INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2014 r. (data wpływu 20 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki, a także w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z 11 lutego 2014 r. nr ILPB2/436-320/13-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 11 lutego 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 14 lutego 2014 r., zaś w dniu 20 lutego 2014 r. (data nadania 18 lutego 2014 r.) do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, w konsekwencji, nie jest podatnikiem VAT w Polsce.

Wnioskodawca planuje zawarcie umowy pożyczki ze spółką kapitałową z siedzibą w Luksemburgu (dalej: Spółka zagraniczna lub Pożyczkodawca). W przyszłości, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zagraniczna udzieli także kilku innych pożyczek. Omawiana powyżej usługa świadczona na rzecz Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę polega na przeniesieniu przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy określonej ilości pieniędzy. Wnioskodawca zobowiązuje się za zwrócić Pożyczkodawcy tę samą ilość pieniędzy wraz z odsetkami w terminach ustalonych w indywidualnej umowie. Odsetki te stanowią wynagrodzenie Pożyczkodawcy z tytułu świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług polegających na udzielaniu pożyczek pieniężnych. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że Pożyczkodawca nie jest podmiotem zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce i podlega opodatkowaniu VAT w Luksemburgu (w innej niż Polska jurysdykcji).

W piśmie z 18 lutego 2014 r. stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie podano, że umowa pożyczki zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej natomiast środki pieniężne nie będą znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Czy zawarcie umowy pożyczki, a w konsekwencji świadczenie usług finansowych przez Pożyczkodawcę (do których zaliczają się usługi polegające na udzielaniu pożyczek) podlegających zwolnieniu z VAT w kraju Pożyczkodawcy oznacza, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym umowa pożyczki zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką zagraniczną nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce (spełnione zostają dyspozycje przepisu art. 2 pkt 4 lit. b) w związku z art. la pkt 7 ustawy o PCC)...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do rozpoznania importu usług finansowych dla celów VAT z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze Spółką zagraniczną. Tym samym umowa pożyczki zawarta przez Wnioskodawcę ze Spółką zagraniczną, jako czynność zwolniona z opodatkowania na gruncie VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC w Polsce.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, przepis art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów”. W przedmiotowej sprawie, Spółka zagraniczna zawrze z Wnioskodawcą umowę pożyczki. Ustawa o VAT nie definiuje w sposób autonomiczny pojęcia „pożyczki”, w konsekwencji należy w tym zakresie odwołać się do stosownej definicji cywilistycznej. Zgodnie z przepisem art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) - przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Mając na uwadze powyższe, co do zasady, udzielenie pożyczki powinno zostać uznane za odpłatne świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT, polegające na udostępnieniu środków pieniężnych na wskazany w umowie okres czasu w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek.

Określając zakres podmiotowy przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, ustawodawca zdefiniował pojęcia podatnika obejmując nim osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Celem dookreślenia powyższego terminu, w ust. 2 powołanego przepisu wskazano, że działalność gospodarcza „obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że usługi świadczone przez Pożyczkodawcę podlegać powinny opodatkowaniu VAT zgodnie z zasadą dotyczącą ustalenia miejsca świadczenia w przypadku usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, a zatem w miejscu siedziby usługodawcy (art. 28c ust. 1 ustawy o VAT), tj. w Luksemburgu. W tym kontekście należy wskazać, że zgodnie z unormowaniami przepisu art. 2 pkt 9 ustawy o VAT świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 należy uznać za import usług.

W przepisie art. 17 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca ustanawia bowiem szczególne przesłanki, które powinny zostać spełnione celem uznania określonego podmiotu za podatnika na gruncie ustawy o VAT, poprzez wskazanie, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, między innymi nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• „usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
• usługobiorcą jest:
  1. w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
  2. w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4”.
  
  

W konsekwencji, zgodnie z zacytowanym przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, polscy usługobiorcy usług niematerialnych, świadczonych na ich rzecz przez podmioty zagraniczne, którzy:

• w przypadku czynności dla których miejscem świadczenia jest miejsce siedziby usługobiorcy spełniają definicję uznania za podatnika na gruncie art. 15 ustawy o VAT lub stanowią osobę prawną zarejestrowaną lub obowiązaną do zarejestrowania zgodnie z przepisem art. 97 ust. 4 ustawy o VAT;
• w pozostałych przypadkach - spełniają definicję uznania za podatnika na gruncie przepisu art. 15 ustawy o VAT oraz posiadają siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju

są podatnikami z tytułu tych czynności, co oznacza, że są oni zobowiązani do rozliczania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

Niemniej jednak, celem zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT usługobiorcą powinien być podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

W konsekwencji, mając na względzie że Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT, nie będzie on zobowiązany do rozliczenia importu usług. Udzielenie pożyczki będzie bowiem podlegało opodatkowaniu w miejscu siedziby Spółki zagranicznej, tj. w Luksemburgu.

Z kolei zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwach członkowskich UE (w tym także w Luksemburgu), na podstawie odpowiednich przepisów Dyrektywy (Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.), udzielanie pożyczek jest zwolnione z opodatkowania VAT (art. 135 wspomnianej Dyrektywy).

Powyższe konkluzje dotyczące miejsca opodatkowania usług oraz braku obowiązku rozliczenia importu usług znajdują potwierdzenie także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r. (sygn. ILPP2/443-155/l0-2/EWW): „Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Zainteresowany będący usługobiorcą usługi będącej przedmiotem pytania, nie jest podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dla ustalenia miejsca świadczenia usługi finansowej ma więc zastosowanie art. 28c ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem jej świadczenia, a tym samym opodatkowania jest terytorium Cypru. Wobec powyższego, w przedstawionej sprawie nie dochodzi do świadczenia usług na terytorium Polski, tym samym nie znajdzie w niej zastosowania także art. 2 pkt 9 ustawy. Reasumując, Wnioskodawca (osoba fizyczna) nie ma obowiązku rozliczenia importu usług z tytułu nabycia usług finansowych, ponieważ miejscem ich świadczenia (opodatkowania) jest terytorium Cypru”.

Z kolei, zgodnie z art. l ust. l pkt l lit. b) ustawy o PCC opodatkowaniu PCC podlega czynność cywilnoprawna, które przedmiotem jest zawarcie umowy pożyczki. Niemniej jednak, w myśl art. 2 pkt 4 ustawy o PCC, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo praw użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do dom jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garaż wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy spółki i jej zmiany,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. la pkt 7 ustawy o PCC przez podatek od towarów i usług rozumie się podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle zacytowanych powyżej przepisów świadczenie usług finansowych polegających na udzieleniu pożyczki przez Pożyczkodawcę oznacza, że spełniony zostanie zawarty w art. 2 pkt 4 ustawy o PCC warunek wskazujący na nieopodatkowanie PCC zawartej prze Wnioskodawcę umowy pożyczki, gdyż, zgodnie z argumentacją przedstawiona w zakresie podatku od towarów i usług niniejszego wniosku przynajmniej jedna ze stron - Pożyczkodawca z tytułu dokonania czynności cywilnoprawnej (umowa pożyczki) będzie zwolniony z opodatkowania VAT w państwie swej siedziby, tj. w Luksemburgu.

Wnioskodawca pragnie dodatkowo wskazać, że stanowisko odpowiadające stanowisku Wnioskodawcy, jakie zostało zaprezentowane powyżej zajęły między innymi (stanowiska wskazane w poniższych interpretacjach dotyczą co prawda sytuacji, gdy nabywca usługi finansowej zwolnionej z VAT jest podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia importu usług w Polsce, niemniej jednak sytuacja ta jest zbliżona do tej zaprezentowanej we wniosku w kontekście brzmienia art. la pkt 7 ustawy o PCC):

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja indywidualna z dnia 27 marca 2013 r., IPTPB2/436-196/12-8/KK);
• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja indywidualna z dnia 21 grudnia 2012 r., IPTPB2/436-157/12-2/KK);
• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja indywidualna z dnia 26 października 2012r., IPTPB2/436-115/12-4/KK);
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z dnia 16 listopada 2011 r. ILPB2/436-158/11-8/MK;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2009 r., ITPB2/436-118/08/IL);
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z dnia 15 lutego 2008 r., ILPB2/415-326/07- 3/AJ).
  
  

Reasumując, w świetle powyższych uwag, w stanie faktycznym opisanym przez Wnioskodawcę, a także związku z argumentacją w zakresie podatku od towarów i usług niniejszego wniosku, omawiana czynność cywilnoprawna polegająca na zawarciu umowy pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Ponadto, zauważyć również należy, że stosownie do ww. art. 720 Kodeksu cywilnego przedmiotem umowy pożyczki są tylko pieniądze i rzeczy oznaczone co do gatunku. Przepis ten nie ustanowił zatem praw majątkowych jako przedmiotu pożyczki, a skoro tak, należy przyjąć, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach. Zgodnie bowiem z powszechnym w orzecznictwie poglądem pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy. W rezultacie przedmiotem umowy pożyczki pieniężnej są rzeczy o szczególnym charakterze (pieniądze). Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru umowy pożyczki, zatem forma przekazania przedmiotu umowy nie wpływa na ważność zawartej umowy. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako pożyczkobiorca zamierza zawrzeć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze spółką kapitałową z siedzibą w Luksemburgu umowę pożyczki. W momencie zawarcia umowy środki pieniężne znajdować się będę poza terytorium kraju.

Tym samym, w świetle przywołanych okoliczności faktycznych i prawnych, umowa ta - co do zasady - będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się zakresie przedmiotowym ustawy, np. umowa pożyczki - pomimo spełnienia przesłanek z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy - jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi bowiem, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

Z kolei według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez „podatek od towarów i usług” rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. Z kolei stosownie do art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych „państwo członkowskie” to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Jednakże o wyłączeniu czynności spod działania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki od podmiotu z siedzibą w Luksemburgu, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy. Zatem w przypadku nie objęcia powyższej czynności zakresem ustawy o podatku od towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług, w dniu 18 lutego 2014 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP4/443-35/14-2/EWW, w którym Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał zaprezentowane stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie i na podstawie art. 14c § 1 odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji, opisana we wniosku umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.