Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.60.2017.1.MP
z 10 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2017 r. (data wpływu 28 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom, modelkom, blogerkom modowym oraz projektantom i partnerom biznesowym egzemplarzy ubrań do testowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom, modelkom, blogerkom modowym oraz projektantom i partnerom biznesowym egzemplarzy ubrań do testowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca: Polski rezydent podatkowy, podatnik VAT czynny, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży ubrań.
Próbki towarów w postaci egzemplarzy ubrań będą przekazywane kontrahentom, blogerkom modowym oraz modelkom i projektantkom, partnerom biznesowym w celu sprawdzenia ich właściwości oraz oceny cech estetycznych, świadczących o spełnieniu zakładanych przez projekt i wykonanie cech towaru oraz zachęcając do ich nabycia w przyszłości. Jest to narzędzie promocji w różnych środowiskach stanowiących potencjalnych nabywców. Egzemplarze testowe będą oznakowane jako próbki i egzemplarze testowe i z punktu widzenia Spółki nie mają wartości handlowej a jedynie służą do testów i spełniają rolę promocyjną i reklamową. W zamian za przekazane towary Wnioskodawca nie oczekuje od otrzymujących osób wykonania określonych czynności na rzecz Wnioskodawcy. Przekazanie towaru nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, a jest instrumentem promocyjnym stosowanym w branży modowej, służącym wsparciu sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie kontrahentom, modelkom, blogerkom modowym, projektantkom oraz partnerom biznesowym egzemplarzy ubrań do testowania jako przekazanie próbki, która pozwoli na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, a ma na celu reklamę i promocję tego towaru nie stanowi dostawy towarów i nie zostanie opodatkowane na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, tj. jako nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, czyli na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek odprowadzenia podatku VAT na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji faktycznej przekazanie ubrań spełnia definicję próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należnym na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowią dostawy towarów w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (...). Sprzedaż to zgodnie ze wskazaną ustawą: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Natomiast przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z ustępem 2, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jednakże ustęp ten nie ma zastosowania do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, za próbkę uznaje się „identyfikowalny jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru”.

Powyższym zabiegiem legislacyjnym ustawodawca dostosował krajowe regulacje do przepisów unijnych. Poprzednie brzmienie analizowanego przepisu w istotny sposób różniło się od brzmienia regulacji dotyczącej niniejszej materii, zawartej w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej Dyrektywa 112). Jak czytamy bowiem w art. 16 Dyrektywy 112 „wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub - w ujęciu ogólnym - które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości bądź w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki”.

Stosownie do cytowanego powyżej przepisu z opodatkowania wyłączone jest wykorzystanie do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki. To zaś oznacza, że wydanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości i próbki, na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w sytuacji gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jest czynnością nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej.

Obecna definicja próbki bazuje na wyroku TSUE w sprawie C-581/08 EMI Group Ltd., w którym TSUE wskazał, iż: „(...) w celu umożliwienia oceny towarów przekazywanych w charakterze „próbek”, niezbędne jest, by miały one wszelkie istotne cechy charakterystyczne przedstawianego produktu w jego końcowej postaci. Podczas gdy egzemplarze okazowe mogą, w pewnych wypadkach, przejawiać wszystkie istotne cechy charakterystyczne przedstawianego produktu bez przyjmowania jego postaci końcowej, w innych wypadkach może jednak okazać się niezbędne, ze względu na cechy danego produktu, by egzemplarze okazowe odpowiadały dokładnie produktowi końcowemu, tak by jego cechy mogły zostać ukazane potencjalnemu lub rzeczywistemu nabywcy.

Zatem istotna jest analiza zagadnienia, czy „próbka” powinna różnić się od sprzedawanego towaru. TSUE podkreślił w pierwszej kolejności, że celem wyłączenia z opodatkowania nieodpłatnego przekazania próbek nie może być zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT towarów będących przedmiotem ostatecznego wykorzystania, poza wykorzystaniem, które stanowi nieodłączny element działań promocyjnych. Natomiast towary przekazywane w charakterze próbek, jeżeli są tożsame z towarami sprzedawanymi, niewątpliwie mogą być przedmiotem ostatecznego wykorzystania. Trybunał podkreślił jednak, że nie jest to wystarczające do uznania, żeby próbki będące identyczne jak towary sprzedawane, były opodatkowane.

W konsekwencji, zdaniem TSUE, nie ma powodu, aby z zakresu pojęciowego „próbki” wyłączyć te towary, które są takie same jak towary sprzedawane (oferowane) przez podatnika („towary końcowe”). Trybunał rozważał także to, czy użycie w art. 5 ust. 6 VI dyrektywy pojęcia próbki zakłada, że ich bezpośredni odbiorca winien być także rzeczywistym lub potencjalnym nabywcą towarów, które są prezentowane poprzez próbki. Uznał jednak, że takie ograniczenie nie wynika z dyrektywy 2006/112/WE. W związku z tym nieopodatkowanym przekazaniem próbki może być także jej przekazanie na rzecz innej osoby, wszelako „pod warunkiem, że tego rodzaju przekazanie odpowiada celom przekazania próbek”.

Tym samym dla oceny tego, czy ten warunek został spełniony, ważne jest nie tyle to, czy przekazany towar może - oceniając rzecz obiektywnie - zaspokoić potrzeby odbiorcy, ale to, jaka jest intencja podatnika przekazującego ów towar. Jeżeli jedyną lub zasadniczą intencją podatnika przekazującego towar jest promocja, a nie zaspokojenie potrzeb konsumpcyjnych odbiorcy, wówczas omawiany warunek uznania przekazywanego towaru za próbkę jest spełniony.

Innymi słowy, na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy o VAT za próbkę uznaje się niewielką ilość towaru pozwalającą na ocenę cech produktu końcowego, jeżeli intencją przekazującego jest promocja produktu - nawet jeżeli przy okazji tej promocji zaspokojone zostaną także „konsumpcyjne potrzeby” odbiorcy próbki.

Definicja ta pozostawiała pewną dowolność interpretacyjną, zważywszy na nieostre pojęcie „niewielkiej ilości’’. Przyjęcie, że ilość lub wartość przekazywanych próbek nie może wskazywać na działanie mające charakter handlowy, także było odniesieniem do pewnej oceny opartej na zdrowym rozsądku i doświadczeniu życiowym. Warto też zaznaczyć, iż ustawodawca nie określa kwotowej wartości granicznej próbek.

Podobne stanowisko zajmują organy podatkowe przykładowo :

• DIS w Poznaniu w interpretacji wydanej w imieniu MF z dnia 9 grudnia 2013 r. sygn. ILPP2/443-857/13-5/AKr zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, który stwierdził, iż „W tym miejscu Spółka ponadto zaznacza, iż jak wskazano w stanie faktycznym, zdarzają się przypadki gdy Marketom lub Dystrybutorom przekazywane jest nieodpłatnie np. opakowanie lub kilka paczek opakowań paneli podłogowych, co potencjalnie mogłoby zostać uznane za ilość wykraczającą poza potoczne rozumienie pojęcia „niewielka ilość towaru". Należy jednakże w sposób szczególny podkreślić, iż wydanie takiej ilości paneli jest niezbędne w celu stworzenia powierzchni ekspozycyjnej, np. w formie fragmentu ułożonej podłogi w markecie czy hurtowni. Dzięki takiej formie prezentacji potencjalny odbiorca końcowy ma bowiem możliwość lepszego zapoznania się z ofertą Spółki. (...). W kontekście bowiem ilości sprzedanych towarów Spółki przez Market/Dystrybutora (przykładowo w wysokości kilkuset opakowań miesięcznie), przekazanie opakowania czy kilku opakowań paneli w celu ułożenia fragmentu podłogi w hali sklepowej stanowi bowiem niewątpliwie niewielką ilość towaru, o której mowa w analizowanych przepisach.
  

• DIS w Warszawie w interpretacji wydanej w imieniu MF z dnia 17 kwietnia 2015 r., sygn. IPPP3/4512-12/15-4/JF: „Próbką jest niewielka ilość towaru lub jego egzemplarz zachowujący cechy i właściwości danego towaru. Przekazanie próbki nie podlega opodatkowaniu, jeżeli ma miejsce w celach promocyjno-reklamowych, czyli umożliwia klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towaru oferowanego przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie jego zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku. Przekazanie próbki służy zachęceniu odbiorcy do zakupu oferowanego towaru. Należy jednak zauważyć, że o uznaniu towaru za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. W sytuacji, gdy pokrywają one lub mogą pokryć - ze względu na swoją ilość lub wartość - jego potencjalne zapotrzebowanie na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru, uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona (...). W interesie Wnioskodawcy leży, aby ilość próbki była jak najmniejsza, jednocześnie wystarczająca na przeprowadzenie testów i jednocześnie niepozwalająca na wykonanie masowej produkcji (...). Zatem przekazanie próbki produktu ma na celu promocję i chociaż - poprzez wyprodukowanie pewnej ilości gotowego produktu (2-20 elementów), co może stanowić zaspokojenie potrzeb odbiorcy - to jest jednocześnie nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma na celu przekonanie klienta do zakupu produktu oferowanego przez Wnioskodawcę. Wobec tego należy uznać, że - jak wskazuje Wnioskodawca - zakup produktu bez uprzedniego sprawdzenia właściwości towaru jest niemożliwy. Z okoliczności sprawy wyraźnie wynika, że produkty są identyfikowalne jako próbki przekazywane nie do sprzedaży, ale do testów. Produkty nie są wykorzystywane przez kontrahenta w procesie stałej produkcji, o czym świadczy, m.in. niezbędna i konieczna ilość przekazywanych towarów(...). Powyższe okoliczności wskazują także na promocyjny charakter przekazań towarów, które służą wyłącznie sprawdzeniu go w procesie produkcji i tym samym zachęceniu do ich nabycia".
  
  
  

Wnioskodawca rozważa wysyłanie do kontrahentów, modelek, i blogerek modowych próbek towarów. Możliwość przetestowania miałaby na celu promowanie marki oraz zapewnienie wzrostu sprzedaży. Próbki miałyby postać gotowych ubrań z kolekcji. Przekazanie towarów nastąpi wyłącznie w celach testowych i promocyjnych. Będą one oznaczone jako próbki.

Podkreślenia wymaga, że próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem dla zachowania tożsamości cech towaru musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy. Niemniej jednak w sytuacji, gdy przekazywane towary pokrywają lub mogą pokryć - ze względu na swoją ilość lub wartość - potencjalne zapotrzebowanie klienta na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru, uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona.

W przedstawionych okolicznościach przekazanie gotowych ubrań/towarów jest w pełni uzasadnione, ponieważ stosowanie skutecznych instrumentów promocji i reklamy w branży modowej wymaga użycia i pokazania pełnowartościowego produktu, jakim klient byłby zainteresowany. Dodatkowo produkt będzie oznaczony jako próbka i celem nie jest pokrycie zapotrzebowania, bo osoba otrzymująca nie zgłaszała zapotrzebowania akurat na taki sam produkt; przekazanie będzie służyło celom testowania i promocyjnym Wnioskodawcy. Wobec tego należy uznać, że takie przekazanie spełnia definicję próbki określonej w art. 7 ust. 7 ustawy VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie egzemplarzy okazowych ubrań oznaczonych jako próbki w okolicznościach opisanych we wniosku do testowania i w celach reklamowych i promocyjnych wskazanym odbiorcom jest przekazaniem próbki towaru i nie podlega opodatkowaniem VAT. Pozwala bowiem na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, a także ma na celu promocję tego towaru, a więc wypełnia znamiona art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, a tym samym przekazanie takie nie stanowi dostawy towarów i nie zostanie opodatkowane na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek odprowadzenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn.zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3),

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Z kolei, w myśl art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Podkreślenia wymaga że dopiero łączne spełnienie ww. przesłanek pozwala uznać dany towar za „próbkę", i w konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłączyć przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem VAT.

Z cytowanych przepisów wynika, że, w odniesieniu do towarów, co do zasady opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów. Przy czym za odpłatną dostawę towarów można uznać także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Niemniej jednak w przypadku gdy przedmiotem przekazania są prezenty o małej wartości lub próbki czynność przekazania towarów nie jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu. Warunkiem braku opodatkowania tego typu czynności jest przede wszystkim okoliczność, że przekazanie musi nastąpić na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto, w odniesieniu do prezentów ustawodawca wprowadził kryterium ilościowe, wskazując, że „mała wartość" towaru to kwota nieprzekraczająca w roku podatkowym 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości osoby obdarowanej, a w przypadku towarów, których nie ujęto w ewidencji, jednostkowa cena nabycia (bez podatku), lub w przypadku jej braku, jednostkowy koszt wytworzenia towaru, określony w momencie jego przekazania, nie może przekroczyć kwoty 10 zł.

W odniesieniu zaś do próbki, ustawodawca w art. 7 ust. 7 ustawy, zdefiniował co należy rozumieć przez próbkę, aby jej przekazanie nie powodowało obowiązku naliczenia podatku VAT.

Przepis ten wskazuje, że próbka to egzemplarz towaru lub jego niewielka ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Należy zauważyć, że celem opodatkowania bezpłatnego przekazywania towarów jest zapewnienie neutralności systemu podatku VAT, tak aby towary, od których odliczono naliczony podatek VAT, podlegały podatkowi należnemu. Ponadto regułą jest równe traktowanie różnych konsumentów końcowych określonych towarów poprzez zapewnienie, aby konsumpcja końcowa podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, w sytuacji gdy podatek naliczony podlegał odliczeniu. Wyłączenie opodatkowania czynności przekazywania próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości należy postrzegać jako wyjątek od tej reguły, skoro naliczony podatek VAT podlega odliczeniu pomimo braku występowania odpowiadającemu mu podatku należnego.

Z opisanego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży ubrań.

Próbki towarów w postaci egzemplarzy ubrań będą przekazywane kontrahentom, blogerkom modowym oraz modelkom i projektantkom, partnerom biznesowym w celu sprawdzenia ich właściwości oraz oceny cech estetycznych, świadczących o spełnieniu zakładanych przez projekt i wykonanie cech towaru oraz zachęcając do ich nabycia w przyszłości. Jest to narzędzie promocji w różnych środowiskach stanowiących potencjalnych nabywców. Egzemplarze testowe będą oznakowane jako próbki i egzemplarze testowe i z punktu widzenia Spółki nie mają wartości handlowej a jedynie służą do testów i spełniają rolę promocyjną i reklamową. W zamian za przekazane towary Wnioskodawca nie oczekuje od otrzymujących osób wykonania określonych czynności na rzecz Wnioskodawcy. Przekazanie towaru nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, a jest instrumentem promocyjnym stosowanym w branży modowej, służącym wsparciu sprzedaży.

Aby odpowiedzieć na wątpliwości Wnioskodawcy dotyczące opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania ww. osobom ubrań do testowania należy dokonać analizy czy przekazanie towarów w opisanych we wniosku okolicznościach, może być uznane za przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy.

Powyższy przepis wskazuje, że próbkę ma stanowić egzemplarz towaru lub jego niewielka ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci a przekazanie tego towaru ma na celu jego promocję. Ponadto przekazany towar zasadniczo nie powinien służyć zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego, chyba że zaspokajanie tych potrzeb jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru. Należy zwrócić uwagę, że produkcja ubrań znacznie różni się od innych dziedzin takich jak np. produkcja kosmetyków czy też produkcja środków piorących, gdzie próbka stanowi zazwyczaj mniejszą ilość finalnego produktu, która to ilość powoduje, że próbka nie przedstawia dla obdarowanego tak wielkiego znaczenia jak produkt finalny. W wielu przypadkach próbka posiada trwałe oznakowanie „próbka" i powodem jej wręczenia jest zachęcenie obdarowanego do nabycia produktu pełnowartościowego w przyszłości.

W przedmiotowej sprawie, pełnowartościowy produkt w postaci gotowych ubrań z kolekcji przekazywany kontrahentom, modelkom, blogerkom modowym oraz projektantom i partnerom biznesowym, ze względu na cechy jakie ten produkt posiada, nie różni się niczym od produktu pełnowartościowego będącego w sprzedaży. Nie można rozpatrywać możliwości jego potraktowania jako próbki w zależności od wielkości czy też zewnętrznych widocznych znaków wskazujących na formę zwykle niedostępną w sprzedaży mającą wyłącznie takie jego zastosowanie.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 7 ustawy przekazanie towaru (próbki) ma na celu promocję tego towaru oraz zasadniczo nie służy zaspokajaniu potrzeb odbiorcy końcowego, chyba że zaspokajanie tych potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Z okolicznościach przedstawionych we wniosku w stanie faktycznym wynika, że przekazanie egzemplarzy ubrań modelkom, blogerkom modowym czy projektantom ma na celu zaprezentowanie się ww. osób w tych ubraniach na różnego rodzaju pokazach czy spotkaniach i niewątpliwie stanowi promocję i reklamę towarów Spółki. Osoby uczestniczące w ww. spotkaniach lub oglądające relację z tych spotkań mogą stanowić potencjalnych klientów, którzy mogą zapoznać się z walorami produktów i ocenić czy są zainteresowani ich nabyciem. Prezentowane wyroby Spółki są odpowiednio eksponowane, a nawet jeżeli nie zostaną wyeksponowane to pojawienie się modelki w odzieży określonego producenta jest zauważane i komentowane przez dziennikarzy relacjonujących przebieg danej imprezy. Poprzez takie działania następuje zwiększenie rozpoznawalności producenta, wywoływanie pozytywnych z nim skojarzeń, uczynienie jego produktów znanymi i popularnymi na rynku. Zatem warunek określony w art. 7 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług mówiący o tym, że przekazanie towaru jako próbki ma na celu promocję tego towaru należy uznać za spełniony.

Nie można natomiast zgodzić się z Wnioskodawcą, że przekazanie egzemplarzy ubrań z określonej kolekcji nie służy zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie tego towaru. Wymienione we wniosku osoby, którym Wnioskodawca przekazuje ubrania mogą bowiem wykorzystywać je nie tylko w sytuacjach oficjalnego uczestniczenia w organizowanych galach czy eventach. Otrzymaną odzież, która stanowi ich własność, mogą na co dzień wykorzystywać w sytuacjach prywatnych - nie muszą więc już nabywać określonego rodzaju ubrania, gdyż jest ono w ich posiadaniu. Dlatego też należy uznać, że warunek określony w art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie spełniony. Nie ma w tym przypadku znaczenia podnoszony przez Wnioskodawcę argument, że osoba otrzymująca określony produkt nie zgłaszała na niego zapotrzebowania.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przekazywane kontrahentom, blogerkom modowym, modelkom, projektantkom czy partnerom biznesowym egzemplarze gotowych ubrań z kolekcji Wnioskodawcy nie stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, a ich przekazanie podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powołane przez Wnioskodawcę interpretacje dotyczą indywidualnych spraw podmiotów, które o nie wystąpiły i w których indywidualnie oceniono stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Dotyczyły one nieodpłatnego przekazania innych towarów niż opisane w analizowanym wniosku a zawarte w nich podstawowe tezy nie stoją w sprzeczności z niniejszym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.