INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012r. (data wpływu do tut. BKIP 7 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem gruntów, które zostaną następnie nieodpłatnie przekazane na rzecz Gminy dla celów wybudowania na nich infrastruktury drogowej dróg publicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2012r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem gruntów, które zostaną następnie nieodpłatnie przekazane na rzecz Gminy dla celów wybudowania na nich infrastruktury drogowej dróg publicznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której zasadniczym przedmiotem jest realizacja projektu pod nazwą Galeria w I. (dalej: Galeria lub Inwestycja). Inwestycja będzie największym centrum handlowym w I., a w jej skład wejdzie ok. 90 sklepów, w tym hipermarket. Galeria będzie usytuowana na działce o powierzchni ponad 100 tys. m². Łączna powierzchnia Galerii przeznaczona pod wynajem będzie wynosić ponad 30 tys. m². Na zewnątrz Galerii powstanie parking na ok. 1000 samochodów. Po zakończeniu realizacji inwestycji, Wnioskodawca będzie czerpać przychody z tytułu wynajmu powierzchni handlowo-usługowych zlokalizowanych w budynku Galerii.

W związku z planowaną budową Galerii, Wnioskodawca został zobowiązany do rozbudowy układu komunikacyjnego wokół Galerii. Obecnie funkcjonująca sieć dróg publicznych wokół terenu Inwestycji nie zapewnia bowiem odpowiedniego dojazdu dla przyszłych klientów i dostawców, a tym samym bez jej rozbudowy nie będzie możliwe funkcjonowanie Galerii. Obowiązek rozbudowy dróg publicznych w rejonie Inwestycji wynika w pierwszej kolejności z zapisów Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego przyjętego Uchwałą Rady Miejskiej I. W uchwale tej wskazano, że realizacja obiektów wielkopowierzchniowych uwarunkowana jest budową i przebudową dróg publicznych określonych w uchwale. Ponadto, obowiązek dokonania przez Spółkę budowy i przebudowy dróg publicznych wynika z art. 16 ustawy o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007r., Nr 19, poz. 115 ze zm.), zgodnie z którym budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej. W związku z powyższym Spółka zawarła umowy z Miastem I. (dalej: Gmina) oraz Powiatem I. (dalej: Powiat) określające zakres zobowiązań Spółki w obszarze realizacji projektu Galerii wraz z budową i przekazaniem Infrastruktury drogowej (dalej: Umowy). Zakres powyższych zobowiązań ustalano na podstawie właściwego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Na podstawie Umów Spółka dokona modernizacji i rozbudowy infrastruktury drogowej umożliwiającej dojazd do Galerii. Prace te będą wykonane na gruntach należących do Gminy lub Powiatu (większość gruntów przeznaczonych pod realizację układu drogowego stanowi w chwili obecnej własność Gminy/Powiatu; pozostała część gruntów koniecznych do wykonania prac związanych z drogami gminnymi zostanie przed ich rozpoczęciem nabyta przez Gminę od innych podmiotów (w tym od Spółki). Po zrealizowaniu poszczególnych elementów docelowego układu drogowego, Spółka zobowiązana będzie do nieodpłatnego przekazania na rzecz właściwego zarządcy drogi wybudowanej lub zmodernizowanej infrastruktury drogowej i towarzyszącej położonej na gruntach należących do Gminy/Powiatu. Spółka dokona także cesji uprawnień z tytułu gwarancji i rękojmi na wykonane prace.

Na mocy Umów, Spółka została zobowiązana do zrealizowania następujących zadań w zakresie budowy lub rozbudowy układu komunikacyjnego na terenach należących do Gminy/Powiatu lub też pozyskanych przez Gminę przed realizacją prac (zwanych dalej łącznie infrastrukturą drogową):

1. budowa nowej nitki (o długości 750 m) wraz z wybudowaniem ronda;
2. budowy łącznika do terenu centrum handlowego;
3. budowy łącznika od ul. X do ul. Z, od ul. Z do ul. W;
4. budowy wjazdu od ul. H.
   
   

Spółka jest także zobowiązana do wykonania chodników wraz ze ścieżką rowerową oraz budowy odwodnienia, oświetlenia i innej infrastruktury funkcjonalnie koniecznej dla korzystania z infrastruktury drogowej. Zakres koniecznych do wykonania prac związanych z infrastrukturą drogową jest zgodny z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego obowiązującym na tym terenie.

Po zakończeniu realizacji poszczególnych etapów budowy infrastruktury drogowej, Spółka nieodpłatnie przekaże je na rzecz właściwych zarządców dróg. Nowo wybudowana nitka ul. H, o której mowa w pkt 1 powyżej, zostanie przekazana na rzecz Powiatu. Natomiast pozostałe elementy wybudowanej lub zmodernizowanej infrastruktury drogowej (tj. pkt 2-5 powyżej) zostaną przekazane na rzecz Gminy.

Część terenów, na których zrealizowana ma zostać budowa lub modernizacja dróg, które następnie będą przekazywane na rzecz Gminy (drogi gminne) należy obecnie do Spółki (stanowi własność lub wieczyste użytkowanie Spółki). Grunty te Spółka nabyła w drodze transakcji kupna-sprzedaży od podmiotów trzecich. W świetle uzgodnień podjętych z Gminą, przed przystąpieniem do rozbudowy infrastruktury dróg gminnych na tych gruntach Spółka dokona przekazania własności lub zrzecze się prawa użytkowania wieczystego tych gruntów na rzecz Gminy. Po przeniesieniu własności gruntów lub zrzeczenia się użytkowania wieczystego Spółka przystąpi do realizacji prac związanych z rozbudową infrastruktury drogowej. Natomiast zakres prac związanych z drogami, które będą następnie przekazywane na rzecz Powiatu obejmuje wyłącznie grunty, które obecnie są we władaniu Powiatu.

W związku z koniecznością sporządzenia wykonania prac związanych z rozbudową dróg Spółka będzie ponosić różnego typu wydatki (w tym: usługi podwykonawców, materiały budowlane, itp.). Spółka poniosła także koszty związane z nabyciem gruntów, które przez rozpoczęciem realizacji prac budowlanych będą przeniesione na rzecz Gminy.

Dla celów księgowych, wydatki na rozbudowę infrastruktury drogowej będą ujmowane na koncie środki trwałe w budowie. Po zakończeniu realizacji inwestycji, koszty te będą stanowić dla celów rachunkowych element wartości początkowej środków trwałych w Spółce (w szczególności: element środka trwałego - budynku Galerii).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z zakupem gruntów, które zostaną następnie nieodpłatnie przekazane na rzecz Gminy dla celów wybudowania na nich infrastruktury drogowej dróg publicznych będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w chwili przeniesienia ich własności lub użytkowania wieczystego...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów budowy infrastruktury dróg publicznych (gminnych) w rejonie Galerii, Spółka zobowiązała się do nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy działek będących obecnie jej własnością, a w przypadku gruntów w użytkowaniu wieczystym - do zrzeczenia się prawa wieczystego użytkowania na rzecz Gminy. Spółka stoi na stanowisku, że wydatki, jakie poniosła w związku z zakupem prawa własności lub użytkowania wieczystego tych gruntów będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w chwili ich przekazania Gminie przed rozpoczęciem prac związanych z budową infrastruktury drogowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wydatki na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak wskazano powyżej, w związku z budową Galerii, Spółka została zobowiązana do budowy lub przebudowy dróg publicznych w rejonie Inwestycji na mocy art. 16 ustawy o drogach publicznych, a szczegółowe warunki w zakresie tej rozbudowy zostały m.in. określone w umowie z Gminą. Zakres koniecznych do wykonania prac wynikający z umowy, a także z zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przewiduje rozbudowę dróg publicznych także na gruntach, które obecnie są we władaniu Spółki (własność lub użytkowanie wieczyste). W wyniku dalszych uzgodnień z Gminą zostanie przyjęte rozwiązanie polegające na tym, że grunty konieczne pod budowę dróg publicznych zostaną w pierwszej kolejności przekazane Gminie nieodpłatnie, a dopiero po przekazaniu rozpocznie się rozbudowa układu komunikacyjnego obejmującego te grunty. Przekazanie gruntów będzie zatem miało na celu realizację zadań publicznych związanych z budową dróg, które stanowią zadania własne Gminy. Spółka zobowiązując się do przekazania przedmiotowych działek dąży więc do umożliwienia przebudowy infrastruktury drogowej, do której jest prawnie zmuszona.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wydatki na zakup gruntu nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w chwili nabycia, lecz stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie odpłatnego zbycia. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym przekazanie gruntów nie będzie co prawda wiązać się z zapłatą wynagrodzenia na rzecz Spółki, niemniej jednak zdaniem Spółki, nie można mówić o zbyciu pod tytułem darmym. Spółka przekazując własność lub zrzekając się prawa wieczystego użytkowania gruntu na rzecz Gminy dąży bowiem do zapewnienia sobie źródła przychodów z tytułu wynajmu powierzchni handlowo-usługowej. Rozpoczęcie korzystania z Galerii nie byłoby możliwe bez przekazania tych gruntów, które są przeznaczone pod budowę Infrastruktury drogowej na rzecz Gminy, która zobowiązała do tego Spółkę. Ponadto, spółka nie dokonuje przekazania gruntu z własnej woli, lecz jest do tego zmuszona w celu umożliwienia sobie wypełnienia obowiązków nałożonych na nią przez art. 16 ustawy o drogach publicznych.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego, kosztem swego majątku. Z powyższej definicji wynika, że świadczenie darczyńcy musi odznaczać się jednostronnością i nie może być ekwiwalentne, tj. wiązać się ze świadczeniem zwrotnym ze strony obdarowanego. W przedmiotowej sytuacji przekazanie własności gruntów / zrzeczenie się prawa wieczystego użytkowania na rzecz Gminy będzie natomiast miało charakter ekwiwalenty. Spółka zobowiązała się do przekazania gruntów Gminie jedynie w celu umożliwienia prowadzenia budowy Galerii, a w konsekwencji zapewnienia sobie źródła przychodów z tytułu użytkowania Galerii. Przekazanie gruntów jest elementem niezbędnym dla rozpoczęcia dalszych etapów prac. Świadczenie Spółki będzie więc ekwiwalentne, jako że Spółka przekazując grunty na rzecz Gminy spodziewa się uzyskania korzyści na swoją rzecz, w postaci umożliwienia budowy Galerii oraz osiągania w związku z tym przychodów opodatkowanych.

Stanowisko takie potwierdził Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 maja 2009r. (znak: IBPBI/1/415-101/09/KB) wskazując, że: „Element braku odpłatności polega na tym, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny, ani też w przyszłości przy czym pojecie ekwiwalentności nie może być rozumiane wąsko, jako otrzymanie ujętej w sposób konkretny zapłaty. Ekwiwalentność może wyrażać się w różny sposób. Stąd nieodpłatne przekazanie infrastruktury gminie nie stanowi darowizny”.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie można mówić w analizowanej sytuacji o nieodpłatnym zbyciu, ponieważ wynagrodzeniem dla Spółki za przekazanie nieruchomości będą przychody, jakie zacznie ona osiągać po rozpoczęciu użytkowania Galerii. Rozpoczęcie osiągania dochodów z wynajmu powierzchni usługowo-handlowej w Galerii nie byłoby możliwe bez osiągnięcia porozumienia z Gminą która - jak wskazano powyżej - zobowiązała Spółkę do nieodpłatnego przekazania na swoją rzecz gruntów pod budowę dróg publicznych, które stanowią własność lub wieczyste użytkowanie Spółki.

Możliwość zaliczenia wydatków na nabycie gruntów, które są następnie przekazywane gminie pod budowę dróg publicznych znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji z 30 kwietnia 2009r. (znak: IPPB5/423-103/09-2/AM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że „Wnioskodawca prawidłowo zaliczył wydatki na zakup gruntów pod budowę nowej drogi oraz wydatki związane z budową nowej drogi na tych gruntach do kosztów uzyskania przychodów w momencie przeniesienia własności tych gruntów wraz z drogą na nich wybudowaną na rzecz Gminy”.

W związku z powyższym wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie prawa własności i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które zostaną przekazane na rzecz Gminy w celu przeprowadzenia na ich terenie budowy infrastruktury drogowej dróg publicznych powinny w ocenie Wnioskodawcy zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie przekazania własności gruntów na rzecz Gminy/zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku ( jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu ) oraz
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w związku z realizacją Inwestycji została zobowiązana do budowy lub rozbudowy układu komunikacyjnego wokół terenu Inwestycji. Prace to będą wykonywane na gruntach należących do Gminy i Powiatu oraz na gruntach nabytych w drodze sprzedaży przez Spółkę od osób trzecich. Rozbudowana infrastruktura komunikacyjna zostanie następnie przekazana przez Spółkę na rzecz Gminy i Powiatu. W świetle uzgodnień podjętych z Gminą, przed przystąpieniem do rozbudowy infrastruktury dróg gminnych na tych gruntach Spółka dokona przekazania własności lub zrzecze się prawa użytkowania wieczystego tych gruntów na rzecz Gminy. Po przeniesieniu własności gruntów lub zrzeczenia się użytkowania wieczystego Spółka przystąpi do realizacji prac związanych z rozbudową infrastruktury drogowej. Natomiast zakres prac związanych z drogami, które będą następnie przekazywane na rzecz Powiatu obejmuje wyłącznie grunty, które obecnie są we władaniu Powiatu.

Zagadnieniem budzącym wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy wydatki jakie Spółka poniosła na nabycie gruntów, które zostaną następnie nieodpłatnie przekazane na rzecz Gminy dla celów wybudowania na nich infrastruktury komunikacyjnej, będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w chwili przeniesienia ich własności lub użytkowania wieczystego.

Nie ulega wątpliwości, że wydatek poniesiony na zakup gruntów w celu budowy lub rozbudowy układu komunikacyjnego wokół terenu Inwestycji ma na celu uzyskanie w przyszłości przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terenie Inwestycji. Rozbudowa układu komunikacyjnego, zapewni odpowiedni dojazd dla przyszłych klientów i dostawców. Konieczność wykonania takich prac wynika również z zapisów Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego oraz z ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.). Należy zatem uznać, że przesłanka związku przyczynowo – skutkowego, zawarta w art. 15 ust. 1 updop, została spełniona.

W następnej kolejności rozważeniu musi podlegać, czy powyższy wydatek nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podst. art. 16 ust. 1 updop, zawierającego zamknięty katalog tzw. kosztów niepotrącalnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów; wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, nastąpi odpłatne zbycie gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 1 updop. Co prawda przekazanie gruntów nie będzie się wiązało z zapłatą wynagrodzenia, lecz przesłankę ekwiwalentności Spółka wywodzi z faktu, iż w związku z przekazaniem gruntu oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu, uzyska korzyść na swoją rzecz w postaci umożliwienia budowy Inwestycji oraz zapewni sobie w przyszłości źródło przychodów z tytułu jej użytkowania.

W związku z brakiem definicji legalnej pojęcia „odpłatne zbycie”, należy ustalić jego treść oraz zakres biorąc za punkt wyjścia dyrektywy wykładni językowej. W słownikach języka polskiego hasła „zbycie”, „zbyć, zbywać” wyjaśniane są jako: „odstąpienie rzeczy lub praw innej osobie; sprzedaż” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1997, s. 1137); „sprzedać, odstąpić coś za pieniądze, pozbyć się czegoś przez sprzedaż” (Słownik języka polskiego, Warszawa 1995, t. III, s. 925); „sprzedać, zwłaszcza po niskiej cenie” (Słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa 1994, s. 994); „(mieć co) do sprzedania, na sprzedaż” (S. Skorupka: Słownik frazeologiczny języka polskiego, Warszawa 1993, s. 805); „sprzedać, spieniężać, odstąpić, upłynnić (A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn: Słownik synonimów, Warszawa 1993, s. 33). Zakres znaczeniowy pojęcia „zbycie” w języku polskim obejmuje zatem każdą czynność, której treścią jest przeniesienie władztwa na inną osobę. Pojęcia „zbycia” nie należy utożsamiać ze sprzedażą, ponieważ ma ono szerszy zakres i obejmuje również te zachowania, w wyniku których rzecz przechodzi we władztwo nabywcy pod tytułem darmym.

Z kolei „odpłatny” zgodnie z definicją zawartą w słownikach języka polskiego „to taki, za który się płaci” (http://sjp.pwn.pl/); „wymagający zapłacenia, wymagający zwrotu kosztów” (Uniwersalny słownik języka polskiego. Red. S. Dubisz, Warszawa 2003, s. 1163 oraz Słownik języka polskiego. Red. M. Szymczak, Warszawa 2002, s. 448). Użyte w art. 16 ust. 1 pkt 1 updop wyrażenie „odpłatne zbycie” zgodnie z wykładnią językową winno być zatem rozumiane jako wymagające zapłaty przeniesienie władztwa na nabywcę. Tylko czynności prawne spełniające wymóg ekwiwalentności (przez zapłatę) mogą być kwalifikowane jako odpłatne zbycie.

W przedmiotowej sprawie, zdaniem Wnioskodawcy, za ekwiwalent przekazania własności gruntów/zrzeczenia się prawa wieczystego użytkowania może zostać uznane spodziewanie się przez Spółkę uzyskania korzyści na swoją rzecz, w postaci umożliwienia budowy Galerii oraz osiągania w związku z tym przychodów opodatkowanych. Z tak zarysowanym stanowiskiem nie sposób się zgodzić z dwóch powodów.

Po pierwsze, umożliwienie budowy Galerii uwarunkowane jest wypełnieniem wymagań wskazanych przez Wnioskodawcę w aktach prawnych oraz wydanych na ich podstawie aktach administracyjnych. Absurdalna jest zatem argumentacja prowadząca do wniosków, iż akt prawny lub akt administracyjny mógłby w jakichkolwiek okolicznościach stanowić zapłatę za cokolwiek.

Po drugie, przychody które spodziewa się uzyskać Spółka, będą przychodami z prowadzonej przez nią w przyszłości działalności gospodarczej a nie z odpłatnego zbycia. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 14 ust. 1 stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie (…). A contrario, brak wartości wyrażonej w cenie określonej w umowie powoduje, że nie może być mowy o przychodzie z odpłatnego zbycia.

Opisane przez Wnioskodawcę przekazanie własności gruntów/zrzeczenia się prawa wieczystego użytkowania na rzecz Gminy nie może zostać uznane za odpłatne zbycie w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 1 updop. Konsekwencją powyższego będzie uznanie, że wydatki związane z zakupem gruntów, które zostaną następnie nieodpłatnie przekazane na rzecz Gminy dla celów wybudowania na nich infrastruktury drogowej dróg publicznych, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 maja 2009r. znak IBPBI/1/415-101/09/KB na którą powołuje się Wnioskodawca dla poparcia swojego stanowiska wydana została w odmiennym stanie faktycznym. Wynika z niej, że wnioskodawca prowadząc działalność deweloperską buduje na terenie przyszłego osiedla mieszkaniowego infrastrukturę drogową. Po wybudowaniu dróg wnioskodawca przekazuje je gminie w zamian za zobowiązanie gminy do utrzymywania tych dróg. Mamy tutaj zatem do czynienia z ekwiwalentnością świadczeń. Z jednej strony jest to przekazanie dróg we władanie Gminy, z drugiej zobowiązanie Gminy do świadczenia polegającego na utrzymywaniu tych dróg. Natomiast ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji z dnia 5 marca 2012r. nie wynika aby Gmina zobowiązała się do jakiegokolwiek ekwiwalentnego świadczenia w zamian za otrzymane grunty. Umożliwienie budowy Inwestycji przez Gminę w przedmiotowej sprawie ma charakter wyłącznie administracyjnoprawny. Tut. Organ nie podziela również stanowiska zawartego w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2009r. znak: IPPB5/423-103/09-2/AM z powodów zawartych w przedmiotowym uzasadnieniu. Nadmienić przy tym należy, że interpretacje indywidualne nie stanowią źródła prawa w polskim porządku prawnym, a organy podatkowe mają obowiązek działać, w myśl art. 120 Ordynacji podatkowej, na podstawie przepisów prawa.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i nr 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.