Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-859/13-2/MG
z 25 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków ciążących na Spółce związanych z uczestnictwem Lekarzy w Konferencjach na podstawie zawieranej umowy sponsoringu – jest:

• nieprawidłowe – odnośnie możliwości zwolnienia z opodatkowania kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (przejazdów lokalnych) z tytułu podróży zagranicznej w wysokości nadwyżki ponad przewidziany limit określony w rozporządzeniu regulującym wysokość oraz warunki ustalania należności z tytułu podróży służbowej, w sytuacji faktycznego pokrywania tych kosztów oraz kosztów wyżywienia w wysokości przekraczającej wysokość diet określonych w ww. rozporządzeniu,

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków ciążących na Spółce związanych z uczestnictwem Lekarzy w Konferencjach na podstawie zawieranej umowy sponsoringu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się reklamą farmaceutyczną, którą prowadzi na zlecenie podmiotów krajowych i zagranicznych, które oferują na rynku polskim produkty lecznicze.

Usługi świadczone przez Spółkę, które mają na celu szerzenie wiedzy o podmiotach i produktach leczniczych stosownie do reklamy farmaceutycznej zdefiniowanej w przepisach art. 52-64 ustawy Prawo farmaceutyczne.

Za dopuszczoną prawem i powszechną formę reklamy farmaceutycznej uważa się sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi (dalej definiowane jako konferencja).

Mając na uwadze zlecony zakres usług oraz dopuszczalne formy aktywności, Wnioskodawca zawiera umowy sponsoringu z Lekarzami jako osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub poza działalnością gospodarczą prowadzoną przez Lekarzy.

W powyższym przypadku Lekarz nie będzie zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego na rzecz Spółki w związku z jego uczestnictwem w konferencji, a Spółka będzie zobowiązana do pokrycia kosztów związanych z uczestnictwem Lekarza w konferencji.

Przez sponsorowanie należy rozumieć w szczególności pokrywanie związanych z tym kosztów podróży i zakwaterowania Lekarzy.

Koszty pokrywane przez Wnioskodawcę będą mogły obejmować - w zależności od charakteru konferencji oraz uzasadnionych potrzeb Lekarza - wszystkie bądź niektóre z następujących rodzajów/kategorii wydatków:

1. koszty transportu, tzn. koszty przejazdów/przelotów Lekarza (z określonego miejsca do miejscowości, w której odbywa się konferencja oraz z powrotem), w niektórych przypadkach również przejazdy lokalne w miejscu oraz w czasie, w którym odbywa się konferencja;
2. koszty wiz lub opłat o zbliżonym charakterze, np. z tytułu przekroczenia granicy lub przemieszczania się po określonej trasie/terytorium, jeżeli są wymagane;
3. koszty noclegu Lekarza w miejscowości, w której odbywa się konferencja (w czasie, w którym odbywa się konferencja);
4. koszty wyżywienia Lekarza (w dniach, w których odbywać się będzie konferencja);
   
5. inne uzasadnione koszty (np. opłata rejestracyjna za uczestnictwo w konferencji, koszty ubezpieczenia Lekarza).
   
   

Koszty pokrywane będą bezpośrednio przez Wnioskodawcę, tzn. Spółka we własnym imieniu będzie nabywać określone towary i usługi od dostawców (np. biur podróży, linii lotniczych i kolejowych, hoteli, organizatorów konferencji itp.), będzie dokonywała płatności bezpośrednio na rzecz tych podmiotów oraz będzie otrzymywała od nich odpowiednie dokumenty (fakturę, rachunek lub inny dokument - np. bilet) potwierdzające poniesienie wydatków.

Pokrywane przez Wnioskodawcę koszty będą uwzględniane - jako koszty związane ze świadczeniem usług na rzecz zleceniodawców usług - w wynagrodzeniu należnym Spółce z tytułu świadczenia tych usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym:

W związku z zawieraną pomiędzy Wnioskodawcą a Lekarzem umową sponsoringu - Wnioskodawca jako podmiot obowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C, ma obowiązek rozpoznać po stronie Lekarza przychód w wysokości świadczeń uzyskiwanych przez Lekarza na podstawie umowy sponsoringu, tzn. w równowartości kosztów pokrytych przez Wnioskodawcę przy czym, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f., do kosztów transportu, zakwaterowania, wyżywienia oraz wiz lub opłat o analogicznym charakterze, zastosowanie ma zwolnienie z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (do limitów wynikających z odpowiednich przepisów odrębnych); w rezultacie, w sporządzonej informacji PIT-8C, Wnioskodawca może uwzględnić tylko przychód Lekarza obejmujący:

• opłatę rejestracyjną,
  

• koszty ubezpieczenia Lekarza oraz,
  

• ewentualne inne koszty związane z uczestnictwem Lekarza w konferencji.
  
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zawieranymi między Wnioskodawcą a Lekarzem umowami sponsoringu - Wnioskodawca, jako podmiot obowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C, ma obowiązek rozpoznać po stronie Lekarza przychód w wysokości wszelkich świadczeń uzyskiwanych przez Lekarza na podstawie umowy, tzn. w równowartości kosztów pokrytych przez Wnioskodawcę przy czym, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów transportu, zakwaterowania, wyżywienia oraz wiz lub opłat o analogicznym charakterze, zastosowanie ma zwolnienie z podatku, o którym mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy (do limitów wynikających z odpowiednich przepisów odrębnych).

W konsekwencji, w sporządzonej informacji PIT-8C, Wnioskodawca może uwzględnić tylko przychód Lekarza obejmujący:

• opłatę rejestracyjną,
  

• koszty ubezpieczenia Lekarza oraz
  

• ewentualne inne koszty związane z uczestnictwem Lekarza w konferencji.
  
  
  

II.

W myśl przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie, zgodnie z art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f., w przypadku uzyskiwania dochodów z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

W tym kontekście, art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. zawiera katalog źródeł przychodów, wśród których wymienia się m.in. inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.).

W myśl przepisu art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f., uważa się m.in. nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis należy rozumieć w ten sposób, iż do przychodów z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f. należy co do zasady zaliczyć każdy przychód, który nie mieści się w pozostałych źródłach przychodów, o których mowa w art. 12 -14 i 17 u.p.d.o.f.

Jednocześnie, fakt użycia w przepisie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. sformułowania „w szczególności” dowodzi, że zawarta w tym przepisie definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i może obejmować również inne rodzaje przychodów niż wyraźnie tam wymienione.

W ocenie Wnioskodawcy, pokrycie określonych kosztów związanych z uczestnictwem Lekarza w konferencji, powoduje powstanie po stronie Lekarza przychodu na gruncie podatku dochodowego. Pokrycie kosztów oznacza bowiem wymierne i konkretne przysporzenie majątkowe po stronie Lekarza, polegające na tym, że Lekarz w związku ze swoim uczestnictwem w konferencji nie ponosi kosztów we własnym zakresie i tym samym nie uszczupla swojego majątku.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy w przypadku umowy sponsoringu, przychód uzyskiwany przez Lekarza w związku z podróżą i uczestnictwem w konferencji powinien być traktowany jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.

Przychód ten nie stanowi bowiem przychodu z tytułów, o których mowa w art. 12-14 i 17 u.p.d.o.f. W szczególności, nie jest to przychód ze stosunku pracy - ponieważ Lekarze nie są pracownikami Wnioskodawcy, a ponadto uczestnictwo w konferencji i pokrycie kosztów przez Spółkę nie wynika i nie jest uzależnione od pozostawania przez Lekarza w jakimkolwiek stosunku pracy.

Nie jest to również przychód z działalności wykonywanej osobiście (a zwłaszcza nie jest to przychód z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w odniesieniu do analogicznych stanów faktycznych, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2008 r. (sygn. IPPB2/415-1326/08-3/MK), w której stwierdzono m.in., że - w przypadku formy współpracy nieprzewidującej jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego w zamian za uzyskane finansowanie zwrot kosztów podróży uczestnikom międzynarodowej konferencji będzie stanowił przychód z innych źródeł.

III. Zwolnienie przychodu Lekarza z podatku dochodowego.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie podlegają m.in. dochody wymienione w art. 21 u.p.d.o.f. Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f., wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.d.o.f., powyższe zwolnienie stosuje się m.in., jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W zakresie rozumienia pojęcia „podróży” dla celów zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. - należy wskazać na pogląd przedstawiany zarówno w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, jak i w praktyce gospodarczej - zgodnie z którym zakres zastosowania tego przepisu jest szeroki i obejmuje efektywnie wszelkie podróże osób niebędących pracownikami, niezależnie od tego czy pomiędzy taką osobą a podmiotem niebędącym pracodawcą istnieje jakikolwiek stosunek prawny, czy też nie.

Potwierdzeniem takiego utrwalonego podejścia jest np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r. (sygn. IPPB4/415-744/10-4/MP) - w której potwierdzono, że art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. ma zastosowanie do wyjazdów lekarzy na zagraniczne wyjazdy naukowe.
  
  

Odnosząc powyższe do zdarzeń będących przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że w przypadku finansowania przez Spółkę udziału Lekarzy w konferencji dochodzi do „podróży osoby niebędącej pracownikiem” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.

Z literalnego brzmienia tego przepisu nie wynika jednoznacznie, w jaki sposób powinno nastąpić otrzymanie (uzyskanie) diet i innych należności za czas podróży przez osobę niebędącą pracownikiem.

Niezależnie od powyższego, z ugruntowanego podejścia interpretacyjnego oraz praktyki rynkowej co do tej kwestii wynika, iż dla celów zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. sposób, w jaki następuje otrzymanie (uzyskanie) przez osobę niebędącą pracownikiem diet i innych należności za czas podróży nie ma zasadniczego znaczenia. Może to być zatem sytuacja kiedy należności za czas podróży są otrzymywane przez osobę i niebędącą pracownikiem na zasadzie zwrotu kosztów (tzn. w pierwszej kolejności wydatki związane z podróżą są pokrywane przez tę osobę, a dopiero później otrzymuje ona zwrot poniesionych wydatków od innego podmiotu), a także sytuacja, w której należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem są pokrywane przez inny podmiot „z góry”, bezpośrednio na rzecz dostawców odpowiednich towarów i usług (np. biur podróży, linii lotniczych i kolejowych, hoteli itp.), bez angażowania środków osoby odbywającej podróż oraz bez konieczności zwrotu wydatków tej osobie.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 października 2010 r. (sygn. IPPB4/415-554/10-6/SP) organ podatkowy stwierdził wprost, że: „(...) dla kwalifikacji wydatków poniesionych w związku z podróżą osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce, forma płatności, tzn. bezpośrednio przez Spółkę, czy na zasadzie zwrotu poniesionych kosztów nie ma żadnego znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego”.

Analogicznie, w szeregu innych interpretacji podatkowych organy podatkowe potwierdzały możliwość zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. w sytuacji, w której koszty podróży osoby niebędącej pracownikiem były pokrywane bezpośrednio „z góry” przez inny podmiot, np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r. (sygn. IPPB2/415-721/12-2/MK);
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2012 r. (sygn. IPPB2/415-692/12-2/MK).
  
  
  

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. powinien mieć zastosowanie do sytuacji, w której Wnioskodawca na podstawie umowy sponsoringu pokrywa koszty związane z uczestnictwem Lekarza w konferencji bezpośrednio „z góry”.

Warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest spełnienie wymogów określonych w art. 21 ust. 13 u.p.do.f. Zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.d.o.f., omawiane zwolnienie stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia:

nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów;

zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W praktyce wyróżnić można dwa zasadnicze podejścia co do rozumienia tego przepisu.

1.

Zgodnie z pierwszym, jak się wydaje dominującym stanowiskiem (podzielanym przez organy podatkowe w wydawanych przez nie interpretacjach indywidualnych), przepis art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.do.f. należy rozumieć w ten sposób, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia z podatku jest, aby koszty podróży:

nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osoby fizycznej otrzymującej diety i inne należności za czas podróży (analogicznie - również osoby, której koszty podróży są pokrywane) oraz zostały poniesione w celu uzyskania przychodu przez podmiot finansujący podróż.

Taki właśnie pogląd został przedstawiony:

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 września 2012 r. (sygn. IPPB2/415-582/12-4/MS1), w której organ podatkowy stwierdził m.in.:

„Należy zauważyć, iż (...) stosuje się ono (...) pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców”;

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2012 r. (sygn. IBPBII/1/415-924/11/BJ), w której organ podatkowy stwierdził m.in.:

„(...)” należy zatem stwierdzić, iż sfinansowanie lub zwrot poniesionych wydatków kandydatom na pracowników przejazdu do miejsca sprawdzania ich kwalifikacji stanowi dla nich nieodpłatne świadczenie, skutkujące powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tzn. przychodu z innych źródeł. Jednakże w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy przychód ten jest wolny od podatku dochodowego, tzn. jeżeli koszty podróży nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatnika, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu przez Wnioskodawcę (tzn. podmiot finansujący podróż - przyp. Spółki)”;

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 listopada 2011 r. (sygn. IBPBII/1/415-147/11/SD), gdzie organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Według opinii Wnioskodawcy prawidłowym sposobem interpretacji ww. przepisu (tzn. art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.d.o.f. - przyp. Spółki) jest, iż koszty zwróconych wydatków związanych z podróżą nie zostały zaliczone przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie Świadczenia te miały na celu osiągnięcie przez Spółkę (podmiot dokonujący zwrotu kosztów) przychodu”.

Dodatkowo, w szeregu interpretacji indywidualnych organy podatkowe potwierdzały możliwość zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. w przypadkach, w których - ze stanowiska przedstawionego przez podatnika lub z okoliczności stanu faktycznego przedstawionego we wniosku - jednoznacznie wynikało, że należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem są ponoszone w celu uzyskania przychodu przez podmiot finansujący podróż, np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r. (sygn. IPPB2/415-721/12-2/MK);
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 stycznia 2011 r. (sygn. ILPB2/415-1133/10-2/ES);
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 kwietnia 2010 r. (sygn. ITPB2/415-167/08/MK).
  
  
  

Odnosząc powyższe do przedmiotu wniosku, Spółka zauważa, że tak rozumiane warunki określone w art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.d.o.f. będą spełnione gdy Spółka będzie pokrywać koszty w oparciu o umowę sponsoringu.

W szczególności:

Koszty nie będą w żadnym przypadku zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez Lekarza (Lekarz w ogóle nie będzie ponosił tych kosztów) oraz koszty będą każdorazowo ponoszone w celu osiągnięcia przychodów przez Wnioskodawcę. Powyższe wynika z faktu, że poniesienie tych kosztów następuje w związku ze świadczeniem usług na rzecz niezależnych podmiotów trzecich, za które to usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

2.

Zgodnie z inną możliwą interpretacją art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.d.o.f. warunkiem skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego jest, aby koszty podróży:

nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osoby fizycznej otrzymującej diety i inne należności za czas podróży oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów tej osoby fizycznej.

Przykładowo, taki pogląd można wyprowadzić z treści interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2012 r. (sygn. IPPB2/415-692/12-2/MK), w której organ podatkowy wskazał, „że zakres tego zwolnienia uwarunkowany jest, aby otrzymane przez osobę niebędącą pracownikiem świadczenia, były poniesione celem uzyskania przychodów i nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie”.

Odnosząc powyższe do niniejszego wniosku o interpretację, wskazać należy, że również w przypadku przyjęcia takiego rozumienia art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.d.o.f., warunki zastosowania zwolnienia z PDOF w odniesieniu do przychodu uzyskiwanego przez Lekarza w związku z udziałem w konferencji należy uznać za spełnione.

W szczególności, koszty nie będą w żadnym przypadku zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez Lekarza (Lekarz w ogóle nie będzie ponosił tych kosztów) oraz koszty będą każdorazowo ponoszone w celu osiągnięcia przychodów przez Lekarza, ponieważ w przypadku finansowania w oparciu o umowę sponsoringu - poniesienie kosztów spowoduje każdorazowo powstanie po stronie Lekarza wymiernego przysporzenia majątkowego, gdyż nie będzie on musiał uszczuplać własnego majątku w celu wzięcia udziału w konferencji. Tym samym, pokrycie kosztów będzie nieodłącznie i bezpośrednio związane z powstaniem po stronie Lekarza przychodu na gruncie podatku dochodowego. W rezultacie, koszty te będą każdorazowo ponoszone w celu osiągnięcia przychodów przez Lekarza.

A zatem, niezależnie od tego, która ze wskazanych powyżej interpretacji przepisu art. 21 ust. 13 pkt 1 u.p.d.o.f. zostałaby zastosowana, warunki zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego wskazane w omawianym przepisie byłyby każdorazowo spełnione.

IV.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f., diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f,. podlegają zwolnieniu z opodatkowania wyłącznie do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Przepisami odrębnymi są aktualnie przepisy Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.01.2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Zgodnie z ugruntowaną interpretacją oraz praktyką stosowania tych przepisów, przepisy ww. Rozporządzenia formalnie odnoszące się do podróży służbowych pracowników oraz do relacji pomiędzy pracownikiem a pracodawcą - są odpowiednio stosowane również do podróży osób niebędących pracownikami.

Zgodnie z treścią § 2 Rozporządzenia, z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

przejazdów:

noclegów;

dojazdów środkami komunikacji miejscowej;

innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W świetle powyższego, przychód uzyskany przez Lekarza w związku z pokryciem przez Wnioskodawcę kosztów związanych z uczestnictwem Lekarza w konferencji podlega co do zasady zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. Zakres powyższego zwolnienia jest ograniczony do wysokości określonych w przywołanym Rozporządzeniu.

W przypadku podróży, zgodnie z § 3 ust. 2 Rozporządzenia, zwrot kosztów przejazdu następuje w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu określonego środka transportu z opłatami dodatkowymi, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje.

W kontekście zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. - powyższe oznacza, że kwota zwolnienia obejmuje efektywnie całą należność (całą cenę biletu/biletów plus ewentualne opłaty dodatkowe) z tytułu przejazdu i przejazdów (analogicznie, z tytułu przelotu i przelotów itp.) tej osoby w ramach odbywanej podróży, wynikającą z odpowiedniego dokumentu potwierdzającego cenę biletu oraz ewentualnych opłat dodatkowych.

W odniesieniu do przedmiotu wniosku - powyższe oznacza, że ponoszone koszty (w zakresie, w jakim dotyczyły będą przejazdu Lekarza do miejscowości, w której odbywa się konferencja, jak również przejazdów lokalnych w miejscu oraz w dniach, w których odbywa się konferencja) będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości, która obejmuje całą cenę biletu oraz ewentualne opłaty dodatkowe.

W przypadku podróży na terytorium kraju - zgodnie z § 8 ust 1 Rozporządzenia - za nocleg w hotelu lub innym obiekcie świadczącym usługi hotelarskie, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem do wysokości 20-krotności stawki diety za 1 dobę. W podróży poza granicami kraju - zgodnie z § 16 ust. 1 Rozporządzenia, za nocleg przysługuje pracownikowi zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach ustalonego na ten cel limitu kwotowego określonego w załączniku do rozporządzenia. Jednocześnie w uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg w hotelu, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa powyżej.

W kontekście zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. - powyższe oznacza, że kwota zwolnienia obejmuje efektywnie całą należność (całą wysokość rachunku hotelowego) z tytułu zakwaterowania/noclegu tej osoby w ramach podróży tej osoby, wynikającą z odpowiedniego dokumentu potwierdzającego wysokość rachunku hotelowego, z uwzględnieniem wskazanych ograniczeń.

W odniesieniu do przedmiotu wniosku - powyższe oznacza, że ponoszone przez Wnioskodawcę (a zatem, z założenia, zawsze za uprzednią zgodą) koszty (w zakresie, w jakim dotyczyły będą zakwaterowania/noclegu Lekarza w miejscowości, gdzie odbywa się konferencja), będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty zwolnienia, który obejmuje całą wysokość rachunku hotelowego. Powyższe odnosi się jednakowo do kosztów w związku z uczestnictwem lekarza w konferencji odbywających się na terytorium Polski, jak i w konferencji odbywających się poza granicami kraju.

V.

W przypadku podróży na terytorium kraju pracownikowi przysługuje m.in. dieta, która jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży i wynosi 30 zł za pełną dobę podróży. Jednocześnie jednak na gruncie Rozporządzenia dopuszcza się, aby w czasie podróży, o której mowa powyżej, pracodawca zapewnił pracownikowi bezpłatne całodzienne wyżywienie. Wówczas dieta nie przysługuje.

W przypadku podróży poza granicami kraju, przysługująca dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki w czasie podroży, a jej wysokość różni się w zależności od państwa będącego celem podróży. Jednocześnie jednak, na gruncie Rozporządzenia dopuszcza się, aby w czasie podroży, o której mowa powyżej, pracodawca zapewnił pracownikowi bezpłatne całodzienne wyżywienie. Wówczas dieta zostaje obniżona do 25% standardowej wysokości i jest przeznaczona na inne drobne wydatki.

W kontekście zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. - powyższe oznacza, że kwota zwolnienia obejmuje efektywnie całą należność z tytułu wyżywienia (tzn. całą wartość świadczeń w zakresie wyżywienia, zapewnionego tej osobie w sytuacji, w której zapewniono wyżywienie), wynikającą z odpowiednich dokumentów potwierdzających wartość tych świadczeń (np. faktur, rachunków).

W odniesieniu do przedmiotu wniosku - powyższe oznacza zdaniem Spółki, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty (w zakresie, w jakim dotyczyły będą wyżywienia zapewnionego Lekarzowi w dniach, w których odbywa się konferencja) będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty zwolnienia, które obejmuje całą wartość świadczeń w zakresie wyżywienia, zapewnionego Lekarzowi. Powyższe ma zastosowanie do kosztów w związku z uczestnictwem Lekarza zarówno w konferencji odbywającym się na terytorium Polski, jak i w konferencji odbywającym się poza granicami kraju.

Spółka zwraca uwagę, że stosownie do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2013 roku (sygn. akt III SA/Wa 937/13), pracodawca może pracownikowi przebywającemu w podróży służbowej na terenie kraju zapewnić bezpłatne całodzienne wyżywienie albo wypłacić mu dietę. Zapewnienie pracownikowi całodziennego wyżywienia podczas podróży służbowej udokumentowane przez pracownika fakturami wystawionymi na pracodawcę jest kosztem pracodawcy ponoszonym z tytułu prowadzonej przez niego działalności i - nawet jeśli przekracza wysokość diety - nie może być traktowane jako przychód pracownika.

VI.

W przypadku podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługuje m.in. zwrot kosztów innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zdaniem Spółki, użycie w art. 21 ust 1 pkt 16 lit. b) określenia „należności za czas podróży” - sugeruje, że intencją ustawodawcy było objęcie omawianym zwolnieniem kosztów związanych z „podróżą” w ścisłym rozumieniu tego słowa. Tym samym, zdaniem Spółki - w odniesieniu do przedmiotu wniosku - zwolnieniu od podatku dochodowego powinny podlegać te uzasadnione i odpowiednio udokumentowane koszty, które są bezpośrednio związane z podróżą Lekarza, takie jak wizy i opłaty o analogicznym charakterze (wymagane z tytułu przekroczenia granicy lub przemieszczania się po określonej trasie/terytorium i ponoszone po to, aby podróż mogła się odbyć zgodnie ze swoim przeznaczeniem). Jednocześnie, w ocenie Spółki, pozostałe wydatki poniesione w związku z realizacją celu podróży przez Lekarza (tzn. uczestnictwem w konferencji) oraz niezwiązane bezpośrednio z podróżą Lekarza, nie powinny podlegać zwolnieniu z podatku. Zatem, do wydatków niepodlegających zwolnieniu, zdaniem Spółki, należy zaliczyć opłaty rejestracyjne oraz koszty ubezpieczenia Lekarza.

Powyższe stanowisko podzielane jest przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, wydawanych w oparciu o analogiczne stany faktyczne:

W szczególności:

w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2012 r. (sygn. IPPB2/415-721/12-2/MK), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził m.in.:

„.(...) pokrycie przez Spółkę na podstawie zawartej umowy sponsoringu pomiędzy Spółką a lekarzem kosztów w postaci opłaty rejestracyjnej w związku z jego uczestnictwem w Kongresie/konferencji organizowanej zarówno w kraju jak i za granicą skutkuje powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł i które podlega zwolnieniu przedmiotowemu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b)”;

w interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2012 r. (sygn. IPPB2/415-692/12-3/MK), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził:

„(...) do innych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb można zaliczyć wyłącznie wydatki związane stricte z podróżowaniem (przemieszczaniem się), jak np. opłatę za przejazd autostradą. Natomiast opłacenie polisy ubezpieczeniowej na rzecz lekarzy biorących udział w konferencji skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu i przychód ten nie korzysta ze zwolnienia”, „Nieodpłatne świadczenie w postaci udziału w konferencji (kongresie, szkoleniu), otrzymane przez lekarza (farmaceutę) na podstawie umowy o dzieło zawartej z Wnioskodawcą, stanowi jego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności wykonywanej osobiście (...)”.

Zatem, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, będącego przedmiotem wniosku, powyższe oznacza, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty, w zakresie, w jakim dotyczą wiz i opłat o podobnym charakterze będą podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. Natomiast koszty ubezpieczenia Lekarza oraz opłat rejestracyjnych za uczestnictwo Lekarza w konferencji, nie będą korzystać z omawianego zwolnienia z podatku dochodowego.

Podsumowując powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że uzyskany przez Lekarza przychód z innych źródeł, w związku z pokryciem przez Wnioskodawcę kosztów związanych z uczestnictwem Lekarza w konferencji - w zakresie w jakim dotyczy kosztów przejazdu/przelotu, zakwaterowania, wyżywienia oraz wiz i opłat o podobnym charakterze - będzie zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. (przy spełnieniu warunków z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f.) do kwot wynikających z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Jednocześnie, w przypadku gdyby - z jakichkolwiek przyczyn - poniesione przez Spółkę koszty związane z uczestnictwem Lekarza w konferencji przewyższały wysokość kwoty zwolnienia, o którym mowa powyżej, wówczas różnica pomiędzy poniesionymi kosztami podróży a kwotą zwolnienia stanowiłaby dla Lekarza przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych - do którego nie znajduje zastosowania zwolnienie z podatku dochodowego przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.

Podobnie, zdaniem Spółki, zwolnienie z podatku przewidziane w tym przepisie nie znajdzie zastosowania wobec części poniesionych przez Spółkę wydatków, odpowiadającej kosztom opłat rejestracyjnych oraz ubezpieczenia Lekarza.

VII.

Zgodnie z art. 42a u.p.d.o.f., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 (tzn. stanowiących przychody z innych źródeł), z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych m.in. w art. 21, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Jednocześnie, zgodnie § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 252, poz. 1514 ze zm.), sporządzenie informacji, o której mowa powyżej powinno nastąpić na wzorze informacji PIT-8C, stanowiącym załącznik nr 8 do tego rozporządzenia.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w zakresie, w jakim ponoszone koszty uczestnictwa Lekarza w konferencji nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f., (tzn. w stosunku do ewentualnej nadwyżki poniesionych kosztów ponad kwotę zwolnienia określoną w Rozporządzeniu w sprawie podróży oraz wydatków poniesionych na pokrycie opłaty rejestracyjnej oraz kosztów ubezpieczenia Lekarza), w przypadku zawartej umowy sponsoringu z Lekarzem na Spółce spoczywał będzie obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C i przekazania jej Lekarzowi oraz właściwemu organowi podatkowemu. Jednocześnie, Spółka nie będzie zobowiązana do uwzględnienia w sporządzonej informacji PIT-8C wydatków poniesionych w związku z podróżą Lekarza - w zakresie, w jakim podlegają zwolnieniu od PDOF oraz mieszczą się w granicach limitu zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe odnośnie możliwości zwolnienia z opodatkowania kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (przejazdów lokalnych) z tytułu podróży zagranicznej w wysokości nadwyżki ponad przewidziany limit określony w rozporządzeniu regulującym wysokość oraz warunki ustalania należności z tytułu podróży służbowej, w sytuacji faktycznego pokrywania tych kosztów oraz kosztów wyżywienia w wysokości przekraczającej wysokość diet określonych w ww. rozporządzeniu, natomiast w pozostałym zakresie za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone zostały źródła przychodów, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle zapisu art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Podkreślić należy, że z powyższego przepisu wynika, że w informacji PIT-8C nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się reklamą farmaceutyczną, którą prowadzi na zlecenie podmiotów krajowych i zagranicznych, które oferują na rynku polskim produkty lecznicze. Usługi świadczone przez Spółkę mają na celu szerzenie wiedzy o podmiotach i produktach leczniczych, stosownie do reklamy farmaceutycznej zdefiniowanej w przepisach art. 52-64 ustawy Prawo farmaceutyczne. Spółka zawiera umowy sponsoringu z Lekarzami jako osobami nie prowadzącymi działalności gospodarczej lub poza działalnością gospodarczą prowadzoną przez Lekarzy. Lekarz nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego na rzecz Spółki w związku z jego uczestnictwem w Konferencji, a Spółka jest zobowiązana do pokrycia kosztów związanych z uczestnictwem Lekarza w Konferencji. Koszty pokrywane przez Spółkę mogą obejmować - w zależności od charakteru Konferencji oraz uzasadnionych potrzeb Lekarza - wszystkie bądź niektóre z następujących rodzajów/kategorii wydatków:

1. koszty transportu, tzn. koszty przejazdów/przelotów Lekarza (z określonego miejsca do miejscowości, w której odbywa się Konferencja oraz z powrotem), w niektórych przypadkach również przejazdy lokalne w miejscu oraz w czasie, w którym odbywa się Konferencja;
2. koszty wiz lub opłat o zbliżonym charakterze, np. z tytułu przekroczenia granicy lub przemieszczania się po określonej trasie/terytorium, jeżeli są wymagane;
3. koszty noclegu Lekarza w miejscowości, w której odbywa się Konferencja (w czasie, w którym odbywa się Konferencja);
4. koszty wyżywienia Lekarza (w dniach, w których odbywać się będzie Konferencja);
5. inne uzasadnione koszty (np. opłata rejestracyjna za uczestnictwo w Konferencji, koszty ubezpieczenia Lekarza).
   
   

Koszty pokrywane będą bezpośrednio przez Spółkę, tzn. Spółka we własnym imieniu będzie nabywać określone towary i usługi od dostawców (np. biur podróży, linii lotniczych i kolejowych, hoteli, organizatorów konferencji itp.), będzie dokonywała płatności bezpośrednio na rzecz tych podmiotów oraz będzie otrzymywała od nich odpowiednie dokumenty (fakturę, rachunek lub inny dokument - np. bilet), potwierdzające poniesienie wydatków. Pokrywane przez Spółkę koszty będą uwzględniane - jako koszty związane ze świadczeniem usług na rzecz zleceniodawców usług - w wynagrodzeniu należnym Spółce z tytułu świadczenia tych usług.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Świadczenia ponoszone za osoby biorące udział w konferencjach, zjazdach i kongresach naukowych odbywających się zarówno na terytorium Polski, jak i poza granicami kraju, na podstawie zawartej z Lekarzami umowy sponsoringu niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń, jakie osoby te otrzymują od Spółki.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wobec powyższego pokrywanie przez Spółkę w oparciu o zawartą z Lekarzami umowę sponsoringu kosztów podróży związanych z udziałem Lekarzy w Konferencjach, na które mogą składać się: koszty transportu, koszty wiz lub opłat o zbliżonym charakterze, np. z tytułu przekroczenia granicy lub przemieszczania się po określonej trasie/terytorium, jeżeli są wymagane, koszty noclegu w miejscowości, w której odbywa się Konferencja, koszty wyżywienia oraz inne uzasadnione koszty (np. opłata rejestracyjna za uczestnictwo w Konferencji, koszty ubezpieczenia Lekarza), stanowią dla Lekarzy nieodpłatne świadczenie.

Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu. Z tej też przyczyny wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w powołanym powyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł. Przy czym, wartość świadczeń przekazywanych lekarzowi może być jednak zwolniona z opodatkowania w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl ust. 13 art. 21 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cytowanej ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ww. ustawy).

Od dnia 1 marca 2013 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z treścią § 2 ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
      
      

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje (ust. 2 § 3 ww. rozporządzenia).

Jak stanowi § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozdziału 2 ww. rozporządzenia odnoszącego się do podróży krajowych, miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży krajowej określa pracodawca.

W myśl § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.

Z kolei jak stanowi § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego w następujący sposób:

1. jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:
   1. mniej niż 8 godzin - dieta nie przysługuje,
      
   2. od 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety,
      
   3. ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości;
2. jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną ale rozpoczętą dobę:
   1. do 8 godzin - przysługuje 50% diety,
      
   2. ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.
      
      
      

Stosownie do § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia, dieta nie przysługuje:

1. za czas delegowania do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika oraz w przypadkach, o których mowa w 10;
2. jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.
   
   

Zgodnie z § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia, kwotę diety, o której mowa w ust. 1, zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

1. śniadanie - 25% diety;
2. obiad - 50% diety;
3. kolacja - 25% diety.
   
   

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio (§ 7 ust. 5 ww. rozporządzenia).

W myśl § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 8 ust. 3 ww. rozporządzenia, pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu, i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

Stosownie do § 9 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety.

Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów (§ 9 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (§ 9 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 13 ust. 1 Rozdziału 3 ww. rozporządzenia dotyczącego podróży zagranicznych, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe (§ 13 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Jak stanowi ust. 3 § 13 ww. rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób:

1. za każdą dobę podróży zagranicznej przysługuje dieta w pełnej wysokości;
   
2. za niepełną dobę podróży zagranicznej:
   1. do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety,
   2. ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety,
   3. ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.
      
      

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia, pracownikowi, któremu zapewniono w czasie podróży zagranicznej bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 13 ust. 3.

Jak wynika z ust. 2 § 14 rozporządzenia, kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

1. śniadanie - 15% diety;
2. obiad - 30% diety;
3. kolacja - 30% diety.
   
   

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio ( § 14 ust. 3 rozporządzenia).

W myśl § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu (ust. 2 § 16 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 17 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu.

W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety (ust. 2 § 17 ww. rozporządzenia).

Stosownie do ust. 3 § 17 ww. rozporządzenia, na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej.

W myśl § 21 cytowanego rozporządzenia, w przypadku odbywania podróży zagranicznej w połączeniu z przejazdem na obszarze kraju, przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

Odnośnie ponoszonych przez Spółkę kosztów transportu, związanych z przejazdem/przelotem Lekarza z określonego miejsca do miejscowości, w której odbywa się Konferencja oraz z powrotem, w niektórych przypadkach również przejazdy lokalne w miejscu oraz w czasie, w którym odbywa się Konferencja, organ podatkowy stwierdza:

Pokrywane przez Spółkę koszty przejazdów/przelotów Lekarza z określonego miejsca do miejscowości, w której odbywa się Konferencja oraz z powrotem, zarówno w podróży krajowej i zagranicznej korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego do wysokości, jaka wynika z treści zacytowanego powyżej § 3 ust. 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, tj. do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi (np. wiza).

Natomiast w kwestii dotyczącej pokrywanych przez Spółkę kosztów przejazdów lokalnych w miejscu oraz w czasie, w którym odbywa się dana Konferencja w przypadku podróży:

• krajowej - za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety, jednakże jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej - ryczałt w wysokości 20% diety nie przysługuje (§ 9 ust. 1-3 ww. rozporządzenia),
  

• zagranicznej - za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży pracownikowi przysługuje na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej ryczałt w wysokości 10% diety za dobę podróży w danym państwie, zgodnie z załącznikiem do przedmiotowego rozporządzenia (§ 17 ust. 3 ww. rozporządzenia).
  
  
  

Spółka pokrywa koszty przejazdów lokalnych w miejscu oraz w czasie, w którym odbywa się dana Konferencja, i w ocenie Spółki zwolnienie z podatku dochodowego obejmuje całą cenę biletu, zatem w przypadku podróży krajowych, jeżeli na wniosek Lekarza Spółka wyraża zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej, wówczas znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast w przypadku podróży zagranicznej, jeżeli kwota pokrytych przez Spółkę kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (przejazdów lokalnych) przekracza limit, o którym mowa w § 17 ust. 3 ww. rozporządzenia, nadwyżka ponad przewidziany limit stanowi przychód Lekarza z tytułu nieodpłatnego świadczenia (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Odnosząc się w dalszej kolejności do prawidłowości stanowiska Spółki dotyczącego kosztów noclegu Lekarza w miejscowości, w której odbywa się Konferencja (w czasie, w którym odbywa się Konferencja) organ podatkowy stwierdza, że w przypadku podróży odbywanej:

• na terenie kraju – za nocleg podczas podróży w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 8 ust. 1-2 ww. rozporządzenia),
  

• poza granicami kraju - za nocleg podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 16 ust. 1 i ust. 3 ww. rozporządzenia).
  
  
  

Zatem w sytuacji, gdy Spółka pokrywa koszty noclegu w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu, uznając taki przypadek jako uzasadniony, wówczas pokryte przez Spółkę koszty w wysokości stwierdzonej rachunkiem w odniesieniu do Lekarza uczestniczącego w danej Konferencji są wolne od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym stanie faktycznym, mając na uwadze, że w przedmiotowej sprawie Spółka, zawsze za uprzednio wyrażoną przez siebie zgodą ponosi koszty związane noclegiem Lekarza w miejscowości, w której odbywa się Konferencja, równowartość pokrywanych przez Spółkę kosztów obejmujących całą wysokość rachunku hotelowego zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ustosunkowując się natomiast do zwolnienia z opodatkowania ponoszonych przez Spółkę kosztów wyżywienia Lekarza (w dniach, w których odbywa się Konferencja), należy stwierdzić, że nie można podzielić stanowiska Spółki, zgodnie z którym cała wartość świadczenia w zakresie wyżywienia zapewnionego Lekarzowi zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy wskazać, że w sytuacji podróży:

• krajowej - za każdą dobę podróży pracownikowi przysługuje dieta na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w wysokości 30 zł (§ 7 ust. 1 ww. rozporządzenia),
  

• zagranicznej - w czasie podróży zagranicznej dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 1, 2 i 4 cytowanego rozporządzenia).
  
  
  

Z powyższego wynika, że ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, korzysta tylko ta część pokrytego przez Spółkę świadczenia związanego z wyżywieniem Lekarza, która nie przekracza wysokości diety z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem, czyli w przypadku podróży krajowej 30 zł za dobę podróży, odpowiednio w przypadku podróży zagranicznej w wysokości diety za dobę podróży obowiązującej dla docelowego państwa podróży, określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Rezygnacja z wypłacania diety na rzecz zapewnienia bezpłatnego wyżywienia nie oznacza, że w takiej sytuacji zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa limitu dla należności związanych z wyżywieniem podczas podróży osoby niebędącej pracownikiem.

Zatem nadwyżka pokrywanych przez Spółkę kosztów wyżywienia, zarówno w przypadku podróży krajowej, jak i zagranicznej ponad kwotę diet określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej stanowi podlegający opodatkowaniu przychód Lekarza z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w ww. art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, że pokryte przez Spółkę koszty uczestnictwa Lekarza w Konferencji, związane z przejazdem/przelotem zarówno w podróży krajowej, jak i zagranicznej do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi (koszty wiz), oraz gdy Spółka pokryje koszty noclegu stwierdzone rachunkiem w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu zarówno w podróży krajowej i zagranicznej, uznając taki przypadek jako uzasadniony, uzyskany przez Lekarza przychód korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast ze względu na to, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, dotyczącym podróży osoby niebędącej pracownikiem mowa jest wyłącznie o podróży w rozumieniu potocznym, przez „inne niezbędne wydatki”, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. d) cyt. rozporządzenia, należy rozumieć wyłącznie wydatki związane bezpośrednio z odbywaniem podróży, a nie wydatki związane z realizacją celu podróży (np. udział w konferencji). Dlatego też opłata rejestracyjna za uczestnictwo w konferencji, ubezpieczenie lekarza nie stanowią przewidzianych w powołanym rozporządzeniu „innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb”. Do takich wydatków można zaliczyć wyłącznie wydatki związane stricte z podróżowaniem (przemieszczaniem się).

Zatem pokrywanie przez Spółkę, na podstawie zawieranej pomiędzy Spółką a Lekarzem umowy sponsoringu kosztów w postaci opłaty rejestracyjnej, ubezpieczenia lekarza i ewentualnie innych kosztów związanych z uczestnictwem Lekarza w Konferencji, zarówno w podróży Krajowej, jak i zagranicznej skutkuje powstaniem po stronie Lekarza przychodu z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i który nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Spółce w związku z zawieranymi między Spółką a Lekarzami umowami sponsoringu ciążą obowiązki informacyjne wynikające z treści zacytowanego powyżej art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegające na sporządzeniu i przekazaniu w stosownym terminie informacji PIT-8C podatnikowi oraz właściwemu organowi podatkowemu, w której Spółka zobowiązana jest wykazać:

• przychód z tytułu dojazdów środkami komunikacji miejscowej (przejazdów lokalnych) w przypadku podróży zagranicznej, o ile Spółka faktycznie je pokrywa, w sytuacji gdy kwota pokrytych przez Spółkę kosztów przekracza limit, o którym mowa w § 17 ust. 3 ww. rozporządzenia, w wysokości nadwyżki ponad przewidziany limit,
  

• nadwyżkę świadczenia związanego z wyżywieniem Lekarza, w wysokości przekraczającej wysokość diet z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem, określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej,
  

• opłatę rejestracyjną, koszty ubezpieczenia Lekarza i ewentualne inne koszty związane z uczestnictwem lekarza w Konferencji.
  
  
  

Odnośnie do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyroki dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.