Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-556/14-4/AO
z 24 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) na wezwanie Organu z 18 sierpnia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-556/14-2/AO (skutecznie doręczone 20 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży bonów i jej dokumentowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży bonów i jej dokumentowania. Niniejszy wniosek uzupełniony został pismem z 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) na wezwanie Organu z 18 sierpnia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-556/14-2/AO (data doręczenia 20 sierpnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o., (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”), będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „VAT”) oferuje do nabycia bony zawierające określoną ilość punktów/kwotę pieniężną do wykorzystania na portalu internetowym Wnioskodawcy.

Wspomniane bony działają na zasadzie bonów podarunkowych. Bony są oferowane przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny koszt oraz wydawane (w formie elektronicznej) nabywcom. Bony mogą zostać wykorzystane do zapłaty za towary lub usługi oferowane na portalu Spółki przez osoby trzecie (dalej „Partnerzy”). Partnerzy nie mają wpływu ani na wygląd bonów, ani na to, czy, a także ile bonów zostanie wydanych na rzecz nabywców. Koszty dystrybucji bonów obciążają wyłącznie Wnioskodawcę, bez prawa do żądania ich zwrotu wobec Partnerów.

Przykładowy sposób działania bonu przedstawia się w następujący sposób: nabywca karty zakupuje kartę podarunkową (np. kartę z kwotą 100 zł można nabyć za 95 zł) i może podarować ją innej osobie, może ją zrealizować samodzielnie; każdy bon posiada unikalny kod i jest ważny przez określony czas - np. przez 12 miesięcy od daty zakupu. Okaziciel przy zakupie na podstawie bonu (po zalogowaniu się na swoje konto lub zarejestrowaniu i zalogowaniu) podaje kod z bonu, co powoduje pomniejszenie należnej kwoty do zapłaty o środki zgromadzone na wykorzystywanym bonie. Środki te okaziciel może wykorzystać w pewnym, z góry określonym, przedziale czasu (trwającym np. przez wspomniane 12 miesięcy).

Okaziciel może wydatkować środki premiowe w trakcie okresu ich ważności na dowolne produkty lub usługi oferowane przez Partnerów Spółki na portalu internetowym do niej należącym. Po upływie okresu ważności punktów wynikających z bonu, możliwość dokonania zakupów na ich podstawie wygasa.

Na zakupione za pośrednictwem Spółki produkty lub usługi, okaziciel (użytkownik) otrzymuje dowody zakupu w formie faktury albo paragonu od Partnerów Spółki. Partner, od którego zostanie nabyty towar lub usługa w zamian za punkty zgromadzone przez okaziciela na bonie podarunkowym, ma w stosunku do Spółki roszczenie o zapłatę ceny brutto danej usługi lub towaru zakupionego przez tego okaziciela przy potrąceniu przez Spółkę opłaty prowizyjnej w wysokości określonej procentowo ceny brutto usługi lub towaru stanowiącej wynagrodzenie Spółki za usługę pośrednictwa.

W przypadku niezrealizowania bonu w określonym terminie, Spółka ma prawo zatrzymać kwotę uzyskaną z tytułu jego „sprzedaży”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż bonów podarunkowych zawierających określoną ilość punktów/kwotę pieniężną do wykorzystania na portalu internetowym Spółki stanowi czynność podlegającą podatkowi VAT?
2. Czy sprzedaż bonów podarunkowych zawierających określoną ilość punktów/kwotę pieniężną do wykorzystania na portalu internetowym Spółki powinna być dokumentowana fakturą bądź paragonem fiskalnym?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy,

1. Zdaniem Spółki, sprzedaż przez nią bonów podarunkowych zawierających określoną ilość punktów/kwotę pieniężną do wykorzystania na portalu internetowym Spółki nie stanowi czynności podlegającej podatkowi VAT.
   
2. Sprzedaż bonów podarunkowych zawierających określoną ilość punktów/kwotę pieniężną do wykorzystania na portalu internetowym Spółki nie może być dokumentowana fakturą (bądź paragonem fiskalnym) w rozumieniu przepisów o VAT. Czynność taka może być udokumentowana innym dowodem księgowym - np. notą.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ww. przepisu.

Powszechnie obowiązujące podejście polskich organów podatkowych sprowadza się do tego, iż przekazanie instrumentów takich jak karty podarunkowe (a także bony rabatowe i inne tego rodzaju instrumenty) nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych VAT jako czynność niestanowiąca ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT (por. m.in.: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. IPPP2/443-1348/08-2/AZ; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. IPPP1/443-1763/08-2/MPe; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 stycznia 2010 r., sygn. IPPP3/443-1086/09-3/MM; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2011 r., sygn. IPPP3/443-1210/10-2/JF; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 października 2011 r., sygn. IPPP3/443-1043/11-2/JK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. IBPP2/443-118/14/KO).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia bonu podarunkowego (karty podarunkowej, bonu towarowego), w związku z tym należy skorzystać z definicji słownikowej pojęcia „bon”, zgodnie z którą jest to „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług” (por. Internetowy Słownik języka polskiego - Wydawnictwo Naukowe PWN: http://sjp.pwn.pl/szukaj/bon). Zauważyć także należy w pierwszej kolejności, że będący przedmiotem niniejszej analizy bon podarunkowy nie zaspokaja żadnych potrzeb - nie stanowi więc autonomicznego świadczenia. Bony jako znaki legitymacyjne nie reprezentują uprawnienia do skonkretyzowanego świadczenia - posiadacz bonu może go zrealizować w określonym terminie przy zakupie dowolnych towarów lub usług oferowanych przez Spółkę, może również z tego uprawnienia w ogóle nie skorzystać (bony zazwyczaj mają określony termin ważności). Bon taki nie mieści się zatem w definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (towary - „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”), lecz jest jedynie substytutem pieniądza uprawniającym do zakupu towarów lub usług i zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się usługi lub towary. W związku z powyższym, rozporządzenie przedmiotowym bonem nie wypełnia znamion czynności opodatkowanej, jaką jest dostawa towarów (por. m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 października 2011 r., sygn. IPPP3/443-1043/11-2/JK).

Odpłatne przekazanie bonu podarunkowego nie może być również rozpatrywane w kategoriach świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż samo przekazanie bonu nie powoduje, że klient nabywa jakąkolwiek usługę. Bon podarunkowy jedynie upoważnia do nabycia w zamian za przypisane do niego środki punkty/środki pieniężne towarów lub usług oferowanych przez Partnerów Wnioskodawcy (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. IBPP2/443-118/14/KO oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 stycznia 2014 r., sygn. ILPP2/443-963/13-2/MR). Podkreślić należy, że bony podarunkowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb i nie stanowią autonomicznego świadczenia, a świadczenie takie jest elementem konstytutywnym usługi podlegającej opodatkowaniu VAT (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2011 r., sygn. IPPP3 443-1210/10-2/JF oraz Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-16/03 z dnia 3 marca 1994 r. - R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

• dana czynność ujęta została w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (przesłanka przedmiotowa) oraz
  

• czynność wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT (przesłanka podmiotowa).
  
  

Skoro więc nie sposób uznać, iż sprzedaż przez Spółkę kuponów podarunkowych stanowi dostawę towarów albo świadczenie usług, uznać należy, iż czynność taka nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Należy także zauważyć, że tym bardziej nie sposób uznać, aby sprzedaż bonów podarunkowych stanowiła inną z czynności opodatkowanych VAT wymienionych w art. 5 ustawy o VAT, tj. eksportu towarów, importu towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż wszystkie one są pochodnymi dostawy towarów albo świadczenia usług.

Dodatkowym argumentem, jaki przemawia za brakiem opodatkowania VAT odpłatnego przekazania kuponów podarunkowych jest brak określenia przyszłego świadczenia w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi. Zapłatę za bon podarunkowy można by bowiem (rozważając czysto teoretycznie) potraktować jako swego rodzaju zaliczkę na niesprecyzowany towar lub usługę, a jak jednomyślnie wskazują sądy administracyjne i organy podatkowe, płatności tego rodzaju nie są opodatkowane VAT (por. wyrok NSA z dnia 28 lipca 2009 r., sygn. I FSK 932/08; wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. I FSK 1100/09; interpretacja indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 stycznia 2013 r. o sygn. IPPP1/443-1189/12-2/MP).

Mając na uwadze powyższe rozważania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż przez niego bonów podarunkowych zawierających określoną ilość punktów/kwotę pieniężną do wykorzystania na portalu internetowym Spółki nie stanowi czynności podlegającej podatkowi VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. „sprzedaż”.

Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, tj. poprzez wystawianie paragonów fiskalnych.

Jako „sprzedaż” art. 2 pkt 22 ustawy o VAT traktuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak jednak zostało stwierdzone powyżej, czynność odpłatnego przekazania kuponu podarunkowego nie podlega opodatkowaniu VAT, bowiem, nie będąc ani odpłatną dostawą towarów, ani odpłatnym świadczeniem usług (ani tym bardziej eksportem towarów, importem towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów), nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Jednocześnie, przekazanie opłaty w postaci ekwiwalentu za wartość bonu nie można traktować jako zaliczki bądź przedpłaty na zakup usługi bądź towaru.

W konsekwencji, czynność odpłatnego przekazania bonu podarunkowego, z uwagi na to, iż nie jest odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług, jak również nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu przepisów o VAT, nie może być dokumentowana fakturą VAT (bądź paragonem fiskalnym - wydrukiem z kasy rejestrującej).

W przypadku, kiedy transakcji między dwoma podmiotami nie można udokumentować fakturą (bądź paragonem fiskalnym), jak w przypadku przekazania bonu podarunkowego, to wówczas w celu potwierdzenia transakcji może zostać wystawiona nota księgowa lub inny dokument wewnętrzny (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2010 r., sygn. IBPP1/443-1167/09/MS).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż bonów podarunkowych zawierających określoną ilość punktów/kwotę pieniężną do wykorzystania na portalu internetowym Spółki stanowi czynność niepodlegającą VAT, która nie może być dokumentowana fakturą (bądź paragonem fiskalnym) w rozumieniu przepisów o VAT. Czynność taka może być udokumentowana innym dowodem księgowym - np. notą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.