Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-906/15-2/AM
z 18 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2015 r. (data wpływu 24 lipca 2015 r.) wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dzierżawy gospodarstwa rolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych dzierżawy gospodarstwa rolnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości o łącznej powierzchni 306,65 ha, która to nieruchomości stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1381). Wnioskodawca opłaca podatek rolny w wysokości wynikającej z decyzji w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego na dany rok (podatek rolny i podatek od nieruchomości), wydawanych przez burmistrza X. Wnioskodawca nie prowadzi samodzielnie działalności rolniczej, lecz przedmiotowe gospodarstwo rolne w całości oddał w dzierżawę osobom trzecim na cele prowadzenia przez te osoby działalności rolniczej, niezwiązanej z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Na mocy zawartych umów dzierżawy, Wnioskodawca otrzymuje od dzierżawców wynagrodzenie w postaci czynszu dzierżawnego, należnego za każdy rok obowiązywania umowy dzierżawy, którego wysokość kalkulowana jest w oparciu o następujące składniki:

1. stałą kwotę należną w takiej samej wysokości za każdy rok obowiązywania umowy dzierżawy,
2. określoną procentowo kwotę, dla której podstawę kalkulacji stanowi wartość podatku rolnego należnego od nieruchomości będącej przedmiotem dzierżawy, która to wartość wynika z decyzji wymiarowej wydanej przez burmistrza X. na dany rok, oraz
3. określoną procentowo kwotę, dla której podstawę kalkulacji stanowi procentowa wartość podatku rolnego należnego od przedmiotu dzierżawy wyliczona zgodnie z pkt. (2).
   
   

Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca objęty jest ubezpieczeniem zdrowotnym i społecznym w ZUS i nie jest objęty KRUS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przychody pochodzące z umów dzierżawy zawartych przez Wnioskodawcę należy w całości zakwalifikować do źródeł przychodów, które opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też przychody osiągane przez Wnioskodawcę z przedmiotowych umów dzierżawy nie są kwalifikowane do źródeł przychodów wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym przychody te w całości nie są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy całość przychodów osiąganych przez niego z umów dzierżawy gospodarstwa rolnego na cele rolnicze nie jest kwalifikowana do źródeł przychodów wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym przychody te w całości nie są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska:

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm., dalej: ustawa PIT), przepisów ustawy PIT nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy PIT działalnością rolniczą, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

• miesiąc - w przypadku roślin,
  
• 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
  
• 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
  
• 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt - licząc od dnia nabycia.
  
  
  

Z powyższego wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący.

Zgodnie z przywołaną powyżej definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących |z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa i oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych i produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów ż najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Zgodnie z tym przepisem, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu ustawy PIT.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy PIT, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. I tak w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o i podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1381), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki nieposiadającej osobowości prawnej.

Tak więc, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem dzierżawy (czy też : innych umów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo i gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany przez dzierżawcę na cele rolnicze. Poza przedmiotem i celem dzierżawy ustawa nie przewiduje żadnych innych warunków, aby tego typu dochody znalazły się poza katalogiem źródeł przychodów objętych opodatkowaniem PIT.

Podsumowując powyższe, jeżeli przedmiotem zawartej umowy dzierżawy jest gospodarstwo rolne lub jego składniki i to gospodarstwo rolne lub jego składniki wykorzystywane są przez dzierżawcę na cele rolnicze, to dochód uzyskiwany z takiej dzierżawy, bez względu na sposób jego kalkulacji, będzie pozostawał poza zakresem przepisów ustawy PIT, i tym, samym nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe przepisy do stanu faktycznego wskazanego przez Wnioskodawcę, należy stwierdzić, że dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu zawartych przez niego umów dzierżawy gruntów rolnych, które to grunty stanowią gospodarstwo rolne i nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą, i które są wykorzystywane przez dzierżawców na cele rolnicze, nie stanowi źródła przychodów, określonego w art. 10 ustawy PIT. Tym samym, bez względu na sposób kalkulacji czynszu dzierżawnego, całość dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu zawartych przez niego umów dzierżawy opisanych w niniejszym wniosku (dzierżawa gospodarstwa rolnego na cele rolnicze) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym , od osób fizycznych.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że stanowisko takie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydawanych przez Ministra Finansów dotyczących zbliżonego stanu faktycznego, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 kwietnia 2015 roku (znak IBPBII/2/4511-113/15/MZM), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2015 roku (znak IPPB1/4511-62/15-4/MS1), interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 września 2014 roku (znak: ITPB1/415-713/14/AK) oraz z dnia 24 lipca 2014 roku (znak ITPB1/415-514/14/KW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego przepisu, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o gospodarstwie rolnym – oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym (art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1381 ze zm.) – za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Szczegółowe określenie, jakie rodzaje gruntów wchodzą w skład gospodarstwa rolnego wymaga odniesienia się do klasyfikacji zawartej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454 ze zm.) oraz Załącznika Nr 6 do tego rozporządzenia.

Zgodnie z § 67 ww. rozporządzenia – użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

• grunty rolne,
  
• grunty leśne,
  
• grunty zabudowane i zurbanizowane,
  
• użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery „E” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R,
  
• (uchylony),
  
• grunty pod wodami,
  
• tereny różne oznaczone symbolem –Tr.
  
  
  

Stosownie natomiast do treści § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia – grunty rolne dzielą się na:

1. użytki rolne, do których zalicza się:
   • grunty orne, oznaczone symbolem – R,
     
   • sady, oznaczone symbolem – S,
     
   • łąki trwałe, oznaczone symbolem – Ł,
     
   • pastwiska trwałe, oznaczone symbolem – Ps,
     
   • grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem – Br,
     
   • grunty pod stawami, oznaczone symbolem – Wsr,
     
   • grunty pod rowami, oznaczone symbolem – W,
     
   • grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem – Lzr,
2. nieużytki, oznaczone symbolem – N.
   
   
   

Przy czym zauważyć należy, że nie każde grunty, które podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Zgodnie bowiem z uregulowaniami zawartymi w art. 1 przywołanej ustawy o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Aby takie grunty stanowiły gospodarstwo rolne muszą zostać spełnione wymogi postanowień przywołanego już art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, tzn. musi to być obszar gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.

Tak więc aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) musi być gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym. Wnioskodawca nie prowadzi samodzielnie działalności rolniczej, lecz przedmiotowe gospodarstwo rolne w całości oddał w dzierżawę osobom trzecim na cele prowadzenia przez te osoby działalności rolniczej, niezwiązanej z działami specjalnymi produkcji rolnej. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do opodatkowania przychodu uzyskiwanego z dzierżawy ww. gospodarstwa rolnego.

Mając na uwadze ww. przepisy w kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że dzierżawa gospodarstwa rolnego – wykorzystywanego przez dzierżawców na cele rolnicze, nie stanowi źródła przychodów, określonego w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej dzierżawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.