Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-39/15/AK
z 10 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty związane z organizacją Programów i wypłatą środków pieniężnych z tych tytułów będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty związane z organizacją Programów i wypłatą środków pieniężnych z tych tytułów będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza wprowadzić dwa programy motywacyjne, którymi objęci zostaną wybrani pracownicy i współpracownicy Spółki („Osoby Uprawnione”). Zasady wdrażania i funkcjonowania obu Programów, zawarte zostaną w przyjętych przez Spółkę regulaminach premiowych. Celem Programów jest zapewnienie możliwości uzyskania przez Osoby Uprawnione dodatkowego świadczenia pieniężnego (premii) w wysokości ściśle powiązanej z wynikami finansowymi Spółki, a tym samym do poprawy jej wyników finansowych oraz pozycji rynkowej.

Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca planuje wdrożyć dwa programy:

• 3 letni oparty na akcjach wirtualnych (dalej: „Program 1”),
• roczny oparty na przyznaniu Osobom Uprawnionym prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tego prawa (dalej: „Program 2”).
  
  

Aby zrealizować Program 1, Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Osobami Uprawnionymi pisemną umowę (dalej: „Umowa”), na mocy której nabędą one akcje wirtualne (dalej: „Akcje wirtualne”) w ilości przewidzianej w Umowie.

Zgodnie z zasadami Programu 1, Akcje wirtualne nie będą stanowiły akcji w rozumieniu ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. Nr 1030, ze zm. dalej: „KSH”), nie będą akcjami notowanymi na giełdzie i nie dadzą ich nabywcom żadnych praw udziałowych w stosunku do Spółki, a zatem posiadacz akcji wirtualnych nie będzie uważany za akcjonariusza/udziałowca spółki z tytułu posiadania tych akcji, w szczególności nie będzie mu przysługiwało prawo głosu ani prawo do dywidendy. Przyznawane Osobom Uprawnionym Akcje wirtualne będą niezbywalne, z wyjątkiem ich wykupu przez Spółkę w celu realizacji przez Osobę Uprawnioną przyznanego jej prawa.

Stosownie do postanowień Programu 1, Osoba Uprawniona nabywając Akcje wirtualne nabędzie uprawnienie do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego kalkulowanego jako iloczyn liczby przyznanych Akcji wirtualnych i ich wartości na dzień realizacji (wykupu), a Spółka zobowiąże się do odkupienia od Osób Uprawnionych Akcji wirtualnych po cenie obowiązującej na dzień wykupu. Wartość nominalna jednej akcji wirtualnej, po której Osoby Uprawnione nabędą Akcje wirtualne wyniesie 1 zł i nie ulegnie zmianie w kolejnych latach obowiązywania Programu 1. Osoby Uprawnione będą zobowiązane do poniesienia odpłatności w wysokości 1 zł za nabycie każdej Akcji wirtualnej. Umowy zawierane w ramach Programu 1 będą umowami odrębnymi i w żaden sposób niezwiązanymi z umowami o pracę oraz umowami o współpracę. Założenia Programu 1 będą przewidywały, że Osoby Uprawnione otrzymają certyfikaty Akcji wirtualnych określające w szczególności liczbę przyznanych im akcji.

Zgodnie z postanowieniami Programu 1, realizacja praw wynikających z Akcji wirtualnych będzie następowała po spełnieniu określonych w Umowie warunków, w tym m.in. po upływie przewidzianego w Umowie okresu.

Zasady Programu 1 (czy to postanowienia Regulaminu, czy Umowy) oprócz ogólnych zasad jego funkcjonowania mogą także określać konsekwencje pewnych zdarzeń szczególnych (w szczególności rozwiązania stosunku pracy/stosunku cywilnoprawnego w trakcie trwania Programu 1). Zgodnie z zakładanymi zasadami Programu 1, wartość Akcji wirtualnych na dzień realizacji (wykupu) uzależniona będzie od wartości określonych wskaźników finansowych osiągniętych przez Spółkę we wskazanym w Programie 1 okresie. Jednocześnie, zgodnie z zasadami Programu 1, realizacja praw wynikających z Akcji wirtualnych będzie następowała w przypadku łącznego spełnienia w szczególności poniższych przesłanek:

• upływu okresu wskazanego w dokumentach Programu 1,
• osiągnięcia przez Spółkę w badanym okresie przyrostu wartości zarządzanego obszaru, co zgodnie z zasadami Programu zostanie skalkulowane w oparciu o „miernik 1” (rozumiany jako wartość zarządzanego obszaru, która będzie obliczana z uwzględnieniem następujących współczynników: EBITDA, wskaźnika rentowności i zmiany przychodów ze sprzedaży netto w stosunku do okresu poprzedniego, wyrażonej w procentach) oraz „miernik 2” obrazujący przyrost jego wartości (współczynnikiem, który będzie brany pod uwagę w tym zakresie będzie wartość firmy lub wartość referencyjna zdefiniowana przez Spółkę).
  
  

Zgodnie z ogólną zasadą Programu 1 kwota rozliczenia będzie wypłacana po 2 latach karencji, licząc od dnia jej naliczenia, o ile średnia arytmetyczna miernika 1 za dwa kolejne lata poprzedzające rok wypłaty nie jest niższa od wartości miernika 1 w roku, za jaki kwota została naliczona. Regulamin lub Umowa mogą przewidywać pewne odstępstwa od określonej powyżej zasady ogólnej.

W przypadku Programu 2, Spółka zamierza zawrzeć z każdą z Osób Uprawnionych odrębną Umowę, której treścią będzie przyznanie Osobie Uprawnionej warunkowego prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tegoż prawa (dalej: „Prawo”). Umowa będzie umową odrębną i niezwiązaną w żaden sposób z umową o pracę. Prawo do otrzymania kwoty rozliczenia przyznane zostanie Osobom Uprawnionym odpłatnie - cena nabycia Prawa przez daną Osobę Uprawnioną wyniesie 1 złoty i zasadniczo nie powinna ona ulec zmianie w kolejnych latach obowiązywania Programu 2. Zgodnie z Umową, Osoba Uprawniona będzie zobowiązana do niezbywania przysługującego jej warunkowo Prawa, aż do momentu jego realizacji (prawo niezbywalne). Realizacja Prawa będzie polegała na żądaniu od Spółki wypłaty kwoty realizacji i w następstwie tego na wypłacie przez Spółkę tej kwoty. Realizacja Prawa może nastąpić dopiero po zakończeniu okresu wskazanego w Programie 2 i po spełnieniu określonych w dokumentach Programu 2 warunków opisanych poniżej (Prawo to jest zatem warunkowe, co oznacza, że potencjalna wypłata będzie uzależniona od spełnienia wskazanych w Programie 2 okoliczności).

Warunki służące określeniu wysokości należnej poszczególnym Osobom Uprawnionym kwoty rozliczenia będą definiowane jako wskaźniki finansowe (dalej: „Wskaźniki”).

Wysokość kwoty rozliczenia będzie uzależniona od oceny stopnia realizacji określonych w Programie 2 Wskaźników i określana będzie jako ustalony w Umowie procent założonej kwoty bazowej. Wskaźniki będące podstawą wyliczenia kwoty rozliczenia na dany okres rozliczeniowy będą ustalane przez Spółkę i mogą się one różnić w przypadku poszczególnych Osób Uprawnionych. Następnie, po zakończeniu okresu wskazanego w Programie 2, Spółka przekaże Osobom Uprawnionym informację o wartości osiągniętych Wskaźników za dany okres oraz o obliczonej na tej podstawie kwocie rozliczenia przysługującej poszczególnym Osobom Uprawnionym.

Jak wspomniano powyżej wysokość kwoty rozliczenia uzależniona będzie w szczególności od stopnia realizacji poniższych Wskaźników, przy czym w poszczególnych okresach rozliczeniowych i/lub w odniesieniu do poszczególnych Osób Uprawnionych mogą być brane pod uwagę tylko niektóre Wskaźniki:

• osiągnięcie rentowności sprzedaży w określonym obszarze/na właściwym terytorialnie obszarze na wskazanym poziomie (wskaźnik kalkulowany jako stosunek zysku netto do przychodów ze sprzedaży),
• osiągnięcie EBITDA na określonym poziomie,
• osiągnięcie założonego poziomu/wolumenu sprzedaży, wzrostu sprzedaży w określonym obszarze działalności i/lub na właściwym terytorialnie obszarze,
• osiągniecie lub poprawa wartościowych udziałów firmy na określonym rynku (wskaźnik kalkulowany jako udział wartości sprzedaży danego produktu wygenerowanej przez firmę do łącznej wartości sprzedaży wygenerowanej przez rynek),
• udział poszczególnych produktów w rynku danych produktów (wskaźnik kalkulowany jako stosunek sprzedaży danego produktu do sprzedaży danej kategorii produktów)- osiągnięcie wartości marży brutto na założonym poziomie (wskaźnik finansowy zdefiniowany jako stosunek zysku ze sprzedaży do ceny sprzedaży),
• wskaźnik rotacji zapasów (wskaźnik kalkulowany jako iloraz średniej wielkości zapasów i kosztów wytworzenia),
• wskaźnik realizacji zleceń (kalkulowany jako suma liczby pozycji zleceń zrealizowanych w ilościach zgodnych z zamówieniem klienta do sumy wszystkich pozycji zleceń otrzymanych od klienta; przekłada się na wartość firmy),
• PAAP na określonym poziomie (profit after adverising and promotion czyli wskaźnik określający wysokość zysku po uwzględnieniu kosztów reklamy i promocji),
• osiągnięcie NSV na określonym poziomie (wskaźnik określający zmiany w zakresie wysokości przychodów ze sprzedaży netto),
• osiągnięcie określonego poziomu marży brutto/marży kontrybucyjnej (wskaźnik finansowy zdefiniowany jako stosunek zysku ze sprzedaży do ceny sprzedaży),
• osiągnięcie ceny usług transportowych na 100 kg sprzedanego produktu na określonym poziomie,
• wskaźnik poziomu kosztów (wskaźnik określający udział kosztów w wartości produkcji),
• wskaźnik wartości usług przemysłowych na określoną jednostkę produkcji.
  
  

Kwotę rozliczenia dana Osoba Uprawniona będzie mogła otrzymać, jeśli ustalone Wskaźniki (ustalony Wskaźnik) osiągną odpowiedni, założony przez Spółkę poziom oraz, gdy spełnione zostaną inne wskazane w Programie 2 warunki. Szczegółowy sposób wyliczenia kwoty rozliczenia ustalony zostanie indywidualnie w Umowie zawartej pomiędzy Spółką z Osobą Uprawnioną. Zarówno w Programie 1 jak i Programie 2 Spółka może określić, że badanie stopnia realizacji poszczególnych celów (tj. osiągnięcia przez określone wskaźniki finansowe zakładanego poziomu) będzie dotyczyło roku/lat poprzedzających wprowadzenie tych Programów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty związane z organizacją powyższych Programów i wypłatą środków pieniężnych z tych tytułów będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie wydatki związane z wdrożeniem Programu powinny stanowić koszt uzyskania przychodu dla Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), w momencie realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Powyższy przepis oznacza, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:

• nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT oraz
• istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
  
  

Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów przewidziane przez ustawę CIT. Ustawa ta nie zawiera bowiem żadnych dodatkowych warunków w tym względzie.

Mając to na uwadze, wydatki dokonane przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów CIT jeśli są nakierowane na osiągniecie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działania podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia/zachowania/zabezpieczenia.

Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami. Uzasadnieniem dla przyznania pracownikom Spółki zarówno prawa do otrzymania kwoty rozliczenia w związku z realizacją praw wynikających z Akcji wirtualnych (Program 1) jak i otrzymania kwoty rozliczenia w ramach Programu 2 jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż wysokość otrzymanych przez nich w przyszłości kwot zależy od wyników finansowych Spółki. Zarówno więc Program 1 jak i Program 2 służą motywowaniu do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań pracowników prowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z udziałem jej pracowników w Programie 1 i Programie 2, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów.

W konsekwencji, w opinii Spółki, wydatki te mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, w momencie realizacji przez pracowników Spółki praw przyznanych im w ramach Programu 1 i Programu 2. Zdanie Wnioskodawcy potwierdza szereg interpretacji dotyczących różnego rodzaju programów motywacyjnych, w szczególności wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 3 września 2008 r., Znak: IBPB3/423-485/08/AK, w której organ skarbowy wskazał, że (...) przyznanie pracownikom nieodpłatnie opcji na akcje Spółki w ramach tzw. Planu (pracowniczy plan motywacyjny) umotywowane jest poprawą efektywności Banku, zwiększeniem jego możliwości gospodarczych poprzez zmotywowanie pracowników Banku do utrzymywania ściślejszego związku z Bankiem i poczucia osobistej odpowiedzialności za działalność i rezultaty finansowe Banku. A zatem pracownik Banku uprawniony do partycypowania w pracowniczym planie motywacyjnym jest konkretnie - bo finansowo - zainteresowany zwiększeniem efektywności swoich działań, co prowadzi do sprawniejszej realizacji celów biznesowych banku, zwiększenia jego wyników finansowych i przychodu podatkowego. W związku z powyższym można mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego miedzy poniesionym wydatkiem, a potencjalnym lub zwiększonym przychodem (...).
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 6 czerwca 2014 r., Znak: ILPB3/423-132/14-2/JG, w której organ skarbowy wskazał, że Uzasadnieniem dla przyznania Uczestnikom Programu, związanym ze Spółką, Jednostek Uczestnictwa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż Uczestnicy Programu stając się posiadaczami Jednostek Uczestnictwa są dodatkowo motywowani do działania nakierowanego na uzyskanie wysokiego zysku operacyjnego przez Spółkę.
  
  

Do analogicznych wniosków prowadzi interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 października 2013 r., Znak: IPPB3/423-659/13-2/MC, który potwierdził stanowisko przedstawione we wniosku, że możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w przypadku gdy pracownicy stając się posiadaczami jednostek, których wartość zależy od wyników finansowych Spółki, są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w inny pismach organów podatkowych m.in. interpretacje:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 marca 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1827/10/JD,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 listopada 2008 r., Znak: IPPB5/423-40/08-3/DG,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 lipca 2010 r., Znak: IPPB3/423-322/10-2/JB.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym we wniosku pytaniem wyznaczającym jej zakres, jest wyłącznie kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na realizacje programów motywacyjnych. Tut. Organ nie odniósł się zatem do momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop. W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
• musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• musi zostać właściwie udokumentowany,
• nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wprowadzić dwa programy motywacyjne dla swoich pracowników i współpracowników zmierzające do poprawy wyników finansowych oraz pozycji rynkowej Spółki. Uczestnicy programu będą otrzymywać wynagrodzenie uzależnione od określonych wskaźników efektywności Spółki, w danym okresie rozliczeniowym. Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że w ocenie tut. Organu wydatki na realizację programów motywacyjnych, mogą mieć wpływ na zachowanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości przychodu Spółki, zatem wydatki na te cele, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane, mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.