Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4514-1-133/15-4/TR
z 6 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2015 r. (data wpływu 23 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w ustawie Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym pismem z dnia 8 września 2015 r. nr ILPB2/4514-1-133/15-2/TR ILPP1/4512-1-462/15-2/JSK, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 8 września 2015 r., skutecznie doręczono dnia 11 września 2015 r., zaś w dniu 23 września 2015 r. (data nadania 18 września 2015 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która ma (i na moment zdarzenia przyszłego będzie miała) miejsce zamieszkania w Polsce i podlega (i na moment zdarzenia przyszłego będzie podlegać) nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Wnioskodawca planuje zaciągnąć oprocentowaną pożyczkę lub oprocentowane pożyczki od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub od spółki osobowej powstałej z przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej łącznie: „Pożyczkodawca”), w której będzie odpowiednio udziałowcem lub wspólnikiem.

Nie jest również wykluczone, że w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek, Pożyczkodawca będzie także udzielał pożyczek innym podmiotom niż Wnioskodawca, w tym również innym swoim udziałowcom lub wspólnikom. Czynność polegająca na udzielaniu pożyczek będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, która na moment opisanego zdarzenia będzie obejmować m.in. działalność w zakresie udzielania kredytów (PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów). Wskazany rodzaj działalności gospodarczej (PKD 64.92.Z - pozostałe formy udzielania kredytów), będzie również wskazany w umowie spółki Pożyczkodawcy.

Pożyczkodawca na moment zawarcia umowy pożyczki (umów pożyczek) z Wnioskodawcą będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że Spółka (jako jedna ze stron umowy pożyczki) będzie działała jako podatnik VAT w odniesieniu do czynności udzielenia pożyczek (pożyczki) na rzecz pożyczkobiorców (w tym Wnioskodawcy). W konsekwencji, udzielanie pożyczek (pożyczki) na rzecz pożyczkobiorców będzie stanowić czynność wchodzącą w zakres opodatkowania VAT, która będzie korzystać ze zwolnienia z VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Kwalifikacja czynności udzielenia przez Spółkę pożyczek (pożyczki) jako świadczenia usług korzystającego ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP1/4512-1-463/15-4/NS) na wniosek wspólnika Spółki (wniosek złożony został w trybie określonym w art. 14n 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, tj. na wniosek przyszłego wspólnika spółki, której dotyczyć mają konsekwencje podatkowe zdarzenia opisanego we wniosku o interpretację).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie na rzecz Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek będzie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie PCC i tym samym na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie PCC?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie na jego rzecz przez Pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek będzie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie PCC i tym samym na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie PCC.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1. Czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
   
   

Co do zasady, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PCC, opodatkowaniu PCC podlegają m.in. umowy pożyczki.

Niemniej jednak w ustawie o PCC przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym tej ustawy jest wyłączona z opodatkowania. Stosownie bowiem do postanowienia art. 2 pkt 4 tej ustawy, nie podlegają PCC czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest: (i) opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo (ii) jest z tego podatku zwolniona (z określonymi wyłączeniami wskazanymi w ustawie, które to wyłączenia nie dotyczą jednak umowy pożyczki).

Tym samym ustalenie, czy przedmiotowa umowa pożyczki/umowy pożyczek podlega/podlegają opodatkowaniu PCC wymaga w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia, czy przynajmniej jedna ze stron z tytułu udzielenia tej pożyczki/pożyczek jest opodatkowana podatkiem VAT albo jest z tego podatku zwolniona.

2. Udzielenie pożyczki jako świadczenie usług zwolnionych z opodatkowania VAT.

W celu określenia, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu VAT (lub jest zwolnione z opodatkowania VAT) należy ustalić:

1. czy jest ono objęte zakresem przedmiotowym przepisów ustawy o VAT, oraz
2. czy podmiot dokonujący tego świadczenia - tutaj Pożyczkodawca - występuje w tej sytuacji w charakterze podatnika VAT, oraz
3. czy przepisy ustawy o VAT przewidują zwolnienie z opodatkowania VAT tego świadczenia.
   
   

2.1. Udzielenie pożyczki/pożyczek jako świadczenie usługi.

Z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy. W przypadku udzielania pożyczki/pożyczek występuje niewątpliwie świadczenie Pożyczkodawcy na rzecz innego podmiotu (tutaj Wnioskodawcy), polegające na udostępnieniu kapitału, zasadniczo za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Czynność udzielania pożyczki/pożyczek w zamian za wynagrodzenie stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT.

Jednakże dla rozstrzygnięcia kwestii, czy świadczenie polegające na udzielaniu oprocentowanej pożyczki/oprocentowanych pożyczek podlega opodatkowaniu VAT, niezbędne jest ustalenie, czy udzielając pożyczki/pożyczek Pożyczkodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT w tym zakresie.

2.2. Udzielenie pożyczki jako czynność wykonywana w zakresie działalności gospodarczej Pożyczkodawcy.

Udzielając pożyczki na rzecz Wnioskodawcy Pożyczkodawca będzie niewątpliwie działał w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei za działalność gospodarczą (w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) uważa się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, przy czym przez towary - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - należy rozumieć m.in. rzeczy, w tym w ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie pieniądze stanowiące w istocie rzeczy sui generis oznaczone co do gatunku.

Zdaniem Wnioskodawcy, takie sformułowanie definicji działalności gospodarczej jednoznacznie wskazuje, że w zamyśle ustawodawcy jakiekolwiek wykorzystywanie przez podatników VAT majątku rzeczowego (w tym pieniędzy):

• w sposób ciągły,
• w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu w jakiejkolwiek postaci (np. w postaci odsetek od udzielonego kapitału),

stanowi niewątpliwie działalność gospodarczą.

W konsekwencji w przypadku podmiotów gospodarczych udzielane przez nie pożyczki (pożyczka) - polegające na udostępnieniu kapitału na rzecz innego podmiotu - stanowi element prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu VAT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Dla przykładu, już w wyroku z dnia 13 marca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3554/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrywał sprawę opodatkowania umowy pożyczki.

W wyroku tym, Sąd stwierdził, że zgodnie z art. 15 ust. 2 zdanie drugie (ustawy o VAT) działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (...) Pieniądze nie zostały wyłączone z majątku, z którego można osiągać stały dochód. Niewątpliwie pieniądze należy zaliczyć do „tangible property”. W polskim tłumaczeniu dyrektywy użyto zwrotu „majątek rzeczowy”, co podkreśla rozumienie rzeczy na gruncie prawa polskiego, jako przedmiotów materialnych (art. 45 k.c.), i które to pojęcie rzeczy obejmuje pieniądz polski. Zatem (...) w wyniku analizy art. 4 VI Dyrektywy należy dojść do wniosku, że podatnikiem podatku VAT jest podmiot wykorzystujący majątek rzeczowy (pieniądze) w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu (odsetek w 60 ratach).

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 6 lutego 2013 r. (sygn. IPPP1/443-1154/12-2/PR) stwierdził, że udzielenie oprocentowanej pożyczki stanowi odpłatne świadczenie na rzecz innego podmiotu. W konsekwencji, czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT. Z kolei w interpretacji z dnia 4 lutego 2013 r., (sygn. IPPP1/443-1270/12 -2/MP) ten sam organ uznał, iż czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. (...) Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. W świetle powyższego, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej Bydgoszczy w interpretacji z dnia 19 grudnia 2012 r. (sygn. ITPP1/443-1174/12/AT): czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia czy statusu nabywcy.

Podsumowując, mając na uwadze, że Pożyczkodawca będzie udzielał w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oprocentowane pożyczki (pożyczkę), to udzielając pożyczki (pożyczkę) na rzecz Wnioskodawcy będzie działał w tym zakresie w charakterze podatnika VAT, wykonującego czynność udzielania pożyczek (sklasyfikowaną w PKD 64.922 - pozostałe formy udzielania kredytów).

2.3. Udzielenie pożyczki/pożyczek jako usługa finansowa zwolniona z VAT.

W opinii Wnioskodawcy, opisywana transakcja powinna być zakwalifikowana jako czynność udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Powyższy przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Oznacza to, że udzielanie pożyczek (pożyczki) stanowi czynność podlegającą ustawie o VAT, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczki/pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę stanowić będzie usługę finansową zwolnioną od podatku VAT.

3. Udzielenie pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy w świetle opodatkowania PCC.

Mając zatem na uwadze, że:

• Pożyczkodawca będzie w związku z udzieloną/udzielonymi na rzecz Wnioskodawcy pożyczką/pożyczkami występował w charakterze podatnika VAT,
• pożyczka/pożyczki, które mają być udzielone Wnioskodawcy stanowić będzie czynność zwolnioną z opodatkowania VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT,

na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o PCC na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek w zakresie PCC w odniesieniu do tej pożyczki, bowiem jedna ze stron (tj. Pożyczkodawca) tych umów pożyczek będzie podatnikiem VAT z tego tytułu.

Wnioskodawca wskazał, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych i wymienił przykładowe interpretacje indywidualne w ww. temacie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 626 ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Ponadto, zauważyć również należy, że stosownie do ww. art. 720 Kodeksu cywilnego przedmiotem umowy pożyczki są tylko pieniądze i rzeczy oznaczone co do gatunku. Przepis ten nie ustanowił zatem praw majątkowych jako przedmiotu pożyczki, a skoro tak, należy przyjąć, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach. Zgodnie bowiem z powszechnym w orzecznictwie poglądem pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy. W rezultacie przedmiotem umowy pożyczki pieniężnej są rzeczy o szczególnym charakterze (pieniądze). Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru umowy pożyczki, zatem forma przekazania przedmiotu umowy nie wpływa na ważność zawartej umowy. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy.

Jednak dokonując oceny opisanej we wniosku czynności cywilnoprawnej z punktu widzenia jej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych rozstrzygnąć należy również kwestię opodatkowania takiej czynności podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • (uchylone),
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
     
     

Z kolei według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przez „podatek od towarów i usług” rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Przepis ten – art. 2 pkt 4  ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Z jego treści wynika zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zauważyć jednak należy, że przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy konkretna czynność cywilnoprawna objęta jest zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (np. umowa pożyczki) i jednocześnie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo zwolniona od tego podatku.

W związku z tym podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższe transakcje podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W złożonym wniosku Zainteresowany wskazał, że Spółka (jako jedna ze stron umowy pożyczki) będzie działała jako podatnik VAT w odniesieniu do czynności udzielenia pożyczek (pożyczki) na rzecz pożyczkobiorców (w tym Wnioskodawcy). W konsekwencji, udzielanie pożyczek (pożyczki) na rzecz pożyczkobiorców będzie stanowić czynność wchodzącą w zakres opodatkowania VAT, która będzie korzystać ze zwolnienia z VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że powyższa czynność zostanie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z ww. tytułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.