Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-383/14-2/AG
z 26 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zastosowania instytucji datio in solutum - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 3 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zastosowania instytucji datio in solutum .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka F. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem VAT mającym siedzibę na terytorium Polski.

W 2001 r. spółka M. Sp. z o.o. która w chwili obecnej jest udziałowcem Wnioskodawcy (dalej: „Nabywca”), zawarła ze spółką P. S.A. (dalej: „P.”) umowę dzierżawy nieruchomości obejmującej:

• grunt będący własnością Skarbu Państwa, którego użytkownikiem wieczystym był P.;
• budynki posadowione na w/w gruncie będące własnością P.,

zwanej dalej „Nieruchomością w celu prowadzenia na terenu Nieruchomości placówki oświatowej, nadto Nieruchomość służyła jako siedziba Nabywcy.

Przedmiotowa dzierżawa Nieruchomości podlegała opodatkowaniu VAT.

Grunt stanowi działkę o numerze ewidencyjnym 84/3 o powierzchni 2.415 m². Dla gruntu wraz z budynkami prowadzona jest księga wieczysta, księgę prowadzi Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych.

Na gruncie posadowione są dwa budynki;

• budynek 1: budynek byłego przedszkola publicznego o powierzchni użytkowej 954,64 m², zawierający 2,5 kondygnacji naziemnych i 1 kondygnację podziemną, wpisany do rejestru zabytków.
• budynek 2: budynek przeznaczony na cele gospodarcze o powierzchni użytkowej 6,45 m², zawierający 1 kondygnację naziemną.

W 2013 r. P. dokonała sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności posadowionych na nim budynków. Transakcja ta podlegała zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W momencie nabycia Nieruchomości Wnioskodawca potraktował nabytą Nieruchomość jako środek trwały i rozpoczął jej amortyzowanie. Wnioskodawca rozpoznał odpisy amortyzacyjne jako koszt uzyskania przychodu. Wnioskodawca dzierżawi Nieruchomość na rzecz Nabywcy, a Nabywca wykorzystuje Nieruchomość na cele prowadzonej działalności oświatowej. Przedmiotowa dzierżawa pod lega opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca wykazuje zobowiązania względem Nabywcy (np. z tytułu pożyczki). Może się zdarzyć, iż w przyszłości Wnioskodawca nie będzie wstanie zapłacić Nabywcy w terminie kwot należnych zobowiązań.

W takim przypadku Wnioskodawca rozważa spełnienie powyższego zobowiązania wobec Nabywcy poprzez przeniesienie na rzecz Nabywcy tytułu prawnego do Nieruchomości (tj. odpowiednio - użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków) w ramach datio in solutum (na podstawie art. 453 kc.), na co Nabywca wyrazi zgodę.

Na podstawie umowy datio in solutum dojdzie do wygaśnięcia istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania przez spełnienie przez Wnioskodawcę (dłużnika) świadczenia innego niż świadczenie pierwotne (tj. świadczenia objętego treścią zobowiązania wynikającego z pierwotnej umowy). Zobowiązanie Wnioskodawcy wobec Nabywcy wygaśnie wówczas tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (tj. spełnienie świadczenia pierwotnego).

Wartość rynkowa Nieruchomości będzie równa wartości rynkowej zobowiązań, które wygasną wskutek zawarcia umowy datio in solutum.

Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, iż nie dokonywano ulepszeń Nieruchomości, przekraczających 30% jej wartości początkowej w latach 2012 i 2013 i 2014. Do dnia planowanej dostawy Nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza dokonywać nakładów na Nieruchomość o charakterze ulepszeń w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których wartość przekroczyłaby 30% wartości początkowej Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na skutek przeniesienia przez Wnioskodawcę tytułu prawnego do Nieruchomości (tj. odpowiednio użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków na rzecz Nabywcy w ramach instytucji datio in solutum, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w wysokości odpowiadającej wartości zobowiązań Wnioskodawcy wobec Nabywcy, które wygasną wyniku zawarcia umowy datio in solutum, nie niższej jednak niż wartość rynkowa zbywanej Nieruchomości ?
2. Czy w celu ustalenia podstawy opodatkowania w związku ze zbyciem Nieruchomości Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać koszt uzyskania przychodu, który stanowić będzie wartość wydatków poniesionych na nabycie Nieruchomości, powiększonych o ewentualne ulepszenia dokonane do dnia jej zbycia oraz pomniejszonych o dokonane do tego momentu odpisy amortyzacyjne ?
3. Czy dostawa nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy w ramach datio in solutum będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 1 (ustawy o podatku od towarów i usług) ?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania numer 1 i 2 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedź na pytanie numer 3 w zakresie podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, na skutek przeniesienia przez Wnioskodawcę tytułu prawnego do Nieruchomości (tj. odpowiednio użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków) na rzecz Spółki po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w wysokości odpowiadającej wartości zobowiązań Wnioskodawcy wobec Nabywcy, które wygasną w wyniku zawarcia umowy datio in solutum, nie niższej jednak niż wartość rynkowa zbywanej Nieruchomości.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.; dalej: „Ustawy o CIT”) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Na podstawie ww. przepisu można stwierdzić, że co do zasad przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

W myśl zaś art. 14 ust 1 ustawy o CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie — jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości rynkowej.

Wskazać należy, iż użyte przez ustawodawcę pojecie „odpłatnego zbycia” obejmuje zarówno klasyczną sprzedaż, jaki czynności prawne o podobnym charakterze (zamiana, inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych).

Jak wskazano powyżej w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie posiadać zobowiązania wobec Nabywcy. W przypadku braku środków pieniężnych Wnioskodawca rozliczy się z Nabywcą poprzez porozumienie, na mocy którego Wnioskodawca w drodze datio in solutum zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego wykom swoje zobowiązania wobec Nabywcy, poprzez przeniesienie na niego tytułu prawnego do Nieruchomości (tj. odpowiednio użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków). Cenę, jaką Wnioskodawca uzyska za przeniesienie tytułu prawnego do Nieruchomości (tj. odpowiednio użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków) będzie kwota zobowiązania Wnioskodawcy wobec Nabywcy, które wygaśnie na skutek tej transakcji.

Instytucji datio in solutum przypisuje się konsekwencje podatkowe analogiczne do sytuacji w której dłużnik zamiast świadczyć w miejsce wykonania poprzedniego zobowiązania, sprzedaje składnik swojego majątku, a następnie - już po rozpoznaniu przychodu z tego tytułu — z uzyskanych środków zaspokaja wierzyciela. Dla celów podatkowych należałoby wówczas wyróżnić dwie odrębne transakcje: odpłatne zbycie majątku oraz spłata długu i następnie dla każdej z tych transakcji określić konsekwencje podatkowe. Takie podejście do datio in solutum jest powszechnie przyjmowane przez organy podatkowe (pogląd ten jest również prezentowany w orzecznictwie sądowym).

Powyższe potwierdza m.in. w wyrok WSA w Gdańsku z 12 czerwca 2008 r. (sygn. akt I SA/Gd 1124/07), w którym sąd wskazał: „Organy podatkowe prawidłowo przyjęty, że w ramach konstrukcji dotionis in solutum (art. 453 k.c.) skarżąca zwolniłoby się z zobowiązania do zapłacenia wynagrodzenia za umarzane udziały, spełniając inne świadczenie w postaci przeniesienia własności nieruchomości. Oznaczałoby to odpłatne zbycie nieruchomości, rodzące po stronie skarżącej przychód podlegający opodatkowaniu, przy czym odpłatność zbycia wyrażałaby się w zwolnieniu z obowiązku wypłacenia wynagrodzenia pieniężnego wspólników (zmniejszeniu pasywów podatnika).

Analogiczne stanowisko zajął również:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 8 lipca 2013 r. (sygn. ILPB3/423 -174/13-2/EK) stwierdzając, iż: „Przeniesienie prawa własności do zorganizowanej części przedsiębiorstwa związku ze skorzystaniem z instytucji datio in solutem należy traktować na gruncie ustawy o podatki dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Należy bowiem zauważyć, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama, jak to w której podatnik dokonuje odpłatnego zbycia określonej części przedsiębiorstwa, tym samym osiąga przychód do opodatkowania, a za otrzymane pieniądze wypełnia swoje zobowiązanie względem swoich wierzycieli.”
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 29 grudnia 2011 r. (IPPB3/423-934/11-2/GJ), który wskazał, iż: „wypłata części dywidendy w farmie niepieniężnej w drodze przeniesienia przez Spółkę własności składników majątkowych - tutaj przeniesienia własności akcji, spowoduje po stronie Spółki powstanie przychodu z odpłatnego zbycia praw rozpoznanego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z zastrzeżeniem art. 14 ust 1 ustawy, zgodnie którym przychodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych praw, przychód ten określa orgon podatkowy w wysokości wartości rynkowej.”
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 5 października 2011 r. (IPPB3/423-638/11-2/GJ), który wskazał, iż: „w ocenie organu w pełni uprawnione jest stanowiska, że przeniesienie własności udziałów jako „wypłata” dywidendy rzeczowej wypełnia hipotezę art. 14 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie mowa o „ odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych”. Czynność prawno jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. W ocenie organu Spółko osiąga korzyść majątkową o konkretnym wymiarze. Poprzez zbycie udziałów Spółka otrzymuje ekwiwalent w postaci zmniejszenia się jej zobowiązań.”
  
  

Mając na uwadze, iż jak wykazano wyżej, w sprawie dojdzie do odpłatnego zbycia Nieruchomości, określić należy w jaki sposób powinno się określić przychód z tego tytułu. Z przepisu art. 14 ustawy o CIT wynika, iż przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, a więc również nieruchomości w celu określenia przychodu należy wziąć pod uwagę:

• odpłatność transakcji oraz
  
• wartość rynkową zbywanej rzeczy.
  
  

Jak wykazano powyżej, w analizowanej sytuacji mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem Nieruchomości. W zamian za przeniesienie tytułu prawnego do Nieruchomości (tj. odpowiednio użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków) wygaśnie zobowiązanie Wnioskodawcy do zapłaty Nabywcy kwot swoich zobowiązań wobec Nabywcy.

W świetle powyższego wskazać należy, iż przychód na przedmiotowej transakcji będzie odpowiadał wartości zobowiązania wobec Nabywcy, które wygaśnie w wyniku zbycia Nieruchomości na podstawie umowy datio in solutum, przy czym wartość tego przychodu nie będzie niższa niż wartość rynkowa Nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Jako przykład wskazać tu można:

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 kwietnia 2012 r. (sygn. IPBPI/2/423-25/12/ID), w której organ, rozważając stan faktyczny, w którym podatnik przeniósł własność nieruchomości w ramach datio in solutum, uznał: „(...) należy stwierdzić, że o ile spłata pożyczki będzie czynnością obojętną podatkowo, to cechy tej nie będzie posiadała pierwsza z ww. czynności, a więc zbycie nieruchomości. W przypadku jej zbycia po stronie Wnioskodawcy, na podstawie art. 14 ust. 1 updop, powstanie przychód odpowiadający wartości rynkowej nieruchomości (mieszkania). Przepis ten stanowi bowiem, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnione przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa orgon podatkowy w wysokości wartości rynkowej,”;
• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 czerwca 2012 r. (sygn. ITPB3/423-160/12/DK), w której organ rozważając stan faktyczny, w którym spółka przeniosła na rzecz Nabywcy własność nieruchomości w ramach datio in solutum wskazał: „Oceniając charakter nabycia udziałów z wynagrodzeniem w formie niepieniężnej, należy zauważyć, że w tym przypadku Spółka niejako decyduje się na zbycie składników majątku na rzecz Nabywcy w zamian za cenę odpowiadającą wartość ustalonego wynagrodzenia z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów. Wobec powyższego, uzasadnionym jest rozpoznanie w takiej sytuacji po stronie Spółki przychodu ze zbycia rzeczy lub prawa majątkowego, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychodem tym będzie wartość ustalonego wynagrodzenia. Jednocześnie, w związku z odpłatnym zbyciem składników majątkowych Spółka będzie mogła rozliczyć nieuwzględnione dotąd w jej rozliczeniach podatkowych koszty ich nabycia, objęcie, wytworzenia.”;

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia podstawy opodatkowania w związku ze zbyciem Nieruchomości, Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać koszt uzyskania przychodu, który stanowić będzie wartość wydatków poniesionych na nabycie Nieruchomości, powiększonych o ewentualne nakłady dokonane do dnia jej zbycia oraz pomniejszonych o dokonane do tego momentu odpisy amortyzacyjne.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione z celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, w myśl zaś art. 16 ust. 1 lit b) ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych bez względu na czas ich poniesienia.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca nabył od P. własność Nieruchomości, przy czym Wnioskodawca zakwalifikował przedmiotową Nieruchomość jako środek trwały i rozpoczął jej amortyzację.

Jak wskazano w pkt 1 lit. a) niniejszego Wniosku, na skutek zbycia Nieruchomości w ramach datio in solutum dojdzie do jej odpłatnego zbycia. Odpłatność ta będzie polegała na tym, iż w zamian za przeniesienie tytułu prawnego do Nieruchomości (tj. odpowiednio użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków) wygasną zobowiązania Wnioskodawcy względem Nabywcy.

Jak wskazano powyżej, termin „odpłatne zbycie” oznacza nie tylko klasyczną sprzedaż, ale również inne czynności prawne o podobnym charakterze, w tym również przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu w ramach instytucji datio in solutum czy zamiana. Zapłata należności może bowiem nastąpić zarówno w pieniądzu, jak i są innej postaci, np. w formie zwolnienia zbywającego z ciążących na nim zobowiązań wobec nabywcy.

W konsekwencji powyższego, nie ulega wątpliwości fakt, iż ramach datio in solutum nastąpi odpłatne zbycie Nieruchomości na rzecz Nabywcy, a zatem został spełniony jeden z warunków, wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT uprawniających do rozpoznania w sprawie kosztu z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości.

Powyższy koszt, zgodnie z przedmiotowym przepisem będzie stanowił wartość wydatków poniesionych na nabycie Nieruchomości oraz ewentualnych ulepszeń, pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne dokonane przez Wnioskodawcę od momentu nabycia Nieruchomości do daty jej zbycia.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w momencie zbycia w ramach datio in solutum na rzecz Nabywcy tytułu prawnego do Nieruchomości (tj. odpowiednio użytkowania wieczystego gruntu oraz własności posadowionych na nim budynków). Koszt ten będzie stanowiła cena za jaką Wnioskodawca zakupił tę Nieruchomość od P.:

• powiększona o:
  • ewentualne koszty transakcyjne, które przed datą zbycia Nieruchomości nie zostały uznane przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów; oraz
  • ewentualne ulepszenia, których Wnioskodawca dokona na Nieruchomość do czasu jej planowanego zbycia,

• pomniejszona o wartość odpisów amortyzacyjnych od budynków posadowionych na Nieruchomości.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych. Przykładowo wskazać tu można:

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 kwietnia 2012 r. (sygn. IPBPI/2/423-25/12/ID), w której organ rozważając stan faktyczny, w którym podatnik zbył w ramach instytucji datio in solutum prawo własności do lokalu mieszkalnego w zamian za zobowiązanie z tytułu pożyczki stwierdził:
„Na podstawie art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym kosztem uzyskania przychodu będzie zatem cena za jaką nabyto zbywaną nieruchomość (mieszkanie), powiększona nakłady poczynione przez Wnioskodawcę.”

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2012 r. (sygn. ILPB3/423-22/12-2/EK), w której organ uznał: „W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż na gruncie ustawy o podatki dochodowym od osób prawnych transakcja przeniesienia własności nieruchomości w zamian z zwolnienie z długu znajdzie swoje odzwierciedlenie w przychodach oraz kosztach uzyskania przychodów Spółdzielni (o ile —jak wskazana powyżej— Wnioskodawca rozpoznał przychód na podstawie art. 12 ust. 5 i 6 ww. ustawy z tyt. nieodpłatnego otrzymania nieruchomości). Odpowiednie zestawienie przychodów podatkowych oraz kosztów ich uzyskania pozwoli natomiast odpowiedzieć na pytanie, czy ww. transakcja spowoduje powstanie zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych.”;
• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2013 r. (sygn. IPPB3/423-321/13-2/MW), w której organ rozważając stan faktyczny, w którym doszło do zbycia nieruchomości poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności wskazał: „Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit, a) i b ustawy o CIT w przypadku zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę, możliwe będzie zaliczenie d kasztów uzyskania przychodów jej wartości początkowej (rozumianej jako cena nabycia) pomniejszonej sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.