INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2012 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - konsekwencji podatkowych związanych z wygaszeniem zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i sprzedażą po dniu zezwolenia, środków trwałych oraz / lub wartości niematerialnych i prawnych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzeń przyszłych.

Wnioskodawca – X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji modułów ciekłokrystalicznych do telewizorów LCD na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Strefa") na podstawie zezwolenia z dnia 11 sierpnia 2006 r. zmienionego decyzjami Ministra Gospodarki z dnia X czerwca 2008 r., X kwietnia 2009 r. oraz X lipca 2011 r. („Zezwolenie").

Na mocy decyzji zmieniających zezwolenie, aktualnie Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Strefy w oparciu o następujące warunki:

1. Zatrudnienie na terenie Strefy nowych pracowników w ilości co najmniej 3000 pracowników do dnia 31 grudnia 2014 r. i utrzymanie każdego miejsca pracy przez okres co najmniej 5 lat od dnia jego utworzenia.
2. Poniesienie na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych o wartości 526.400.000,00 zł do dnia 31 grudnia 2011 r.

Spółka spełniła powyżej wskazane wymogi dotyczące poziomu wydatków inwestycyjnych, które miała ponieść na terenie Strefy. Ponadto w okresie 12 miesięcy poprzedzających złożenie niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Spółka utrzymywała średnioroczne zatrudnienie na poziomie 1756 pracowników.

W związku z prowadzeniem działalności na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia, Spółka wykorzystała dotychczas część pomocy publicznej przysługującej jej w formie zwolnienia z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na trudną sytuację rynkową (kryzys ekonomiczny), zaplanowany pierwotnie (na etapie ubiegania się o Zezwolenie) rozwój Spółki i związany z nim dalszy wzrost zatrudnienia nie znajduje uzasadnienia ekonomicznego. W związku z tym, zarząd Spółki rozważa różne scenariusze dalszej działalności. Jednym z nich jest zwrócenie się do Ministra Gospodarki z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych („ustawa o SSE") i, w konsekwencji, rezygnacja z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Wnioskując o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia będzie spełniała wskazany w Zezwoleniu warunek dotyczący poniesienia nakładów inwestycyjnych, natomiast w dalszym ciągu będzie miała czas (do 31 grudnia 2014 r.) na spełnienie warunku dotyczącego poziomu zatrudnienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, możliwa jest również sprzedaż części środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (po stwierdzeniu wygaśnięcia Zezwolenia), z którymi związane były wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy wskutek wydania przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego...
2. Czy sprzedaż środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, po dniu wydania przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia i przed upływem 5 lat od wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych („Ewidencja") będzie skutkowała koniecznością zwrotu części pomocy publicznej związanej z wydatkami na te środki trwale i/lub wartości niematerialne i prawne...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Spółka stoi na stanowisku, że wydanie przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych nie będzie skutkowało koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Zdaniem Spółki, sprzedaż środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, po dniu wydania przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia i przed upływem 5 lat od wprowadzenia ich do Ewidencji nie będzie skutkowała koniecznością zwrotu pomocy publicznej w części odpowiadającej wartości sprzedanych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca podniósł, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej („SSE") na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE.

Ustawa o SSE w art. 19 przewiduje możliwość zakończenia działalności prowadzonej w ramach SSE przed upływem okresu, na który zostało udzielone zezwolenie. W zależności od okoliczności, następuje to w oparciu o jedną z dwóch wyraźnie wyodrębnionych procedur, które skutkują (a) cofnięciem zezwolenia (art. 19 ust. 3 ustawy o SSE) albo (b) wygaśnięciem zezwolenia (art. 19 ust. 5 ustawy o SSE).

Cofnięcie zezwolenia w świetle przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o SSE w art. 19 ust. 3 zawiera zamknięty katalog przesłanek, które mogą doprowadzić do cofnięcia zezwolenia. Zezwolenie może zostać cofnięte wyłącznie wtedy, gdy zostanie spełniona przynajmniej jedna z poniższych:

1. przedsiębiorca zaprzestał prowadzenia na terenie SSE działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie;
2. przedsiębiorca rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu;
3. przedsiębiorca nie usunął uchybień stwierdzonych w toku przeprowadzonej kontroli w terminie wyznaczonym przez Ministra Gospodarki.

Konsekwencje cofnięcia zezwolenia na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych zostały wskazane w art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 tej ustawy, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Sposób rozliczenia w przypadku zaistnienia takich okoliczności został wskazany w art. 17 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W chwili obecnej Spółka spełnia wszelkie dotychczasowe zobowiązania wynikające z Zezwolenia (warunek dotyczący poniesienia wydatków inwestycyjnych został już spełniony, na spełnienie warunku dotyczącego utworzenia miejsc pracy Spółka ma czas do 31 grudnia 2014 r.), wobec czego nie została spełniona żadna z przesłanek do cofnięcia zezwolenia wymienionych w ustawie o SSE. W rezultacie ewentualne zakończenie przez Spółkę działalności w ramach Strefy nie może mieć miejsca w tym trybie.

Ponadto, w ocenie Spółki, negatywne konsekwencje cofnięcia zezwolenia wskazane w art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o CIT są formą sankcji za niezrealizowanie przez dany podmiot wymogów wskazanych w otrzymanym zezwoleniu, co w sytuacji Spółki na dzień wydania decyzji o wygaśnięciu zezwolenia nie będzie miało miejsca.

Tym samym Spółka uważa, że powyżej wskazane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako odnoszące się bezpośrednio i wyłącznie do procedury cofnięcia zezwolenia, nie znajdą zastosowania w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku.

Wygaśnięcie zezwolenia w świetle przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ustawą o SSE, wygaśnięcie zezwolenia następuje w związku z zakończeniem funkcjonowania danej SSE lub w drodze decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki, która zostaje wydana na skutek wniosku złożonego przez przedsiębiorcę. W odniesieniu do drugiego z tych przypadków ustawa o SSE nie precyzuje szczególnych okoliczności, które stanowią podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia. Stanowi ona jedynie, że wygaśnięcie zezwolenia następuje na wniosek przedsiębiorcy (art. 19 ust. 5 ustawy o SSE). Z uwagi na brak wskazania kryteriów uprawniających do wnioskowania o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia, złożenie wniosku stanowi możliwość, z której przedsiębiorca może dobrowolnie skorzystać.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ani ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych nie zawierają regulacji, które określałyby konsekwencje podatkowe wygaśnięcia zezwolenia. Wykładnia językowa art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o CIT prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż przepisy te dotyczą wyłącznie sytuacji cofnięcia zezwolenia. Z wnioskowania a contrario należy zatem wywieść, iż skoro w art. 17 ust. 5 i 6 ustawodawca wprost uregulował konsekwencje cofnięcia zezwolenia, a w przepisach tych nie zostało wymienione wygaśnięcie zezwolenia, to wymienione przepisy nie obejmują swoją dyspozycją sytuacji wygaśnięcia zezwolenia.

Ponadto należy zauważyć, że przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), w związku z czym winny być interpretowane w sposób ścisły, zgodnie z ich wykładnią literalną.

Wygaśnięcie zezwolenia następuje wskutek wydania decyzji przez Ministra Gospodarki w tym zakresie i wywołuje skutki prawne dopiero od tej chwili - a zatem ex nunc. Warunkiem wygaśnięcia zezwolenia jest zaakceptowanie przez Ministra Gospodarki wniosku przedsiębiorcy o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia. Innymi słowy, skutki wygaśnięcia zezwolenia można wywodzić dopiero od momentu wyrażenia przez Ministra Gospodarki zgody na wygaśnięcie zezwolenia, w formie decyzji stwierdzającej jego wygaśnięcie.

Inaczej jest w przypadku cofnięcia zezwolenia. Decyzja o cofnięciu zezwolenia oznacza, że przedsiębiorca strefowy nie wywiązał się z przyjętych zobowiązań, a w konsekwencji przywilej podatkowy, wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT zostaje mu odebrany od początku korzystania ze zwolnienia strefowego, co wynika z brzmienia art. 17 ust. 5 ustawy o CIT. Przepisy ustawy o SSE i ustawy o CIT są w tym zakresie spójne i nie określają wstecznych konsekwencji wygaśnięcia zezwolenia strefowego.

Zatem, dopiero od momentu wygaśnięcia Zezwolenia Spółka nie będzie uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z CIT, natomiast nie utraci ona prawa do zwolnienia, z którego już skorzystała (czyli otrzymanej pomocy publicznej) - w okresie poprzedzającym wygaśnięcie Zezwolenia.

Powyższą tezę potwierdza również art. 217 Konstytucji RP, według którego „nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy." Interpretacja tego przepisu prowadzi zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że niedozwolona jest nieznajdująca oparcia w tekście ustawy podatkowej, rozszerzająca wykładania przepisów prawa, która jest niekorzystna dla podatnika. Gdyby celem ustawodawcy było powiązanie negatywnych konsekwencji podatkowych również z wygaśnięciem zezwolenia, zostałoby to wprost wyrażone w ustawie o CIT.

Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydanie przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty przez Spółkę podatku dochodowego od osób prawnych, który nie został zapłacony w związku z korzystaniem ze zwolnienia podatkowego.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne:

• interpretacja indywidualna z 18 listopada 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak ILPB3/423-698/10-2/MM,
• interpretacja indywidualna z 3 lutego 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak ILPB3/423-525/11-2/MM.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 3 lutego 2012 r., znak ILPB3/423-525/11-2/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu trafnie przychylił się do powyższego stanowiska:

„zastosowanie przepisów dotyczących cofnięcia zezwolenia do wygaśnięcia zezwolenia oznaczałoby naruszenie zasad wykładni językowej i całkowicie zmieniałoby sens regulacji ustawowej. Art. 17 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie, bowiem odnosi się wyłącznie do cofnięcia zezwolenia, którym to pojęciem bezpośrednio posługuje się Ustawa o SSE. Brak jest więc jakichkolwiek przesłanek, które pozwalałyby uznać, iż przez cofnięcie zezwolenia należy rozumieć także jego wygaśnięcie. Wręcz przeciwnie - to są dwie różne procedury, z którymi ustawodawca wiąże zupełnie odmienne implikacje podatkowe."

Stanowisko analogiczne do przedstawionego przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku zostało również uznane za prawidłowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w tożsamych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych, tj.:

• interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak IPPB1/415-577/08-3/AM,
• interpretacji indywidualnej z 26 maja 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, znak ITPB1/415-227/11/MR.

Wprawdzie dwie powyższe interpretacje indywidualne zostały wydane w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, jednak mając na uwadze, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w zakresie reguł dotyczących korzystania ze zwolnień podatkowych w ramach SSE zbliżone, powyższe interpretacje także potwierdzają prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, sprzedaż środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, po dniu wydania przez Ministra Gospodarki decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia i przed upływem 5 lat od wprowadzenia ich do Ewidencji nie będzie skutkowała koniecznością zwrotu pomocy publicznej w części odpowiadającej wartości sprzedanych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Jak wskazano powyżej, stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia będzie skutkowało nie tylko wygaśnięciem praw Spółki powstałych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia, ale także wygaśnięciem obowiązków Spółki, wynikających z przepisów strefowych począwszy od momentu wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie Zezwolenia.

Wygaśnięcie obowiązków dotyczyć będzie również konieczności utrzymania własności środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z którymi związane były wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, przez 5 lat od dnia wprowadzenia ich do Ewidencji.

Po wygaśnięciu zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE, Spółka stanie się podatnikiem działającym na zasadach ogólnych. W konsekwencji, w sytuacji wygaszenia zezwolenia, sprzedaż środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych, które Spółka uznała za wydatki kwalifikowane przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia ich do Ewidencji nie będzie skutkowała żadnymi negatywnymi dla Spółki konsekwencjami. W szczególności, Spółka nie utraci prawa do wykorzystanego już (do momentu stwierdzenia wygaśnięcia Zezwolenia) zwolnienia podatkowego w części opartej na wartości sprzedanych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, nawet jeżeli sprzedaż tych środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych) nastąpi przed upływem 5 lat od wprowadzenia ich do Ewidencji.

Warto zauważyć, że charakter wyżej opisanego zdarzenia jest odmienny od sytuacji, w której przedsiębiorca zamierzający utrzymać prawo do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego sprzedaje część środków trwałych nabytych w związku z inwestycją w SSE. W takiej sytuacji doszłoby do naruszenia warunków wciąż obowiązującego Zezwolenia strefowego i, w konsekwencji, do obniżenia limitu dostępnej przedsiębiorcy pomocy publicznej w części opartej na wartości sprzedanych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W sytuacji, która jest przedmiotem niniejszego wniosku takie zdarzenie nie będzie miało miejsca, ponieważ w chwili dokonywania sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych Zezwolenie Spółki nie będzie już obowiązywało.

Zdaniem Spółki, wykorzystana wartość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych nie będzie więc podlegała zwrotowi w opisanej powyżej sytuacji, ponieważ wraz z wydaniem przez Ministra Gospodarki decyzji o stwierdzeniu wygaśnięcia Zezwolenia, wszystkie obowiązki Spółki wynikające z treści Zezwolenia i przepisów strefowych, podobnie jak przysługujące Spółce na tej podstawie uprawnienia przestaną obowiązywać.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona m.in. w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak ILPB3/423-698/10-2/MM.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie ustosunkowując się do kwestii nie wyznaczonej pytaniem interpretacyjnym (a więc wykraczającej poza zakres wniosku), tj. sprawy ewentualnego cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, należy dodać, że przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jest to decyzja o charakterze indywidualnym, szczegółowo określająca warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9 (art. 16 ust. 3 powołanej ustawy). Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 2-4. Minister właściwy do spraw gospodarki zasięga opinii zarządzającego strefą przed wydaniem decyzji w sprawie udzielenia, cofnięcia lub zmiany zezwolenia. Wątpliwości co do treści decyzji administracyjnej wyjaśniane są w drodze postanowienia na wniosek strony, przez organ, który wydał decyzję (art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego).

Zatem organem właściwym do rozstrzygnięcia wątpliwości, czy zaistniały przesłanki, o których mowa przypadku postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia jest minister właściwy do spraw gospodarki.

Jednocześnie należy wskazać, że w myśl z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Z powyższego wynika, że wydając interpretację tut. organ nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku dokumentów. Wobec powyższego dołączone do wniosku załączniki, tj. kserokopie: zezwolenia nr 16/PSSE z dnia 11 sierpnia 2006 r. oraz decyzje Ministra Gospodarki z dnia: 25 lipca 2011 r. Nr 155/IW/11, 27 czerwca 2008 r. Nr 121/IW/08 i 9 kwietnia 2009 r. Nr 65/IW/09 nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejszą interpretację wydano w oparciu o dane zawarte we wniosku.

W odniesieniu do powołanych bądź przytoczonych we wniosku interpretacji indywidualnych Dyrektorów Izb Skarbowych, podkreślić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych, a więc tylko do nich się odnoszą i nie były wiążące dla organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.