Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-1.4510.18.2017.2.EN
z 24 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2017 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej 19 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 31 marca i 5 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2017 r. wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów podatkowych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 marca 2017 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 31 marca i 5 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - sp. z o.o. jest komplementariuszem „X” sp. z o.o. sp.k. (dalej: „Spółka komandytowa”). Ponadto, zgodnie z umową Spółki komandytowej komplementariusz jest upoważniony i zobowiązany do samodzielnego prowadzenia spraw spółki, za co otrzymuje wynagrodzenie w kwocie ustalonej przez uchwałę wszystkich komandytariuszy i komplementariusza. Wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od rozmiaru podejmowanych przez komplementariusza czynności oraz sytuacji finansowej spółki komandytowej. Uchwała dotycząca wynagrodzenia podejmowana jest co najmniej raz na 6 miesięcy. Wynika to z potrzeby aktualizacji ceny. Samo wynagrodzenie natomiast wypłacane jest miesięcznie, do dziesiątego dnia każdego miesiąca.

Wnioskodawca w celu zarządzania Spółką komandytową wykorzystuje informacje o sytuacji finansowej tego podmiotu. Aby skutecznie zarządzać i podejmować właściwe decyzje Zarząd musi szybko reagować na zdarzenia gospodarcze zachodzące w Spółce. Informacje o tych zdarzeniach są odzwierciedlane w dokumentach finansowych Spółki zarządzanej. Aby mieć do nich dostęp, szybką informację oraz aby móc czynić z nich użytek i dokonywać analizy danych zawartych w tych dokumentach Wnioskodawca dokonał zakupu oprogramowania do elektronicznej obsługi dokumentacji. Oprogramowanie to pozwoli na uzyskanie elektronicznego dostępu do danych wynikających z dokumentów Spółki komandytowej (głównie faktur zakupu) oraz zapewni szybki przepływ informacji wynikających z tych dokumentów. Wnioskodawca do skutecznego zarządzania musi usprawnić procesy obiegu dokumentacji w spółce, którą zarządza.

W rezultacie przyczyni się to do oszczędności czasu i redukcji kosztów w podmiocie zarządzanym i zarządzającym, co w rezultacie spowoduje poprawę sytuacji finansowej w tych podmiotach. Jednak należy przy tym zwrócić uwagę na to, że to Wnioskodawca odpowiada za skuteczne i efektywne zarządzanie Spółką komandytową, co wpływa na wysokość osiąganego przez nią wynagrodzenia. Zatem to Wnioskodawca jest podmiotem, który powinien dokonać zakupu takiego oprogramowania.

Obecnie sprawy Spółki komandytowej, prowadzone są przez Wnioskodawcę przy użyciu prostych narzędzi jakimi są ręczne ewidencje i raporty w obszarze administracji. Obieg korespondencji i faktur odbywa się w całości ręcznie. Ewidencja korespondencji polega na ręcznym uzupełnianiu papierowej dokumentacji i archiwizowaniu jej w odpowiednich teczkach z podziałem na poszczególne działy. W przypadku korespondencji uwzględniającej poniesienie wydatków (faktury), fizycznie zanosi się ją do poszczególnych działów w formie papierowej, celem ich opisania oraz zatwierdzenia. Taki obieg dokumentacji jest czasochłonny i w rezultacie zanim dany wydatek zostanie wpisany w odpowiednie księgi rachunkowe mija od 3 do 12 dni.

W sposób znaczący spowalnia to możliwość analizy kosztów/przychodów czy dochodowości. Często prowadzi to do sytuacji, że tak sporządzona analiza jest z chwilą jej zakończenia już zbędna i nieaktualna.

Dlatego Zarząd chce doprowadzić do sytuacji, w której za pomocą elektronicznego obiegu dokumentów faktura zakupu trafi do analizy i akceptacji przez Zarząd tego samego dnia, w którym wpłynęła na sekretariat lub została przesłana emailem.

Co prawda obecnie, Spółka komandytowa używa systemu klasy ERP, z którego „wyciągane” są dane niezbędne do analizy przez Zarząd, jednakże, informacje do tego systemu są wprowadzane ręcznie z dużym opóźnieniem, co czyni je bezużytecznymi, ponieważ są one sporządzane w czasie kiedy nie są już potrzebne.

Podkreślić należy, iż Wnioskodawca jest odpowiedzialny za prowadzenie spraw Spółki komandytowej i za jej właściwe i optymalne zarządzanie. W tym celu potrzebuje szybkich informacji celem podejmowania właściwych decyzji w odpowiednim czasie.

W związku z tym Wnioskodawca dokonał zakupu systemu, który usprawni proces przepływu informacji i pozwoli na uzyskiwanie tych informacji w minimalnym terminie. System EOD skróci do minimum czas obiegu i spowoduje, że informacja niezbędna do zarządzania firmą będzie mogła powstać w czasie rzeczywistym.

Wnioskodawca uważa, że zakup systemu EOD może być jego kosztem podatkowym ponieważ to Wnioskodawca potrzebuje szybkiej informacji, a system ten zapewni tą szybkość. Natomiast księgowanie dokumentów, raportowanie i analizowanie danych z tych dokumentów będzie już odbywać się na systemie klasy ERP posiadanym przez Spółkę komandytową.

Wnioskodawca zakupi serwer i komputery, na których będzie zainstalowany EOD.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 31 marca 2017 r., wskazano m.in., że:

• wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie, będzie uwzględniać fakt zakupu i opłacenia licencji za użytkowanie programu do obsługi elektronicznego obiegu dokumentów oraz zakupu sprzętu komputerowego obsługującego ten program, tzn. od momentu uruchomienia elektronicznego obiegu dokumentów wydatki będą wkalkulowane w wynagrodzenie Wnioskodawcy,
• licencja oraz sprzęt komputerowy obsługujący wskazany we wniosku program jest własnością Wnioskodawcy,
• Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych,
• pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką komandytową nie zostanie zawarta umowa na użytkowanie ww. licencji i sprzętu komputerowego ponieważ będzie to już wkalkulowane w wynagrodzenie Wnioskodawcy i w związku z tym byłoby to podwójnie opłacalne (nierynkowo),
• Wnioskodawca i Spółka komandytowa to podmioty powiązane w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zakup i opłacanie licencji za użytkowanie programu oraz zakup sprzętu komputerowego obsługującego wskazany we wniosku program przez Wnioskodawcę będzie stanowiło dla Wnioskodawcy w całości koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno zakup i opłacanie licencji jak i zakup sprzętu komputerowego będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w całości.

System EOD nie będzie ingerował w dane, które są na fakturze, ale zagwarantuje, że dane te dotrą do Zarządu w odpowiednim czasie. Z tego względu Wnioskodawca uważa, że zakup takiego systemu jest jego kosztem podatkowym, ponieważ dla Zarządu potrzebna jest szybka informacja. Aby Spółka komandytowa mogła udostępnić takie informacje w wymaganym przez Zarząd czasie (terminie) musi je mieć dostarczone w formie elektronicznej w czasie rzeczywistym (max. jeden dzień od daty fizycznego wpływu) - co zapewni EOD.

Należy zwrócić uwagę na charakter prawny odpłatnych czynności wspólników na rzecz spółki. Wspomina o nich art. 176 ustawy z 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „ksh”).

Zgodnie z art. 176 § 1 ksh, jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. W myśl art. 176 § 2 ksh, wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.

O nałożeniu odpłatnego obowiązku prowadzenia spraw spółki na rzecz komplementariusza wspomina § 8 Umowy spółki, który również określa zasady wynagradzania. Szczegóły tych postanowień zostały opisane w stanie faktycznym. Jest to więc stosunek zobowiązaniowy. Potwierdza to również doktryna, np. red. Z. Jara, Kodeks Spółek Handlowych. Komentarz. Art. 176, Legalis: Zobowiązanie do powtarzających się świadczeń niepieniężnych ma charakter odpłatny i wzajemny, bowiem wspólnikowi należy się stosowne wynagrodzenie (art. 176 § 2 KSH). Wynagrodzenie wspólnika wypłacane przez spółkę jest należne niezależnie od wyniku finansowego spółki, przysługuje wspólnikowi również, jeżeli sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku (wykazuje stratę). Świadczenie takie, pomimo że jest zawarte w umowie spółki należy traktować odrębnie od typowych świadczeń wspólników na rzecz spółki oraz udziału w związku z tym uczestnictwem w zyskach. Wspomina się o tym również w ww. Komentarzu: Pomimo iż obowiązek powtarzających się świadczeń niepieniężnych związany jest z tytułem uczestnictwa wspólnika w spółce (z udziałem), wspólnik traktowany jest jak osoba trzecia wobec spółki, jak jej wierzyciel (...) wynagrodzenie należne wspólnikowi z tytułu spełnionych świadczeń niepieniężnych wynika ex lege, jest długiem spółki, jak każde zobowiązanie spółki względem wierzyciela spółki (pomimo iż związane jest z udziałem, a nie z osobą wspólnika), objęte jest solidarną odpowiedzialnością nabywcy (art. 186 KSH), a zatem niedopuszczalne jest kwalifikowanie tego, jako szczególnego tytułu do zysku. Ponadto wynagrodzenie należne wspólnikowi księgowane jest w rozrachunkach spółki jako dług spółki, a w bilansie ujmowane jest w kapitale obcym, a nie w kapitale własnym spółki, w którym zawiera się kapitał zakładowy spółki (por. T. Siemiątkowski, R. Potrzeszcz, [w:] Potrzeszcz, Siemiątkowski, Komentarz KSH, t. II, 2011, s. 112, Nb 5).(...) wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne należy się wspólnikowi za spełnione świadczenie (verba legis: "wynagrodzenie za takie świadczenie" (por. Kidyba, Komentarz sp. z o.o., 2009, s. 313, Nb 9 oraz R. Pabis, [w:] Bieniak i in., Komentarz KSH, 2012, s. 686, Nb 15) (...) Obowiązek powtarzających się świadczeń niepieniężnych jest specyficznym obligacyjno-udziałowym stosunkiem; z jednej strony przywiązanym do udziału wspólnika, z drugiej strony umową wzajemną, której źródłem jest umowa spółki. Należy przy tym zaznaczyć, że zawarty w umowie obowiązek prowadzenia spraw spółki spełnia wszystkie ww. kryteria: jest on zawarty w umowie spółki, ma on charakter odpłatny, wynagrodzenie to jest wypłacane niezależnie od sytuacji finansowej spółki komandytowej. Mając na względzie powyższe, należy uznać, że tego rodzaju świadczenie należy uznać za stosunek zobowiązaniowy, niezależny od umowy spółki.

Wnioskodawca wykonując więc czynności prowadzenia spraw Spółki komandytowej prowadzi więc typowe działania gospodarcze, za które otrzymuje wynagrodzenie. Kierując się więc dyrektywą rzetelnego wywiązywania się ze swoich zobowiązań wobec de facto zleceniodawcy (Spółki komandytowej), dokonuje kupna różnego rodzaju sprzętów i oprogramowania, w tym również opisywanego oprogramowania służącego do obiegu dokumentacji. Zakup oprogramowania i sprzętu komputerowego, które będzie również wykorzystywane w Spółce komandytowej lub na jej rzecz, służy więc realizacji zobowiązania, jakim jest prowadzenie spraw Spółki komandytowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, tego rodzaju wydatki stanowią dla niego koszt uzyskania przychodu o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”). Bezsprzecznie bowiem został on poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, jakim jest zlecenie prowadzenia spraw Spółki komandytowej. Jest to więc zarówno koszt ogólny (pośredni) dla Wnioskodawcy - służy takim samym celom jak inne używane programy komputerowe, czy sprzęt komputerowy i sieć internet, jak i bezpośredni - związany jest on bowiem z realizacją bezpośredniego zlecenia - prowadzenia spraw Spółki komandytowej. Jednocześnie fakt, że oprogramowanie nabyte przez Wnioskodawcę jest również używane przez Spółkę komandytową nie jest w opinii Wnioskodawcy kosztem innego podmiotu, jak to wynika z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 października 2011 r., Znak: ILPB4/423-254/11-2/MC, w której wskazano: wprawdzie wydatki poniesione na noclegi, wyżywienie i przejazdy na rzecz pracowników podwykonawców niebędących pracownikami Spółki, zajmującej się świadczeniem usług budowy stoisk targowych i wystawowych oraz sprzedażą gotowych elementów stoisk targowych i wystawowych na zamówienie klientów prezentujących swoją ofertę lub agencji reklamowych, nie zostały wprost wyłączone z kosztów na podstawę art. 16 ww. ustawy, jednakże nie upoważnia to podatnika do zaliczenia ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów własnej działalności gospodarczej, bowiem między tymi kosztami a przychodem (w tym zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów) musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Wydatki te muszą również dotyczyć określonego źródła przychodów, którym w przypadku będącym przedmiotem wniosku jest działalność gospodarcza Spółki. Mając powyższe na względzie oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, w szczególności to, że Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej wydatki ponoszone za firmy zewnętrzne (związane z zapewnieniem noclegów, wyżywienia i przejazdów ich pracownikom), stwierdzić należy, że wydatki te jako ponoszone przez Spółkę w celu zapewnienia funkcjonowania innego podmiotu gospodarczego (za inny podmiot gospodarczy), a więc nie dotyczące Spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Tego rodzaju wydatki są bowiem kosztami innego podmiotu, gdyż wiążą się, co do zasady, z prowadzoną przez ten podmiot działalnością gospodarczą, a nie z działalnością Spółki (...).

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa interpretacja nie odnosi się do przedstawionego stanu faktycznego, ponieważ w przedmiotowej sprawie występuje związek przyczynowo - skutkowy. Poniesienie kosztu w postaci nabycia stosownego oprogramowania i sprzętu komputerowego przez spółkę zarządzającą, który będzie używany w spółce zarządzanej lub używany dla niej, jest związany z realizacją zobowiązania umownego polegającego na prowadzeniu spraw drugiej spółki. Nadto, w perspektywie przyczyni się to do większych dochodów w spółce zarządzanej, dzięki czemu spółka zarządzająca uzyska większe wynagrodzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „ksh”), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 ksh).

Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

W myśl art. 103 § 1 ksh, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Wobec powyższego należy wskazać, że w myśl art. 39 § 1 ksh, każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie z art. 46 ksh, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych uregulowań wynika, że ksh przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie ksh stanowi, że z tytułu realizacji tego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy za prowadzenie spraw spółki komandytowej, jako komplementariuszowi będzie przysługiwało wynagrodzenie, ustalone w umowie Spółki komandytowej. Zatem, relacje pomiędzy Spółką komandytową a Wnioskodawcą, wykroczą poza zwykłe relacje spółka – wspólnik, uregulowane w ksh. Strony będzie łączył stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez Wnioskodawcę zobowiązania do wykonywania czynności wskazanych we wniosku na rzecz Spółki komandytowej oraz ze zobowiązania się przez Spółkę komandytową do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wykonywanych przez niego usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W myśl art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Warunki jakie muszą spełniać składniki majątku podatnika, aby uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne oraz ich katalog zawierają przepisy art. 16a i 16b updop. Zgodnie z art. 16a updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Definicję pojęcia „licencja” zawiera art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 666 ze zm.), zgodnie z którym przez „licencję” należy rozumieć umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowę o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednocześnie zauważyć należy, że oceny przydatności do gospodarczego wykorzystania dokonuje sam podatnik uwzględniając m.in. charakter prowadzonej działalności, przedmiot licencji oraz cele jakim ma ona służyć w wykonywanej działalności gospodarczej. Za wartość niematerialną i prawną uznać można taką licencję, którą w pełni można wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności..

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania,.

Nieodpłatnym jest świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązku wzajemnego świadczenia na rzecz dającego. Pod tym pojęciem, należy rozumieć te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Stwierdzić należy, że nieodpłatne świadczenie ma miejsce w tych przypadkach, w których na skutek działania jednego podmiotu, drugi – kosztem tego pierwszego – uzyskuje korzyści.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem w Spółce komandytowej i zgodnie z jej umową jest upoważniony i zobowiązany do samodzielnego prowadzenia spraw spółki, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od rozmiaru podejmowanych przez komplementariusza czynności oraz sytuacji finansowej spółki komandytowej. Wnioskodawca w celu zarządzania Spółką komandytową wykorzystuje informacje o sytuacji finansowej tego podmiotu. Aby skutecznie zarządzać i podejmować właściwe decyzje Zarząd musi szybko reagować na zdarzenia gospodarcze zachodzące w Spółce. Informacje o tych zdarzeniach są odzwierciedlane w dokumentach finansowych Spółki zarządzanej. Aby mieć do nich dostęp, szybką informację oraz aby móc czynić z nich użytek i dokonywać analizy danych zawartych w tych dokumentach Wnioskodawca dokonał zakupu oprogramowania do elektronicznej obsługi dokumentacji. Oprogramowanie to pozwoli na uzyskanie elektronicznego dostępu do danych wynikających z dokumentów Spółki komandytowej (głównie faktur zakupu) oraz zapewni szybki przepływ informacji wynikających z tych dokumentów. Wnioskodawca do skutecznego zarządzania musi usprawnić procesy obiegu dokumentacji w spółce, którą zarządza. W rezultacie przyczyni się to do oszczędności czasu i redukcji kosztów w podmiocie zarządzanym i zarządzającym, co w rezultacie spowoduje poprawę sytuacji finansowej w tych podmiotach. Podkreślić należy, iż Wnioskodawca jest odpowiedzialny za prowadzenie spraw Spółki komandytowej i za jej właściwe i optymalne zarządzanie. W tym celu potrzebuje szybkich informacji celem podejmowania właściwych decyzji w odpowiednim czasie. W związku z tym Wnioskodawca dokonał zakupu systemu, który usprawni proces przepływu informacji i pozwoli na uzyskiwanie tych informacji w minimalnym terminie. Wnioskodawca zakupi serwer i komputery, na których będzie zainstalowany EOD. Ponadto Wnioskodawca wskazał również m.in., że wypłacane mu przez Spółkę komandytową wynagrodzenie, będzie uwzględniać fakt zakupu i opłacenia licencji za użytkowanie programu do obsługi elektronicznego obiegu dokumentów oraz zakupu sprzętu komputerowego obsługującego ten program, tzn. od momentu uruchomienia elektronicznego obiegu dokumentów wydatki będą wkalkulowane w wynagrodzenie Wnioskodawcy. Licencja oraz sprzęt komputerowy obsługujący wskazany we wniosku program jest własnością Wnioskodawcy zatem to on będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych. Ponadto pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką komandytową nie zostanie zawarta umowa na użytkowanie ww. licencji i sprzętu komputerowego.

W świetle powyższego w pierwszej kolejności wskazać należy, że udostępnianie przez Wnioskodawcę Spółce komandytowej do używania wskazanej we wniosku licencji oraz sprzętu komputerowego nie może zostać zakwalifikowane jako nieodpłatne oddanie do używania. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie można bowiem mówić o nieodpłatności świadczenia na rzecz Spółki komandytowej, gdyż za nieodpłatne uznaje się takie świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązkowego wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego. Natomiast w przedmiotowej sprawie w związku z udostępnieniem przez Wnioskodawcę ww. składników majątku Spółce komandytowej, wypłacane na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie przez Spółkę komandytową, będzie odpowiednio wyższe bowiem jak zostało wskazane, będzie uwzględniać fakt zakupu i opłacenia licencji za użytkowanie programu do obsługi elektronicznego obiegu dokumentów oraz zakupu sprzętu komputerowego obsługującego ten program, tj. od momentu uruchomienia elektronicznego obiegu dokumentów ww. wydatki będą wkalkulowane w wynagrodzenie Wnioskodawcy, zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania cytowany wyżej art. 16 ust. 1 pkt 63 lit c updop.

Ponadto zauważyć należy, że w przedstawionym stanie faktycznym istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanym przez Wnioskodawcę wydatkiem na zakup ww. licencji i sprzętu komputerowego, a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Wnioskodawca – komplementariusz Spółki komandytowej otrzymuje bowiem wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki komandytowej, którego wysokość jest zależna od rozmiaru podejmowanych przez niego czynności oraz sytuacji finansowej Spółki komandytowej. Zatem o ile w istocie, zakup ww. składników majątku został dokonany aby przyczynić się do oszczędności czasu i redukcji kosztów w podmiocie zarządzanym, co w perspektywie będzie powodować osiągnięcie większych dochodów w Spółce komandytowej, a w związku z tym Wnioskodawca otrzyma wyższe wynagrodzenie - to tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia tych wydatków w ciężar kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 16a-16m updop.

Reasumując, stwierdzić należy, że zakup przez Wnioskodawcę, a następnie udostępnienie Spółce komandytowej wskazanej we wniosku licencji oraz sprzętu komputerowego prowadzi do osiągnięcia przychodów lub zachowania ich źródła oraz nie jest nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop, zatem odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wniosku wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać również należy, że Wnioskodawca powołał we własnym stanowisku w sprawie art. 176 ksh, który odnosi się do praw i obowiązków wspólników Sp. z o.o., natomiast Wnioskodawca (Sp. z o.o.) jest wspólnikiem Spółki komandytowej, zatem w przedmiotowej sprawie ww. przepis ksh nie znajdzie zastosowania. Jednakże powyższa nieprawidłowość nie miała wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.