2015.09.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-12/12/15-S/JG
z 3 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 2 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 483/13 – stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części odnoszącej się do:

pytania nr 1 – jest prawidłowe,
pytania nr 2 – jest prawidłowe,
pytania nr 3 – jest prawidłowe,
pytania nr 4 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.) – został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego (dalej: Spółka) prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów akcyzowych. Spółka w ramach prowadzonej działalności ponosi różne wydatki związane z prowadzoną działalnością, które z przezorności i rozbieżnych interpretacji podatkowych oraz wyroków sądowych kwalifikuje do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Spółka uważa jednak, że mogłaby te wydatki kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów, gdyż mają jednak związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła Jej przychodów.

Do wydatków tych należą następujące grupy kosztów.

Wydatki poniesione w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w postaci zwrotu swoim pracownikom poniesionych wydatków na usługi gastronomiczne w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych na terytorium Polski jak i poza jej granicami, ale również w trakcie lokalnego wykonywania przez pracowników powierzonych im przez Spółkę bieżących zadań. Zgodnie z procedurami wewnętrznymi Spółki, faktury i rachunki przedłożone przez delegowanych pracowników za poniesione wydatki na usługi gastronomiczne są podstawą wyliczenia kwoty należnej do zwrotu pracownikowi. Pracownik załącza te dowody do oficjalnego druku rozliczenia wydatków i przedstawia, zgodnie z wewnętrzną procedurą, do merytorycznej weryfikacji i akceptacji. Zwrot wydatków pracownikowi następuje dopiero po akceptacji, która przyjmuje formę podpisu przełożonego na otrzymanym od pracownika druku rozliczenia wydatków. Przełożony dokonujący akceptacji weryfikuje, czy dany wydatek został rzeczywiście poniesiony przez danego pracownika w ramach i na potrzeby działalności gospodarczej Spółki, czy wydatek ten był uzasadniony z biznesowego punktu widzenia oraz czy zgodnie z procedurami wewnętrznymi dany wydatek może zostać pracownikowi zwrócony.

Ze względu na fakt, że delegacje pracowników odbywają się zarówno na terytorium Polski jak i poza jej granicami, powyższy sposób dokumentowania wydatków dotyczy zakupów usług gastronomicznych od kontrahentów polskich i zagranicznych. Żadne z powyższych wydatków zwracanych przez Spółkę pracownikom nie mają charakteru kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t . j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397). Nie mają charakteru kosztów reprezentacji, gdyż dotyczą kosztów zakupu usługi gastronomicznej delegowanego pracownika przekraczającego koszty diety dziennej, wynikającej z odrębnych przepisów prawnych. Zwrot wydatków poniesionych przez pracownika udokumentowany zaakceptowanym drukiem rozliczenia wydatków z załączonymi fakturami lub rachunkami oraz wydrukiem polecenia księgowania (dekretacja) stanowi podstawę do ujęcia zwrotu wydatków w księgach rachunkowych Spółki. Dokumentacja ta łącznie zawiera bowiem wszystkie dane wymagane dla dowodu księgowego. Spółka nie traktuje tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Wydatki na usługi gastronomiczne i cateringowe ponoszone przez Spółkę w związku z koniecznością organizowania wewnętrznych konsultacji i narad pracowników Działu Sprzedaży pracujących poza siedzibą Spółki. Konsultacje i narady mają na celu ustalanie jednolitego sposobu działania w celu realizacji polityki sprzedażowej Spółki, postępowania przez poszczególnych pracowników Działu Sprzedaży przy prowadzeniu różnych akcji sprzedażowych i promocyjnych, omawiania zgłaszanych uwag dotyczących wprowadzanych i modyfikowanych umów z kontrahentami, sposobu rozstrzygania spraw reklamacyjnych, jak również dotyczą prac zespołów utworzonych do realizacji określonych celów sprzedażowych Spółki i wielu innych kwestii biznesowych, które na co dzień występują w newralgicznym pionie Spółki. Te wydatki nie są również traktowane jako koszty uzyskania przychodów z podatkowego podejścia.

Ponadto, istnieje potrzeba organizowania spotkań roboczych kadry kierowniczej Spółki (Zarządu i kluczowych Dyrektorów tworzących Management Spółki), która wykonuje swoje zadania w różnych miejscach kraju. Spółka ponosi koszty związane z organizacją przedmiotowych spotkań. Spotkania kadry kierowniczej obejmują całokształt zagadnień biznesowych Spółki: politykę cen, ocenę wyników sprzedaży, wyznaczenie zadań krótko- i długookresowych dla poszczególnych pionów Spółki, ustalanie i akceptacja akcji promocyjnych i marketingowych, wprowadzanie nowych rozwiązań produkcyjnych i technologicznych itd. itp. Koszty ponoszone w związku z tymi spotkaniami roboczymi dotyczą zakupu herbaty, kawy, napojów, ciastek i obiadu w postaci usługi cateringowej w trakcie całodziennego spotkania odbywającego się zarówno w siedzibie Spółki jak i innym, wyznaczonym miejscu. Faktury dokumentujące wydatki na narady robocze posiadają stosowne opisy, w szczególności określające cel i agendę spotkania, nie są jednak klasyfikowane do kosztów uzyskania przychodów z podatkowego punktu widzenia.

Spółka ponosi też wydatki w celu pozyskiwania nowych kontrahentów, jak również utrzymania relacji handlowych z dotychczasowymi kontrahentami i partnerami biznesowymi. Spółka organizuje w tym celu spotkania biznesowe z potencjalnymi i dotychczasowymi kontrahentami (spotkania biznesowe, konferencje, prezentacje), które mają miejsce poza siedzibą Spółki. Ze względów organizacyjnych - dostępna obsługa i dogodna lokalizacja - przedstawiciele Spółki spotykają się z kontrahentami przeważnie w restauracjach. W wielu przypadkach możliwość zamówienia usług cateringowych bez odpowiedniego wyprzedzenia nie jest możliwe. W takim wypadku Spółka ponosi koszty posiłku (np. lunchu czy kolacji). W czasie tych spotkań omawiane są kwestie biznesowe związane z dotychczasową działalnością partnerów handlowych, a także sprawy dotyczące nowych rozwiązań handlowych i produktowych, w tym także umów handlowych. Przedstawiciele Spółki z odbytych spotkań z kontrahentami w restauracjach składają relacje swoim przełożonym, którzy oceniają ich celowość i efektywność dla działalności gospodarczej Spółki. Spółka podkreśla, że spotkanie z kontrahentem w restauracjach nie ma charakteru wytwornej, okazałej kolacji czy lunchu, czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Faktury dokumentujące wydatki na spotkania z kontrahentami, które organizuje Spółka zaliczone są do kosztów Spółki, ale nie są kosztami uzyskania przychodów dla celów podatkowych mimo, że posiadają stosowne opisy, w szczególności określające cel spotkania oraz biorące w nim udział osoby.

Zdaniem Spółki, w świetle obowiązujących przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), a mianowicie art. 15 ust. 1, wydatki omówione powyżej powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

W piśmie z dnia 03 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Spółka wyjaśniła, co następuje.

W uzupełnieniu do pytania nr 1 Spółka pragnie poinformować, że pytanie to dotyczy sporadycznej sytuacji odniesionej w Regulaminie Podróży Służbowych.
1. Regulamin ten stwierdza w jednym z punktów, że:
  „Pracodawca może uznać poniesienie wydatków na podróże służbowe w wysokości przekraczającej dietę, potwierdzonej jednakże przez rachunki wystawione na Spółkę, jeżeli pracownik uzgodnił poniesienie ich w takiej kwocie przed podróżą służbową bezpośrednim przełożonym lub wykaże, że ich poniesienie w trakcie podróży służbowej było szczególnie uzasadnione”.
  W takiej sytuacji wydatek ten jest traktowany jako usługa gastronomiczna i nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.
  Pomimo faktu, że uregulowanie to występuje w przedmiotowym Regulaminie dla sytuacji nadzwyczajnych, Spółka chciałaby wiedzieć, czy może go zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodów.
2. Spółka wypłaca diety pracownikom z tytułu podróży służbowych zgodnie z Regulaminem i w wysokości ustalonej przez przepisy wydane przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Dlatego też pytanie należy traktować jako odnoszące się wyłącznie do wydatków związanych z odbywaniem podróży służbowej na obszarze kraju lub za granicą.
W uzupełnieniu do pytania nr 2 Spółka informuje, że wewnętrzne całodzienne konsultacje i narady odbywają się w salach konferencyjnych Spółki lub w wynajętych salach konferencyjnych różnych instytucji.
W odpowiedzi uzupełniającej do pytania nr 3, takim wyznaczonym miejscem są też wynajęte sale konferencyjne różnych instytucji.
W uzupełnieniu do pytania nr 4, Spółka uprzejmie informuje, że zakres tego pytania dotyczy wyłącznie spotkań w restauracjach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy można, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki ponoszone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w sytuacji gdy są to usługi gastronomiczne ponoszone przez delegowanego pracownika, wykonującego zadania służbowe i korzystającego z restauracji w celu spożycia posiłku i przedkładającego rachunek lub fakturę przekraczającą kwotę przyznanej diety w związku z podróżą służbową?
Czy można, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na usługi gastronomiczne i cateringowe ponoszone przez Spółkę w związku z koniecznością organizowania wewnętrznych konsultacji i narad pracowników Działu Sprzedaży pracujących poza siedzibą Spółki?
Czy można, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup herbaty, kawy, napojów, ciastek i obiadu w postaci usługi cateringowej w trakcie całodziennego spotkania roboczego kadry kierowniczej przyjeżdżającej z różnych części kraju na to spotkanie do siedziby Spółki lub innego wyznaczonego miejsca?
Czy można, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki ponoszone przez Spółkę na usługi gastronomiczne w związku z odbywającymi się w restauracjach, ze względów organizacyjnych i praktycznych (obsługa i miejsce) spotkaniami biznesowymi, w postaci konferencji i mitingów, w celu omówienia istotnych kwestii handlowych z nowymi kontrahentami, jak również bieżące i przyszłe sprawy handlowe z dotychczasowymi kontrahentami i partnerami biznesowymi?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne i cateringowe opisane w pytaniach 1–4 można jednak zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie jak Spółka przezornie zaliczała je, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, do kosztów reprezentacji.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek zaliczany w koszty działalności podlega w Spółce indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji do kosztów stanowiących lub niestanowiących koszty uzyskania przychodów.

Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje przynależność wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Zdaniem Spółki, przedstawione w pytaniach wydatki nie będą stanowiły jednak kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji reprezentacji, w celu zdefiniowania pojęcia reprezentacji, konieczne jest posłużenie się wykładnią językową. Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998). Pojęcie „okazały” zdefiniowane z kolei zostało jako „wspaniały, wystawny, świetny, bogaty”, zaś „wystawny” jako „świadczący o zamożności; okazale urządzony, zorganizowany; bogaty, wspaniały, suty”.

W związku z powyższym, przez reprezentację rozumieć należy zespół zachowań i działań przejawiających się pewną okazałością czy wytwornością mających na celu kształtowanie oraz utrwalanie pozytywnego, czyli jak najkorzystniejszego wizerunku firmy. W konsekwencji, zdaniem Spółki, dokonując analizy ponoszonych wydatków w kontekście normy zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezbędnym jest ustalenie, czy podane w punktach 1–4 powyżej wydatki mogą być potraktowane jako ponoszone na działanie służące reprezentowaniu Spółki w sposób okazały, wystawny, odznaczający się wysokim standardem, wytwornością i wspaniałością.

Zdaniem Wnioskodawcy – nie. Poniżej Spółka dokonała szczegółowej analizy ww. wydatków pod kątem celowości uznania ich jednak za koszty uzyskania przychodów.

W związku z pytaniem 1 dotyczącym interpretacji, Spółka uważa, że koszty ponoszone przez delegowanego pracownika, wykonującego zadania służbowe i korzystającego z usługi gastronomicznej w restauracji w celu spożycia posiłku i przedkładającego rachunek lub fakturę przekraczającą kwotę przyznanej diety w związku z podróżą służbową stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. Wynika to z faktu, że pracownik Spółki wykonując zadania służbowe poza miejscem zamieszkania ma prawo do spożycia posiłku w celu regeneracji sił i tym samym posiadania pewnego komfortu psychicznego związanego z wykonywaną pracą poza firmą. Taki posiłek zapewni mu rozwijająca się w szybkim tempie gastronomia, tj. restauracje i bary szybkiej obsługi. Wystawiona za otrzymany posiłek faktura VAT jest dowodem świadczenia usługi restauracyjnej (gastronomicznej) dla pracownika, a zaakceptowane przez przełożonego dokumenty związane z delegacją służbową, w tym notatki służbowe lub e-maile dotyczące wykonywanych zadań, potwierdzają realizację zadania służbowego w całości i powinny być kosztem uzyskania przychodów. Pracownik korzystając z usługi gastronomicznej przekraczającej kwotę ryczałtu delegacji służbowej o kilkanaście złotych, nie kierował się żadną okazałością ani reprezentacyjnością, lecz spożył posiłek niezbędny do regeneracji jego sił dla wykonywania pracy. Dlatego Spółka stoi na stanowisku, że ten wydatek w całości powinien być potraktowany jako koszt uzyskania przychodów.

W przypadku pytania 2 dotyczącego wydatków na usługi gastronomiczne i cateringowe ponoszone przez Spółkę w związku z koniecznością organizowania wewnętrznych konsultacji i narad pracowników Działu Sprzedaży pracujących poza siedzibą Spółki, uzasadnione jest uznanie ich za koszt uzyskania przychodów. Przedmiotowe wewnętrzne konsultacje i narady pracowników Działu Sprzedaży pracujących poza siedzibą Spółki mają na celu ustalanie jednolitego sposobu działania w celu realizacji polityki sprzedażowej Spółki, postępowania przez poszczególnych pracowników Działu Sprzedaży przy prowadzeniu różnych akcji sprzedażowych i promocyjnych, omawiania zgłaszanych uwag dotyczących wprowadzanych i modyfikowanych umów z kontrahentami, sposobu rozstrzygania spraw reklamacyjnych, jak również dotyczą prac zespołów utworzonych do realizacji określonych celów sprzedażowych Spółki i wielu innych kwestii biznesowych, które na co dzień występują w newralgicznym pionie Spółki. Celem zatem tych spotkań jest określenie bieżących i dalszych działań związanych z osiąganiem przychodów Spółki. Wydawane w czasie tych spotkań posiłki w postaci usług gastronomicznych lub restauracyjnych służą wyłącznie regeneracji i wzmocnieniu sił ich uczestników i zaspokojenie podstawowej potrzeby ludzkiej, potrzeby łaknienia i pragnienia. Trudno tutaj znaleźć wydatek do zakwalifikowania jako koszty reprezentacji, bowiem poprzez ich poniesienie Spółka nie ma na celu poprawy swojego wizerunku na zewnątrz, zatem ww. przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy nie będzie miał zastosowania. Zatem, zdaniem Spółki, wydatki na zakup usługi gastronomicznej, cateringowej oraz artykułów spożywczych na spotkania wewnętrzne, w których uczestniczą jedynie pracownicy Spółki, stanowią koszty ogólne związane z funkcjonowaniem firmy.

W związku z pytaniem 3 dotyczącym wydatków na zakup herbaty, kawy, napojów, ciastek i obiadu w postaci usługi cateringowej w trakcie całodziennego spotkania roboczego kadry kierowniczej przyjeżdżającej na to spotkanie z różnych części kraju do siedziby Spółki lub innego, wyznaczonego miejsca, stanowisko Spółki jest identyczne jak w punkcie 2. Z jednej strony, zakres tematów spotkań kadry kierowniczej jest szerszy niż obejmujący Pion Sprzedaży, gdyż obejmuje takie zagadnienia jak: politykę cen, ocenę wyników sprzedaży, wyznaczenie zadań krótko- i długookresowych dla poszczególnych Pionów Spółki, ustalanie i akceptacja akcji promocyjnych i marketingowych, wprowadzanie nowych rozwiązań produkcyjnych i technologicznych itd. Z drugiej strony, ponoszone wydatki na te narady i spotkania kadry kierowniczej nie mają charakteru reprezentacyjnego. Dotyczą węzłowych zagadnień funkcjonowania Spółki, Jej teraźniejszości i przyszłości. Wydatki te nie są ani wystawne, ani okazałe. Służą wyłącznie zregenerowaniu sił przez uczestników narady i zaspokojeniu potrzeby łaknienia, bez odrywania ich od swoich obowiązków i utraty cennego czasu. Wydatki te są niezbędne dla efektywnego przebiegu takich spotkań i narad. Ustalenia z tych spotkań kadry kierowniczej przekładają się na delegowanie zadań dla pozostałych niższych szczebli zarządzania dla uzyskania zadowalających przychodów i rezultatów w Spółce. Dlatego też wydatki te powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów.

I wreszcie wydatki związane z pytaniem 4. Dotyczą one wydatków ponoszonych przez Spółkę w celu pozyskiwania nowych kontrahentów, jak również utrzymania relacji handlowych z dotychczasowymi kontrahentami i partnerami biznesowymi. W tym celu Spółka organizuje spotkania biznesowe i konferencje z potencjalnymi i dotychczasowymi kontrahentami, które mają miejsce poza siedzibą Spółki. Ze względów organizacyjnych - dostępna obsługa i dogodna lokalizacja - przedstawiciele Spółki spotykają się z kontrahentami przeważnie w restauracjach lub salach konferencyjnych z dostępem do usług gastronomicznych. W wielu przypadkach możliwość zamówienia usług cateringowych bez odpowiedniego wyprzedzenia nie jest możliwe. W takim wypadku Spółka ponosi koszty posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji). W czasie tych spotkań omawiane są kwestie biznesowe związane z dotychczasową działalnością partnerów handlowych, a także sprawy dotyczące nowych rozwiązań handlowych i produktowych, w tym także umów handlowych. Spółka organizuje też w ramach tych spotkań prezentacje swoich osiągnięć, a także przedstawia zagrożenia dla przedsiębiorstw wynikające z prowadzonego biznesu i sposoby przeciwdziałania im. Do takich zagrożeń należą: przemyt, podróbki wyrobów i nielegalna produkcja. Przedstawiciele Spółki z odbytych spotkań z kontrahentami w restauracjach składają relacje swoim przełożonym, którzy oceniają ich celowość i efektywność dla działalności gospodarczej Spółki. Spółka podkreśla, że spotkania z kontrahentami w restauracjach, czy też w salach konferencyjnych z obsługą gastronomiczną, nie ma charakteru wytwornej okazałej kolacji czy lunchu, czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Faktury dokumentujące wydatki na spotkania z kontrahentami, organizowane przez Spółkę opisują cel spotkania oraz biorące w nim udział osoby.

Zdaniem Spółki, wydatki te z całą pewnością powinny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy, że wymienione w pytaniach 1, 2, 3 i 4 przypadki wydatków można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów oparte są również na orzecznictwie sądów administracyjnych. Poniżej Spółka przedstawia przykłady takich orzeczeń:

wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 17/10; zdaniem Sądu o uznaniu wydatków za koszty reprezentacyjne decyduje cel poniesienia kosztów i ich wystawny charakter; za niedopuszczalne należy uznać kwalifikowanie kosztu do reprezentacji na podstawie miejsca spotkania (poza zakładem pracy), a nie jego celu;
wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 01 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 382/10; według Sądu „wydatki na usługę gastronomiczną, które są związane ze spotkaniem z kontrahentem w lokalu gastronomicznym w celach biznesowych nie mają charakteru reprezentacyjnego. W dobie gospodarki rynkowej, gdy przedsiębiorca nawiązuje z innymi podmiotami gospodarczymi liczne kontakty handlowe, które często decydują o jego pozycji i szansach rozwoju, tego typu spotkania są czymś normalnym, standardowym. Jeżeli służą one omawianiu spraw dotyczących wzajemnej współpracy, np. negocjowaniu umowy, warunków płatności, zabezpieczenia ewentualnych roszczeń, to wydatki te są kosztami związanymi ze zwykłym prowadzeniem działalności gospodarczej”;
wyrok WSA w Warszawie z dnia 09 listopada 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 966/10, w którym Sąd zwrócił uwagę na to, że dla zakwalifikowania wydatków na konsumpcję do kosztów podatkowych istotne znaczenie ma to, jaki jest charakter spotkań (narady robocze);
wyrok WSA w Opolu z dnia 08 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Op 586/10, w którym Sąd stwierdził, że wydatki na posiłki poniesione w związku z koniecznością odbycia spotkania biznesowego z klientem bądź potencjalnym klientem w lokalu gastronomicznym w miejscowościach oddalonych od siedziby firmy, nie mogą być każdorazowo uznane za wydatki o charakterze reprezentacyjnym (decydujące znaczenie ma cel spotkania oraz wystawność posiłków).

Podsumowując, zdaniem Spółki, uzasadnione jest uznanie ponoszonych wydatków, zawartych w pytaniach 1–4 w sprawie interpretacji prawa podatkowego, za koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 16 kwietnia 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-12/12-4/JG, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za:

prawidłowe – w zakresie pytania nr 1,
prawidłowe – w zakresie pytania nr 2,
prawidłowe – w zakresie pytania nr 3,
nieprawidłowe – w zakresie pytania nr 4.

W ww. interpretacji stwierdzono, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z podróżami służbowymi pracowników, w tym także koszty wyżywienia w czasie podróży, zwracane pracownikom na podstawie przedłożonych dowodów zakupu (rachunek lub faktura), ponad wysokość diet określonych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie podróży krajowych i zagranicznych, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Także wydatki na zakup usługi gastronomicznej, cateringowej oraz na spotkania wewnętrzne odbywające się w siedzibie Spółki lub w sali konferencyjnej, w których uczestniczą jedynie pracownicy Spółki oraz wydatki na zakup herbaty, kawy, napojów, ciastek i obiadu w postaci usługi cateringowej na narady i spotkania w siedzibie Spółki lub w wynajętej sali konferencyjnej, w której udział bierze kadra kierownicza, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi gastronomiczne podczas spotkań w restauracjach z nowymi, jak i dotychczasowymi kontrahentami i partnerami biznesowymi Spółki, jako wydatki noszące znamiona reprezentacji, nie mogą zostać zaliczone – w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – do kosztów uzyskania przychodów.

Pismem z 30 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej pytania nr 4, w której uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w tym zakresie (odpowiedź na ww. wezwanie z 15 maja 2012 r. nr ILPB3/423W-23/12-2/BN).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 14 czerwca 2012 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 9 lipca 2012 r. nr ILPB3/4240-32/12-2/BN.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 12 października 2012 r. sygn. akt I SA/Po 630/12, w którym oddalił skargę Strony.

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że skoro ustawodawca w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczył do kosztów reprezentacji koszty usług gastronomicznych, zakupu żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, to wydatki poniesione na wymienione cele nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów i to niezależnie od tego, czy zakupione usługi (produkty) miały charakter wystawny (okazały), czy też nie.

Ponadto Sąd podzielił pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 2066/10, że dla ustalania warunków transakcji handlowych, zasad współpracy gospodarczej, czy też negocjowania, zawierania i podpisywania umów obrotu gospodarczego, ponoszenie wydatków na usługi gastronomiczne nie jest warunkiem istotnym. Jeżeli podatnik koszty takie ponosi, to są to w istocie rzeczy koszty kreowania lub utrwalania jego dobrego wizerunku jako podmiotu oraz kontrahenta gospodarczego. Wydatki tego rodzaju są kosztami reprezentacji podatnika.

W konsekwencji Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że organ podatkowy prawidłowo uznał, że nawet jeśli posiłki w restauracjach, tak jak wskazywała Spółka, nie będą miały charakteru wystawności czy okazałości, to i tak wydatki z nimi związane poniesione będą na reprezentację. Reprezentacją są bowiem wszelkie działania, u podłoża których leży ułatwianie nawiązywania i podtrzymywania kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji i których zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako godnego zaufania partnera biznesowego. Za takie działania należy też uznać spotkania biznesowe w restauracji, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pismem z 7 stycznia 2013 r. pełnomocnik Strony złożył od ww. wyroku, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 2 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 483/13 Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną Strony i tym samym, uchylił w całości zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 12 października 2012 r. sygn. akt I SA/po 630/12 oraz uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 16 kwietnia 2012 r. nr ILPB3/423-12/12-4/JG.

W ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny – powołując się na wyrok NSA z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11 – stwierdził, że tylko wydatki na zakup tych usług gastronomicznych stanowiących koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy kierować się w tym zakresie dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej – uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu.

W wydanym orzeczeniu z 2 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 483/13 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał także, że Minister Finansów w nawiązaniu do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11 wydał interpretację indywidualną w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów (interpretacja ogólna Ministra Finansów z 27 listopada 2013 r. nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521).

Jak zauważył Sąd, w konkluzji tejże interpretacji Minister Finansów stwierdził, że analiza tez wyroku NSA z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

W konsekwencji powyższego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy. Jednocześnie wydatki te, przeznaczone na cele określone we wniosku, to nic innego jak wydatki mieszczące się w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie może bowiem budzić wątpliwości, że wyłącznym, zasadniczym, głównym celem wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup usług gastronomicznych jest odbycie spotkania związanego z prowadzoną w ramach działalności gospodarczej współpracą; nie chodzi o budowanie korzystnego wizerunku firmy, czy też podniesienie prestiżu firmy, ale o pozyskiwanie nowych kontrahentów, jak również utrzymanie relacji handlowych z dotychczasowymi kontrahentami i partnerami biznesowymi. W czasie tych spotkań omawiane są kwestie biznesowe związane z dotychczasową działalnością partnerów handlowych, a także sprawy dotyczące nowych rozwiązań handlowych i produktowych, w tym także umów handlowych. Sąd podniósł, że w stanie faktycznym wskazano, że przedstawiciele Spółki z odbytych spotkań z kontrahentami w restauracjach składają relacje swoim przełożonym, którzy oceniają ich celowość i efektywność dla działalności gospodarczej Spółki. Zatem dla oceny konkretnego, zaistniałego przypadku dostępny będzie materiał źródłowy pozwalający na weryfikacje poniesionych wydatków na usługi gastronomiczne w kontekście wyżej przedstawionych przesłanek uznania ich za koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 483/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin