2015.09.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-772/15-4/KS
z 18 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uzyskiwania przychodów z tytułu najmu oraz sposobu amortyzacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uzyskiwania przychodów z tytułu najmu oraz sposobu amortyzacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawczyni (dalej również „Zainteresowana”) jest obywatelką polską mającą miejsce zamieszkania w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Jest ona współwłaścicielką budynku w Polsce. („Budynek”), jak również użytkownikiem wieczystym udziału w gruncie, zabudowanym tym Budynkiem („Grunt"). Budynek został wybudowany - przed rokiem 1945.

Na podstawie umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 10 grudnia 2014 r. Zainteresowana nabyła udział we współwłasności Budynku oraz prawa użytkowania wieczystego udziału w Gruncie. Wskazana w tej umowie wartość przedmiotu darowizny odpowiada jej wartości rynkowej.

Zainteresowana od roku 2015 uzyskuje przychody z najmu części Budynku stosownie do przysługujących jej udziałów we współwłasności. Biorąc pod uwagę, że najem ten nie realizuje celu mieszkaniowego, a zatem nie jest objęty zwolnieniem od podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni złożyła zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Budynek ma charakter niemieszkalny (choć znajdują się w nim również lokale mieszkalne będące przedmiotem odrębnej własności osób trzecich) a lokale odpowiadające przysługującym Zainteresowanej udziałom we współwłasności Budynku są lokalami, wykorzystywanymi zgodnie z ich przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne (przeznaczone do celów biurowych lub usługowych). Nie stanowią one jednakże odrębnej od Budynku własności.

Zainteresowana dokonała wyboru opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych („Ryczał”), stosownie do przepisów art. 9 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930, z późn.zm.).

Wnioskodawczyni rozważa sprofesjonalizowanie działalności w zakresie najmu. W takim przypadku zamierza w szczególności podejmować aktywne działania, osobiście lub przy pomocy osób trzecich wykonujących zawodowo tego typu czynności, mające na celu zachęcanie potencjalnych najemców do zawierania z Zainteresowaną umów najmu i pozyskiwanie najemców, udostępnianie lub rozpowszechnianie informacji o oferowanej powierzchni przeznaczonej do wynajęcia, prowadzenie negocjacji zmierzających do uzyskania możliwie najkorzystniejszych warunków najmu z punktu widzenia Wnioskodawczyni, a także prowadzić inne niezbędne działania w sposób zorganizowany (metodyczny, systematyczny i uporządkowany), w celu uzyskiwania przychodów z najmu w sposób możliwie stabilny i ciągły. Wówczas świadczenie usług w zakresie najmu odbywałoby się przez Zainteresowaną w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, po uprzednim dokonaniu wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, prowadzonej przez Ministra Gospodarki („CEIDG") i wskazaniu jako przedmiotu działalności gospodarczej wynajmu nieruchomości na własny rachunek.

W odpowiednich terminach i w odpowiedniej formie Zainteresowana dokonana wyboru opodatkowania dochodów z tego źródła (pozarolniczej działalności gospodarczej) tzw. podatkiem liniowym, tj. na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 - ustawy PIT, tak by od początku prowadzonej działalności gospodarczej dochody te podlegały opodatkowaniu na takich zasadach.

Rozpoczynając działalność gospodarczą, w pierwszym jej miesiącu Wnioskodawczyni zaprowadzi ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych („Ewidencja środków trwałych”) i wprowadzi do niej środek trwały w postaci Budynku będącego przedmiotem współwłasności, jako środek trwały o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i wykorzystywany przez Zainteresowaną na potrzeby związane z prowadzoną przez nią przedmiotową działalnością. Jako jego wartość początkową Wnioskodawczyni wskaże wartość rynkową przysługującego jej udziału we współwłasności budynku z dnia jego nabycia w drodze darowizny, odpowiadającą wartości wskazanej w tej umowie darowizny. Zakładając Ewidencję środków trwałych Zainteresowana uwzględni w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie Ryczałtu.

Zainteresowana ustali indywidualnie stawkę amortyzacyjną dla wymienionego środka trwałego, która nie będzie niższa niż 0,01% i nie będzie wyższa niż 10%. Przedmiotowy środek trwały będzie amortyzowany począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został wprowadzony do Ewidencji środków trwałych, a odpisy amortyzacyjne będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W celu uniknięcia wątpliwości Zainteresowana wskazuje, że ww. środek trwały jest kompletny i zdatny do użytku, jego wartość początkowa przekroczy 3.500 zł a amortyzacji nie będzie podlegać prawo wieczystego użytkowania Gruntu. Ponadto, w przypadku podjęcia opisanej wyżej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Ponadto, Zainteresowana jest w stanie wykazać, że pełna liczba lat, które upłynęły od dnia oddania po raz pierwszy Budynku do używania do dnia wprowadzenia przedmiotowego środka trwałego do Ewidencji środków trwałych wyniosła co najmniej 40.

Pismem z dnia 16 września 2015 r. (data wpływu 16 września 2015 r.) pełnomocnik Wnioskodawczyni uzupełnił przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz doprecyzował zaprezentowane stanowisko w sprawie oceny prawnej. W uzupełnieniu wniosku poinformował, że w umowie darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 10 grudnia 2014 r. na mocy, której Wnioskodawczyni nabyła udział we współwłasności zdefiniowanego we Wniosku Budynku oraz prawa użytkowania wieczystego udziału w zdefiniowanym we Wniosku Gruncie, określona wartość tej darowizny obejmowała całość jej przedmiotu. Oznacza to, że z wartości tej nie wyodrębniono wartości prawa użytkowania wieczystego udziału w Gruncie.

Jednakże, w związku z zawarciem ww. umowy darowizny, w roku 2015 w formie aktu notarialnego dokonano zmiany umowy o oddanie udziału Gruntu w wieczyste użytkowanie („Akt notarialny zmieniający umowę o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie”), w związku z czym również Wnioskodawczyni stała się stroną tej umowy, stosownie do przysługującego jej prawa wieczystego użytkowania udziału w tym Gruncie. W celu uniknięcia wątpliwości, Wnioskodawczyni wyjaśnia, że oprócz niej współużytkownikami wieczystymi udziału w Gruncie są jeszcze matka i siostra Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wskazuje również, że nieruchomość stanowiąca Grunt objęta jest działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. W. Dz. U. Nr 50, poz. 270; dalej „Dekret”). Na mocy Dekretu poprzednik prawny matki Wnioskodawczyni, utracił prawo własności Gruntu na rzecz publicznych uprawnień komunalnych m.st. W. Umowa użytkowania wieczystego udziału w Gruncie, której stroną stała się Wnioskodawczyni wskutek przedmiotowej darowizny i postanowień Aktu notarialnego zmieniającego umowę o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie, poprzedzona stosowną decyzją Prezydenta m.st. W. wydaną na podstawie art. 7 ust. 1,2 i 3 Dekretu, stanowiła realizację ustawowego roszczenia, jakie przysługiwało dotychczasowemu właścicielowi Gruntu. W związku z czym, w myśl powołanych przepisów Dekretu, przedmiotowa umowa użytkowania wieczystego udziału w Gruncie przewidywała czynsz symboliczny z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, określony w tej umowie.

W Akcie notarialnym zmieniającym umowę o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie współużytkownicy wieczyści, tj. Wnioskodawczyni, jej matka oraz siostra Wnioskodawczyni, stosownie do art. 8 ustawy z dnia 23 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Z 2009 r. Nr 93, poz. 768) określiły wartość nabytego prawa użytkowania wieczystego („Wartość nabytego prawa użytkowania wieczystego”).

Pełnomocnik Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku podał, że modyfikuje brzmienie następującego zdania zawartego w opisie zdarzenia: „Jako jego wartość początkową Wnioskodawczyni wskaże wartość rynkową przysługującego jej udziału we współwłasności Budynku z dnia jego nabycia w drodze darowizny odpowiadającą wartości wskazanej w tej umowie darowizny."

poprzez nadanie mu następujące brzmienia:

Jako jego wartość początkową Wnioskodawczyni wskaże wartość rynkową przysługującego jej udziału we współwłasności Budynku z dnia jego nabycia w drodze darowizny.

i bezpośrednio, po zdaniu tym dodaje, co następuje:

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że wartość darowizny została w umowie tej określona na podstawie uprzednio sporządzonego operatu szacunkowego przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego i odpowiada ona wartości rynkowej z dnia wspomnianej darowizny.

W celu ustalenia więc wartości udziału w Budynku, Wnioskodawczyni ustali wartość nabytego wskutek darowizny prawa użytkowania wieczystego udziału w Gruncie, po czym wartość przedmiotu darowizny zostanie obniżona o ustaloną wartość ww. prawa użytkowania wieczystego udziału w Gruncie, co spowoduje, że tak obliczona różnica stanowić będzie wartość udziału w Budynku.

Wartość ww. prawa użytkowania wieczystego udziału w Gruncie odpowiadać będzie Wartości nabytego prawa użytkowania wieczystego wskazanej w Akcie notarialnym zmieniającym umowę o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie, w proporcji do przysługującego Wnioskodawczyni udziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opisane w zdarzeniu przyszłym przychody Zainteresowanej powinny być kwalifikowane do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (pozarolnicza działalność gospodarcza)?
Czy Zainteresowanej służyć będzie prawo wyboru sposobu opodatkowania dochodów z tytułu usług najmu świadczonych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT, tj. tzw. podatkiem liniowym wynoszącym 19% podstawy obliczenia podatku?
Czy wskazany przez Zainteresowaną sposób ustalenia wartości początkowej środka trwałego jest prawidłowy w świetle przepisów ustawy PIT?
Czy Zainteresowana będzie uprawniona do ustalenia opisanej w zdarzeniu przyszłym indywidualnej stawki amortyzacyjnej i dokonywania amortyzacji opisanych środków trwałych z uwzględnieniem tej indywidualnej stawki amortyzacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

W opisanym zdarzeniu przyszłym przychody Wnioskodawczyni powinny być kwalifikowane do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Ad.2

Wnioskodawczyni służyć będzie prawo wyboru sposobu opodatkowania dochodów z tytułu usług najmu świadczonych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT, tj. tzw. podatkiem liniowym wynoszącym 19% podstawy obliczenia podatku;

Ad.3

Wskazany przez Wnioskodawczynię sposób ustalenia wartości początkowej środka trwałego jest prawidłowy w świetle przepisów ustawy PIT.

Ad. 4

Wnioskodawczyni będzie uprawniona do ustalenia opisanej w zdarzeniu przyszłym indywidualnej stawki amortyzacyjnej i dokonywania amortyzacji opisanych środków trwałych z uwzględnieniem tych indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

UZASADNIENIE.

Ad. 1

W świetle art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121, z późn.zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Ustawa PIT rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy PIT pozarolnicza działalność ;gospodarcza (pkt 3), oraz najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym w również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT). Jednakże może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT). Co do zasady więc, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawcą pozostawił osobie oddającej rzecz w najem.

Jednakże w myśl art. 5a pkt 6 ustawy PIT, działalność gospodarcza w ustawie tej oznacza działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 24 lutego 2015r. (sygn. IPPB1 /415-1337/14-2/MS1) „treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły". Zdaniem organu podatkowego „zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym” oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. O zorganizowanej działalności świadczyć może również konieczność pozyskiwania potencjalnego klienta (wynajmującego), poprzez udostępnianie informacji o posiadanej nieruchomości do wynajęcia. Co ważne, „decydujące znaczenie dla zakwalifikowania przychodów z wynajmu nieruchomości do właściwego źródła ma przede wszystkim to, czy najem spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy podstawowe znaczenia ma sposób wykonywania tego najmu - jego profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter oraz prowadzenie go na własny rachunek i ryzyko". (...) „Mając bowiem na uwadze profesjonalny, zarobkowy,zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu, podejmowane przez Wnioskodawczynię czynności wypełniają przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu Wnioskodawczyni powinna zaliczyć do źródła przychodów - pozarolnicza działalność gospodarcza i opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów".

Zdaniem Wnioskodawczyni aprobując powyższy pogląd i biorąc to pod uwagę w przypadku świadczenia usług najmu w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym i wskazaniu wymienionego w opisie zdarzenia przyszłego przedmiotu działalności gospodarczej w CEIDG, przychody z najmu stanowiłyby przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT (pozarolniczą działalność gospodarcza).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni jak stanowi art. 30c ust.1 ustawy PIT „podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7 (który jednak nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie - przyp. autora wniosku), z zastrzeżeniem art. 29,30 i 30d (które jednak nie mają w niniejszej sprawie zastosowania - przyp. autora wniosku), wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie zaś z art. 9a ust. 2 ustawy PIT „podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu”.

Z kolei, jak stanowi ust. 3 powołanego artykułu ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy PIT, „osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przy czym, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości (art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy PIT).

Ponadto, w świetle art. 7 obowiązującej umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r.:

"Dochody z nieruchomości, włączając opłaty i inne płatności z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych i zyski uzyskane ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką nieruchomością lub prawami, z których wynikają takie opłaty i inne płatności, mogą być opodatkowane przez to Umawiające się Państwo, w którym ta nieruchomość lub zasoby naturalne są położone. Dla celów niniejszej Umowy odsetki od zobowiązań zabezpieczonych na nieruchomości lub zabezpieczonych prawem dochodzenia na opłatach lub innych płatnościach z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych nie będą traktowane jako dochód z nieruchomości.
Ustęp 1 będzie miał zastosowanie do dochodu powstałego z użytkowania, posiadania, dzierżawy lub innej formy używania nieruchomości."

Analogiczne uregulowania zawiera również art. 6 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie w dniu 13 lutego 2013 r., która oczekuje na dopełnienie stosownych procedur przez stronę amerykańską, warunkujących jej wejście w życie.

Biorąc więc pod uwagę, że postanowienia ustawy PIT nie wyłączają możliwości wyboru opodatkowania przewidzianego w art. 30c ust. 1 ustawy PIT przez osobę mającą w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy (tj. osoby, o której mowa w art. 3 ust. 2a ustawy PIT), prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce i uzyskującą przychody z tego źródła przychodów, a w świetle powołanej umowy międzynarodowej przychody z najmu albo dzierżawy nieruchomości położonej w Polsce mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce (w związku z czym, nie była konieczna analiza przepisów wspomnianej umowy w zakresie opodatkowania zysków przedsiębiorstwa prowadzącego działalność poprzez położony w Polsce zakład), Wnioskodawczyni w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym służyć będzie prawo dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawczyni w myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy PIT, amortyzacji podlegają m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo m.in. oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy, zwane środkami trwałymi (z zastrzeżeniem art. 22c, co jednak w niniejszej sprawie, poza obowiązkiem uwzględnienia, że amortyzacji nie podlegają prawa wieczystego użytkowania gruntów, nie ma znaczenia).

Oznacza to, że w niniejszej sprawie, w której lokale w Budynku, które są i będą wynajmowane nie stanowią odrębnej własności, za środek trwały powinien być uznany Budynek.

Ponadto, stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy PIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze darowizny - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

Przy czym w myśl ust. 16 powołanego artykułu, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych zgodnie m.in. z ust. 1 pkt 3, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jak zaś stanowi art. 19 ust. 3 ustawy PIT „wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia".

Zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy PIT „w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie".

Oznacza to, że w niniejszej sprawie wartość początkowa środka trwałego powinna zostać określona według wartości rynkowej z dnia nabycia w drodze darowizny.

Przy czym, jeżeli umowa darowizny określałaby tę wartość w niższej wysokości, wartość początkowa środka trwałego byłaby ograniczona do wartości określonej w umowie darowizny.

Zważywszy, że:

w przedmiotowej umowie darowizny jej wartość wskazana w umowie obejmuje zarówno wartość prawa wieczystego użytkowania udziału w Gruncie (niebędącego środkiem trwałym lecz wartością niematerialną i prawną, niepodlegającą amortyzacji stosownie do art. 22c ustawy PIT), jak również wartości udziału w Budynku,
po pomniejszeniu wartości przedmiotu tej darowizny o Wartość nabytego prawa użytkowania wieczystego w proporcji do przysługującego Wnioskodawczyni udziału, ustalona zostanie wartość udziału w Budynku, przysługująca Wnioskodawczyni,

tak ustalona wartość udziału w Budynku przysługująca Wnioskodawczyni stanowić prawidłowo ustaloną wartość początkową środka trwałego, zgodnie z jego wartością rynkową z dnia nabycia, jednocześnie nie wyższą niż określona w umowie darowizny.

Ponadto, biorąc pod uwagę, że środek trwały jest przedmiotem współwłasności, jego wartość początkowa zostanie tym samym ustalona w takiej proporcji, w jakiej pozostaje udział Zainteresowanej we własności tego składnika majątku.

Ad.4

Przepisy prawa mające zastosowanie.

Zdaniem Wnioskodawczyni jak była już mowa w uzasadnieniu stanowiska dotyczącego pytania nr 3 z treści art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy PIT wynika, że w przypadku budynków, w których lokale nie są odrębną własnością, amortyzacji podlegają budynki a nie tego rodzaju lokale, co oznacza, że w niniejszej sprawie za środek trwały powinien być uznany Budynek.

W myśl art. 22n. ust. 2 ustawy PIT, „podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3 (który jednak w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania - przyp. autora niniejszego wniosku), co najmniej:

liczbę porządkową;
datę nabycia;
datę przyjęcia do używania;
określenie dokumentu stwierdzającego nabycie;
określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej;
symbol Klasyfikacji Środków Trwałych;
wartość początkową;
stawkę amortyzacyjną;
kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony;
zaktualizowaną wartość początkową;
zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych;
wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową;
datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.

Zgodnie z ust. 4 powołanego artykułu, „zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Z kolei w myśl ust. 5 tego artykułu „W razie zmiany formy opodatkowania podatnicy, zakładając ewidencję, o której mowa w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego lub podatku tonażowego.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 ustawy PIT „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k (który nie ma jednak w niniejszej sprawie zastosowania - przyp. autora wniosku), począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e (który nie ma jednak w niniejszej sprawie zastosowania - przyp. autora wniosku), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów".

Ponadto, jak stanowi art. 22j ustawy PIT:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l (który nie ma jednak w niniejszej sprawie zastosowania - przyp. autora wniosku), mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
  1. 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
  2. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
  3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach;
2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy;
3. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 -10 lat, z wyjątkiem:
  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych - dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata;
4. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:
1. używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.
Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:
1. inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat;
2. inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 - okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

Oznacza to, że w przypadku budynków niemieszkalnych dla których (tak jak w niniejszej sprawie) stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, jeżeli pełna liczba lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do Ewidencji środków trwałych wyniosła 40, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne nie wyższe niż 10% (art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy PIT).

Możliwość zastosowania stawki indywidualnej przez Wnioskodawczynię.

Jak była mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Budynek został nabyty przez byłego właściciela przed rokiem 1945. Wnioskodawczyni jest więc w stanie wykazać, że od dnia jego oddania po raz pierwszy do używania do dnia nabycia udziałów we współwłasności Budynku, a tym samym również do dnia wprowadzenia go przez Wnioskodawczynię do Ewidencji środków trwałych, upłynęło więcej niż 40 pełnych lat. W związku z tym, w przypadku wprowadzenia przedmiotowego środka trwałego do Ewidencji środków trwałych spełnione zostaną przesłanki do zastosowania przez Wnioskodawczynię indywidualnej stawki amortyzacyjnej, z tym zastrzeżeniem, że musi być ona ustalona w taki sposób, by okres amortyzacji nie był krótszy niż 10 lat. Ponadto Wnioskodawczyni uwzględnić powinna, że zakładając Ewidencję środków trwałych należy w niej uwzględnić odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie Ryczałtu.

Wnioskodawczyni podziela i przyjmuje za własne również następujące stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 grudnia 2014 r. (sygn. 1PPB1/415-1096/14-3/KS): „(...) podatnicy opodatkowani na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne do czasu rezygnacji z tej formy opodatkowania, nie prowadzą ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzą tylko podatnicy wykorzystujący środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne opodatkowani na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Tym samym podatnicy uzyskujący przychody z najmu opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, nie mogą prowadzić ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodu". W interpretacji tej organ podatkowy w odniesieniu do wnioskodawcy, który uzyskiwał przychody z najmu opodatkowane ryczałtem, zaaprobował możliwość zastosowania na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy PIT indywidualnej stawki amortyzacyjnej w przypadku zmiany zasad opodatkowania na ogólne i wprowadzenia środka trwałego do Ewidencji środków trwałych. Analogiczne stanowisko zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 27 kwietnia 2015r. (sygn. IBPBII/2/4511-122/15/MMa), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 lipca 2014r. (sygn. ILPB1/415-380/14-4/AMN).

Wnioskodawczyni zdaje sobie sprawę z tego, że powołane w niniejszym wniosku interpretacje indywidualne wydane zostały w indywidualnych sprawach i tylko w tamtych sprawach są wiążące. Zostały one jednakże wskazane z uwagi na zawarte w nich wskazówki interpretacyjne, jako - zdaniem Zainteresowanej - użyteczne i aktualne również w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji, należy stwierdzić, że dotyczą one tylko konkretnej sprawy podatnika, wydanych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Zatem rozstrzygnięcia przedstawione w powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacjach nie mogą zostać odnoszone do innych zaistniałych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych. Dotyczą one konkretnych spraw i nie są wzorcem do stosowania w innych przypadkach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin