INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z 25 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z 21 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej. Wniosek został uzupełniony 23 stycznia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz uiszczenie dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką jawną, której przedmiotem działalności jest działalność deweloperska. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółkę tworzy trzech wspólników. Wszyscy wspólnicy są osobami fizycznymi, rozliczającymi się z podatku dochodowego samodzielnie na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność Spółki między innymi polega na budowie budynków mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi w garażach wielostanowiskowych i sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych i użytkowych wraz z miejscami postojowymi w garażach wielostanowiskowych odbiorcom będącym osobami fizycznymi, bądź podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Spółka wybudowane lokale wykazuje jako zapas w postaci wyrobów gotowych, a nie jako majątek trwały. Wartość wyrobów gotowych, jaka figuruje w księgach rachunkowych stanowi koszt wytworzenia ustalony dla poszczególnych lokali. Podatnikowi, przy nabyciu materiałów i usług, stanowiących koszt wytworzenia, przysługiwało w całości prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W roku 2013 wspólnicy Spółki podjęli uchwałę, w której postanowiono wypłacić zaliczki na poczet przewidywanego zysku w określonych wysokościach. Jednocześnie podjęto uchwałę, w której postanowiono o przeniesieniu przez wszystkich wspólników na rzecz każdego wspólnika z osobna odrębnej własności lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego w postaci miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym (każdy wspólnik otrzymał lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym, w którym posiada 100% prawa własności), w celu zwolnienia się przez Spółkę z zobowiązania do wypłaty zaliczki w kwocie równej wysokości zaliczki do której dany wspólnik miał prawo w myśl wcześniej podjętej uchwały, a której termin wypłaty upłynął.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że wysokość wypłaconej zaliczki, a tym samym dywidendy niepieniężnej została określona w wysokości kosztu wytworzenia lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego w postaci miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym, z uwagi na brak ceny nabycia, ponieważ lokale zostały wytworzone przez Spółkę, i jak wcześniej zaznaczono, figurowały w księgach rachunkowych jako wyroby gotowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Co stanowi podstawę opodatkowania w przypadku wypłaty dywidendy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę opodatkowania w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 stanowi cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wytworzył wyżej określone lokale sam, w ramach prowadzonej przez siebie działalności, nie istnieje cena nabycia. W związku z tym podstawą opodatkowania wyżej określonej czynności będzie koszt wytworzenia, określony w momencie dostawy wyżej określonych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z kolei art. 29 ust. 10 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. stanowi, że w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Wobec tego w przypadku, gdy ma miejsce nieodpłatna dostawa towarów spełniająca warunki dla zrównania jej z dostawą podlegającą opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania (zgodnie z przepisami obowiązującymi do 31 grudnia 2013 r.) jest cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru określone w momencie dostawy towaru, tj. w momencie jego przekazania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką jawną, której przedmiotem działalności jest działalność deweloperska. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółkę tworzy trzech wspólników, którzy są osobami fizycznymi. Spółki m.in. polega na budowie budynków mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi w garażach wielostanowiskowych i sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych i użytkowych wraz z miejscami postojowymi w garażach wielostanowiskowych odbiorcom będącym osobami fizycznymi, bądź podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Spółka wybudowane lokale wykazuje jako zapas w postaci wyrobów gotowych, a nie jako majątek trwały. Wartość wyrobów gotowych, jaka figuruje w księgach rachunkowych stanowi koszt wytworzenia ustalony dla poszczególnych lokali. Podatnikowi, przy nabyciu materiałów i usług, stanowiących koszt wytworzenia, przysługiwało w całości prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W roku 2013 wspólnicy Spółki podjęli uchwałę, w której postanowiono wypłacić zaliczki na poczet przewidywanego zysku w określonych wysokościach. Jednocześnie podjęto uchwałę, w której postanowiono o przeniesieniu przez wszystkich wspólników na rzecz każdego wspólnika z osobna odrębnej własności lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego w postaci miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym (każdy wspólnik otrzymał lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym, w którym posiada 100% prawa własności), w celu zwolnienia się przez Spółkę z zobowiązania do wypłaty zaliczki w kwocie równej wysokości zaliczki do której dany wspólnik miał prawo w myśl wcześniej podjętej uchwały, a której termin wypłaty upłynął. Wysokość wypłaconej zaliczki, a tym samym dywidendy niepieniężnej została określona w wysokości kosztu wytworzenia lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego w postaci miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym, z uwagi na brak ceny nabycia, ponieważ lokale zostały wytworzone przez Spółkę, i figurowały w księgach rachunkowych jako wyroby gotowe.

W interpretacji z 26 lutego 2014 r. znak ILPP2/443-1152/13-4/SJ stwierdzono, że czynność wypłaty przez Spółkę dywidendy w formie niepieniężnej - poprzez przeniesienie na rzecz wspólników prawa własności nieruchomości (lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym) - podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatna dostawa towarów zrównana z odpłatną dostawą towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy.

Z uwagi na fakt, że jak wskazał Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie brak jest ceny nabycia nieruchomości (lokale mieszkalne wraz z miejscem postojowym) będącej przedmiotem dywidendy, bowiem lokale zostały wytworzone przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności, to wysokość wypłaconej zaliczki, a tym samym dywidendy niepieniężnej została określona w wysokości kosztu wytworzenia lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego w postaci miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy, podstawą opodatkowania wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej, tj. w postaci lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym, która to czynność stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy - jest koszt wytworzenia przedmiotowej nieruchomości, określony w momencie jej dostawy.

Tut. Organ informuje, że przepis art. 29 ustawy VAT mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.) przestał obowiązywać z dniem 31 grudnia 2013 r. Natomiast od 1 stycznia 2014 r. kwestie podstawy opodatkowania reguluje przepis art. 29a wprowadzony niniejszą ustawą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuje się ponadto, że wniosek w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.