Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-49/15/ZK
z 2 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 18 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzacji wskazanego we wniosku składnika majątku (hali magazynowej) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzacji wskazanego we wniosku składnika majątku (hali magazynowej).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług spedycyjno-transportowych, a także usług magazynowania. Jest to podstawowa jego działalność. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, na gruncie należącym do firmy, została wybudowana przez Wnioskodawcę hala magazynowa o powierzchni 1440 m2 wraz z budynkiem socjalno-biurowym (z przeważającą częścią biurową). Oba obiekty stanowią odrębne środki trwałe i różnią się od siebie pod względem podstawowej konstrukcji budowlanej oraz elementów budowlanych wykorzystanych przy ich budowie. Budynek socjalno-biurowy jest obiektem trwale związanym z gruntem posadowionym na ławach fundamentowych. Jego murowane ściany o grubości 24 cm zbudowane są z bloczka wapienno-piaskowego Silka. Obok budynku na stopy fundamentowe nałożona została konstrukcja stalowa hali, którą przymocowano do fundamentów śrubami. Hala obudowana została ściennymi płytami warstwowymi z wypełnieniem w postaci poliuretanu. Zostały one przymocowane do głównych słupów konstrukcyjnych. Płyty są połączone ze sobą za pomocą widocznych łączników. Konstrukcja hali nie jest trwale związana z gruntem. Jej elementy można w razie potrzeby rozebrać bez utraty właściwości i zmontować na nowo w innym miejscu, na przykład w celu odsprzedaży. Zarówno hala magazynowa, jak i budynek socjalno-biurowy zostały oddane do używania 31 stycznia 2015 r. Były kompletne i zdatne do użytku. Tego samego dnia zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca zakwalifikował budynek socjalno-biurowy do rodzaju 105 KŚT, jako budynek biurowy, natomiast halę magazynową do rodzaju 806 KŚT. Przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od miesiąca lutego 2015 r. zostały zastosowane podstawowe stawki amortyzacyjne z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, odpowiednio 2,5% dla budynku biurowego oraz 10% dla hali magazynowej.

Hala magazynowa, jako obiekt niezwiązany trwale z gruntem powinna być sklasyfikowana w grupie 8, podgrupie 80, rodzaju 806 KŚT, dla którego stosuje się 10% stawkę amortyzacji. Hala nie może być zakwalifikowana do budynków grupy 1, gdyż warunkiem klasyfikacji dla tej grupy jest trwałe powiązanie obiektu budowlanego z gruntem. Również w grupie drugiej, podgrupie 29 KŚT „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe”, w wyszczególnionych rodzajach nie są wykazywane hale magazynowe o powierzchni powyżej 100 metrów kwadratowych. Przedmiotowa hala nie jest też zadaszeniem ochronnym wraz z konstrukcją wsporną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca przy ustaleniu odpisów amortyzacyjnych może zastosować 10% stawkę amortyzacyjną z Wykazu stawek amortyzacyjnych, dla obiektu hali magazynowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. W myśl art. 16i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi załącznik nr 1 do ww. ustawy. Na bazie przedstawionych wyżej przepisów, Spółka uważa, że miała prawo do zastosowania z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, 10% stawkę amortyzacyjną, dla obiektu hali magazynowej.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał:

1. interpretacje indywidualne wydane przez:
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 marca 2010 r. znak: ITPB1/415-954/09/PSZ,
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 listopada 2010 r. znak: ILPB1/415-1039/10-4/AG,
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 października 2011 r. znak: IPPB1/415-615/11-4/AM oraz
2. postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku z 22 marca 2006 r. znak: 1419/ UPO-415-26-I/06/AS.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

W Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod poz. 08 dla środków trwałych z rodzaju 806 „kioski, budki, baraki, domki kempingowe – niezwiązane trwałe z gruntem”, stawka amortyzacyjna została określona w wysokości 10%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka wybudowała na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej m.in. halę magazynową o powierzchni 1440 m2. Konstrukcja hali nie jest trwale związana z gruntem. Ww. składnik majątku (kompletny i zdatny do użytku) został 31 stycznia 2015 r. oddany do używania i ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca zakwalifikował ww. środek trwały do rodzaju 806 KŚT i zastosował do jego amortyzacji roczną stawkę amortyzacji w wysokości 10%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazany we wniosku środek trwały (hala magazynowa) została prawidłowo zaliczona do ww. grupy KŚT, to prezentowane we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że stosownie do zadanego pytania oraz własnego stanowiska w sprawie (wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia dot. określenia stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzacji wskazanego we wniosku składnika majątku (hali magazynowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.