Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-469/14-2/MC
z 10 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2014 r. (data wpływu 25 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji podatkowej zapasowych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji podatkowej zapasowych środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym opodatkowanym od całości przychodów (dochodów) w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci sprzedaży towarów w sieci obejmującej ponad 2.000 sklepów dyskontowych na terenie kraju („Sklepy”). Wnioskodawca posiada również centra dystrybucyjne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą („Centra Dystrybucyjne”).

Wnioskodawca dokonuje zakupów środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej w Sklepach oraz w Centrach Dystrybucyjnych. W szczególności Wnioskodawca nabywa sprzęt IT związany z działalnością gospodarczą, taki jak komputery, serwery, urządzenia przesyłowe, kasy fiskalne itp. („Sprzęt IT”).

Część zakupionego Sprzętu IT zostaje od razu zainstalowana w nowo otwieranych Sklepach i Centrach Dystrybucyjnych. W takim przypadku Wnioskodawca zakupiony Sprzęt IT stanowiący środki trwałe przyjmuje do używania i wprowadza do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych zostają dokonane od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otworzono Sklep lub Centrum Dystrybucyjne (tj. po zakończeniu inwestycji i rozpoczęciu faktycznego używania środka trwałego).

Jednocześnie część Sprzętu IT zostaje zakupiona jako wyposażenie zapasowe („Sprzęt IT Zapasowy”). Taki Sprzęt IT Zapasowy zostaje tymczasowo alokowany do różnych magazynów wewnętrznych lub zewnętrznych Wnioskodawcy na terenie całego kraju albo do pojazdów serwisowych. Sprzęt IT Zapasowy jest sprzętem, który może być przenoszony z jednej lokalizacji do innej i wykorzystywany będzie jako sprzęt serwisowy w przypadku awarii zamontowanych aktualnie urządzeń w Sklepach, Centrach Dystrybucyjnych lub innych lokalizacjach Wnioskodawcy (w tym w centrali).

Sprzęt IT Zapasowy, kompletny i zdatny do użytku, zostaje przyjęty do używania przez Wnioskodawcę w momencie przekazania go do magazynu lub do pojazdu serwisowego. Już w tym momencie bowiem Sprzęt IT Zapasowy jest używany jako sprzęt serwisowy służący usuwaniu awarii w Sklepie, Centrum Dystrybucyjnym lub w innej lokalizacji. Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę (w tym działania logistyczno-magazynowe) prowadzona jest przy wykorzystaniu infrastruktury IT. W działalności gospodarczej Wnioskodawcy konieczne jest szybkie i efektywne usuwanie awarii Sprzętu IT. Najczęściej najprostszym i najszybszym rozwiązaniem jest wymiana popsutego Sprzętu IT na nowy (tj. na Sprzęt IT Zapasowy). W konsekwencji istotne dla Wnioskodawcy jest używanie Sprzętu IT Zapasowego jako narzędzia do usuwania awarii i utrzymywanie go w stanie ciągłej gotowości do zastąpienia nim zużytego Sprzętu IT. Sprzęt IT Zapasowy wykorzystywany jako sprzęt serwisowy znajduje się w magazynach albo w pojazdach serwisowych, których zadaniem jest bezzwłoczne usuwanie i naprawianie usterek w Sklepach, Centrach Dystrybucyjnych oraz innych lokalizacjach.

Wnioskodawca nabywa również inny sprzęt zapasowy stanowiący środki trwałe, w szczególności środki transportu w Centrach Dystrybucyjnych, Sklepach czy innych lokalizacjach, takie jak wózki widłowe („Zapasowy Środek Transportu”). W niektórych magazynach znajdują się Zapasowe Środki Transportu, które stanowią rezerwowe wyposażenie Wnioskodawcy. Takie Zapasowe Środki Transportu są wykorzystywane w przypadku awarii regularnie używanego sprzętu. Zapasowe Środki Transportu, kompletne i zdatne do użytku, zostają przyjęte do używania przez Wnioskodawcę w momencie przekazania ich do magazynu. Posiadanie bowiem takich Zapasowych Środków Transportu jest niezbędne dla Wnioskodawcy, aby zapewnić ciągłość rozładunku towarów oraz przygotowania (kompletacji) towarów, które mają zostać wysłane z magazynu do poszczególnych Sklepów. Zapasowe Środki Transportu są utrzymywane zatem w stanie ciągłej gotowości do użytku, tak aby zapewnić ciągłość działalności gospodarczej Wnioskodawcy w razie awarii używanego sprzętu transportowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony wprowadzić Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostaje on przyjęty do używania w magazynie, a w przypadku Sprzętu IT Zapasowego również w pojeździe serwisowym, zgodnie z art. 16d ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako środek trwały w rozumieniu art. 16a tej ustawy i dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących taki Sprzęt IT Zapasowy lub Zapasowy Środek Transportu od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do takiej ewidencji zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostaje on przyjęty do używania w magazynie, a w przypadku Sprzętu IT Zapasowego również w pojeździe serwisowym. Jednocześnie Wnioskodawca jest uprawniony dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących taki Sprzęt IT Zapasowy lub Zapasowy Środek Transportu od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został on wprowadzony do takiej ewidencji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („Ustawa CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W konsekwencji podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

W myśl art. 15 ust. 6 Ustawy CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m ustawy. Jednocześnie, zgodnie z art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, co do zasady amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle i budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Zgodnie z powyższym środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

1. zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
2. stanowią własność lub współwłasność podatnika,
3. są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
5. są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
6. nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

Po spełnieniu powyższych przesłanek i wprowadzeniu środków trwałych do właściwej ewidencji podatnik nabywa prawo rozpoznania dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych jako kosztów uzyskania przychodów. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) w wyroku z 30 września 2008 r. (sygn. II FSK 1089/07) „odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych są szczególnym rodzajem kosztów uzyskania przychodów, a podatnik, aby mógł je zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, musi dokonywać tych odpisów wyłącznie w sposób opisany w przepisach art. 16a–16m ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Jak wynika natomiast z art. 16d ust. 2 Ustawy CIT środki trwałe wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. W myśl natomiast art. 16h ust. 1 pkt 1 odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji. Z zestawienia powyższych przepisów wynika, że momentem rozstrzygającym o momencie rozpoczęcia amortyzacji podatkowej środka trwałego jest jego wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowe Środki Transportu stanowią środki trwałe, o których mowa w art. 16a ust. 1 Ustawy CIT. W szczególności Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu został nabyty przez Wnioskodawcę w celu wykorzystania w działalności gospodarczej przez przewidywany okres dłuższy niż rok i stanowi jego własność. Ponadto Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania. Ponieważ Ustawa CIT nie definiuje pojęcia „kompletny i zdatny do użytku”, należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. Zgodnie z definicją słownikową „kompletny” oznacza „stanowiący komplet, niemający braków, obejmujący całość z danego zakresu, całkowity, zupełny”, natomiast pojęcie „zdatny” oznacza „nadający się do czegoś, odpowiedni, stosowny, przydatny” (por. Słownik Języka Polskiego wyd. PWN, wersja internetowa www.sjp.pwn.pl). W konsekwencji powyższe warunki spełnia składnik majątku trwałego, który posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem i będący sprawny technicznie. Jak wskazuje się w doktrynie, pojęcie kompletności i zdatności do używania jest kategorią subiektywną: „(…) to znaczy, że jej ocena może być dokonana wyłącznie w oparciu o analizę konkretnej sytuacji danego podmiotu. Ocena kompletności i zdatności do używania powinna w pierwszej kolejności odnosić się do tego, jaki użytek ze składnika majątkowego ma zamiar uczynić jego właściciel. Może się okazać, że składnik majątku z punktu widzenia określonego, zaplanowanego sposobu używania tego składnika będzie niekompletny i niezdatny do użytku, podczas gdy dla innej formy używania będą spełnione warunki kompletności i zdatności do używania” (D. Bednarski, D. Gałązka, B. Hudziak, P. Kędzia, G. Maślanko, M. Ratajczak, R. Śmigórski, Środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, inwestycje w nieruchomości, Gdańsk 2004, s. 16). Ponadto, jak wskazał NSA w wyroku z 6 września 2012 r. (sygn. II FSK 170/11), „za kompletny i zdatny do używania środek trwały należy uznać taki środek trwały, który może być i jest gospodarczo wykorzystywany w celu uzyskania przychodów zgodnie z ogólną regułą, że poniesione koszty są kosztem uzyskania przychodów, jeżeli służą uzyskaniu przychodów”.

Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu nabyty przez Wnioskodawcę w momencie przyjęcia do używania w magazynie czy pojeździe serwisowym nie będzie posiadać żadnych braków i będzie nadawać się do użytku zgodnie z jego przeznaczeniem. Co więcej Wnioskodawca podejmie działania mające na celu utrzymanie zdatności i kompletności tego środka trwałego. Wynika to z tego, że taki Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu może być w każdej chwili skierowany do Sklepu, Centrum Dystrybucyjnego czy innej lokalizacji Wnioskodawcy i musi nadawać się do gospodarczego wykorzystania. Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu będzie zatem gospodarczo wykorzystywany przez Wnioskodawcę w celach serwisowych jako ewentualny zamiennik zużytego czy popsutego wyposażenia. Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu będzie spełniał te same warunki techniczne i użytkowe, co odpowiednio Sprzęt IT oraz używany środek transportu (których to ma być zamiennikiem). Z tego względu Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu nabyty przez Wnioskodawcę w momencie przyjęcia do używania w magazynie czy pojeździe serwisowym (w przypadku Sprzętu IT Zapasowego) będzie środkiem trwałym kompletnym i zdatnym do użytku.

Sprzęt IT Zapasowy zostaje przyjęty do używania w momencie przydzielenia do magazynu lub pojazdu serwisowego, a Zapasowy Środek Transportu w momencie przydzielenia do magazynu. Zgodnie z definicją słownikową pojęcie „używać” oznacza „zastosować coś jako środek, narzędzie, zrobić z czegoś użytek” (por. Słownik Języka Polskiego wyd. PWN, wersja internetowa www.sjp.pwn.pl). Zgodnie z opisem stanu faktycznego przyjęcie Sprzętu IT Zapasowego oraz Zapasowego Środku Transportu do magazynów (a Sprzętu IT Zapasowego również do samochodów serwisowych) oznacza wykorzystanie tego sprzętu jako środka niezbędnego do usuwania awarii i zapewnienia sprawnej i nieprzerwanej obsługi klientów Wnioskodawcy. Utrzymywanie ciągłości sprzedaży poprzez sprawne i efektywne usuwanie awarii oraz zastępowanie zużytego Sprzętu IT czy popsutego środka transportu jest kluczowym elementem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. To oznacza, że Wnioskodawca używa Sprzętu IT Zapasowego oraz Zapasowych Środków Transportu jako narzędzia i zamiennika w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazał WSA w Gliwicach w wyroku z 22 grudnia 2009 r. (sygn. I SA/Gl 557/09) „warunkiem amortyzacji środka trwałego jako kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego tego rodzaju, że uzyskanie przez podatnika przychodu nastąpiło w wyniku gospodarczego wykorzystania danego środka trwałego”. Jak było wskazane Wnioskodawca wykorzystuje Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowe Środki Transportu w celach serwisowych, w szczególności w Sklepach czy Centrach Dystrybucyjnych, które są podstawowym źródłem przychodów Wnioskodawcy.

Nie powinno zatem również budzić wątpliwości, że Wnioskodawca wykorzystuje Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowe Środki Transportu na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zgodnie z art. 16a ust. 1 in fine Ustawy CIT. Celem Sprzętu IT Zapasowego jest zagwarantowanie ciągłości sprzedaży w Sklepach i w Centrach Dystrybucyjnych oraz efektywności wszelkich działań logistyczno-magazynowych dokonywanych przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Celem Zapasowych Środków Transportu jest zaś zapewnienie ciągłości rozładunku towarów oraz przygotowania (kompletacji) towarów, które mają zostać wysłane z magazynu do poszczególnych Sklepów. Wnioskodawca nabywa Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowe Środki Transportu wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i takie też jest ich przeznaczenie. Jak wskazał WSA w Białymstoku w wyroku z 2 lipca 2008 r. (sygn. I SA/Bk 183/08) „Przy ustalaniu wykorzystywania środków trwałych na potrzeby związane z prowadzoną działalnością decydujące jest ustalenie występowania związku używanych środków trwałych z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nie to czy są one »fizycznie« wykorzystywane przez podatnika (...). Pojęcie »wykorzystywanie na potrzeby«, jest pojęciem szerszym od pojęcia »wykorzystywania w ramach« prowadzonej działalności gospodarczej”. Wnioskodawca używa Sprzętu IT Zapasowego oraz Zapasowych Środków Transportu jako kompletnego i sprawnego środka do usuwania wszelkich awarii odpowiednio Sprzętu IT oraz środków transportu wykorzystywanych w sprzedaży i innych działaniach stanowiących źródło przychodu podatkowego Wnioskodawcy. W szczególności Wnioskodawca faktycznie wykorzystuje Sprzęt IT Zapasowy przy usuwaniu awarii popsutego lub zużytego Sprzętu IT w Sklepach, Centrach Dystrybucyjnych czy innych lokalizacjach, a Zapasowych Środków Transportu w przypadku awarii popsutego czy zużytego środka transportu (np. wózka widłowego). Z tego względu Sprzętu IT Zapasowy oraz Zapasowe Środki Transportu są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Organy podatkowe potwierdzają, że sprzęt serwisowy wykorzystywany w działalności gospodarczej może stanowić środek trwały podlegający amortyzacji podatkowej. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 24 sierpnia 2012 r. (nr IBPBI/2/423-556/12/JD) wskazał, że „Wnioskodawca nabywa zamówiony przez kontrahenta sprzęt komputerowy z pewną, określoną nadwyżką, która przeznaczona jest wyłącznie do realizacji ewentualnej obsługi gwarancyjnej. Taka nadwyżka, określona jako rezerwa serwisowa jest dodatkową partią sprzętu, identycznego z tym, który trafia w ramach umowy sprzedaży do kontrahenta i zostaje ona przekazana do magazynu Spółki. Rezerwa serwisowa nie jest przeznaczona do dalszej odsprzedaży jako towar (środki obrotowe), lecz jest jedynie utrzymywana »w gotowości« (...). Okres wykorzystywania sprzętu pochodzącego z rezerwy serwisowej na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w zależności od rodzaju sprzętu i okoliczności, może być dłuższy niż rok. W odniesieniu do takiego sprzętu zasadnym jest przyjęcie, że stanowi on środki trwałe, spełnia bowiem wszystkie kryteria konieczne do wypełnienia aby dany składnik majątku można było uznać za środek trwały, tj. stanowi własność Spółki, okres jego użytkowania jest dłuższy niż rok, jest wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zakwalifikowanie sprzętu pochodzącego z rezerwy serwisowej, którego okres używania przez Spółkę jest dłuższy niż rok odnosi m.in. ten skutek, że Wnioskodawca jest uprawniony do dokonywania od tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych, stanowiących (na podstawie powołanego wcześniej art. 15 ust. 6 updop) koszty uzyskania przychodów”. Podobnie wypowiedział się Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 9 marca 2010 r. (nr ITPB3/423-768/09/AM) wskazując, że „(...) Co więcej, pełniąc funkcje pojazdu testowego lub zastępczego jest bezpośrednio wykorzystywany przez Spółkę w jej działalności gospodarczej. (...) Spełnia on tym samym wszystkie przesłanki uznania go za środek trwały zgodnie z dyspozycją art. 16a ust. 1 ustawy. Skoro zatem przedmiotowy samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w momencie oddania go do używania (np. z powodu planowanej sprzedaży przed upływem roku), a faktyczny okres jego użytkowania przekroczył rok, Spółka ma obowiązek zaliczenia tego składnika do ewidencji środków trwałych. Wprowadzenie tego składnika do ewidencji środków trwałych po upływie tego okresu należy uznać za ujawnienie”.

Konkludując nabywany przez Wnioskodawcę Sprzęt IT Zapasowy oraz nabywane Zapasowe Środki Transportu stanowią środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 Ustawy CIT. Taki Sprzęt IT Zapasowy oraz Zapasowy Środek Transportu zostaje przyjęty do używania przez Wnioskodawcę z chwilą skierowania go jako kompletnego i zdatnego do użytku do magazynu (lub pojazdu serwisowego – w przypadku Sprzętu IT Zapasowego). Wówczas, zgodnie z art. 16d ust. 2 Ustawy CIT, Wnioskodawca powinien wprowadzić środek trwały stanowiący Sprzęt IT Zapasowy lub Zapasowy Środek Transportu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie zaś do art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT Wnioskodawca rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym taki środek trwały stanowiący Sprzęt IT Zapasowy lub Zapasowy Środek Transportu zostanie wprowadzony do ewidencji.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Natomiast odwołanie się do publikacji podatkowej, jako że co do zasady nie stanowi ona źródła prawa, także nie jest wiążące dla organu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.