INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.04.2013 r. (data wpływu 29.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu lub kosztu Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2012 w związku ze zmianą stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla danego roku podatkowego, skalkulowaną w księgach rachunkowych według ujednoliconej metodologii po połączeniu spółek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu lub kosztu Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2012 w związku ze zmianą stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla danego roku podatkowego, skalkulowaną w księgach rachunkowych według ujednoliconej metodologii po połączeniu spółek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Towarzystwo i R XYZ S.A. (dalej jako „Wnioskodawca”) w XX 2012 r. dokonało połączenia ze spółką A S.A. (dalej jako „Spółka Przejęta”). Połączenie Spółek nastąpiło przez przeniesienie całego majątku Spółki przejętej na rzecz Wnioskodawcy w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych.

Spółka Przejęta utraciła osobowość prawną na dzień 28 grudnia 2012 r. Ponadto na Wnioskodawcę jako Spółkę Przejmującą przeszły w drodze sukcesji uniwersalnej wszystkie prawa i obowiązki Spółki Przejmowanej (zgodnie z art. 494 Kodeksu spółek handlowych), w tym również wszystkie prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego (zgodnie z art. 93 § l i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

W ramach swojej działalności zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka Przejęta składały sprawozdania jednostkowe sporządzane na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.; dalej jako: „ustawa o rachunkowości”).

Połączenie Wnioskodawcy oraz Spółki Przejętej nastąpiło metodą łączenia udziałów przewidzianą w art. 44c ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Powyższe oznacza, że zarówno Wnioskodawca jak i Spółka Przejęta nie zamykały swoich ksiąg rachunkowych na dzień połączenia.

Wnioskodawca jako spółka pozostała po połączeniu za rok 2012 złoży jedno zeznanie podatkowe uwzględniając w nim rozliczenie obydwu połączonych spółek.

W toku połączenia Wnioskodawcy oraz Spółki Przejętej metodą łączenia udziałów zgodnie z art. 44c ust. 1 ustawy o rachunkowości dokonane zostało sumowanie, według stanu na dzień połączenia, poszczególnych pozycji bilansu i rachunku zysków i strat.

Przepis ten przewiduje przy tym konieczność doprowadzenia do jednolitych metod wyceny. W praktyce oznacza to, że w spółkach łączonych muszą obowiązywać te same zasady wyceny. Jeśli zasady nie są spójne, przed dokonaniem sumowań, należy doprowadzić bilanse łączących się spółek, do wspólnie stosowanych zasad, m.in. dotyczyć to będzie metod wyceny rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.

W związku z powyższym Wnioskodawca oraz Spółka Przejęta uzgodniły wspólne, jednolite zasady wyceny rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, co stanowiło wypełnienie obowiązku ujednolicenia wyceny nakładanego przez ustawę o rachunkowości.

W efekcie bilans otwarcia roku 2012 został odpowiednio skorygowany uwzględniając połączone dane zarówno Wnioskodawcy i Spółki Przejętej skalkulowane wedle ujednoliconej metodologii. Zmiana stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych związana ze skalkulowaniem rezerw techniczno-ubezpieczeniowych wedle nowej metodologii nie wynika ze zmiany wysokości zobowiązań dotyczących zawartych umów ubezpieczenia.

Wartość przedmiotowej korekty bilansu otwarcia zostanie księgowo ujęta w ramach kapitałów własnych jako wynik z lat ubiegłych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stwierdzenie Wnioskodawcy, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego przychodem lub kosztem Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2012 jest różnica pomiędzy bilansem otwarcia a bilansem zaniknięcia dla rezerw techniczno ubezpieczeniowych, które zostały skalkulowane według ujednoliconej metodologii po połączeniu, tj. zmiana stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla danego roku podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia kosztów lub przychodów związanych ze zwiększeniem lub zmniejszeniem stanu rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej Wnioskodawca powinien dokonać porównania danych zawartych w bilansie otwarcia i bilansie zamknięcia roku 2012 wyliczonych na podstawie ujednoliconej metodologii kalkulacji rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.

Wnioskodawca, ani Spółka Przejęta w związku ze zmianą metodologii w wyniku połączenia nie są zobowiązane do dokonania korekt rozliczeń podatkowych lat poprzednich.

Zatem Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie prawidłowe jest stwierdzenie wskazane w pytaniu.

Uzasadnienie

Biorąc pod uwagę specyfikę działalności towarzystw ubezpieczeniowych ustawodawca zawarł w przepisach szczególne uregulowania dotyczące zakładów ubezpieczeń. Między innymi przewidziano możliwość podatkowego ujęcia zmiany stanu tworzonej przez zakłady ubezpieczeń obligatoryjnie rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej, co ma służyć rzetelnemu wiarygodnemu odzwierciedleniu w wyniku przychodów i kosztów towarzystw ubezpieczeń.

Zgodnie z art. 15 ust. lb pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2011 r. Nr 74, poz. 397; dalej jako: „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”) u ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są także rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe utworzone zgodnie z odrębnymi przepisami - do wysokości stanowiącej przyrost tych rezerw na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku.

Jeżeli jednak następuje zmniejszenie stanu tych rezerw, to wartość tego zmniejszenia jest przychodem zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż przyrost bądź zmniejszenie stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych należy odnosić do zmiany na początek i koniec określonego roku podatkowego. W związku z tym porównaniu powinny podlegać bilans otwarcia oraz bilans zamknięcia odrębnie dla każdego roku.

Jednocześnie należy wskazać, że zarówno metody wyceny rezerw techniczno-ubezpieczeniowych stosowane przez spółki przed połączeniem oraz ujednolicone metody wyceny wynikają z odrębnych przepisów, tj. z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie szczególnych „zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji (Dz. U. z 2009 r. Nr 226, poz. 1825).

Przy czym z art. 44c ust. 1 ustawy o rachunkowości wynika konieczność ujednolicenia metod wyceny dokonania zsumowania pozycji bilansu Wnioskodawcy przed połączeniem oraz Spółki przejętej.

Co do zasady przy tym należy zauważyć, że bilans otwarcia roku kolejnego oraz bilans zamknięcia roku upływającego co do zasady są tożsame. Niemniej jednak w wyniku dokonania połączenia spółek metodą łączenia udziałów dochodzi do odpowiedniej korekty bilansu otwarcia Wnioskodawcy.

Korekta ta jednak w ocenie Wnioskodawcy nie odzwierciedla żadnego zdarzenia gospodarczego, a jest jedynie zabiegiem technicznym, jaki jest konieczny w przypadku połączenia Spółek i doprowadzenia do jednolitych zasad wyceny. W związku z tym nie ma ona wpływu na rozliczenia podatkowe Spółek.

Podejście takie zostało potwierdzone m.in. przez Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11 grudnia 2006 r. nr 1472/SOI/423-27/06/DW, gdzie wskazano, że: „Aby zmiana stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, miała wpływ na podstawę opodatkowania powinna nastąpić w wyniku zwiększenia (zmniejszenia) zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia (...) przekształcenie stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, wynikało ze zmiany przepisów ustawy o rachunkowości oraz metodologii wyliczania rezerw techniczno- ubezpieczeniowych, a nie na skutek zaistnienia zdarzeń „które zgodnie z zawartymi umowami ubezpieczenia rodziłyby taki obowiązek. W związku z powyższym zmiana stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dokonana przez Towarzystwo na dzień 01.01 .2004r, nie powinna mieć wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok 2004 i lata poprzednie”.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, dla celów ustalenia przychodów i kosztów związanych ze zmianą stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych prawidłowe jest porównanie danych zawartych w bilansie otwarcia i bilansie zamknięcia Wnioskodawcy po dokonaniu sumowań i ujednoliceń metodologii dla danego roku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia przychodu lub kosztu Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2012 w związku ze zmianą stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla danego roku podatkowego, skalkulowaną w księgach rachunkowych według ujednoliconej metodologii po połączeniu spółek - uznaje się za nieprawidłowe.

Tytułem wstępu należy zauważyć, że generalnie w jednostkach gospodarczych „rezerwy” stanowią pojęcie pasywów, mających na celu odzwierciedlenie określonych kosztów lub strat w roku obrotowym, w którym pod względem gospodarczym powstały, lecz faktycznie zostaną poniesione po tym roku i podlegają ocenie w ujęciu czasowym. Ich utworzenie oznacza zmniejszenie wyniku finansowego tego roku obrotowego, za który sporządzany jest bilans, a także ewentualnie zwiększenie wyniku finansowego w roku obrotowym, w którym rezerwa zostanie rozwiązana, o ile warunki do jej utworzenia wygasną.

Zgodnie z art. 149 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 ze zm.) zakład ubezpieczeń tworzy rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe.

Na podstawie art. 151 ust. 1 ww. ustawy, rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe są przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wynikać z zawartych umów ubezpieczenia.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, że każda rezerwa techniczno-ubezpieczeniowa ma swoje źródło w konkretnej umowie ubezpieczeniowej. Na gruncie ustawy o działalności ubezpieczeniowej zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji tworzą rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, które są przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wynikać z zawartych umów ubezpieczenia oraz umów reasekuracji.

Na gruncie podatkowym Wnioskodawca będący polską spółką kapitałową prawa handlowego prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i tym samym podlega przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym Spółka w grudniu 2012 r. dokonała połączenia ze spółką A S.A. (dalej jako „Spółka Przejęta”). Połączenie Spółek nastąpiło przez przeniesienie całego majątku Spółki przejętej na rzecz Wnioskodawcy w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych. Spółka przejęta utraciła osobowość prawną na dzień 28 grudnia 2012 r.

Ponadto na Wnioskodawcę jako Spółkę Przejmującą przeszły w drodze sukcesji uniwersalnej wszystkie prawa i obowiązki Spółki Przejmowanej (zgodnie z art. 494 Kodeksu spółek handlowych), w tym również wszystkie prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego (zgodnie z art. 935 § l i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

W ramach swojej działalności zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka Przejęta składały sprawozdania jednostkowe sporządzane na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.; dalej jako: „ustawa o rachunkowości”).

Połączenie Wnioskodawcy oraz Spółki Przejętej nastąpiło metodą łączenia udziałów przewidzianą w art. 44c ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Powyższe oznacza, że zarówno Wnioskodawca jak i Spółka Przejęta nie zamykały swoich ksiąg rachunkowych na dzień połączenia.

W toku połączenia Wnioskodawcy oraz Spółki Przejętej metodą łączenia udziałów zgodnie z art. 44c ust. 1 ustawy o rachunkowości dokonane zostało sumowanie, według stanu na dzień połączenia, poszczególnych pozycji bilansu i rachunku zysków i strat.

Przepis ten przewiduje przy tym konieczność doprowadzenia do jednolitych metod wyceny. W praktyce oznacza to, że w spółkach łączonych muszą obowiązywać te same zasady wyceny. Jeśli zasady nie są spójne, przed dokonaniem sumowań, należy doprowadzić bilanse łączących się spółek, do wspólnie stosowanych zasad, m.in. dotyczyć to będzie metod wyceny rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.

W związku z powyższym Wnioskodawca oraz Spółka Przejęta uzgodniły wspólne, jednolite zasady wyceny rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, co stanowiło wypełnienie obowiązku ujednolicenia wyceny nakładanego przez ustawę o rachunkowości.

W efekcie bilans otwarcia roku 2012 został odpowiednio skorygowany uwzględniając połączone dane zarówno Wnioskodawcy i Spółki Przejętej skalkulowane wedle ujednoliconej metodologii. Wnioskodawca zaznaczył, że zmiana stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych związana ze skalkulowaniem rezerw techniczno-ubezpieczeniowych wedle nowej metodologii nie wynika ze zmiany wysokości zobowiązań dotyczących zawartych umów ubezpieczenia.

Wartość przedmiotowej korekty bilansu otwarcia zostanie księgowo ujęta w ramach kapitałów własnych jako wynik z lat ubiegłych.

Należy zauważyć, że chociaż działalność ubezpieczeniowa charakteryzuje się niewątpliwie odrębną specyfiką, to jednak tylko w niewielkim stopniu znalazło to odzwierciedlenie w przepisach ustawy podatkowej. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych jedynie w art. 12 ust. 1 pkt 5, art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 15 ust. 1b zawiera przepisy odnoszące się do ubezpieczycieli, przy czym jedynie w przypadku art. 12 ust. 1 pkt 5 i art. 15 ust. 1b ustawodawca odwołał się do „odrębnych przepisów”, tj. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń (Dz. U. 2009 r. Nr 226, poz. 1825).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zakłady ubezpieczeń zobowiązane są jako podatnicy do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Chodzi tu zarówno o przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223), jak również o szczegółowe zasady rachunkowości określone dla tej grupy podatników we wspomnianym powyżej rozporządzeniu Ministra Finansów.

Pomimo faktu, iż przepisy z zakresu rachunkowości służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, to jednak zgodnie z obowiązującą linią orzecznictwa przedstawioną m.in. w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 04.02.1994 r. (sygn. akt U 2/90) nie mają i nie mogą mieć charakteru podatkotwórczego. Pomimo podejmowanych działań w celu ujednolicenia przepisów w dalszym ciągu istnieją różnice pomiędzy prawem podatkowym, a bilansowym. W ustawie o rachunkowości zawarte zostały podstawowe reguły prowadzenia rachunkowości, w tym m.in. zasada współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów, lecz zasady te nie zawsze znajdują potwierdzenie w przepisach podatkowych. Między prawem podatkowym a bilansowym, istnieją różnice. W takich przypadkach przy ustalaniu dochodu (straty) dla celów podatkowych obowiązkiem podatnika jest kierowanie się wyłącznie przepisami podatkowymi.

Ustawa podatkowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 i art. 15 ust. 1b pkt 1 odwołuje się wprawdzie do odrębnych przepisów tj. do rozporządzenia w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń, lecz fakt ten nie może być interpretowany jako inkorporowanie tego rozporządzenia do ustawodawstwa podatkowego i upoważnienie do brania pod uwagę postanowień rozporządzenia przy podatkowej kwalifikacji kosztów i przychodów w zakładach ubezpieczeń.

Z tego względu tut. Organ podatkowy nie podziela stanowiska Spółki w sprawie opisanego sposobu ustalenia przychodu lub kosztu Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2012 w związku ze zmianą stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla danego roku podatkowego, skalkulowaną w księgach rachunkowych według ujednoliconej metodologii po połączeniu spółek.

Z uwagi na swój charakter każda rezerwa techniczno-ubezpieczeniowa rozliczana jest odrębnie w odniesieniu do konkretnej umowy, zatem w celu ustalenia skutków podatkowych dla rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, wobec księgowego doprowadzenia bilansów łączących się spółek do wspólnie stosowanych zasad poprzez porównanie danych zawartych w bilansie otwarcia i bilansie zamknięcia roku 2012, w znaczeniu podatkowym wartości te nie mogą przechodzić saldem, jak księgowo. Dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2012 w celu ustalenia zmian stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w związku z dokonanym połączeniem przez przejęcie Spółka powinna dokonać empirycznego rozliczenia każdej rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej w odniesieniu do konkretnej umowy ubezpieczenia, a nie do skorygowanego bilansu jako wyniku księgowego. Co do zasady nie funkcjonuje bowiem „portfel umów ubezpieczeniowych i związane z nim rezerwy”, a ustawa podatkowa w kontekście przychodów i kosztów wskazuje wprost na „kwotę stanowiącą równowartości zmniejszenia stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami” oraz „przyrost rezerw utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku”.

Stosownie bowiem do treści art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem u ubezpieczycieli jest kwota stanowiąca równowartości zmniejszenia stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami.

Koszt u ubezpieczycieli jest ustalony na podstawie art. 15 ust. lb i ust. 1, w wysokości stanowiącej przyrost rezerw utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami na koniec roku podatkowego w stosunku do ich stanu na początek roku. Przy ustalaniu zaliczek kosztem uzyskania przychodów jest przyrost stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na koniec okresu, za który wpłacana jest zaliczka, w stosunku do stanu tych rezerw na początek roku podatkowego.

Jak wskazano powyżej, szczególne zasady rachunkowości zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, w tym również tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, zgodnie z delegacją art. 81 ust. 2 pkt 6 lit. a ustawy o rachunkowości, określone zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji (Dz. U. z 2009 r. Nr 226, poz. 1825).

Co jest istotne w rozpatrywanej sprawie, z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek rozliczania utworzonych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych co miesiąc, ponieważ kosztem uzyskania przychodów, przy naliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, o których mowa w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest przyrost stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na koniec miesiąca, za który wpłacana jest zaliczka na ten podatek. Przychodem zaś jest wartość rozwiązanych lub zmniejszonych w tym okresie rezerw.

Wobec obowiązującej w tej materii regulacji prawnej nie ma uzasadnienia prawnego, by dla ustalenia podatkowych kosztów lub przychodów związanych ze zwiększeniem lub zmniejszeniem stanu rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej Wnioskodawca dokonał porównania danych zawartych w bilansie otwarcia i bilansie zamknięcia roku 2012 wyliczonych na podstawie ujednoliconej metodologii kalkulacji rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.

Jak wykazano powyżej, dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2012 w celu ustalenia zmian stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w związku z dokonanym połączeniem przez przejęcie Spółka powinna dokonać empirycznego rozliczenia każdej rezerwy techniczno-ubezpieczeniowej w odniesieniu do konkretnej umowy ubezpieczenia, a nie do skorygowanego bilansu jako wyniku księgowego.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie ustalenia przychodu lub kosztu Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2012 w związku ze zmianą stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla danego roku podatkowego, skalkulowaną w księgach rachunkowych według ujednoliconej metodologii po połączeniu spółek, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę na poparcie zaprezentowanego stanowiska postanowienie Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11 grudnia 2006 r. Nr 1472/SOI/423-27/06/DW - wydane zostało w stanie prawnym przed 1 lipca 2007 r., gdy wprowadzono instytucję interpretacji indywidualnych w obecnym kształcie i dotyczyło konkretnej sprawy indywidualnej, zatem nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Dostępne na stronie internetowej Ministerstwa Finansów o charakterze publicznym Archiwum funkcjonujące w ramach bazy komputerowej Systemu Informacji Podatkowej zawiera pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne) wydawane - na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa wraz z wnioskami (formularzami) o wydanie interpretacji indywidualnych.

Rolą bazy orzeczeń jest upowszechnienia wiedzy z zakresu prawa podatkowego oraz udostępnienie formularzy ORD-IN dla osób zainteresowanych wydaniem interpretacji indywidualnej w ich konkretnej sprawie. Jednocześnie podkreślić należy, iż baza ta ma charakter jedynie informacyjny i edukacyjny, nie jest natomiast źródłem do wywodzenia konkretnych rozwiązań, nawet w analogicznych sprawach.

Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Z uwagi na powyższe, przywołane postanowienie w sprawie przepisów prawa podatkowego nie może być wiążące dla tut. Organu podatkowego.

Zaznaczyć także należy, że niniejsza interpretacja indywidualna wydana została, zgodnie z zakresem wyznaczonym przez sformułowane do niniejszego wniosku pytanie, w zakresie ustalenia przychodu lub kosztu Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2012 w związku ze zmianą stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla danego roku podatkowego, skalkulowaną w księgach rachunkowych według ujednoliconej metodologii po połączeniu spółek.

Z uwagi na indywidualny charakter spraw rozpatrywanych w trybie art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej, w kwestii obowiązku Wnioskodawcy, czy Spółki Przejętej dokonania korekt rozliczeń podatkowych lat poprzednich w związku ze zmianą metodologii w wyniku połączenia tut. Organ będzie mógł się wypowiedzieć na podstawie odrębnego wniosku Spółki złożonego w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.