INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2013 r. (data wpływu 30 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów usług, wykonującym jedynie usługi zwolnione (zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) - pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych - pośrednictwo finansowe. Prowadzi Pan jednoosobową działalność w zakresie pośredniczenia pomiędzy bankami, a ich klientami, polegającą na pozyskiwaniu klientów dla banków na produkty bankowe, m.in. kredyty i pożyczki hipoteczne, gotówkowe, itp. („Produkty”). Od początku działalności usługi są świadczone na rzecz banków i polegają na pozyskiwaniu klientów, poprzez:

1. wypełnianie formularzy (tj. zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym Produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy bankiem i osobą zainteresowaną),
2. publikowanie informacji dotyczących oferowanych Produktów,
3. prowadzenie innych działań marketingowych mających na celu pozyskanie klientów dla banków (m.in. telemarketing, oferty mailingowe, itp.)

Z tytułu świadczonych na rzecz banków usług otrzymuje Pan wynagrodzenie za efekt podejmowanych działań, w postaci sprzedanych przez banki Produktów na rzecz pozyskanych klientów. Wynagrodzenie jest ustalane prowizyjnie w wysokości zależnej od ilości i wartości Produktów (np. wartości wypłaconych w danym okresie kredytów), sprzedanych na rzecz klientów pozyskanych przez Pana. Wynagrodzenie prowizyjne jest dwuskładnikowe, każdorazowo wypłacane przez bank - za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta. Jeden element prowizji jest uznawany przez bank w momencie podpisania umowy o kredyt, drugi element to wyrażona pisemnie zgoda klienta na pobranie prowizji za Pana pośrednictwo finansowe, w momencie uruchomienia kredytu. Wynagrodzenie nie jest należne lub podlega zwrotowi w przypadku, gdy:

1. pozyskany klient odstąpi od umowy zgodnie z obowiązującymi przepisami, (dotyczy osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej jako konsumentów),
2. dany klient złoży w okresie wcześniejszym wniosek o zawarcie umowy o dany Produkt za pośrednictwem innego partnera banku lub w banku.

Do miesiąca października 2012 r., nie mając pewności prawidłowego stosowania przepisów, do drugiego elementu prowizji pośrednictwa finansowego wystawiał Pan faktury VAT, doliczając 23% podatku należnego, co wraz z interpretacją indywidualną dla przyszłej spółki z o.o. okazało się błędnym stosowaniem przepisów. Pomimo niefortunnej nazwy firmy - Doradztwo Finansowo Szkoleniowe, nie świadczy Pan ani usług doradztwa ani usług szkolenia.

Wszystkie wykonywane czynności, opisane powyżej, będą świadczone w planowanej do „uruchomienia” spółce osobowej. Występował Pan o indywidualną interpretację przepisów prawa w przedmiocie podatku od towarów i usług w powyższym zakresie – jako przyszły udziałowiec spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (ITPP1/443-864/12/MN z dnia 15 października 2012 r.). Plany uruchomienia spółki z o.o. zostały przesunięte na czas nieokreślony, dlatego w zdarzeniu przyszłym zwraca się Pan o interpretację w przedmiocie usług zwolnionych w formie spółki osobowej.

W powyższym zakresie w dniu 3 grudnia 2012 r. zwrócił się Pan z wnioskiem do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi (data zarejestrowania wniosku – 3 grudnia 2012 r.) o dokonanie klasyfikacji statystycznej ww. usług. Pana zdaniem, przedmiotowe usługi powinny być w całości klasyfikowane pod następującymi symbolami:

• PKWiU 1997: w zakresie kredytów: 67.13.10-00.10 Usługi pośrednictwa między stronami zaangażowanymi w udzielanie i przyjmowanie kredytów,
• PKWiU 2004: 67.13.10-00.00 Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• PKWiU 2008: 66.19.99.0 Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowanych.

W odpowiedzi na ww. wniosek Urząd Statystyczny w Łodzi w dniu 20 grudnia 2012 r. potwierdził prawidłowość grupowania klasyfikacji PKWiU.

Wykonywane przez Pana aktualnie, jak i w zdarzeniu przyszłym usługi, są i będą usługami pośrednictwa w świadczeniu typowych usług udzielania kredytów. Nie będzie Pan żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego, a zasadniczym celem pośrednictwa jest „spowodowanie wszystkiego co możliwe”, aby bank i klient zawarli ze sobą umowę.

Usługi te nie obejmują i nie będą obejmowały usług wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, tj.:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Świadczy i zamierza Pan w dalszym ciągu świadczyć na rzecz banków usługi polegające na pozyskiwaniu klientów na produkty bankowe. Za świadczone usługi był Pan, jest i będzie wynagradzany prowizyjnie. Wynagrodzenie każdorazowo jest ustalane na podstawie wartości produktów sprzedanych przez bank na rzecz klientów pozyskanych przez Pana, z wyłączeniem zerwanych przez klientów umów lub klientów ubiegających się już wcześniej o zawarcie umowy na dany Produkt danego banku. W braku pozyskania przez Pana (w jakiejkolwiek formie organizacyjnej prowadzonej działalności) klientów na Produkty banku w danym okresie rozliczeniowym nie jest i nie będzie Panu należne żadne wynagrodzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy z tytułu świadczonych usług prawidłowo korzysta Pan od miesiąca października 2012 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, przewidzianego po nowelizacji ustawy w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. „usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”) w dwuelementowym systemie prowizyjnym...
• Czy będzie Pan miał prawo, wykonując czynności sklasyfikowane pod kodem PKWiU - 66.19.99.0, do stosowania zwolnienia z opodatkowania usług w każdej formie organizacyjnej prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako czynnego podatnika VAT i jako przyszłego wspólnika spółki osobowej, opierającego się na art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług - wykazane powyżej usługi świadczone, czy to na rzecz banków, czy na rzecz dużych pośredników finansowych, czy instytucji parabankowych typu S. - w całości mieszczą się w grupowaniu usług zwolnionych, w związku z czym miałby prawo do wystawiania faktur VAT ze stawką „zw” za wszystkie świadczone usługi - jako podmiot zwolniony przedmiotowo z tego podatku.

Wskazał Pan, że z powoływanego artykułu wynika, iż zwolnieniem objęte są usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak i przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Jako że zwolnienie to ma charakter przedmiotowy (por. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Bk 528/2007), jego stosowanie nie jest uzależnione od charakteru, czy rodzaju podmiotu świadczącego takie usługi. Ustawodawca położył szczególny nacisk na charakter przedmiotowy świadczonych usług, nie dokonując zawężenia opisanego zwolnienia do określonej grupy podmiotów, dlatego istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia będzie rodzaj świadczonej przez Pana usługi.

Argumentując prezentowane stanowisko stwierdził Pan, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą ETS (m.in. orzeczenia w sprawach C-2/95 Sparekassernes Datacenter przeciwko Skatteministeriet, C-235/00 Commisioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd., C-169/04 Abbey National plc, Inscape lnvestment Fund przeciwko Commissioners of Customs Excise), ze zwolnienia przewidzianego w art. 135 Dyrektywy VAT korzystają także usługi pomocnicze do wymienionych w przepisie usług, o ile:

• stanowią odróżniającą się całość,
• są specyficzne dla transakcji zwolnionych,
• mają podstawowe znaczenie dla ich realizacji.

Podniósł, iż z przywołanych przepisów wynika, że „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. To, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Stwierdził Pan, że usługi pośrednictwa na gruncie prawa podatkowego winny być zgodne z linią orzecznictwa TSUE. Przykładowo w uzasadnieniu sprawy C-453/05 (Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde), zgodnie z pkt 39 powoływanego wyroku w sprawie CSC Financial Services wskazano, iż „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

W Pana ocenie świadczone usługi pośrednictwa finansowego winny korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług - niezależnie od formy prowadzonej działalności (jednoosobowa działalność gospodarcza, spółka osobowa). Wskazał, iż jako podatnik VAT czynny działa od 12 października 2011 r. Planowana spółka osobowa na dzień składania wniosku nie istnieje, a właściwość miejscowa organu podatkowego zarówno Pana, jak i przyszłej spółki osobowej będzie tożsama.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Aby uznać daną czynność za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Stosownie do brzmienia art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (ust. 13 powyższego artykułu).

W myśl ust. 14 tego artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jak stanowi ust. 15 ww. artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że istotne dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby określona usługa, stanowiąca odrębną całość, zmierzała do realizacji zasadniczych funkcji ww. usługi finansowej objętej zwolnieniem. Przy czym, z omawianego zwolnienia nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa.

Z brzmienia powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, iż: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów usług, wykonującym jedynie usługi zwolnione - pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych - pośrednictwo finansowe. Pozyskuje Pan klientów dla banków na produkty bankowe, a świadczone usługi polegają na:

1. wypełnianiu formularzy,
2. publikowaniu informacji dotyczących oferowanych produktów,
3. prowadzeniu innych działań marketingowych mających na celu pozyskanie klientów dla banków (m.in. telemarketing, oferty mailingowe, itp.).

Za ww. usługi otrzymuje wynagrodzenie, które ustalane jest prowizyjnie w wysokości zależnej od ilości i wartości produktów sprzedanych na rzecz klientów. Wynagrodzenie prowizyjne jest dwuskładnikowe, każdorazowo wypłacane przez bank - za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta. Każdorazowo ustalane jest na podstawie wartości produktów sprzedanych przez bank na rzecz klientów pozyskanych przez Pana, z wyłączeniem zerwanych przez klientów umów lub klientów ubiegających się już wcześniej o zawarcie umowy na dany produkt danego banku. W przypadku niepozyskania klientów na produkty banku w danym okresie rozliczeniowym, nie jest i nie będzie należne żadne wynagrodzenie. Wszystkie ww. czynności będą świadczone również przez spółkę osobową, którą planuje Pan utworzyć. Wykonywane aktualnie i w przyszłości usługi są i będą usługami pośrednictwa w świadczeniu typowych usług udzielania kredytów. Usługi te nie obejmują i nie będą obejmowały usług wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku – przedmiotowe usługi stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, do ich świadczenia od miesiąca października 2012 r. ma Pan prawo stosować zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Zwolnienie to obejmuje całą kwotę należną z tytułu świadczenia tych usług, gdyż nie ma znaczenia – w ocenie tutejszego organu – dwuskładnikowość prowizyjnego wynagrodzenia, które każdorazowo wypłacane jest przez bank za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta.

Powyższe zwolnienie nie ma charakteru podmiotowego, lecz przedmiotowy, a zatem dla jego zastosowania nie ma znaczenia, czy działalność tę wykonuje Pan jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, czy będzie ją wykonywała spółka osobowa, którą planuje Pan utworzyć.

Jednocześnie należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej dołączonych przez Pana załączników. Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów. W związku z tym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejszą interpretację wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny i zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku.

Końcowo informuje się, iż kwestię obowiązku wystawienia faktur korygujących sprzedaż, skorygowania odliczonego podatku naliczonego oraz złożenia korekt deklaracji VAT-7, rozstrzygnięto w interpretacji znak ITPP2/443-79b/13/EK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.