2016.10.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4513-79/16-2/MC
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X. S.A. oddział N... (dalej: „Spółka”) jest producentem wyrobów z metali nieżelaznych, w tym walcówki, czyli materiału wyjściowego do ciągnienia przewodów z aluminium oraz stopów aluminium, z przeznaczeniem do produkcji elektroenergetycznych przewodów oraz tzw. walcówki nieprzewodowej, stosowanej w hutnictwie jako odtleniacz. Ponadto, Spółka produkuje również druty i przewody aluminiowe.

Spółka wskazuje, że prowadzona przez nią działalność gospodarcza jest klasyfikowana w ramach Polskiej Klasyfikacji Działalności wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej: PKD) (Dz. U. z 2007 r. Nr 251, poz.1885) m.in. pod kodem 24.42.B - produkcja wyrobów z aluminium i stopów aluminium.

Spółka prowadzi swoją działalność w zakładzie zlokalizowanym w Skawinie, który obok budynków produkcyjnych obejmuje także zaplecze biurowe, magazynowe i socjalne. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej Spółka oprócz wyrobów stanowiących surowce do produkcji wyrobów z aluminium i stopów aluminium wykorzystuje także nośniki energii, w tym wyroby gazowe oraz energię elektryczną.

Na terenie Zakładu znajdują się dwa wydziały - wydział walcowni oraz wydział przewodów.

Wydział Walcowni

Na wydziale Walcowni produkowana jest walcówka stopowa, przewodowa i nieprzewodowa. Jest ona produkowana na potrzeby własne (tj. jako półprodukt do dalszej obróbki na terenie Zakładu) oraz jako wyrób finalny sprzedawany odbiorcom krajowym i zagranicznym.

Proces produkcyjny Walcowni rozpoczyna się od załadowania za pomocą suwnicy zasilanej energią elektryczną wsadu do pieca topielnego. Stopiony wsad wylewany jest do kadzi. Wypełnione kadzie za pomocą suwnicy transportuje się do pieca elektrycznego odstojowego, gdzie podczas przelewania dodawane są dodatki stopowe w tym: AIB₃, AIFe 75%, AISi 50%, Mg 99,9% by uzyskać pożądany skład materiału do dalszej produkcji, po czym metal podlega odstawaniu przez co najmniej godzinę.

Tak przygotowany materiał znajdujący się w piecu odstojowym jest wylewany (wychył pieca następuje dzięki podnośnikom hydraulicznym) poprzez system rynien - rafinator - kosz filtracyjny - na koło odlewnicze. Ciekły metal przepływając przez rafinator ulega przedmuchaniu przez argon lub mieszaninę argonu i chloru, które wiążą niepożądane substancje (co pozwala na ich wytrącenie). W rafinatorze składniki są mieszane za pomocą mieszadła zasilanego energią elektryczną, po czym płynny metal jest filtrowany w filtrach pianowych.

Po rafinacji i filtrowaniu płynne aluminium trafia na kolo odlewnicze o odpowiednim wykroju, które dociskane jest od góry taśmą stalową, tworząc w ten sposób przestrzeń krystalizatora. Krystalizacja ciekłego metalu następuje na odcinku koła odlewniczego intensywnie chłodzonego wodą. Układ chłodzenia zaprojektowany został w taki sposób, aby zapewnić równomierny odbiór ciepła od krystalizującego wlewka, co umożliwia realizację procesu poprzez utrzymanie urządzeń w odpowiednio niskiej temperaturze. Aluminium jest chłodzone wodą doprowadzaną z chłodni wentylatorowej, w której urządzenia zasilane są energią elektryczną. W ten sposób uzyskuje się gotowy wlewek aluminium. Skrystalizowany wlewek po opuszczeniu koła odlewniczego kierowany jest na synchronizator obrotów, a następnie do sekcji obróbki wstępnej wlewka. Tak przygotowany wlewek jest wprowadzany do walcarki. Przed etapem walcowania, w celu uzyskania lepszych właściwości wyrobu, wlewek jest dodatkowo podgrzewany w piecu indukcyjnym.

W walcarce wlewek poddawany jest procesowi walcowania w celu uzyskania pręta. W czasie walcowania materiał musi być chłodzony. Spółka wykorzystuje do tego emulsję, która sama jest wcześniej chłodzona za pomocą wody funkcjonującej w układzie zamkniętym. Woda wykorzystywana do produkcji chłodzona jest w chłodni wentylatorowej i następnie obniża temperaturę emulsji i oleju. Urządzenia w chłodni wentylatorowej wykorzystują energie elektryczną. Zarówno emulsja, jak i woda oraz oleje podawane są za pomocą pomp zasilanych energią elektryczną. Po walcowaniu pręt jest nawijany na nawijarce na bębny. Walcówka może być sprzedana w takiej formie lub wyżarzona w piecu w celu uzyskania lepszych parametrów użytkowych. Walcówka transportowana jest do pieca za pomocą suwnic. Piece te zasilane są energią elektryczną, sterownie chłodzone za pomocą urządzeń klimatyzujących, a ponadto piece zaopatrzone w wentylatory mieszające ciepłe powietrze.

Spółka posiada własną kompresorownię, w której wytwarzane jest sprężone powietrze niezbędne w procesie produkcji m.in. do siłowników pneumatycznych pieców czy zaworów pomp.

Na etapie Walcowni energia elektryczna jest zużywana do produkcji wyrobu metalurgicznego, tj. walcówki i prętów aluminiowych. W szczególności prąd jest konsumowany przez: suwnice, piece elektryczne, mieszadła rafinatora, filtry pionowe, podnośniki pneumatyczne, koło odlewnicze, urządzenia w chłodni wentylatorowej, pompy, piec indukcyjny, walcarki, nawijarki, urządzenia klimatyzujące, wentylatory oraz sprężarki.

Wydział Przewodów

Na bazie walcówki wyprodukowanej przez Wydział Walcowni, Spółka wytwarza druty (jako wyrób końcowy dla odbiorcy zewnętrznego oraz jako półprodukt na potrzeby własne) oraz przewody (produkt końcowy powstały poprzez skręcanie otrzymanych we wcześniejszej fazie produkcyjnej drutów).

Walcówka transportowana jest na oddział Przewodów za pomocą wózków widłowych. W pierwszej kolejności, na rozwijarce walcówka jest rozwijana z bębnów i kierowana na ciągarkę. Etap ciągnienia pozwala na zmniejszenie przekroju walcówki do zadanego rozmiaru. W trakcie przeciągania walcówki na walcach i ciągadłach konieczne jest dozowanie oleju. Olej ten musi być ogrzany lub chłodzony do temperatury ok. 40 stopni Celsjusza. W przypadku niektórych produktów konieczne jest umycie drutu na myjce ultradźwiękowej, która również jest zasilana energią elektryczną.

Tak przygotowany drut jest nawijany na nawijarce i może być sprzedawany w takiej postaci lub skierowany na linię skręcania bądź na mikrociągarkę. W przypadku linii mikrociągarki drut jest ponownie rozwijany na rozwijarce, przeciągany na mikrociągarce w celu dalszego zmniejszenia jego średnicy. Tak przygotowany drut trafia do wyżarzenia, które odbywa się w komorze azotowej (Spółka samodzielnie wytwarza azot do procesu produkcji, do czego zużywa energię elektryczną).

Przygotowany w powyższy sposób drut zostaje nawinięty na nawijarce następnie skierowany na skręcarkę, gdzie Spółka wytwarza przewody. Druty, o większej średnicy mogą być również kierowane na skręcarki w celu wyprodukowania przewodów o większej średnicy.

Spółka posiada ponadto, urządzenie walcująco-klockujące, która działa na podobnej zasadzie do opisanej powyżej ciągarki. Poddany procesowi produkcji na walcarko-klockarce drut, zmniejsza swoją średnicę i - dzięki szczególnej budowie tego urządzenia - może być wykorzystywany jako drut odgromowy. Używana przez Spółkę walcarko-klockarka jest zasilana energią elektryczną.

W celu uproszczenia, w dalszej części wniosku, w tym w pytaniu, Spółka na określenie opisanego powyżej procesu będzie posługiwać się określeniem „Proces”. Spółka nie włącza do definicji procesu czynności polegających na skręcaniu drutów w przewody, a także magazynowania i pakowania gotowych wyrobów.

Ponadto, do definicji Procesu Spółka nie włącza także czynności niezwiązanych bezpośrednio z procesem produkcyjnym i jego obsługą (np. oświetlenia dróg dojazdowych, zasilania pomieszczeń socjalnych, czy też biurowców).

Spółka oświadcza, że jest podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w Procesie, a także - zgodnie z art. 30 ust. 7b pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym - przekazuje do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystała energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany powyżej Proces mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisany powyżej Proces mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

Uzasadnianie stanowiska Wnioskodawcy

Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE. L.2003.283.51) (dalej „Dyrektywa Energetyczna”) w art. 2 ust. 4 lit. b) tiret drugie zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych podwójnego zastosowania, tj. wykorzystywanych zarówno jako paliwo do ogrzewania, jak też w innych celach, tj. do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to zostało zrealizowane poprzez zwolnienie w odniesieniu do energii elektrycznej, które zostało wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym na mocy art. 30 ust. 7a pkt 3. Powyższy przepis wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z jego brzmieniem, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych. Warunkami skorzystania z tego zwolnienia jest, zgodnie z ust. 7b tego artykułu, wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Na wstępie należy doprecyzować, iż w celu korzystania ze zwolnienia określonego w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka - posiadając koncesję na obrót energią elektryczną - dokonała rejestracji dla celów podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej, a tym samym, jest podatnikiem podatku akcyzowego w tym zakresie (warunek określony w art. 30 ust. 7b pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym). Dodatkowo, Spółka dopełnia również obowiązek składania wymaganych w art. 30 ust. 7b pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym oświadczeń w terminach określonych w ustawie.

Oświadczenie to będzie zawierało informacje określone w art. 30 ust. 7c ustawy o podatku akcyzowym, w tym informacje dotyczące nazwy i adresu siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną ora jego numer identyfikacji podatkowej (NIP), ilości wykorzystanej energii elektrycznej, sposobu wykorzystania energii elektrycznej, a także datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie w imieniu Spółki.

Dyrektywa Energetyczna ani ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają definicji „procesu metalurgicznego”. Ustalenie zaś zakresu znaczeniowego tego pojęcia ma istotne znaczenie dla oceny, czy zużycie energii elektrycznej przez Spółkę w Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z akcyzy. Brak definicji legalnej „procesów metalurgicznych” w Dyrektywie Energetycznej oznacza, że państwa członkowskie realizując wyłączenie z zakresu zastosowania Dyrektywy w swoich porządkach prawnych, dokonują implementacji przede wszystkim w oparciu o cele Dyrektywy, a także powinny mieć wzgląd na rolę tej dyrektywy w systemie prawa unijnego.

W tym świetle należy przede wszystkim zauważyć, że cele Dyrektywy w odniesieniu do wyłączenia z zakresu jej zastosowania, tj. w istocie wyłączenia spod opodatkowania akcyzą, produktów energetycznych (w tym energii elektrycznej) zużywanych w procesach metalurgicznych powinny być interpretowane w zgodzie z Preambułą Dyrektywy. Zgodnie z motywem 22 Preambuły: „Produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie, zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego, z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystywanie produktów energetycznych podwójnego zastosowania wykorzystywanie produktów energetycznych nie jako paliw, a także procesy mineralogiczne.” Analiza motywu 22 Preambuły wskazuje więc że produkty uważane za mające podwójne zastosowanie realizują cel dyrektywy, gdy są wyłączone z opodatkowania. Doprecyzowane zostało przy tym wyraźnie w treści przepisów (art. 2 pkt 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej), że za podwójne zastosowanie uważane są w szczególności procesy metalurgiczne.

Takie podejście prawodawcy unijnego nie może dziwić. Prawodawca ten zdaje sobie bowiem sprawę, ze specyficznych uwarunkowań przemysłu metalurgicznego, który z istoty swej działalności poddany jest szczególnej konkurencji w wymiarze globalnym, a jednocześnie jest kluczowy z punktu widzenia polityki bezpieczeństwa poszczególnych państw UE. Z tego właśnie względu prawodawca zastosował podejście, zgodnie z którym akcyza, według Dyrektywy Energetycznej, nie jest w ogóle wymagana od energii elektrycznej zużytej m.in. w procesie metalurgicznym. W tym kontekście prawodawca uwzględnił znaczenie nośników energii w procesie metalurgicznym, w tym produkcji wyrobów z aluminium i stopów aluminium, których opodatkowanie negatywnie oddziaływałoby na zdolność europejskiego przemysłu metalurgicznego do rywalizacji z hutnictwem spoza Europy, gdzie nośniki energii są istotnie tańsze (również ze względu na ich nieopodatkowanie akcyzą). Zatem wyłączenie to wpisuje się w istotę polityki i integracji europejskiej, dla której to integracji podwalinę stanowiło zawiązanie w 1952 r. a następnie przekształcenie w poprzedniczkę Unii Europejskiej, tj. w Europejską Wspólnotę Gospodarczą.

Tym samym, za zgodną z celem Dyrektywy Energetycznej i całego prawodawstwa unijnego należy uznać wprowadzenie wyłączenia akcyzowego w odniesieniu do „procesów metalurgicznych”, które rozumiane być musi jako uwzględnienie szczególnej roli przemysłu metalurgicznego z punktu widzenia najbardziej elementarnych interesów i polityki Unii Europejskiej.

Takie ujęcie wymusza w efekcie, stosując wykładnię prowspólnotową, zgodną z celami Dyrektywy, interpretowanie pojęcia „procesu metalurgicznego” jako całości procesów zachodzących w przemyśle metalurgicznym ukierunkowanych na wytworzenie produktów tego przemysłu.

Stąd też za prawidłowe należy uznać podejście polskiego ustawodawcy polegające na wprowadzeniu do ustawy o podatku akcyzowym pojęcia „proces metalurgiczny” bez jego ograniczania definicją, która mogłaby być wobec uwarunkowań technologicznych zbyt wąska, a przez to ograniczająca istotę zwolnienia dla energii elektrycznej określonego w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. Poparcie dla powyższych konkluzji odnajdujemy także w zasadach wykładni językowej. W literaturze specjalistycznej „metalurgią” nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977.). Zgodnie zaś ze Słownikiem Języka Polskiego „metalurgia” to dział przemysłu zajmujący się produkcją metali”. Z punktu widzenia wykładni językowej procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych.

Z tej perspektywy, wyroby z aluminium i stopów aluminium, w tym pręty i druty aluminiowe, do których wytworzenia konieczny jest ciąg czynności i procesów, należy uznać za powstające w „procesie metalurgicznym”.

Z uwagi na to, że przepisy Dyrektywy Energetycznej stanowią punkt wyjścia dla porządków krajowych wszystkich państw członkowskich, i wskazówkę, jak rozumieć i stosować pojęcie „procesów metalurgicznych” może stanowić także sposób implementacji wyłączenia produktów energetycznych podwójnego zastosowania, w tym wypadku produktów wykorzystywanych w procesach metalurgicznych, z zakresu regulacji Dyrektywy Energetycznej w innych państwach członkowskich. Szczególnie cenne mogą być wskazówki interpretacyjne pochodzące z państw założycielskich Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, a także wyrosłych na jej gruncie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i w efekcie Unii Europejskiej, a przy tym są - podobnie jak Polska - krajami z rozbudowanym przemysłem ciężkim. Dlatego, poniżej Spółka odniesie się w szczególności do przypadków Niemiec i Francji, które wprowadziły w swoich ustawodawstwach definicje procesu metalurgicznego.

Niemcy dokonały implementacji art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej poprzez wprowadzenie sekcji 51 (1) nr 1 lit. b Podatkowego Kodeksu Energetycznego. Przepisy te przewidują własną definicję „procesów metalurgicznych”. W świetle tych postanowień procesy metalurgiczne to:

Wytwarzanie i przetwórstwo metali (np. żelaza i stali);

Kucie, prasowanie, tłoczenie, walcowanie metalu w ramach procesu jego produkcji;

Obróbka i powlekanie metalu.

Definicja ta obejmuje więc pełny, bardzo szeroki proces produkcji metali, w tym jego elementy realizowane przez Spółkę w ramach Procesu.

Z kolei w prawodawstwie francuskim akt wykonawczy wydany w celu implementacji norm unijnych w zakresie opodatkowania akcyzą produktów energetycznych stanowi, że produkty energetyczne uważa się za mające podwójne zastosowanie, gdy są wykorzystywane w celach grzewczych oraz gdy ich spalanie jest niezbędne do uzyskania innych produktów, które będą wykorzystywane w tych celach. Procesy metalurgiczne oznaczają procesy produkcyjne lub przeróbki w wysokich temperaturach metali żelaznych i nieżelaznych i ich stopów, wyszczególnione poniżej:

Brykietowanie węgla, węgla drzewnego, rudy żelaza, produkcja syntetycznego grafitu;

Prażenie lub spiekanie rudy metalu, łącznie z rudą siarczkową;

Produkcja koksu;

Produkcja stali, żelaza, żeliwa, stopów żelaza;

Obróbka rud metali nieżelaznych, produkcja metali i stopów nieżelaznych;

Produkcja stopów krzemu lub węgliku krzemu w piecu elektrycznym;

Wytapianie ołowiu i stopów zwierających ołów;

Wytapianie metali żelaznych i ich stopów;

Wytapianie metali nieżelaznych i ich stopów;

Mechaniczna obróbka metali i stopów metali poprzez walcowanie, wyciskanie, rozciąganie, a także obróbka cieplna poprzez kucie, punktowanie;

Chłodzenie szybkie, wyżarzanie, hartowanie metali i stopów metali;

Ogrzewanie i procesy przemysłowe przeprowadzane z użyciem stopionej stali w celu walcowania, wyciskania i rozciągania.

Powyższa definicja także obejmuje pełen proces niezbędny do produkcji metali, w tym jego elementy realizowane przez Spółkę w ramach Procesu.

W opinii Wnioskodawcy, opisany w stanie faktycznym Proces polegający na topieniu aluminium, odlewaniu wlewków, walcowaniu na zimno, uzyskiwaniu żądanych właściwości fizyko - chemicznych wyrobów poprzez ich odpowiednie ogrzanie oraz ciągnieniu drutów na zimno stanowi proces metalurgiczny, w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Warto przy tym zauważyć, że szereg innych państw członkowskich (zarówno z tzw. piętnastki, jak też państw członkowskich, które w tym stuleciu dołączyły do Unii Europejskiej), aby zdefiniować „procesy metalurgiczne” odwołało się do klasyfikacji statystycznej wynikającej z postanowień Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskie (Dz.U.UE.L. 1990.293.1 ze zm.) (dalej „Rozporządzenie NACE z 1990 r.” lub „NACE Rev. 1”) lub zastępującego go Rozporządzenia (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z, dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U.UE.L. 2006.393.1 ze zm.) (dalej „Rozporządzenie NACE z 2006 r.” lub „NACE Rev. 2”).

Przykładowo, zgodnie z belgijskimi przepisami akcyzowymi, przez „procesy metalurgiczne” rozumie się procesy prowadzące do uzyskania produktów sklasyfikowanych według następujących kodów DJ klasyfikacji NACE lub według kodów Prodcom:

23.10 Wytwarzanie produktów koksowania węgla;

27.10 Produkcja żeliwa i stali oraz stopów żelaza;

27.41 Produkcja metali szlachetnych;

27.42 Produkcja aluminium, aż do kodu 27.42.25.00 włącznie;

27.43 Produkcja ołowiu, cynku i cyny, z wyłączeniem kodów 27.43.23.00, 27.43.26.00 i 27.43.29.00;

27.44 Produkcja miedzi, aż do kodu 27.44.25.00 włącznie;

27.45 Produkcja pozostałych metali nieżelaznych, z wyłączeniem kodów 27.45.24.30, 27.45.24.50, 27.45.30.17 (kod 8102 99 00), 27.45.30.23 (kod 8103 90 90), 27.45.30.25 (kod 8104 90 00), 27.45.30.27 (kod 8105 90 00), 27.45.30.33 (kod 8106 00 90), 27.45.30.37, 27.45.30.43 (kody 8108 90 10, 8108 90 70, 8108 90 90), 27.45.30.45 (kod 8109 90 00), 27.45.30.47 (kod 8110 90 00), 27.45.30.53 (kod 8111 00 90), 27.45.30.55 (kody 8112 19 00, 8112 29 00, 8112 30 90, 8112 40 90, 8112 59 00, 8112 99 10, 8112 99 30 i 8112 99 80) oraz 27.45.30.57 (kod 8113 00 90).

Ponadto, odesłanie do klasyfikacji statystycznej NACE w zakresie definiowania pojęcia „procesów metalurgicznych” znajduje się również w prawodawstwie Rumunii (odesłanie do kodu 24 NACE Rev. 2), jak i Bułgarii (odesłanie do kodu DJ 27 NACE Rev. 1).

W prawodawstwie czeskim „procesy metalurgiczne” zostały zdefiniowane w przepisach akcyzowych poprzez odwołanie się do klasyfikacji statystycznej NACE Rev. 1. Zgodnie z czeskimi przepisami akcyzowymi „procesy metalurgiczne” obejmują obróbkę cieplną rud oraz ich koncentratów, a także produkcję podstawowych metali oraz produktów metalurgicznych objętych kodem DJ 27 według %, klasyfikacji NACE.

Podsumowując, jakkolwiek różną technikę legislacyjną zastosowały poszczególne kraje, które zdecydowały się zdefiniować pojęcie „procesy metalurgiczne” to można je podzielić zasadniczo na dwie grupy:

wprowadzające definicję opisową - w tych przypadkach wyraźnie widać, że poszczególne kraje starały się pokryć definicją pełne spektrum procesów, aż do wytworzenia wyrobów przemysłu metalurgicznego;

odwołujące się do klasyfikacji działalności - w tych przypadkach już samo odwołanie do klasyfikacji działalności, której istotą jest wytworzenie określonych produktów sprawia, że definicja procesów metalurgicznych zawiera całość procesów zachodzących wewnątrz przedsiębiorstwa metalurgicznego.

W efekcie należy stwierdzić, że jakkolwiek z praktycznego punktu widzenia, przydatne może być wprowadzanie takich definicji legalnych, to jednak podejście, które zastosowała Polska chociaż prowadzi do tożsamych wniosków co do szerokiego zakresu zastosowania definicji procesu metalurgicznego, to jest tym właściwsze, że nie rodzi ryzyka, że wprowadzona definicja nie jest wystarczająco szeroka, np. jako efekt postępu technologicznego nieuwzględnionego w historycznie stworzonych definicjach procesu metalurgicznego.

Podsumowując, należy uznać, że Proces realizowany przez Spółkę w każdym z powyższych prawodawstw państw członkowskich UE byłby uznawany za proces metalurgiczny dla celów systemu podatku akcyzowego.

Dodatkowo, warto także odnieść się do wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), która została oparta na NACE Rev. 2. Zgodnie z tymi wyjaśnieniami dział 24 PKD Produkcja metali i odpowiednio 24 NACE Rev. 2 obejmuje w szczególności rodzaje aktywności będące przedmiotem działalności Spółki tj.:

24.42.B Produkcja wyrobów z aluminium i stopów aluminium

Podklasa ta obejmuje:

produkcję drutów z aluminium, poprzez ciągnienie, produkcję tlenku glinu,

produkcję folii aluminiowej służącej do pakowania,

produkcję laminatów z folii aluminiowej, która stanowi podstawowy składnik wyrobu.

Podklasa ta nie obejmuje:

odlewnictwa metali nieżelaznych, sklasyfikowanego w 24.53.Z, 24.54.A i 24.54.B.

24.53.Z Odlewnictwo metali lekkich Podklasa ta obejmuje:

odlewnictwo półwyrobów z aluminium, magnezu, tytanu itp.,

odlewnictwo części z metali lekkich.

Należy zatem stwierdzić, że także w zakresie ewentualnego odwołania się do PKD, jako krajowego odbicia unijnej klasyfikacji działalności jaką jest NACE, występuje zbieżność stosowania zwolnienia akcyzowego dla zużycia energii elektrycznej w procesie metalurgicznym z celami dyrektywy, w zakresie w jakim interpretują je także inne kraje członkowskie wskazane powyżej.

Z perspektywy Spółki, należy podkreślić, iż realizowany przez Spółkę Proces - polegający na topieniu aluminium, odlewaniu wlewków, walcowaniu na zimno, uzyskiwaniu żądanych właściwości fizyko-chemicznych wyrobów poprzez ich odpowiednie ogrzanie oraz ciągnieniu drutów na zimno - stanowi proces metalurgiczny w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji, energia elektryczna zużywana w Procesie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku akcyzowego, po spełnieniu wymogów określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

Powyższe stanowisko zajmowane przez Spółkę, zgodnie z którym topienie i odlewanie wlewków stanowi proces metalurgiczny potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane przez Ministra Finansów w podobnych stanach faktycznych. Przykładowo, Spółka wskazuje na następujące: interpretacja indywidualna z 15 kwietnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/4513-16/15/PK); interpretacja indywidualna z 26 maja 2015 r. wydana przez Dyrektora z Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/4513-26/15/BP).

Podobnie jednomyślne stanowisko w zakresie uznania takich elementów procesu produkcyjnego jak walcowanie oraz uzyskiwanie żądanych właściwości fizyko-chemicznych wyrobów poprzez ich odpowiednie ogrzanie oraz ciągnienie drutów za proces metalurgiczny, Minister Finansów zajmuje w innych interpretacjach indywidualnych, m.in. interpretacja indywidualna z 3 lutego 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/4513-201/15/MK), interpretacja indywidualna z 8 maja 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/4513-38/15/DT) oraz interpretacja indywidualna z 30 kwietnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/4513-27/15/LG).

Podsumowując, brak w Dyrektywie Energetycznej definicji procesów metalurgicznych oznacza, że prawodawca unijny nie zamierzał tego pojęcia zawężać, czy też modyfikować. Pozostaje to w oczywistej korelacji z wykładnią celowościową roli przedmiotowego wyłączenia z punktu widzenia znaczenia przemysłu metalurgicznego dla bezpieczeństwa i gospodarki europejskiej. W efekcie, implementując postanowienia Dyrektywy Energetycznej co do celu, państwo członkowskie powinno zastosować możliwie szerokie rozumienie tego pojęcia.

W rezultacie, Spółka stoi na stanowisku, że realizowany przez nią Proces opisany w stanie faktycznym stanowi proces metalurgiczny, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. Należy podkreślić, iż zgodnie z przedstawionymi interpretacjami indywidualnymi, wykonywane przez Spółkę w ramach Procesu czynności są uznawane przez Ministra Finansów za elementy procesu metalurgicznego. W konsekwencji, zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, po spełnieniu wymogów określonych w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 45 załącznika nr 1 do ustawy, do wyrobów akcyzowych zaliczono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Stosowanie do art. 9 ust. 2 ustawy za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...).

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 3 cyt. Dyrektywy Rady 2003/96/WE dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej: energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

W myśl art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

Stosownie do art. 30 ust. 7b ustawy warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Na podstawie art. 30 ust. 7c ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
sposób wykorzystania energii elektrycznej;
datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem wyrobów z metali nieżelaznych, w tym walcówki, czyli materiału wyjściowego do ciągnienia przewodów z aluminium oraz stopów aluminium, z przeznaczeniem do produkcji elektroenergetycznych przewodów oraz tzw. walcówki nieprzewodowej, stosowanej w hutnictwie jako odtleniacz. Ponadto, Spółka produkuje również druty i przewody aluminiowe. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza jest klasyfikowana w ramach PKD m.in. pod kodem 24.42.B - produkcja wyrobów z aluminium i stopów aluminium. Spółka prowadzi swoją działalność w zakładzie zlokalizowanym w Skawinie, który obok budynków produkcyjnych obejmuje także zaplecze biurowe, magazynowe i socjalne. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej Spółka oprócz wyrobów stanowiących surowce do produkcji wyrobów z aluminium i stopów aluminium wykorzystuje także nośniki energii, w tym wyroby gazowe oraz energię elektryczną. Na terenie Zakładu znajdują się dwa wydziały - wydział walcowni oraz wydział przewodów.

Surowcem do produkcji są gąski aluminium, bloki aluminium, a także pozostałości z produkcji własnej oraz złom aluminiowy. Surowce nabywane od dostawców zewnętrznych przywożone są transportem samochodowym, natomiast odpady produkcyjne zawracane na oddział Walcowni transportowane są za pomocą wózków widłowych lub suwnic. Proces produkcyjny Walcowni rozpoczyna się od załadowania za pomocą suwnicy zasilanej energią elektryczną wsadu do pieca topielnego. Stopiony wsad wylewany jest do kadzi. Wypełnione kadzie za pomocą suwnicy transportuje się do pieca elektrycznego odstojowego, gdzie podczas przelewania dodawane są dodatki stopowe w tym: AIB3, AIFe 75%, AISi 50%, Mg 99,9% by uzyskać pożądany skład materiału do dalszej produkcji, po czym metal podlega odstawaniu przez co najmniej godzinę. Tak przygotowany materiał znajdujący się w piecu odstojowym jest wylewany (wychył pieca następuje dzięki podnośnikom hydraulicznym) poprzez system rynien - rafinator - kosz filtracyjny - na koło odlewnicze. Ciekły metal przepływając przez rafinator ulega przedmuchaniu przez argon lub mieszaninę argonu i chloru, które wiążą niepożądane substancje (co pozwala na ich wytrącenie). W rafinatorze składniki są mieszane za pomocą mieszadła zasilanego energią elektryczną, po czym płynny metal jest filtrowany w filtrach pianowych. Po rafinacji i filtrowaniu płynne aluminium trafia na kolo odlewnicze o odpowiednim wykroju, które dociskane jest od góry taśmą stalową, tworząc w ten sposób przestrzeń krystalizatora. Krystalizacja ciekłego metalu następuje na odcinku koła odlewniczego intensywnie chłodzonego wodą. Układ chłodzenia zaprojektowany został w taki sposób, aby zapewnić równomierny odbiór ciepła od krystalizującego wlewka, co umożliwia realizację procesu poprzez utrzymanie urządzeń w odpowiednio niskiej temperaturze. Aluminium jest chłodzone wodą doprowadzaną z chłodni wentylatorowej, w której urządzenia zasilane są energią elektryczną. W ten sposób uzyskuje się gotowy wlewek aluminium. Skrystalizowany wlewek po opuszczeniu koła odlewniczego kierowany jest na synchronizator obrotów, a następnie do sekcji obróbki wstępnej wlewka. Tak przygotowany wlewek jest wprowadzany do walcarki. Przed etapem walcowania, w celu uzyskania lepszych właściwości wyrobu, wlewek jest dodatkowo podgrzewany w piecu indukcyjnym. W walcarce wlewek poddawany jest procesowi walcowania w celu uzyskania pręta. W czasie walcowania materiał musi być chłodzony. Spółka wykorzystuje do tego emulsję, która sama jest wcześniej chłodzona za pomocą wody funkcjonującej w układzie zamkniętym. Woda wykorzystywana do produkcji chłodzona jest w chłodni wentylatorowej i następnie obniża temperaturę emulsji i oleju. Urządzenia w chłodni wentylatorowej wykorzystują energie elektryczną. Zarówno emulsja, jak i woda oraz oleje podawane są za pomocą pomp zasilanych energią elektryczną. Po walcowaniu pręt jest nawijany na nawijarce na bębny. Walcówka może być sprzedana w takiej formie lub wyżarzona w piecu w celu uzyskania lepszych parametrów użytkowych. Walcówka transportowana jest do pieca za pomocą suwnic. Piece te zasilane są energią elektryczną, sterownie chłodzone za pomocą urządzeń klimatyzujących, a ponadto piece zaopatrzone w wentylatory mieszające ciepłe powietrze. Spółka posiada własną kompresorownię, w której wytwarzane jest sprężone powietrze niezbędne w procesie produkcji m.in. do siłowników pneumatycznych pieców czy zaworów pomp. Na etapie Walcowni energia elektryczna jest zużywana do produkcji wyrobu metalurgicznego, tj. walcówki i prętów aluminiowych. W szczególności prąd jest konsumowany przez: suwnice, piece elektryczne, mieszadła rafinatora, filtry pionowe, podnośniki pneumatyczne, koło odlewnicze, urządzenia w chłodni wentylatorowej, pompy, piec indukcyjny, walcarki, nawijarki, urządzenia klimatyzujące, wentylatory oraz sprężarki.

Na Wydziale Przewodów na bazie walcówki wyprodukowanej przez Wydział Walcowni, Spółka wytwarza druty (jako wyrób końcowy dla odbiorcy zewnętrznego oraz jako półprodukt na potrzeby własne) oraz przewody (produkt końcowy powstały poprzez skręcanie otrzymanych we wcześniejszej fazie produkcyjnej drutów). Walcówka transportowana jest na oddział Przewodów za pomocą wózków widłowych. W pierwszej kolejności, na rozwijarce walcówka jest rozwijana z bębnów i kierowana na ciągarkę. Etap ciągnienia pozwala na zmniejszenie przekroju walcówki do zadanego rozmiaru. W trakcie przeciągania walcówki na walcach i ciągadłach konieczne jest dozowanie oleju. Olej ten musi być ogrzany lub chłodzony do temperatury ok. 40 stopni Celsjusza. W przypadku niektórych produktów konieczne jest umycie drutu na myjce ultradźwiękowej, która również jest zasilana energią elektryczną. Tak przygotowany drut jest nawijany na nawijarce i może być sprzedawany w takiej postaci lub skierowany na linię skręcania bądź na mikrodągarkę. W przypadku linii mikrociągarki drut jest ponownie rozwijany na rozwijarce, przeciągany na mikrociągarce w celu dalszego zmniejszenia jego średnicy. Tak przygotowany drut trafia do wyżarzenia, które odbywa się w komorze azotowej (Spółka samodzielnie wytwarza azot do procesu produkcji, do czego zużywa energię elektryczną). Przygotowany drut zostaje nawinięty na nawijarce następnie skierowany na skręcarkę, gdzie Spółka wytwarza przewody. Druty, o większej średnicy mogą być również kierowane na skręcarki w celu wyprodukowania przewodów o większej średnicy. Spółka posiada ponadto, urządzenie walcująco-klockujące, która działa na podobnej zasadzie do opisanej powyżej ciągarki. Poddany procesowi produkqi na walcarko-klockarce drut, zmniejsza swoją średnicę i - dzięki szczególnej budowie tego urządzenia - może być wykorzystywany jako drut odgromowy. Używana przez Spółkę walcarko-klockarka jest zasilana energią elektryczną. Spółka nie włącza do definicji Procesu czynności polegających na skręcaniu drutów w przewody, a także magazynowania i pakowania gotowych wyrobów. Ponadto, do definicji Procesu Spółka nie włącza także czynności niezwiązanych bezpośrednio z procesem produkcyjnym i jego obsługą (np. oświetlenia dróg dojazdowych, zasilania pomieszczeń socjalnych, czy też biurowców).

Spółka jest podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w Procesie, a także zgodnie z art. 30 ust. 7b pkt 2 ustawy przekazuje do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystała energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie czy opisany Proces mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 30 ust. 7b ustawy.

Zatem aby odpowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy konieczne jest rozstrzygnięcie czy zużyta przez Wnioskodawcę energia elektryczna jest wykorzystywana w procesach metalurgicznych.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

W dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) - por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia „procesy metalurgiczne”, nie odwołują się także w powyższym zakresie wprost do innych aktów prawnych.

Tym samym zakres czynności, które zgodnie z Klasyfikacją PKD wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do „procesów metalurgicznych” jest bardzo rozległy.

Do określenia pojęcia „procesy metalurgiczne” należy się posiłkować definicjami zawartymi w odrębnej literaturze. Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego - procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego.

Ponadto w literaturze specjalistycznej „Metalurgią” nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977).

Zgodnie zaś z encyklopedią PWN metalurgia to dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką (mającą na celu nadanie im odpowiedniego kształtu i właściwości). Zatem metalurgia obejmuje: wstępną obróbkę rudy - rozdrabnianie i wzbogacanie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnetyczne lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu zwany procesem hutniczym, oraz rafinację metalu; zależnie od stosowanych metod metalurgię dzieli się na pirometalurgię, obejmującą procesy redukcji tlenków metali w wysokich temperaturach i procesy utleniania zanieczyszczeń (świeżenie), hydrometalurgię oraz elektrometalurgię (otrzymywanie metali w piecach elektrycznych), a także metalurgię próżniową i metalurgię proszków”.

Ponadto Encyklopedia Techniki - „Metalurgia” (Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1985), powołując się na pozycje literaturowe: C. Kittel „Wstęp do fizyki ciała stałego” PWN, Warszawa 1976, T. Mazanek i inni „Metalurgia ogólna” Politechnika Śląska, Gliwice 1971, podaje zaś następujące znaczenia słowa metalurgia:

Nauka o metalach i stopach oraz procesach ich otrzymywania i kształtowania. Posługuje się ona metodami fizyki i chemii. Głównymi jej działami są: fizyka metali i metaloznawstwo zajmujące się badaniem struktur i własności metali oraz zależnościami między nimi, teoria procesów metalurgicznych oraz teoria przeróbki plastycznej;
Technologia otrzymywania metali z rud i surowców wtórnych oraz przetwarzania metali surowych w użyteczne metale i stopy. Zależnie od stosowanych metod dzieli się na działy, którymi są: pirometalurgia, elektrometalurgia, hydrometalurgia, elektrohydrometalurgia i metalurgia proszków.

Stosownie zaś do internetowego słownika języka polskiego (http://sjp.pl/metalurgia) metalurgia to:

nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy.

Tym samym z punktu widzenia wykładni językowej procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych, w których występuje chemiczna, termiczna, a w niektórych przypadkach i plastyczna obróbka surowców metalowych.

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 „proces” to przykładowo: przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym.

Z kolei zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego, produkcja to zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone (http://sjp.pwn.pl/slowniki/produkcja).

Mając na uwadze ww. definicje zauważyć należy w pierwszej kolejności, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu, lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją kilku procesów oraz czynności niestanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Nie można także pominąć kwestii, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym nie każdy z etapów szeroko rozumianej produkcji metali przez dany podmiot, może być uznany za proces metalurgiczny.

Jak wskazano wcześniej proces wykładni literalnej nie może ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Nie bez znaczenia pozostaje więc co prawodawca przez dane słowa, użyte w przepisie prawa chce osiągnąć. Wprowadzając od 1 stycznia 2016 r. zwolnienie od podatku akcyzowego dla energii elektrycznej zużywanej m.in w procesach metalurgicznych, ustawodawca wprowadził narzędzie wsparcia dla danego sektora gospodarki. Wsparcie takie jednak nie może prowadzić do dyskryminacji innych podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą od zużycia energii elektrycznej, a taka sytuacja miałaby miejsce w przypadku rozszerzenia przedmiotowego zwolnienia na wszelkie czynności obiektywnie niezwiązane z procesami metalurgicznymi.

Mając na uwadze powyższe oraz zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe, stwierdzić należy, że procesami metalurgicznymi o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy są wyłącznie czynności zachodzące w toku produkcji wyrobów metalowych, podczas których dochodzi do termicznej, chemicznej, plastycznej lub fizykochemicznej obróbki surowców metalowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, odpowiadając wprost na zadane przez Wnioskodawcę pytanie, stwierdzić należy, że nie całe zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w procesach służących produkcji drutów oraz przewodów z aluminium korzystać może ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy. Wynika to z faktu, że nie wszystkie czynności, które mają miejsce podczas produkcji stanowią element procesu metalurgicznego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy w ścisłym tego słowa znaczeniu.

Zwolnieniu od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy podlega wyłącznie ta część energii elektrycznej zużytej przez Wnioskodawcę, która jest bezpośrednio wykorzystywana w procesie modyfikowania właściwości fizykochemicznych aluminium w celu uzyskania wyrobów o określonych parametrach. Zdaniem tut. Organu wyłącznie czynności, podczas których dochodzi do termicznej, chemicznej, plastycznej lub fizykochemicznej obróbki metalu można zaliczyć do procesów metalurgicznych. Tym samym w przedmiotowej sprawie do procesów metalurgicznych można zaliczyć tylko niektóre etapy produkcji odbywające się na Wydziale Walcowni oraz Wydziale Przewodów. Na Wydziale Walcowni do procesu metalurgicznego można zaliczyć etap produkcji począwszy od załadowania za pomocą suwnicy zasilanej energią elektryczną wsadu do pieca topielnego, z wyłączeniem etapu obejmującego czynności dokonywane przed załadowaniem wsadu do pieca topielnego (tj. czynności związanych z transportem surowców) oraz z wyłączeniem etapu, w którym po walcowaniu pręt jest nawijany na nawijarce na bębny. Na Wydziale Przewodów natomiast do procesu metalurgicznego można zaliczyć etap ciągnienia pozwalający na zmniejszenie przekroju walcówki do zadanego rozmiaru, etap przeciągania drutu na mikrociągarce w celu dalszego zmniejszenia jego średnicy, etap wyżarzenia odbywający się w komorze azotowej oraz czynności wykonywane za pomocą urządzeń walcującą-klockujących. Pozostałe zaś etapy produkcji odbywające się na Wydziale Przewodów nie mogą zostać uznane za proces metalurgiczny.

W ocenie tut. Organu etap obejmujący czynności dokonywane przed załadowaniem wsadu do pieca topielnego (tj. czynności związane z transportem surowców) oraz etap, w którym po walcowaniu pręt jest nawijany na nawijarce na bębny, jak również etapy produkcji odbywające się na Wydziale Przewodów, które nie zostały wskazane powyżej jako te, które należy zaliczyć do procesu metalurgicznego nie mogą być uznane za proces metalurgiczny, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy bowiem są to czynności, które nie mogą być obiektywnie uznane za procesy metalurgiczne w ścisłym tego słowa znaczenia, gdyż nie dochodzi w nich do termicznej, plastycznej, chemicznej bądź fizykochemicznej obróbki metali. Jak już wskazano wyżej, zwolnienie, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym fakt, że Wnioskodawca jest producentem wyrobów z metali nieżelaznych, w tym walcówki, czyli materiału wyjściowego do ciągnienia przewodów z aluminium oraz stopów aluminium, z przeznaczeniem do produkcji elektroenergetycznych przewodów oraz tzw. walcówki nieprzewodowej, stosowanej w hutnictwie jako odtleniacz oraz fakt, że Wnioskodawca produkuje również druty i przewody aluminiowe, nie oznacza, że każdy etap produkcji zachodzący w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy winien być objęty ww. zwolnieniem nawet jeśli pośrednio jest związany z procesem metalurgicznym, lecz który obiektywnie rzecz ujmując nie może być uznany za proces metalurgiczny.

Tym samym oceniając całościowo przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnosząc się interpretacji indywidualnych sygn. akt IBPP4/4513-201/15/MK, sygn. akt IBPP4/4513-38/15/DT oraz sygn. akt IBPP4/4513-27/15/LG powołanych przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie podnieść należy, że, co prawda, w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być tożsame. Niemniej jednak interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych (jak ma to też miejsce w odniesieniu do powołanych interpretacji) występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. Interpretacje powołane przez Wnioskodawcę na poparcie stanowiska, że energia elektryczna wykorzystywana w procesie metalurgicznym opisanym w niniejszym wniosku korzysta ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy rozstrzygają w odmiennych stanach faktycznych od stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Stany faktyczne/zdarzenia przyszłe opisane we wskazanych interpretacjach indywidualnych oraz stan faktyczny przedstawiony w analizowanym wniosku dotyczą procesów metalurgicznych. Jednakże każdy proces metalurgiczny przebiega w odmienny sposób, składa się z innych etapów. W niniejszej sprawie proces metalurgiczny związany jest z produkcją drutów oraz przewodów z aluminium, natomiast procesy opisane w powołanych interpretacjach indywidualnych dotyczą odpowiednio produkcji łożysk tocznych i elementów łożysk, produkcji, surówki, żelazostopów, żeliwa i stali oraz wyrobów hutniczych oraz produkcji stalowych wyrobów walcowanych - kształtowników typu V. Tym samym stwierdzić należy, że wskazane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne rozstrzygają w odmiennych stanach faktycznych, a więc nie mogą stanowić poparcia stanowiska Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie. Co więcej wskazać należy, że powołane interpretacje indywidualne sygn. akt IBPP4/4513-27/15/LG oraz sygn. akt IBPP4/4513-38/15/DT, dotyczą zastosowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. zwolnienia od akcyzy czynności podlegających opodatkowaniu, którym przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej, a zatem nie rozstrzygają w zakresie zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy i w związku z tym nie mogą stanowić poparcia stanowiska Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie, gdyż nie odnoszą się do zagadnienia prawnego przedstawionego we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin