Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-414/15-2/MT
z 17 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania wydania towarów pracownikom sklepów Spółki za:

• nieodpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT – jest prawidłowe,

• nieodpłatną dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania wydania towarów pracownikom sklepów Spółki za nieodpłatne świadczenie usług lub nieodpłatną dostawę towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) wchodzi w skład międzynarodowej Grupy s. p.a. (dalej: „Grupa”) zajmującej się sprzedażą odzieży. Sprzedaż odbywa się poprzez należące do Spółki sieci sklepów - C. (dalej: „C.”) oraz I. (dalej: „I.”) - zlokalizowanych, w szczególności, w galeriach handlowych na terenie Polski, a także za pośrednictwem franczyzobiorców. Spółka prowadzi działalność na terytorium Polski i jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym.

W ramach ogólnie przyjętej strategii marketingowej Grupy na świecie pracownikom sieci sklepów Spółki udostępniane są ubrania z kolekcji aktualnie sprzedawanych w sklepach w celach testowych i reklamowych. Dział Handlowy Spółki, na podstawie komunikatu z Grupy dokonuje wyboru w zakresie kolorystyki (w przypadku I.) oraz rodzaju ubrań. Informacja ta następnie rozsyłana jest pracownikom w postaci komunikatów wewnętrznych. Zasady wydawania towarów pracownikom Spółki w celach testowych i reklamowych zostały uregulowane w wewnętrznym regulaminie wprowadzonym przez Dyrektora Generalnego Spółki (dalej: „Regulamin”).

Zgodnie z Regulaminem, pracownikom są wydawane towary w celu wykonywania testów danych produktów oraz reklamowania produktów osobom trzecim (klientom i potencjalnym klientom). Pracownik nie może odmówić przyjęcia towarów do celów testowych i reklamowych. Pracownicy, którym przydzielono towary do celów testowych są zobowiązani użytkować towary przez okres i w sposób wskazany w komunikacie rozpowszechnianym przez Dział Handlowy. W szczególności, pracownicy Spółki zobowiązani są do noszenia przyznanych im ubrań w godzinach pracy, a także do użytkowania ich poza godzinami pracy.

W sklepach I. wyznaczony jest kolor stroju jaki ma być noszony w danym dniu tygodnia. W sklepach C. natomiast, nie ma takiego wymogu, jednak w przypadku, gdy pracownik nie ma na sobie właściwego stroju, kierownik sklepu może nakazać takiemu pracownikowi zmianę ubrania. Ubrania udostępniane pracownikom nie różnią się od tych sprzedawanych w sklepach dla klientów. Nie zawierają one charakterystycznych napisów reklamowych, są oznaczone logo Spółki widocznym na metce towaru. Typ ubrań wybieranych do noszenia przez pracowników nie obejmuje ubrań, które sprzedają się najlepiej. Towary noszone przez pracowników mają przekonać klientów do ich zakupu.

Pracownicy są zobowiązani do przesyłania, na specjalnie utworzony w tym celu adres e-mail, uwag i opinii o noszonych produktach Spółki, w tym, m.in. propozycji zmian kolorystyki, materiału lub fasonu/kroju, a także uwag o wygodzie użytkowania. Pracownicy zobowiązani są do dbania o otrzymane ubrania, w szczególności odpowiedzialni są za ich pranie, w związku z czym przedstawiają uwagi odnośnie trwałości towaru, w tym odporności w trakcie prania, utraty kolorów w trakcie prania, rozciągliwości i kurczliwości w wyniku prania. Uwagi i opinie otrzymane w wyniku testów są analizowane przez zarząd Spółki i wykorzystywane do ulepszania towarów poprzez wytyczne dla dostawców.

Dodatkowo, jak wskazano powyżej, odzież wydawana jest również w celach reklamowych, Pracownicy nie są co prawda instruowani do wychodzenia z inicjatywą w celu przedstawiania noszonych przez siebie ubrań, jednak, w praktyce, klienci często zwracają uwagę na odzież noszoną przez personel. Użytkowanie przez pracowników odzieży sprzedawanej przez Spółkę pozwala im na udzielenie pełniejszej odpowiedzi na pytania zadawane przez klientów. Pracownik jest zobowiązany prezentować noszony przez siebie towar, a w przypadku zainteresowania danym towarem powinien przedstawić klientowi zalety produktu oraz przekazać uwagi na temat użytkowania, które będą miały na celu zachęcenie go do zakupu. Ponadto, odzież noszona przez pracowników, zwłaszcza w przypadku sieci I., gdzie personel ubrany jest w jednolity kolor, ułatwia klientom identyfikację sprzedawców. Odzież wydawana pracownikom ma również charakter motywacyjny, pozwala na lepsze identyfikowanie się pracowników ze Spółką.

W przypadku pracowników sklepów I. odzież wydawana jest sześciokrotnie w ciągu roku, natomiast pracownicy sklepów C. otrzymują zestaw ubrań trzykrotnie w ciągu roku. Wydane towary zawsze pochodzą z danej, aktualnej kolekcji. Ze względu na rodzaj (ograniczony asortyment) odzieży sprzedawanej w sklepach

Wnioskodawcy, pracownicy mogą być ubrani dodatkowo w elementy odzieży innych producentów.

Ze względu na naturalne zużycie przekazywanych ubrań i związana z tym niską wartość używanych towarów, Wnioskodawca nie zbiera od pracowników używanej odzieży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydawanie towarów pracownikom sklepów Spółki w celach testowych i reklamowych stanowić będzie nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, odpowiednio, na gruncie art. 7 ust. 2 pkt 1 lub art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, wydawanie towarów pracownikom sklepów Spółki w celach testowych i reklamowych nie będzie stanowić nieodpłatnej dostawy towarów lub nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu, odpowiednio, art. 7 ust. 2 pkt 1 lub art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług ną terytorium kraju.

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa powyżej rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uważa się użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż towary zostaną przekazane pracownikom na własność, tj. w trakcie użytkowania odzieży przez pracowników nie będzie ona stanowiła części przedsiębiorstwa Spółki. Należy zatem ocenić, czy w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Na mocy tego przepisu opodatkowaniu nie podlega każde nieodpłatne przekazanie lub zużycie towarów na rzecz pracowników, a jedynie przekazanie (lub zużycie) na cele osobiste pracowników.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie można mówić o jakimkolwiek zużyciu lub przekazaniu na cele osobiste pracowników Spółki, gdyż towary (odzież) wykorzystane zostaną na cele przedsiębiorstwa Spółki. Towary są wykorzystywane głównie w sklepach Spółki oraz ich wykorzystanie związane będzie z reklamą i promocją marki Wnioskodawcy. W efekcie towary mają służyć zwiększeniu rozpoznawalności marki, a tym samym przyczynić się do wzrostu sprzedaży towarów Wnioskodawcy.

Niezależnie jednak od tego, czy przekazanie pracownikom towarów stanowić będzie nieodpłatne przekazanie towarów, czy też nieodpłatne świadczenie usług, analiza literalnej wykładni obu przepisów wskazuje, że aby traktować to świadczenie na równi ze świadczeniem odpłatnym, a w konsekwencji uznać je za czynność opodatkowaną powinny zostać spełnione następujące warunki:

1. towary muszą należeć do przedsiębiorstwa podatnika;
2. towary muszą być użyte/przekazane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika;
3. podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

Tylko w przypadku jednoczesnego zaistnienia wszystkich wskazanych przesłanek nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników powinno skutkować uznaniem go za czynność opodatkowaną VAT. Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków powinno skutkować brakiem podstaw do opodatkowania czynności.

Biorąc pod uwagę fakt, że przekazywane towary należą do Wnioskodawcy, a także fakt, że Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w ocenie Wnioskodawcy należy ustalić, przede wszystkim, cel w jakim przedmiotowe towary zostały przekazane na rzecz pracowników. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT nie zostanie spełniona.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zgodnie z polityką Grupy, Spółka przekazuje swoim pracownikom towary (będące produktami z aktualnie sprzedawanych kolekcji) i zobowiązuje pracowników do ich noszenia w czasie pracy. Spółka może ingerować w sposób doboru stroju i dodatków przez pracowników jeżeli nie spełniają one wymagań i oczekiwań Spółki.

Przekazane ubrania, stanowią formę promocji i przyczyniają się do wzrostu sprzedaży produktów przez Spółkę, a w konsekwencji jej przychodów. W szczególności, poprzez eksponowanie przez pracowników ubrań zarówno w pracy, jak i poza nią, klienci mogą zapoznać się z aktualną ofertą Spółki. Dodatkowo, pracownicy noszący odzież sprzedawaną przez Spółkę są lepiej zorientowani w cechach charakterystycznych produktów i są w stanie udzielić klientom pełniejszych i bardziej wiarygodnych informacji.

Wnioskodawca pragnie także podkreślić, że w rodzaju działalności prowadzonej przez Spółkę, powszechnie przyjętym jest przekazywanie odzieży służbowej sygnowanej własną marką. Gdyby pracownicy byli ubrani w odzież konkurencyjnych marek miałoby to niekorzystny wpływ na wizerunek Spółki.

Wydawana odzież, zwłaszcza jednolity kolor w sklepach sieci I., ułatwia również klientom identyfikację personelu, na terenie sklepu.

Ponadto, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, pracownicy używając otrzymaną odzież są zobowiązani do jej testowania i do przesyłania, na utworzony w tym celu adres e-mail, uwag i opinii o otrzymanych produktach, w tym, w szczególności propozycji zmian kolorystyki, materiału lub fasonu/kroju, a także uwag o wygodzie użytkowania i trwałości towaru (np. odporności na pranie, trwałości kolorów i materiału). Pozwala to na poprawę jakości i funkcjonalności, towarów, identyfikację ich wad oraz możliwych ulepszeń i przyczynia się do zwiększenia przychodów Spółki.

Niewątpliwie powyższy obowiązek noszenia stroju służbowego ma także pozytywny wpływ na efektywność pracy pracowników. W szczególności nosząc na co dzień stroje służbowe pracownicy silniej identyfikują się ze Spółką i dystrybułowanymi przez nią produktami, co może wpływać pozytywnie na ich przekonanie, co do funkcjonalności i dobrej jakości sprzedawanych produktów wynikające z własnego doświadczenia, poprawiać motywację do pracy, etc.

Jak wskazano, pracownicy powinni używać również strojów poza formalnym miejscem pracy. W ocenie Spółki pozytywnie wpływa to na realizację podstawowych celów przyświecających ich przekazaniu, to jest celów testowych oraz reklamowych.

Użycie stroju poza godzinami pracy zwiększa możliwości reklamowania produktów przez pracowników, tj. w ocenie Spółki pracownik nosząc otrzymaną odzież przez cały czas promuje produkty Spółki, np. wśród swoich znajomych. Również w odniesieniu do testowania odzieży, w ocenie Wnioskodawcy, jedynie poprzez użytkowanie odzieży, poza godzinami pracy, pracownik może w pełni przetestować przekazaną mu odzież i poznać zalety i wady jej użytkowania. Zatem w każdym momencie pracownik podejmuje działania na potrzeby i w związku z działalnością gospodarczą Spółki. Odzież przekazywana jest pracownikom zgodnie z wymaganiami i na podstawie komunikatów otrzymywanych przez Dział Handlowy od Grupy Wnioskodawcy, zatem udostępnienie towarów pracownikom wpisuje się w ogólną strategię biznesową i marketingową Grupy.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że przekazanie strojów nie będzie nosiło znamion zużycia na cele osobiste (prywatne) personelu sklepów Spółki. Pracownicy należą co prawda do kręgu osób wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 i art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, jednak przekazana odzież nie będzie służyła celom prywatnym tych osób, gdyż ich wykorzystanie związane będzie z testowaniem oraz reklamą produktów sprzedawanych przez Spółkę.

W rezultacie, biorąc pod uwagę, że w ocenie Wnioskodawcy towary przekazywane pracownikom mają na celu testowanie oraz reklamowanie towarów oferowanych przez Spółkę, co jest ściśle związane z jej działalnością, to zgodnie z literalną wykładnią art. 7 ust. 2 pkt 1 i art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wydawanie towarów pracownikom sklepów Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach organów podatkowych, m.in.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. IBPP1/443-368/14/LSz;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. IPPP1/443-226/14-2/ PR;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. ILPP2/443-940/12-4/SJ;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. IPPP2/443-886/12-5/AK;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 września 2011 r., sygn. ILPP1/443-847/11-4/NS.
  
  

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, wydawanie towarów pracownikom sklepów Spółki w celach testowych i reklamowych nie będzie stanowić nieodpłatnej dostawy towarów lub nieodpłatnego świadczenia usług w rozumieniu, odpowiednio, art. 7 ust. 2 pkt 1 lub art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe - w zakresie nie uznania wydania towarów pracownikom sklepów Spółki za nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu, art. 8 ust. 2 ustawy o VAT,
  

• nieprawidłowe - w zakresie nie uznania wydania towarów pracownikom sklepów Spółki za nieodpłatną dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   • jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   
   

Z uwagi na powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ustawodawca na równi z odpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT usług traktuje nieodpłatne świadczenie usług w przypadkach wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że cele osobiste należy rozumieć jako cele prywatne, nie zawodowe. Wobec tego cele osobiste to cele inne niż związane z działalnością gospodarczą podatnika. Potrzebami osobistymi są takie cele, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to takie, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień, porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Ww. wnioski potwierdza analiza orzecznictwa sądów administracyjnych.

W wyroku z dnia 8 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Ka 2978/95, NSA stwierdził, że „nie każde bowiem przekazanie towaru rodzi skutki podatkowe lecz jedynie przekazanie na potrzeby określone przez ustawodawcę. Chodzi w tym przypadku o przekazanie na „potrzeby osobiste”, a więc na cele prywatne osób wymienionych w cytowanym przepisie.”

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2000 r., sygn. akt I SA/Lu 176/99, niepubl., NSA wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie przekazania towarów na cele osobiste pracowników. W wyroku tym czytamy, że: „przez przekazywanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należy rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze – nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania towarów przekazanych pracownikom z tym, czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze (te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić) od potrzeb osobistych pracowników (te potrzeby pracownika, których pracodawca nie jest obowiązany zaspokoić).”

Aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie określone warunki. Do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów na rzecz pracowników dochodzi w sytuacji, gdy dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług; przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa; przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu oraz przekazanie towarów następuje na cele osobiste pracowników.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wchodzi w skład międzynarodowej Grupy zajmującej się sprzedażą odzieży. Sprzedaż odbywa się poprzez należące do Spółki sieci sklepów - C. oraz I. - zlokalizowanych, w szczególności, w galeriach handlowych na terenie Polski, a także za pośrednictwem franczyzobiorców. Spółka prowadzi działalność na terytorium Polski i jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym. W ramach ogólnie przyjętej strategii marketingowej Grupy na świecie pracownikom sieci sklepów Spółki udostępniane są ubrania z kolekcji aktualnie sprzedawanych w sklepach w celach testowych i reklamowych. Zgodnie z Regulaminem, pracownikom są wydawane towary w celu wykonywania testów danych produktów oraz reklamowania produktów osobom trzecim (klientom i potencjalnym klientom). Pracownik nie może odmówić przyjęcia towarów do celów testowych i reklamowych. Pracownicy, którym przydzielono towary do celów testowych są zobowiązani użytkować towary przez okres i w sposób wskazany w komunikacie rozpowszechnianym przez Dział Handlowy. W szczególności, pracownicy Spółki zobowiązani są do noszenia przyznanych im ubrań w godzinach pracy, a także do użytkowania ich poza godzinami pracy. Ubrania udostępniane pracownikom nie różnią się od tych sprzedawanych w sklepach dla klientów. Nie zawierają one charakterystycznych napisów reklamowych, są oznaczone logo Spółki widocznym na metce towaru. Użytkowanie przez pracowników odzieży sprzedawanej przez Spółkę pozwala im na udzielenie pełniejszej odpowiedzi na pytania zadawane przez klientów. Pracownik jest zobowiązany prezentować noszony przez siebie towar, a w przypadku zainteresowania danym towarem powinien przedstawić klientowi zalety produktu oraz przekazać uwagi na temat użytkowania, które będą miały na celu zachęcenie go do zakupu. W przypadku pracowników sklepów I. odzież wydawana jest sześciokrotnie w ciągu roku, natomiast pracownicy sklepów C. otrzymują zestaw ubrań trzykrotnie w ciągu roku. Wydane towary zawsze pochodzą z danej, aktualnej kolekcji. Ze względu na naturalne zużycie przekazywanych ubrań i związana z tym niską wartość używanych towarów, Wnioskodawca nie zbiera od pracowników używanej odzieży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, czy wydawanie towarów pracownikom sklepów Spółki w celach testowych i reklamowych będzie stanowić nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że nieodpłatne wydawanie towarów pracownikom sklepów Spółki, w postaci ubrań w celach testowych i reklamowych, będzie stanowić dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Przedmiotowe przekazanie towarów nastąpi na cele osobiste pracowników. Jak wynika z okoliczności sprawy pracownicy zobowiązani są do noszenia przyznanych im ubrań w godzinach pracy, a także do użytkowania ich poza godzinami pracy. Wnioskodawca wskazał, że poprzez eksponowanie przez pracowników ubrań zarówno w pracy, jak i poza nią, klienci mogą zapoznać się z aktualną ofertą Spółki. Użycie stroju poza godzinami pracy zwiększa możliwość reklamowania produktów przez pracowników, tj. w ocenie Spółki pracownik nosząc otrzymaną odzież przez cały czas promuje produkty Społki, np. wśród swoich znajomych. Tym samym, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie przekazanie towarów nie będzie miało związku tylko ze stosunkiem pracy, ale nastąpi także na cele prywatne pracowników Spółki. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że ze względu na naturalne zużycie przekazywanych ubrań i związaną z tym niską wartość używanych towarów, Wnioskodawca nie zabiera od pracowników używanej odzieży. Jak już zaznaczono, co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT podlega każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towaru, z wyjątkiem przekazania towarów bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Zatem, należy uznać, że w sytuacji, w której pracownik – po upływie okresu użytkowania odzieży – dysponuje tym towarem jak właściciel (Wnioskodawca nie zabiera od pracowników wcześniej przekazanej im odzieży), wówczas mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem przez Wnioskodawcę towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste jego pracowników. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od przekazanych towarów na rzecz pracowników.

W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie pracownikom Spółki ubrań będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż zostaną spełnione warunki wynikające z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy pozwalające na uznanie nieodpłatnego przekazania ubrań na rzecz pracowników Spółki za odpłatną dostawę towarów. Wnioskodawca przekaże nieodpłatnie na cele osobiste pracowników towary należące do jego przedsiębiorstwa. Zatem, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przekazanie strojów nie będzie nosiło znamion zużycia na cele osobiste (prywatne) personelu sklepów Spółki.

Jak już wskazano, ustawodawca na równi z odpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy traktuje nieodpłatne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…). Zatem, skoro przekazanie pracownikom sklepów Spółki ubrań w celach testowych i reklamowych stanowić będzie nieodpłatną dostawę towarów, tym samym nie będzie stanowić nieodpłatnego świadczenia usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za:

• prawidłowe- w zakresie nie uznania wydania towarów pracownikom sklepów Spółki za nieodpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT,
  

• nieprawidłowe - w zakresie nie uznania wydania towarów pracownikom sklepów Spółki za nieodpłatną dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.
  
  
  

Wnioskodawca w rozpatrywanej sprawie powołał się na interpretacje: IBPP1/443-368/14/Lsz z dnia 17 lipca 2014 r., IPPP1/443-226/14-2/PR z dnia 24 kwietnia 2014 r., ILPP2/443-940/12-4/SJ z dnia 4 grudnia 2012 r., IPPP2/443-886/12-5/AK z dnia 30 listopada 2012 r., ILPP1/443-847/11-4/NS z dnia 19 września 2011 r. Stany faktyczne / zdarzenia przyszłe, na tle których zapadły nie są tożsame ze sprawą będącą przedmiotem niniejszej interpretacji. Ponadto powołane przez Wnioskodawcę interpretacjie indywidualne dotyczą indywidualnych spraw podmiotów, które o nie wystąpiły i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
  

• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.