Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.222.2016.1.PP
z 22 grudnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzeniem bloga – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzeniem bloga.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą (jednoosobowa działalność gospodarcza), który prowadzi działalność gospodarczą o szerokim PKD, m.in.: 62.01.Z, 01.61.Z, 10.32.Z, 10.39.Z, 10.86.Z, 10.89.Z, 18.12.Z, 18.13.Z, 18.14.Z, 18.20.Z, 47.41.Z, 47.91.Z, 49.42.Z, 52.21.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.20.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 63.91.Z, 63.99.Z, 70.21.Z, 70.22.Z, 72.20.Z.

Firma zajmuje się pozyskiwaniem personelu dla branży IT oraz od niedawna organizuje i przygotowuje próbki owoców do badań na zamówienie.

Wnioskodawca planuje w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzić bloga lub vloga, który nie będzie związany z jego dotychczasową działalnością gospodarczą. Tematyka poruszana na blogu nie będzie dotyczyła obecnych spraw zawodowych Wnioskodawcy. Blog będzie miał charakter lifestylowy. Skierowany będzie do samodzielnych kobiet po 30-stce, które zmieniają swoje życie lub żyją pełnią życia, do kobiet mieszkających w dużych miastach. Blog, poza opisywaniem przeżyć wewnętrznych i zmian w podświadomości kobiet, będzie opisywał użyteczność i skuteczność dostępnych na rynku produktów (towarów i usług). Opisywane przez Wnioskodawcę produkty będą osobiście sprawdzane przez Wnioskodawcę. Opisywane będą np.:

  • kosmetyki, suplementy diety, zioła, itp. związane ze zdrowiem kobiet po 30-tce,
  • ubrania, obuwie (codzienne i specjalistyczne),
  • teatr, koncert, kino i inne atrakcje sportowe,
  • zdrowe jedzenie, kuchnia, restauracje,
  • podróże, sprzęt turystyczny,
  • rozwój osobisty – szkolenia.

Wnioskodawca będzie opisywał w jakich sytuacjach dany produkt był przydatny, a w których się nie sprawdził, czego zabrakło oraz czy dana rzecz rzeczywiście była przydatna.

Prowadzony blog ma przynosić zyski firmie w postaci umów sponsorskich lub reklam producentów zamieszczanych na stronie internetowej bloga, z zaproszeń na wystąpienia publiczne, i inne. Przychody związane z prowadzeniem bloga będą miały związek z takimi czynnościami jak:

  1. dzierżawa powierzchni reklamowej - Wnioskodawca zamierza udostępniać ściśle określone miejsce na swojej stronie internetowej określonemu reklamodawcy lub systemowi reklamowemu;
  2. umowa zlecenie lub o dzieło zawierana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - są to umowy proponowane przez niektórych reklamodawców, stosowane np. jeśli reklamodawca pragnie zamieścić artykuł sponsorowany, czy też przeprowadzić akcję reklamową;
  3. umowa o współpracy - przykładowo, przed wyjazdem turystycznym Wnioskodawca będzie prowadził rozmowy z potencjalnymi partnerami, którzy mogą być zainteresowani udostępnieniem np. odzieży, sprzętu turystycznego, fotograficznego, który następnie będzie opisywany i prezentowany na zdjęciach zamieszczonych na blogu;
  4. inne źródła - Wnioskodawca będzie też zarabiał na reklamach internetowych lub mobilnych, którym nie będzie towarzyszyła formalnie spisana umowa, co ma miejsce w przypadku większości zagranicznych systemów reklamowych.

Powyższe przychody będą uzyskiwane na podstawie umów zawartych z reklamodawcami, partnerami, sponsorami i będzie do nich wystawiana faktura. Umowy z reklamodawcami partnerami, sponsorami będą zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Rozliczanie z kontrahentami będzie odbywało się na podstawie wystawionych faktur, z płatnością na rachunek bankowy. Wnioskodawca dopuszcza również płatność gotówką.

W związku z tym, iż blog musi być ciekawy i musi znajdować się na nim jak najwięcej opisów produktów, Wnioskodawca będzie musiał nabywać opisywane produkty na własny koszt. Przynajmniej do czasu, do kiedy nie znajdą się sponsorzy bloga (co przychodzi dopiero z czasem). Wnioskodawca nie wyklucza późniejszej sprzedaży rzeczy zakupionych przez siebie na potrzeby bloga. Odsprzedaż rzeczy otrzymanych od sponsorów będzie zależała od postanowień umowy ze sponsorem.

Prowadzenie bloga wiąże się także z ponoszeniem wydatków takich jak rejestracja domeny, opłata za serwer, oprogramowanie. Zasadniczą treścią wpisów na internetowym blogu będą zdjęcia. Stąd też Wnioskodawca będzie musiał dokonać zakupu aparatu fotograficznego oraz niezbędnych akcesoriów.

W związku z rozszerzeniem działalności o prowadzenie bloga Wnioskodawca rozszerzy także swoje PKD o numery: 73.12.C, 74.20.Z, 74.90.Z, 85.60.Z.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup ww. przedmiotów dla celów prowadzenia bloga?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z prowadzeniem bloga, w tym koszty związane z napisaniem artykułów na nim publikowanych stanowią koszt uzyskania przychodu.

Na wstępie należy stwierdzić, że prowadzenie bloga może stanowić działalność gospodarczą. Dla potrzeb podatku dochodowego działalność gospodarcza (pozarolnicza działalność gospodarcza) zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej u.p.d.o.f., oznacza działalność zarobkową, m.in. handlową lub usługową, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 u.p.d.o.f.

Wykonywane czynności stanowią działalność gospodarczą, jeśli wystąpią łącznie trzy warunki:

  • charakter zarobkowy, tj. nastawienie na zysk,
  • wykonywania, tj. nie może to być działanie jednorazowe lub sporadyczne,
  • zorganizowany (profesjonalny) charakter, np. posiadanie zorganizowanego stanowiska pracy (pomieszczenia lub jego części, komputera i innego sprzętu, obsługi itd.), a także wybranie odpowiedniej formy funkcjonowania (działalność indywidualna lub w formie spółki).

W orzecznictwie wielokrotnie potwierdzano powyższe stanowisko. „Dla uznania określonej przedmiotowo działalności za działalność gospodarczą konieczne jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania formalnego (czyli wyboru formy prawnej przedsiębiorczości) oraz ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza natomiast, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2009 r., sygn akt III SA/Po 374/08).

Tak więc przychody z prowadzenia przez Wnioskodawcę bloga mogą stanowić działalność gospodarczą pod warunkiem spełnienia trzech wymienionych wyżej elementów wymaganych dla kwalifikacji dokonywanych czynności jako działalności gospodarczej.

Skoro przychody z prowadzenia przez Wnioskodawcę bloga stanowić będą przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej to tym samym kosztami uzyskania przychodu z tej działalności będą wydatki poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów.

Zgodnie z art. 22 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.

Prowadzenie bloga wiąże się z ponoszeniem wydatków takich jak rejestracja domeny, opłata za serwer, oprogramowanie. Zasadniczą treścią wpisów na internetowym blogu są zdjęcia. Stąd też zakup aparatu fotograficznego oraz niezbędnych akcesoriów również stanowi koszt.

Kosztem uzyskania przychodu będą też wydatki bezpośrednio związane z napisaniem artykułu, który będzie publikowany na blogu. W tym celu konieczne będzie np.: zakup urządzeń elektronicznych (np. ekspres do kawy, żelazko, iphone) biletu do kina, teatru, na wystawę, opłacenie kosztów podróży, hotelu, usług gastronomicznych, odbycia szkolenia.

Napisanie recenzji (przydatności danego produktu w życiu kobiety) ma na celu zachowanie źródła przychodów jakim będzie blog. Atrakcyjne dla czytelników recenzje będą zwiększały popularność bloga, a tym samym zwiększały zainteresowanie potencjalnych reklamodawców i sponsorów.

Podobnie jak napisanie recenzji również napisanie artykułu z wyjazdu turystycznego będzie miało na celu zachowanie źródła przychodu jakim będzie blog.

Nie powinno być wątpliwości, że wydatki takie ponoszone są w celu uzyskania przychodu: aby blog mógł odnieść komercyjny sukces musi zawierać atrakcyjne dla czytelników treści. Tematyka bloga będzie też interesująca dla potencjalnych reklamodawców - blog adresowany będzie do dość dobrze zarabiających kobiet po 30 roku życia, mieszkańców dużych miast. Taka grupa docelowa jest również atrakcyjna dla reklamodawców.

Tworzenie treści interesujących dla czytelników wymaga ponoszenia nakładów: opisywanie przedmiotów, miejsc i wydarzeń interesujących dla odbiorców wiąże się z ponoszeniem wskazanych wydatków. Wnioskodawca liczy, że gdy blog uzyska już reklamodawców to udział w opisywanych wydarzeniach będzie sponsorowany przez nich i koszty ponoszone przez Wnioskodawcę będą mniejsze.

Opisywane wydatki spełniają więc definicję wskazaną w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Jednocześnie nie są to wydatki wyłączone w kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy. W szczególności nie można tych wydatków uznać za wydatki osobiste Wnioskodawcy - opłacenie udziału w wydarzeniach, które będą opisywane na publicznie dostępnym blogu nie można uznać za „wydatek osobisty”.

Wydatki te nie stanowią również kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy). Jakkolwiek w kosztach uzyskania przychodów Wnioskodawcy mogą znaleźć się wydatki na usługi gastronomiczne to z pewnością wydatki te nie będą stanowiły kosztów reprezentacji.

Podsumowując: ponieważ wydatki związane z prowadzeniem bloga, w tym związane ze zbieraniem materiałów do artykułów w nim publikowanych ponoszone są w celu uzyskania przychodu a jednocześnie nie są to wydatki wyłączone z katalogu kosztów to tym samym będą one stanowiły koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wydatki ponoszone na prowadzenie bloga służą generowaniu przychodów. Jednocześnie w wielu przypadkach trudno będzie jednoznacznie przypisać koszt do przychodu. Taki bezpośredni związek będzie istniał w przypadku np. artykułów sponsorowanych: np. jeżeli reklamodawcą będzie właściciel hotelu, który zleci Wnioskodawcy napisanie artykułu z wyjazdu turystycznego do tego hotelu to wówczas możliwe będzie jednoznaczne przypisanie kosztów poniesionych w związku z uzyskaniem tego przychodu (koszty biletów lotniczych, kolejowych itp.).

Tworzenie na blogu treści, które będą interesujące dla wielu odbiorców i przede wszystkim dla reklamodawców i sponsorów będzie wymagało ponoszenia wydatków związanych z napisaniem artykułu do bloga.

W celu uruchomienia bloga internetowego niezbędne będą wydatki na zakup domeny, opłacenie serwera, koszt usług (np. stworzenie grafiki, czy szablonu strony).

Sprzęt (przedmioty, np. urządzenia elektroniczne, ciuchy, sprzęt specjalistyczny) nie będzie wykorzystywany do celów prywatnych Wnioskodawcy a służyć będzie tworzeniu zdjęć, które będą publikowane na blogu.

Sukces bloga i wysokość uzyskiwanych poprzez niego przychodów zależy od jego atrakcyjności - duża liczba czytelników zwiększa zainteresowanie reklamodawców i sponsorów, pozwala także na stosowanie wyższych cen za usługi oferowane na blogu (reklamę, artykuł sponsorowany, program lojalnościowy itp.). Tworzenie artykułów atrakcyjnych dla czytelników wymaga ponoszenia wydatków:

  • przykładowo napisanie recenzji filmu będzie wymagało kupna biletu na seans, podobnie w przypadku spektaklu w teatrze czy koncertu.
  • recenzja restauracji, lokalu czy innego miejsca (np. muzeum) wymagać będzie skorzystania z usługi kulinarnej lub zakupu biletu wstępu.
  • artykuł opisujący funkcjonalność obiektywu do aparatu fotograficznego wymagać będzie zakupu tego obiektywu.

W związku z tym Wnioskodawca zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki opisane w zdarzeniu przyszłym. Podkreślić należy, że do kosztów uzyskania przychodu nie będą zaliczane wydatki o charakterze osobistym Wnioskodawcy. W kosztach uwzględniane będą jedynie wydatki związane z napisaniem artykułu publikowanego na blogu: bilet wstępu, koszty podróży, faktura za przedmiot itp.

Koszty te można porównać z wydatkami ponoszonymi przez redakcję czasopisma zajmującego się podobną tematyką. Redakcja również ponosi koszty udziału dziennikarzy w wydarzeniach, które będą opisane w artykule.

Podsumowując: ponieważ wydatki związane z prowadzeniem bloga, w tym związane ze zbieraniem materiałów do artykułów w nim publikowanych ponoszone są w celu uzyskania przychodu a jednocześnie nie są to wydatki wyłączone z katalogu kosztów to tym samym będą one stanowiły koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Warto również zwrócić uwagę, że powyższe stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem zajętym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 13 czerwca 2016 r., znak IPPB1/4511-382/16-4/AM oraz z dnia 14 października 2015 r., znak IPPB1/4511-1035/15-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od łącznego spełnienia następujących przesłanek: koszty te muszą być faktycznie poniesione, ich poniesienie musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodów (zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów) oraz musi istnieć związek między poniesionym kosztem i przychodem, a nadto wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, a jedynie ten wydatek, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów. Każdorazowo, wydatek (mający być kosztem podatkowym) należy oceniać mając na uwadze racjonalność jego poniesienia oraz jego powiązanie z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą ukierunkowaną na uzyskiwanie przychodów. Wydatek, aby mógł stać się kosztem podatkowym, powinien przynajmniej potencjalnie wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z danej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u danego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, a także uwzględniać ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

Aby zatem uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

  • wydatek został poniesiony przez podatnika,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • jest definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • został właściwie udokumentowany,
  • wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że sam fakt nie wymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

Należy więc przyjąć, że w przypadku źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy (pozarolnicza działalność gospodarcza), kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Obowiązek wykazania i udokumentowania powyższego związku pomiędzy poniesieniem wydatku a uzyskaniem przychodu ciąży na podatniku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z przedstawionego przez Zainteresowanego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzić bloga lub vloga, który nie będzie związany z jego dotychczasową działalnością gospodarczą. Blog ten, obok opisywania przeżyć wewnętrznych i zmian w podświadomości kobiet, opisywał będzie użyteczność i skuteczność dostępnych na rynku różnorodnych towarów i usług (np.: kosmetyków, suplementów diety, ziół, odzieży, obuwia, żywności, usług gastronomicznych, usług związanych z kulturą, rozrywką i sportem, usług turystycznych i sprzętu turystycznego, szkoleń), które Wnioskodawca będzie nabywał na własny koszt – przynajmniej do czasu, do kiedy nie znajdą się sponsorzy bloga. Prowadzony blog ma przynosić zyski przedsiębiorstwu Wnioskodawcy zwłaszcza z tytułu umów sponsorskich lub reklam producentów zamieszczanych na stronie internetowej bloga oraz z zaproszeń na wystąpienia publiczne. Przychody związane z prowadzeniem bloga będą miały związek z takimi czynnościami jak dzierżawa powierzchni reklamowej na stronie internetowej bloga, umowy zlecenia lub o dzieło z reklamodawcami, umowy o współpracy, reklamy internetowe i mobilne. Powyższe przychody będą uzyskiwane na podstawie umów zawieranych z reklamodawcami, partnerami, sponsorami w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Rozliczanie z kontrahentami będzie odbywało się na podstawie wystawionych faktur. Prowadzenie bloga będzie się wiązało z ponoszeniem takich wydatków jak rejestracja domeny, opłata za serwer i oprogramowanie. Wnioskodawca planuje również dokonać zakupu aparatu fotograficznego oraz niezbędnych akcesoriów, gdyż zasadniczą treścią wpisów na blogu będą zdjęcia.

W związku z powyższym opisem, po stronie Wnioskodawcy powstała wątpliwość czy wydatki na zakup przedmiotów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdza się, że wydatki na zakup przedmiotów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego nie spełniają przywołanych powyżej przesłanek przyczynowo-skutkowych, wynikających z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej nie będą znajdowały swojego źródła w samym prowadzeniu bloga, lecz w umowach z reklamodawcami, partnerami i sponsorami, a zwłaszcza w udostępnianiu powierzchni reklamowej na stronie internetowej bloga. Zatem przedmiotowe wydatki nie mogą stanowić kosztów podatkowych działalności gospodarczej Wnioskodawcy, której przedmiotem jest de facto świadczenie usług w zakresie reklamy i promocji, a nie tworzenie osobistych opinii na temat użyteczności określonych towarów i usług. Przedmiotowe wydatki z tytułu prowadzenia bloga, takie jak np. zakup przedmiotów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w codziennym życiu, należy ocenić w kategorii wydatków mających charakter osobisty, niespełniających kryterium celowości, które wynika z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów po stronie Zainteresowanego.

Należy dodatkowo zauważyć, że na popularność danego bloga mają wpływ artykuły (wpisy) na nim zamieszczane, w tym komentarze jego czytelników. Fakt dzielenia się w przestrzeni wirtualnej własnymi spostrzeżeniami, opiniami czy informacjami związanymi z użytecznością towarów i usług, których Wnioskodawca ani nie wytwarza ani nie sprzedaje w ramach swojej działalności gospodarczej, wskazuje na osobisty charakter tych wpisów, niemających związku z przedmiotem działalności gospodarczej Zainteresowanego. W konsekwencji, przedmiotowe wydatki związane z prowadzeniem bloga należy traktować jako wydatki związane z realizacją osobistych potrzeb Wnioskodawcy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup przedmiotów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego związanych z prowadzeniem bloga.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem tut. Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj