INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 17 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia usług pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będzie jednym ze wspólników planowanej do „uruchomienia” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na podstawie artykułu 14n § 1 pkt 1 - ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa Wnioskodawca występuje o wydanie interpretacji indywidualnej przed powstaniem spółki na swój wniosek, jako osoby planującej utworzenie tej spółki i w zakresie dotyczącym jej działalności.

Planowana Sp. z o.o. będzie prowadziła działalność w zakresie pośredniczenia pomiędzy bankami, a jej klientami, polegającą na pozyskiwaniu klientów dla banków na produkty bankowe, m.in. kredyty i pożyczki hipoteczne, gotówkowe, itp. („Produkty”).

Usługi Spółki będą świadczone na rzecz banków i będą polegały na pozyskiwaniu klientów, poprzez:

1. wypełniania formularzy (tj. zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym Produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy bankiem i osobą zainteresowaną),
2. publikowanie informacji dotyczących oferowanych Produktów,
3. prowadzenie innych działań marketingowych, mających na celu pozyskanie klientów dla banków ( m.in. telemarketing, oferty mailingowe, itp.).

Z tytułu świadczonych usług na rzecz banków Spółka będzie otrzymywała wynagrodzenie za efekt podejmowanych działań w postaci sprzedanych przez banki Produktów na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę. Wynagrodzenie będzie ustalane prowizyjnie w wysokości zależnej od ilości i wartości Produktów (np. wartość wypłaconych w danym okresie kredytów) sprzedanych na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę. Wynagrodzenie prowizyjne będzie dwuskładnikowe, każdorazowo wypłacane przez bank - za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta. Jeden element prowizji będzie uznawany przez bank w momencie podpisania umowy o kredyt, drugi element to wyrażona pisemnie zgoda klienta na pobranie prowizji za pośrednictwo finansowe przyszłej spółki w momencie uruchomienia kredytu.

Wynagrodzenie nie będzie należne lub będzie podlegało zwrotowi w przypadku, gdy:

1. pozyskany klient odstąpi od umowy zgodnie z obowiązującymi przepisami, (dotyczy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jako konsumentów),
2. dany klient złoży w okresie wcześniejszym wniosek o zawarcie umowy o dany Produkt za pośrednictwem innego partnera banku lub w banku, na poczcie lub agencji pocztowej.

Podsumowując, planowana Spółka świadczyć będzie na rzecz banków usługi polegające na pozyskiwaniu klientów na produkty bankowe i będzie wynagradzana prowizyjnie za świadczone usługi. Wynagrodzenie będzie ustalane na podstawie wartości produktów sprzedanych przez bank na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę, z wyłączeniem zerwanych przez klientów umów lub klientów ubiegających się już wcześniej o zawarcie umowy na dany Produkt danego banku. W przypadku braku pozyskania przez Spółkę klientów na Produkty banku w danym okresie rozliczeniowym nie będzie jej należne żadne wynagrodzenie.

W powyższym zakresie przyszły udziałowiec zwrócił się z wnioskiem do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego o dokonanie klasyfikacji statystycznej powyżej wskazanych usług. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe usługi powinny być w całości klasyfikowane pod następującymi symbolami:

• PKWiU z 1997 r.: w zakresie kredytów: 67.13.10-00.10 Usługi pośrednictwa między stronami zaangażowanymi w udzielanie i przyjmowanie kredytów,
• PKWIU z 2004: 67.13.10-00.00 Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• PKWiU z 2008 r.: 66.19.9 Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane.

W odpowiedzi na ww. wniosek Urząd Statystyczny potwierdził prawidłowość grupowania klasyfikacji PKWiU.

Opisane usługi będą usługami pośrednictwa w świadczeniu typowych usług udzielania kredytów, przy czym przyszła spółka nie będzie żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego, a zasadniczym celem pośrednictwa będzie spowodowanie wszystkiego co możliwe, aby bank i klient zawarli ze sobą umowę. Usługi te nie będą obejmowały usług wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, tj.:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

W związku z powyższym Wnioskodawca, w oparciu o dyspozycję art. 14n § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jako przyszły wspólnik planowanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zadał następujące pytania:

1. Czy z tytułu świadczonych usług przyszła Spółka będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług tj. „usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”...
2. Czy wynagrodzenie prowizyjne z tytułu świadczonych usług - planowane z założenia jako dwuskładnikowe, każdorazowo wypłacane przez bank - za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako przyszłego udziałowca spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, opierając się na art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług - wykazane powyżej usługi świadczone, czy to na rzecz banków, czy na rzecz dużych pośredników finansowych, czy instytucji parabankowych typu SKOK - w całości mieszczą się w grupowaniu usług zwolnionych, w związku z czym przyszła spółka miałaby prawo do wystawiania rachunków za świadczone usługi - jako podmiot zwolniony przedmiotowo z podatku VAT.

Z powoływanego artykułu wynika, iż zwolnieniem objęte są usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak i przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Jako, że zwolnienie to ma charakter przedmiotowy (por. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2007 r.,), zatem jego stosowanie nie jest uzależnione od charakteru, czy rodzaju podmiotu świadczącego takie usługi. Ustawodawca położył szczególny nacisk na charakter przedmiotowy świadczonych usług, nie dokonując zawężenia opisanego zwolnienia do określonej grupy podmiotów, dlatego istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia będzie rodzaj świadczonej usługi, który w przypadku przyszłej spółki miałby miejsce.

Wnioskodawca, argumentując prezentowane stanowisko jako prawidłowe, wskazał, iż zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą TSUE (min. orzeczenia w sprawach C-2/95 Sparekassernes Datacenter przeciwko Skatteministeriet, C-235/00 Commisioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Sen/ices Ltd., C-169/04 Abbey National pic, Inscape lnvestment Fund przeciwko Commissioners of Customs Excise), ze zwolnienia przewidzianego w art. 135 Dyrektywy VAT korzystają także usługi pomocnicze do wymienionych w przepisie usług, o ile:

• stanowią odróżniającą się całość,
• są specyficzne dla transakcji zwolnionych,
• mają podstawowe znaczenie dla ich realizacji.

Z przywołanych przepisów wynika, iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. To, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza jej zwolnieniem”.

Usługi pośrednictwa na gruncie prawa podatkowego winny być zgodne z linią orzecznictwa TSUE, przykładowo w uzasadnieniu sprawy C-453/05 (Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde), zgodnie z pkt 39 powoływanego wyroku w sprawie CSC Financial Services „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

W ocenie Wnioskodawcy, jako udziałowca przyszłej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, świadczone przez spółkę usługi pośrednictwa finansowego winny korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wskazano ponadto, iż podmiot - jako spółka z o.o. na dzień składania wniosku nie istnieje. Właściwość miejscowa organu podatkowego zarówno Wnioskodawcy i przyszłej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie tożsama.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Ponadto, zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 (1) (b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że istotne dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby określona usługa, stanowiąca odrębną całość, zmierzała do realizacji zasadniczych funkcji ww. usługi finansowej objętej zwolnieniem. Przy czym, z omawianego zwolnienia nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto w tym celu odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13B(d)(5), „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza utworzyć Spółkę z o. o. Spółka ta będzie prowadziła działalność w zakresie pośredniczenia pomiędzy bankami, a jej klientami, polegającą na pozyskiwaniu klientów dla banków na produkty bankowe, m.in. kredyty i pożyczki hipoteczne, gotówkowe, itp. („Produkty”). Usługi Spółki będą świadczone na rzecz banków i będą polegały na pozyskiwaniu klientów, poprzez:

1. wypełniania formularzy (tj. zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym Produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy bankiem i osobą zainteresowaną),
2. publikowanie informacji dotyczących oferowanych Produktów,
3. prowadzenie innych działań marketingowych, mających na celu pozyskanie klientów dla banków ( m.in. telemarketing, oferty mailingowe, itp.).

Z tytułu świadczonych usług na rzecz banków Spółka będzie otrzymywała wynagrodzenie za efekt podejmowanych działań w postaci sprzedanych przez banki Produktów na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę. Wynagrodzenie będzie ustalane prowizyjnie w wysokości zależnej od ilości i wartości Produktów (np. wartość wypłaconych w danym okresie kredytów) sprzedanych na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę. Wynagrodzenie prowizyjne będzie dwuskładnikowe, każdorazowo wypłacane przez bank - za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta. Jeden element prowizji będzie uznawany przez bank w momencie podpisania umowy o kredyt, drugi element to wyrażona pisemnie zgoda klienta na pobranie prowizji za pośrednictwo finansowe przyszłej spółki w momencie uruchomienia kredytu.

Wynagrodzenie nie będzie należne lub będzie podlegało zwrotowi w przypadku, gdy:

1. pozyskany klient odstąpi od umowy zgodnie z obowiązującymi przepisami, (dotyczy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jako konsumentów),
2. dany klient złoży w okresie wcześniejszym wniosek o zawarcie umowy o dany Produkt za pośrednictwem innego partnera banku lub w banku, na poczcie lub agencji pocztowej.

Zatem planowana Spółka świadczyć będzie na rzecz banków usługi polegające na pozyskiwaniu klientów na produkty bankowe i będzie wynagradzana prowizyjnie za świadczone usługi. Wynagrodzenie będzie ustalane na podstawie wartości produktów sprzedanych przez bank na rzecz klientów pozyskanych przez Spółkę, z wyłączeniem zerwanych przez klientów umów lub klientów ubiegających się już wcześniej o zawarcie umowy na dany Produkt danego banku. W przypadku braku pozyskania przez Spółkę klientów na Produkty banku w danym okresie rozliczeniowym nie będzie jej należne żadne wynagrodzenie.

Wskazano również, że opisane usługi będą usługami pośrednictwa w świadczeniu typowych usług udzielania kredytów, przy czym przyszła spółka nie będzie żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego, a zasadniczym celem pośrednictwa będzie spowodowanie wszystkiego co możliwe, aby bank i klient zawarli ze sobą umowę. Ponadto usługi te nie będą obejmowały usług wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że skoro – jak wynika z treści złożonego wniosku - przedmiotowe usługi będą stanowiły usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych (np. udzielania kredytów, pożyczek, itp.), planowana Spółka będzie miała prawo stosować do tych usług zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Zwolnienie będzie miało zastosowanie do całej kwoty należnej z tytułu świadczenia opisanych usług. Bez znaczenia bowiem, w ocenie tut. organu, będzie kwestia dwuskładnikowego wynagrodzenia prowizyjnego, które każdorazowo wypłacane będzie przez bank - za czynności pośrednictwa finansowego na rzecz banku i na rzecz klienta.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego i rozstrzyga merytorycznie w zakresie objętym pytaniami, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii zawartych we własnym stanowisku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.