Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.354.2017.1.MG
z 13 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 5 października 2017 r., uzupełnionym pismem złożonym w dniu 23 listopada 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2015 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2014 r., 2015 r. i 2016 r.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 listopada 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.288.2017.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 listopada 2017 r. (data doręczenia 16 listopada 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem złożonym w dniu 23 listopada 2017 r., nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 23 listopada 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni swoją najmłodszą córkę … urodziła dnia 15 lutego 2013 r. Od dnia narodzin Wnioskodawczyni wychowuję córkę sama. Mimo, że do dnia 27 czerwca 2014 r. ojciec córki zamieszkiwał w tym samym mieszkaniu, to od września 2013 r. zajmował on oddzielny pokój i nie uczestniczył w wychowywaniu dziecka. Decyzja o rozwodzie zapadła 1 stycznia 2014 r., następnie Wnioskodawczyni próbowała ratować małżeństwo, ale wszelkie próby zakończyły się niepowodzeniem. W dniu 27 czerwca 2014 r. rodzice Pana … zabrali go do siebie po ponad 2 tygodniowym rauszu alkoholowym. Do rozwodu doszło dopiero we wrześniu 2014 r. i dopiero od tego dnia ojciec dziecka uiszcza alimenty na córkę. W wyroku rozwodowym Sąd zasądził, że miejsce przebywania dziecka jest przy matce. Całość obowiązków związanych z utrzymaniem i wychowaniem małoletniej córki spoczywa na Wnioskodawczyni. Córka nie uzyskiwała i nie uzyskuje dochodu. Były mąż Wnioskodawczyni od 2014 r., tj. w rozliczeniu za lata 2014 - 2016 odlicza połowę ulgi prorodzinnej, mimo że faktycznie nie sprawuje władzy i opieki nad córką i nie bierze udziału w jej wychowaniu. Pomimo, że podczas rozprawy rozwodowej ojciec Nikoli zobowiązał się do połowicznego pokrywania kosztu związanego ze żłobkiem i leczeniem dziecka, nie wywiązał i nie wywiązuje się z tego. Córka jest alergiczką, dodatkowo ma stwierdzony przerost trzeciego migdałka i dwóch migdałków podniebiennych. W kwietniu 2018 r. jest zapisana na operację. Do dnia operacji musi przyjmować na stałe leki wziewne przeciwalergiczne oraz leki sterydowe na obkurczenie migdałów, które nie należą do najtańszych. Tylko Wnioskodawczyni zajmuje się córką, dba o jej wychowanie, wykształcenie, zdrowie, czas wolny. Wnioskodawczyni kupuję ubrania, chodzi z córką do lekarza, na zebrania do przedszkola (wcześniej żłobka), pomaga w załatwianiu wszystkich spraw związanych z pobytem poza domem oraz opiekuje się córką podczas chorób. Córka mieszka z Wnioskodawczynią, także z Nią spędza święta, wakacje i czas wolny. Ojciec córki oprócz płacenia alimentów i sporadycznych widzeń w ogóle nie interesuje się córką, do dnia dzisiejszego nie wie gdzie córka uczęszcza do przedszkola, ani na jakie choruje choroby. Sąd w wyroku nie określił dni kontaktu ojca z córką. Wnioskodawczyni organizuje czas córce, a także wakacje i ferie coraz ponosi pełne koszty związane z codziennymi potrzebami córki (wyżywienie, ubrania, leki, przedszkole, wyjścia do kina, zoo, teatru, na urodziny do koleżanek). Co roku pieniądze ze zwrotu podatku (w tym ulgi prorodzinnej) Wnioskodawczyni przeznacza na dwutygodniowy wyjazd z dziećmi nad polskie morze. Całkowita opieka i troska o przyszłość córki spoczywa na Wnioskodawczyni. Porozumienie w sprawie sposobu korzystania z ulgi prorodzinnej nie było zawarte. Za lata 2014 - 2016 Wnioskodawczyni odliczyła 100% ulgi na córkę. Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 stycznia 2014 r. w zw. z art. 93 § 1 i art. 97 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.) – ulga przysługuje obojgu rodzicom. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała następujące wyroki sądów administracyjnych oraz interpretacje indywidualne: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 czerwca 2016 r., nr IPPB4/4511-426/16-4/JK2, interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 sierpnia 2017 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.143.2017.2.MKA, interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 września 2017 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.246.2017.1.AKu. W 2014 r., 2015 r. i 2016 r. Wnioskodawczyni osiągnęła dochody wyłącznie opodatkowane na zasadach ogólnych, z tytułu umowy o pracę i zasiłku chorobowego, a całkowity dochód nie przekroczył kwoty 112 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 23 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni dodała, że jest matką samotnie wychowującą troje dzieci: dwoje z jednym partnerem (córka - 2000 r., syn - 2004 r.) oraz jedno z drugim partnerem (córka - 2013 r.). Ulgę prorodzinną Wnioskodawczyni odlicza na troje swoich dzieci, jako matka samotnie wychowująca. W opiece nad córką Nikolą Wnioskodawczyni miała jedynie wsparcie w swojej najstarszej córce oraz sąsiadce, które pomagały Wnioskodawczyni, gdy córka była chora a Wnioskodawczyni potrzebowała zawieźć dzieci do szkoły bądź wyjść do sklepu po zakupy. Jadąc nawet do pracy do … Wnioskodawczyni zabierała dziecko ze sobą, gdyż jej ojciec nie potrafił się nią opiekować, a Wnioskodawczyni bała się zostawić córkę pod jego opieką (nadużywał alkoholu i przebywał pod opieką psychiatry). Zanim doszło do rozprawy rozwodowej Wnioskodawczyni była zmuszona do złożenia pozwu o ustanowienie rozdzielności majątkowej. Były mąż nie pokrywał kosztów związanych z utrzymaniem (m.in. dziecka, domu, spłaty wspólnie zaciągniętych kredytów), a swoje pieniądze wydawał na spłatę swoich zadłużeń sprzed małżeństwa oraz na alkohol. Sąd orzekł rozdzielność majątkową z dniem wyprowadzki byłego męża, czyli z dniem 27 czerwca 2014 r. Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 16 września 2014 r. Sąd rozwiązał małżeństwo bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej zostało powierzone obojgu rodzicom, z tym że miejscem zamieszkania dziecka każdorazowo jest miejsce zamieszkania matki. Na ojcu Nikoli spoczywa obowiązek alimentacji. Jednocześnie Sąd nie ustalił kontaktów ojca z córką. Były mąż jest osobą o bardzo trudnym charakterze, ciężko się z nim rozmawia o sprawach finansowych, dlatego nie doszło do chwili obecnej do porozumienia, kto będzie odpisywał ulgę od podatku. Wnioskodawczyni nadmieniła że nie ma takiej możliwości, aby polubownie tę kwestię załatwić. Całość obowiązków związanych z utrzymaniem i wychowaniem małoletniej córki spoczywa na Wnioskodawczyni. Były mąż od 2014 r., tj. za lata 2014 - 2016, odlicza połowę ulgi prorodzinnej, mimo że faktycznie nie sprawuje władzy i opieki nad córką, nie bierze udziału w jej wychowaniu, ogranicza się jedynie do płacenia alimentów od dnia 15 października 2014 r. Były mąż nie interesował się córką ograniczając się jedynie do kilku w roku krótkich spotkań. Sporadyczne kontakty ojca z dzieckiem nigdy nie zostały uregulowane przez Sąd, ponieważ ojciec nie odczuwał takiej potrzeby, a Wnioskodawczyni ich nie utrudniała ze względu na ich rzadkość. Przez całe życie córki jej ojciec nigdy, w żaden sposób nie uczestniczył w opiece nad nią czy w jej wychowaniu. Ojciec córki nigdy nie interesował się jej edukacją – nie przyprowadzał ani nie odbierał córki ze żłobka, ani przedszkola, nie kontaktował się z wychowawczyniami ani nie brał udziału w zebraniach żłobkowych czy przedszkolnych, a podania dotyczące wyboru żłobka i przedszkola z tych względów podpisywała tylko i wyłącznie Wnioskodawczyni. Ponadto, nigdy nie interesował się zdrowiem dziecka i nie uczestniczył w wizytach u lekarzy a także nigdy nie opiekował się córką podczas choroby. Nigdy też w żaden sposób nie pomagał w opiece nad córką ani w jej wychowaniu. Nie organizował razem z innymi rodzicami imprez w żłobku czy przedszkolu, ani nigdy nie uczestniczył w finansowaniu edukacji, leczenia i innych potrzeb dziecka. Ponadto nie interesował się oraz nie organizował wypoczynków wakacyjnych córki, a także nie finansował ich. Jedynym obowiązkiem z jakiego wywiązywał się ojciec wobec córki było płacenie niewielkich alimentów. W związku z faktem, że ojciec nie interesował się wychowaniem córki ani nie sprawował nad nią opieki, to jedynie Wnioskodawczyni faktycznie wykonywała władzę rodzicielską i w związku z tym nie zachodziła konieczność sądowego rozstrzygania w sprawie władzy rodzicielskiej. W latach podatkowych 2014 – 2016 Wnioskodawczyni osiągnęła dochody wyłącznie opodatkowane na zasadach ogólnych z tytułu umowy o pracę i zasiłku chorobowego a całkowity dochód nie przekroczył kwoty 56 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji opisanej we wniosku Wnioskodawczyni miała prawo odliczyć ulgę prorodzinną w pełnej wysokości za lata 2014 - 2016, zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2015 r. Natomiast wniosek w zakresie ulgi prorodzinnej za 2014 r. i 2016 r. zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga prorodzinna za 2015 r. należy się Jej w całości, stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), ponieważ to Wnioskodawczyni wychowuje dziecko.

W ocenie Wnioskodawczyni, ulga prorodzinna za 2015 r. należy się w całości rodzicowi, który faktycznie wykonywał władzę rodzicielską, i takową ulgę Wnioskodawczyni odliczyła od podatku - stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), ponieważ to tylko Wnioskodawczyni (samodzielnie bez udziału ojca) wychowuje dziecko. Wykładnia art. 27f ust. 4 u.p.d.o.f. nie może abstrahować od całej treści art. 27f u.p.d.o.f. Gdyby bowiem przyjąć, że ulga na dziecko przysługuje przez sam fakt bycia rodzicem to prawo do niej mieliby także ci rodzice, którzy prawnie posiadają taką władzę, ale faktycznie jej nie wykonują. Podstawowa zasada ustanawiania ulg służy realizacji określonego celu społecznego. Tzw. ulga prorodzinna to ulga, która ma pomóc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej wykonywaniu, a nie ulga z tytułu bycia rodzicem. Z tego też powodu art. 27f ust. 4 ustawy podatkowej ma zastosowanie do rodzica tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy spełnia on jednocześnie przesłankę z art. 27f ust. 1 ustawy. Ojciec córki utożsamia pojęcie „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej” i „pieczą nad dzieckiem”, gdy w prawie rodzinnym mają one różne zakresy znaczeniowe. To faktyczna piecza nad dzieckiem, a więc wspólne zamieszkiwanie, zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich jego potrzeb od tzw. życiowych, tj. ubioru, wyżywienia po edukacyjne, rozwojowe i zdrowotne oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia od dochodu ulgi, pod warunkiem jednak, że w danym roku podatkowym „wykonywał władzę rodzicielską”, a nie „posiadał władzę rodzicielską”. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia „wykonywania władzy rodzicielskiej”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2015 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosowanie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. (art. 107 § 2 ww. ustawy).

Wskazać więc należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego, sama wychowuje swoją najmłodszą córkę od dnia narodzin, tj. od dnia 15 lutego 2013 r. Mimo, że do dnia 27 czerwca 2014 r. ojciec córki zamieszkiwał w tym samym mieszkaniu, to od września 2013 r zajmował on oddzielny pokój i nie uczestniczył w wychowywaniu dziecka. Do rozwodu doszło we wrześniu 2014 r. i dopiero od tego dnia ojciec dziecka uiszcza alimenty na córkę. W wyroku rozwodowym Sąd zasądził, że miejsce przebywania dziecka jest przy matce. Całość obowiązków związanych z utrzymaniem i wychowaniem małoletniej córki spoczywa na Wnioskodawczyni. Były mąż Wnioskodawczyni od 2014 r. odlicza połowę ulgi prorodzinnej, mimo że faktycznie nie sprawuje władzy i opieki nad córką i nie bierze udziału w jej wychowaniu. Tylko Wnioskodawczyni zajmuje się córką, dba o jej wychowanie, wykształcenie, zdrowie, czas wolny. Wnioskodawczyni kupuję ubrania, chodzi z córką do lekarza, na zebrania do przedszkola dziecka (wcześniej żłobka), pomaga w załatwianiu wszystkich spraw związanych z pobytem poza domem oraz opiekuje córką podczas chorób. Córka mieszka z Wnioskodawczynią, także z Nią spędza święta, wakacje i czas wolny. Ojciec córki oprócz płacenia alimentów i sporadycznych widzeń w ogóle nie interesuje się córką, do dnia dzisiejszego nie wie gdzie córka uczęszcza do przedszkola, ani na jakie choruje choroby. Sąd w wyroku nie określił dni kontaktu ojca z córką. Wnioskodawczyni organizuje czas córce, a także wakacje i ferie coraz ponosi pełne koszty związane z codziennymi potrzebami córki (wyżywienie, ubrania, leki, przedszkole, wyjścia do kina, zoo, teatru, na urodziny do koleżanek). Co roku pieniądze ze zwrotu podatku (w tym ulgi prorodzinnej) Wnioskodawczyni przeznacza na dwutygodniowy wyjazd z dziećmi nad polskie morze. Całkowita opieka i troska o przyszłość córki spoczywa na Wnioskodawczyni. Porozumienie w sprawie sposobu korzystania z ulgi prorodzinnej nie było zawarte.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro w 2015 r. tylko Wnioskodawczyni wykonywała w stosunku do małoletniej córki władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to za ten rok przysługiwało Jej wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto dodać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.