyć między innymi otrzymanie rzeczy bądź prawa w formie darowizny. Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania musi być otrzymane przez podatnika. Nie można otrzymać świadczenia „od samego siebie”, a w takiej sytuacji znajduje się wspólnik, który przenosi na spółkę osobową, w formie darowizny prawa do znaku towarowego. Tym samym przychód z nieodpłatnych świadczeń powstanie jedynie u wspólników, którzy otrzymają świadczenie. W przypadku wspólnika, który przekaże w formie darowizny prawa do znaku towarowego, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie. Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu m.in. w interpretacjach indywidualnych z 5 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-895/13-4/AA oraz z 29 lipca 2014 r., Znak: ILPB1/415-490/14-2/AG.

W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy - wspólnika spółki osobowej - przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wydając z upoważnienia Ministra Finansów interpretację indywidualną z dnia 09 czerwca 2016 r. Nr IBPB-1-1/4511-246/16/SG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r.- Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578, z późn. zm.), zwanej dalej „Kodeksem”, spółkami osobowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą samodzielnie uczestniczyć w obrocie gospodarczym będąc podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m. in. z art. 8 Kodeksu, który stanowi, że spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W świetle cytowanych przepisów spółka osobowa prawa handlowego (spółka komandytowa) nie mając osobowości prawnej posiada jednak podmiotowość prawną, wyrażającą się w możliwości nabywania praw i zaciągania zobowiązań we własnym imieniu. Spółka osobowa prawa handlowego zawiera umowę darowizny we własnym imieniu. Nie ma przy tym znaczenia, że spółka zawiera umowę z osobą fizyczną, która także będzie jej wspólnikiem, skoro konieczną cechą umowy jest to, że zawierają ją dwie strony składające stosowne oświadczenia woli, i które muszą zgodnie zaaprobować wszystkie jej warunki. Dlatego też uznanie przez Wnioskodawcę, że umowa darowizny dokonana przez wspólnika na rzecz spółki komandytowej jest zawarta z samym sobą nie znajduje uzasadnienia, gdyż pomija prawną, korporacyjną i majątkową odrębność spółki osobowej od podmiotów posiadających w niej udziały.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r. poz. 833, z późn. zm.), zwanej dalej: „ustawą o podatku od spadków i darowizn”, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

Stosownie natomiast do art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi nie podlega nabycie w drodze darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Zgodnie z powyższym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z którego wynika, że przedmiotem darowizny będzie niezarejestrowany znak towarowy, nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem do przychodów uzyskanych z tytułu ww. darowizny mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody uzyskiwane przez spółki osobowe prawa handlowego (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej) nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania tym podatkiem. Opodatkowaniu podlegają natomiast, stosownie do postanowień art. 8 ust.1 ustawy, dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej, proporcjonalnie do posiadanego przez nich prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, co do zasady, łączy się je z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychodem z działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, to stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Regulacja prawna umowy darowizny zawarta została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459), zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Ponieważ umowa darowizny jest umową nieodpłatną, zawarcie jej skutkuje powstaniem, po stronie obdarowanego, przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Odnosząc się do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wskazać należy, że to spółka komandytowa nabędzie do swojego majątku nieodpłatne świadczenie z tytułu darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego. Wartość nieodpłatnych świadczeń będzie stanowiła przychód tej spółki i będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji będzie przychodem (w odpowiedniej proporcji) wspólników tej spółki, także wspólnika udzielającego darowizny. Tym samym Wnioskodawca osiągnie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości określonej proporcjonalnie do posiadanego udziału. Potwierdzeniem stanowiska jest orzecznictwo sądowoadministracyjne, np. wyrok NSA z dnia 08 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1019/11.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Wymienione przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostaną zweryfikowane na podstawie przepisów art. 14e ustawy – Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.