Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) oraz pismem z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 21 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek zawieranych na terytorium RP - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Pismem Nr IPTPB2/436-196/12-2/KK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 6 lutego 2013 r. (skutecznie doręczono 11 lutego 2013 r.). W dniu 21 lutego 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 18 lutego 2013 r.).

Przedmiotowy wniosek oraz jego uzupełnienie nadal nie spełniały wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku tym, pismem z dnia 6 marca 2013 r., Nr IPTPB2/436-196/12-4/KK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy Ordynacja podatkowa, ponownie wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 6 marca 2013 r. (skutecznie doręczono 11 marca 2013 r.). W dniu 21 marca 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 18 marca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji opakowań. W przyszłości Spółka zamierza zaciągać pożyczki, na podstawie podpisywanych w tym zakresie umów, od podmiotu grupowego M (osoby prawnej mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii; dalej: M.). Spółka będzie płacić odsetki od tych pożyczek na rzecz M.

M., jako podmiot wyspecjalizowany w zarządzaniu finansami, w ramach swojej działalności gospodarczej zapewnia obsługę finansową podmiotom z grupy Mo., w tym m. in. udziela pożyczek, przyjmuje depozyty, świadczy usługi nettingu, obsługuje transakcje w ramach cash poolingu. W ramach tej działalności, M. udziela lub będzie udzielać pożyczek różnym podmiotom wchodzącym w skład grupy kapitałowej, w związku z czym pożyczka/pożyczki udzielane na rzecz Spółki nie będą czynnością jednorazową lub sporadyczną. M. nie ma siedziby, miejsca zarządzania, ani nie prowadzi jakiekolwiek działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. M. jest podmiotem powiązanym ze Spółką, jednakże nie jest bezpośrednim udziałowcem Spółki.

M. nie jest bankiem, ale faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należących do tej samej grupy kapitałowej. Działalność w tym zakresie nie została wskazana w dokumentach założycielskich M., ze względu na brak takiego wymogu w prawie brytyjskim, niemniej została potwierdzona w treści raportu audytorów z badania sprawozdania finansowego M. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, natomiast M. jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii.

Co do zasady, umowy pożyczki będą zawierane przez Spółkę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a pieniądze będące przedmiotem tych umów w dniu ich zawarcia znajdować się będą w Polsce. Niemniej, mogą także zdarzyć się sytuacje, gdy umowa pożyczki zostanie podpisana poza terytorium kraju i pieniądze, w momencie jej zawarcia, znajdować się będą na zagranicznych rachunkach bankowych.

W piśmie z dnia 18 marca 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że udzielanie pożyczek spełnia niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (szersze uzasadnienie we wniosku). Na mocy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług przez M. będzie Polska. Jednocześnie, na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikiem z tytułu tej transakcji będzie Spółka, która będzie miała obowiązek rozliczenia ww. usługi dla celów VAT w Polsce na zasadzie importu usług. Spółka wskazuje, iż zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie pożyczkami lub kredytami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, są zwolnione z opodatkowania VAT. Zdaniem Spółki, ponieważ usługi udzielania pożyczek świadczone przez M. niewątpliwie należy zakwalifikować do usług, o których mowa powyżej, są one objęte zwolnieniem z opodatkowania VAT. W konsekwencji, w ocenie Spółki, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy M. świadczyć będzie na rzecz Spółki usługę polegającą na udzieleniu pożyczki, z tytułu, której Spółka będzie podatnikiem VAT i która jest przedmiotowo zwolniona z tego podatku, zastosowanie znajdzie wyłączenie z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie przepisu art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym pożyczki zaciągane przez Spółkę od M. będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest zdarzenie przyszłe, gdy umowy pożyczki będą zawierane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a pieniądze będące przedmiotem tych umów, w dniu ich zawarcia, znajdować się będą w Polsce. W pozostałym zakresie zostanie wydane przez tut. Organ odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaciągane przez Niego pożyczki od M. nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Spółka zauważa, iż zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Odnosząc się do powyższego Spółka wskazuje, że przepisy ustawy o PCC nie określają, jakiego rodzaju podmioty zagraniczne można uznać za przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Zgodnie z literalną wykładnią powołanego wyżej przepisu, w ocenie Spółki, nie jest konieczne, aby tego rodzaju podmiot zagraniczny miał status banku lub innej instytucji finansowej. Przepis ten nie stawia także warunku zawarcia jakichkolwiek zapisów w dokumentach statutowych tego podmiotu. W opinii Spółki, jedynym warunkiem, od którego spełnienia jest uzależniona możliwość zastosowania omawianego zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych, jest zatem okoliczność, aby zakres faktycznie prowadzonej przez zagranicznego przedsiębiorcę działalności gospodarczej obejmował udzielanie pożyczek lub kredytów.

W opinii Spółki, powyższy przepis znajduje także zastosowanie w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego. Zdaniem Spółki, nie ma przy tym znaczenia fakt, iż działalność w zakresie udzielania pożyczek i kredytów nie została wskazana w dokumentach założycielskich M. Zdaniem Spółki, z literalnej wykładni powyższego przepisu wynika, iż zastosowanie przewidzianego w nim zwolnienia uzależnione jest jedynie od faktycznego prowadzenia przez M. działalności w tym zakresie. Zawarcie tego typu zapisów w dokumentach statutowych nie jest natomiast dowodem powyższego, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek na podstawie regulacji prawnych obowiązujących w kraju M.

Ponadto Wnioskodawca zauważa, iż jak wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z wymogami prawa obowiązującego w Wielkiej Brytanii, nie jest wymagane wskazanie zakresu działalności podmiotów w dokumentach statutowych. Podobne regulacje mogą obowiązywać także w innych krajach, natomiast różnicowanie sytuacji podatników, ze względu na fakt zawarcia lub nie zakresu działalności w dokumentach, naruszałoby zasadę zakazu dyskryminacji zagwarantowaną zarówno przez przepisy wspólnotowe, jak i przepisy Konstytucji RP. Co więcej, fakt, iż podstawową działalnością M. jest szeroko rozumiana działalność finansowa, mająca na celu zapewnienie finansowania spółkom z Grupy Mo., potwierdza informacja zawarta w raporcie audytorów z badania sprawozdania finansowego M. za 2010 r.

Wobec powyższego, skoro - jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego – M. jest przedsiębiorcą zagranicznym (spółką kapitałową z siedzibą w Wielkiej Brytanii), który został powołany w celu prowadzenia działalności w zakresie obsługi finansowej podmiotów grupowych oraz faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należących do tej samej grupy kapitałowej, pożyczka/pożyczki udzielane przez M. będą korzystały ze zwolnienia z podatku czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych, m. in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2011 r., sygn. IPPB2/436-22/11-4/AF,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 maja 2010 r., sygn. IPPB2/436-66/10-2/MZ,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 marca 2010 r., sygn. IPPB2/436-526/09-4/AF,

• postanowieniu Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 5 marca 2007 r., sygn. ZP/436-43/06.
  
  

Niezależnie od powyższego Spółka wskazuje, iż opodatkowaniu PCC podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne, wymienione enumeratywnie w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC w tym m.in. umowy pożyczki.

Jednakże, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC, wyłączono z opodatkowania te czynności cywilnoprawne (inne niż umowa spółki i jej zmiany), w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów usług, lub zwolniona z tego podatku - z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu, zdaniem Spółki, dla stwierdzenia, czy umowy pożyczki, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, podlegać będą opodatkowaniu PCC należy rozstrzygnąć, czy chociażby jedna ze stron tej transakcji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług albo korzystała ze zwolnienia od tego podatku z tytułu dokonania tej czynności.

Należy przy tym zaznaczyć, iż na gruncie art. la pkt 7 ustawy o PCC, określenie podatek od towarów i usług obejmuje nie tylko podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT, ale także podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Z kolei, zgodnie z art. 1a pkt 5 ustawy PCC, „państwo członkowskie” to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Odnosząc się do powyższej kwestii, Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (w rozumieniu art. 7 ww. ustawy o VAT).

Wobec powyższego należy uznać, zdaniem Spółki, iż udzielanie pożyczek spełnia niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku udzielenia pożyczki można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca (w analizowanej sytuacji Spółka) mogący korzystać z kapitału udostępnionego na określony czas. Z kolei M. zobowiązany jest do udostępnienia kapitału w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 30 czerwca 2009 r. (sygn. I FSK 903/08) stwierdził, że „spółka udzielając innym podmiotom (...) pożyczek, wykonuje działalność usługową, określoną w PKWiU 65.22.10-00.90 „Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym” (...) udzielanie tego rodzaju pożyczek, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z tym że usługi te korzystają ze zwolnienia od tego podatku (por. art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z poz. 3 do załącznika nr 4). (...) Nie jest przy tym istotne, czy spółka w zakresie swojej działalności ma wyszczególnione usługi pośrednictwa finansowego. Sporadyczne udzielanie pożyczki z własnych środków wypełnia warunki, by sklasyfikować tę czynność jako usługę (...)”. Pogląd powyższy potwierdza również orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który m. in. w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. (sygn. C-77/01) stwierdził, że coroczne udzielanie pożyczek przez spółkę holdingową spółkom, w których posiada udziały stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika występującego w takim charakterze, w rozumieniu art. 2 pkt 1 oraz art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy VAT.

Kontynuując, Spółka zauważa, iż na mocy art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług przez M. będzie Polska. Jednocześnie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikiem z tytułu tej transakcji będzie Spółka, która będzie miała obowiązek rozliczenia ww. usługi dla celów VAT w Polsce na zasadzie importu usług.

Spółka wskazuje, iż zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, usług: udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie pożyczkami lub kredytami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, są zwolnione z opodatkowania VAT. Zdaniem Spółki, ponieważ usługi udzielania pożyczek świadczone przez M. niewątpliwie należy zakwalifikować do usług, o których mowa powyżej, są one objęte zwolnieniem z opodatkowania VAT.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy M. świadczyć będzie na rzecz Spółki usługę polegającą na udzieleniu pożyczki, z tytułu której Spółka będzie podatnikiem VAT i która jest przedmiotowo zwolniona z tego podatku, zastosowanie znajdzie wyłączenie z PCC na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC. Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych, m. in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 maja 2010 r., sygn. IPPP3/443-261/10-4/LK,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 marca 2010 r., sygn. IPPB2/436-3/10-4/MZ,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. ILPB2/436-144/09-4/MK,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 października 2009 r., sygn. ILPB2/436-122/09-2/MK.
  
  

Abstrahując od powyższego, Spółka zauważa, iż w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki znajdować się będą w momencie zawarcia umów poza terytorium Polski, a umowa pożyczki zostanie zawarta za granicą, pożyczki te nie będą podlegać opodatkowaniu PCC w Polsce, ze względu na regulacje zawarte w art. 1 ust. 4 ustawy o PCC. Zgodnie bowiem z tym przepisem, opodatkowaniu PCC podlegają czynności cywilnoprawne, w tym pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Mając na uwadze literalne brzmienie powyższego przepisu, zdaniem Spółki, dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, wystarczające będzie, aby jedno z dwóch powyższych kryteriów było spełnione (na zasadzie alternatywy), przy czym drugie z nich wymagać będzie spełnienia łącznie dwóch przesłanek (siedziba nabywcy oraz miejsce dokonania czynności muszą znajdować się w Polsce). Jeżeli zatem, w przypadku drugiego kryterium, zostanie spełniona tylko jedna z wymienionych przesłanek, nie powstanie obowiązek podatkowy w PCC.

W celu więc ustalenia czy konkretna umowa pożyczki zawierana przez Spółkę z M. podlegać będzie PCC, w pierwszej kolejności należy ustalić miejsce, w którym - w momencie zawarcia umowy pożyczki - będą się znajdować pieniądze stanowiące jej przedmiot.

W ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, że pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku stwierdzenia zaistnienia powyższych przesłanek, dla celów ustalenia zasad opodatkowania tych pożyczek PCC, zachodzi konieczność analizy pozostałych przepisów ustawy o PCC (w tym także powoływanych i analizowanych wyżej przepisów dotyczących zwolnienia z tego podatku bądź wyłączenia z zastosowania przepisów tej ustawy).

Natomiast w sytuacji, gdy w chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne będące jej przedmiotem znajdować się będą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustalenia wymagać będzie, czy spełniona jest druga z wymienionych powyżej przesłanek, tj. czy zarówno miejsce zamieszkania lub siedziby pożyczkobiorcy jak i miejsce zawarcia umowy pożyczki znajduje się w kraju. Pożyczka będzie zatem podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdy (i) pożyczkobiorca będzie posiadał siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a (ii) umowa pożyczki zawarta będzie na terytorium kraju. Dla opodatkowania pożyczki PCC natomiast, warunki te muszą zostać spełnione kumulatywnie. W konsekwencji, jeśli spełniony zostanie tylko jeden z nich, zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstanie.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki udzielonej Spółce przez M. będą znajdowały się w chwili zawarcia umowy za granicą i umowa zostanie zawarta za granicą, to czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu PCC w Polsce (nie będą objęte zakresem ustawy o PCC).

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych, m. in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 marca 2010 r., sygn. IPPB2/436-13/10-2/AF,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. ILPB2/436-187/09-3/AJ,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 listopada 2008 r., sygn. IPPB2/436-373/08-2/MZ,

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 maja 2008 r., sygn. IPPB2/436-48/08-4/MZ.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Elementami przedmiotowo istotnymi, określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Czynności cywilnoprawne, zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy, podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 1 ust. 4 ww. ustawy, czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczki będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że umowy pożyczki będą zawierane przez Spółkę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a pieniądze będące przedmiotem tych umów w dniu ich zawarcia znajdować się będą w Polsce.

W związku z powyższym, przedmiotowe umowy pożyczek, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • (uchylone),
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy zwolnienia z opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższe transakcje będą podlegały ustawie o podatku od towarów i usług. Ocena ta ma bowiem zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w przyszłości Spółka zamierza zaciągać pożyczki, na podstawie podpisywanych w tym zakresie umów, od podmiotu grupowego M. (osoby prawnej mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii; dalej: M.). Spółka będzie płacić odsetki od tych pożyczek na rzecz M.

M., jako podmiot wyspecjalizowany w zarządzaniu finansami, w ramach swojej działalności gospodarczej zapewnia obsługę finansową podmiotom z grupy Mo., w tym m.in. udziela pożyczek, przyjmuje depozyty, świadczy usługi nettingu, obsługuje transakcje w ramach cash poolingu. W ramach tej działalności, M. udziela lub będzie udzielać pożyczek różnym podmiotom wchodzącym w skład grupy kapitałowej, w związku z czym pożyczka/pożyczki udzielane na rzecz Spółki nie będą czynnością jednorazową lub sporadyczną. M. nie ma siedziby, miejsca zarządzania, ani nie prowadzi jakiekolwiek działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. M. jest podmiotem powiązanym ze Spółką, jednakże nie jest bezpośrednim udziałowcem Spółki.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 marca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że udzielanie pożyczek spełnia niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (szersze uzasadnienie we wniosku). Na mocy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług przez M. będzie Polska. Jednocześnie, na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikiem z tytułu tej transakcji będzie Spółka, która będzie miała obowiązek rozliczenia ww. usługi dla celów VAT w Polsce na zasadzie importu usług. Spółka wskazuje, iż zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie pożyczkami lub kredytami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, są zwolnione z opodatkowania VAT. Zdaniem Spółki, ponieważ usługi udzielania pożyczek świadczone przez M. niewątpliwie należy zakwalifikować do usług, o których mowa powyżej, są one objęte zwolnieniem z opodatkowania VAT.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że umowy pożyczki objęte będą zakresem podatku od towarów i usług i zostaną zwolnione z tego podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). W związku z tym, pożyczki te będą korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na to, że umowy pożyczki korzystają z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, bezprzedmiotowe jest badanie, czy w niniejszej sprawie ma zastosowanie zwolnienie z art. 9 pkt 10 lit. a) tej ustawy.

Organ wydając pisemną indywidualną interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), opiera się na przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym. W przypadku, gdy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie objętym niniejszą interpretacją.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Powrót