INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki X reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca otrzymuje w ramach umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy do używania, a w następnym kroku - przez 6 miesięcy zamierza go oddać w najem innemu podmiotowi (umowa najmu jest zawarta na 6 miesięcy). Następnie, po upływie ww. 6 miesięcy (po zakończeniu umowy najmu), samochód będzie wystawiony w ofercie najmu krótkoterminowego (zwykle 1-30 dni). W okresach kiedy na auto nie ma klienta (samochód nie jest akurat wynajmowany w ramach najmu krótkoterminowego), Spółka może używać auto dla celów własnych, jednak ma to charakter wyjątkowy i tylko w przypadkach, gdy nie ma potencjalnego klienta na wynajem. W przypadku pojawienia się klienta, auto jest podstawiane w żądanym terminie i miejscu klientowi. W związku z powyższym opisem, powstała wątpliwość, czy Zainteresowany jest uprawniony do odliczenia 100% VAT naliczonego od poszczególnych rat leasingu operacyjnego, w związku z okolicznością, że auto przeznaczone jest do najmu na okres co najmniej 6 miesięcy (i faktycznie przez ten okres będzie wynajęte), a po upływie ww. okresu jest również przeznaczone do najmu. Spółka pragnie wskazać, że po upływie pierwszych 6 miesięcy, ww. auto może nie być wynajmowane w sposób ciągły (nie zawsze jest klient na najem), więc w pewnych okresach czasu:

• samochód jest wynajmowany (w ramach umów najmu krótkoterminowego),
• samochód pozostaje w gotowości do oddania w najem, przy czym użytek dla celów własnych nie zmienia przeznaczenia samochodu, którym jest najem.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego opisu, w ramach którego Wnioskodawca otrzymuje w leasing samochód osobowy, który następnie przeznacza do 6-miesięcznego wynajmu, a po upływie tego okresu ww. samochód jest dalej przeznaczony do wynajmu (przy czym w okresach przestoju w wynajmie Zainteresowany używa auta dla celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej), Spółka będzie uprawniona do odliczenia 100% VAT naliczonego od poszczególnych rat leasingu operacyjnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (dalej: ustawa nowelizująca VAT) - w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl natomiast art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej VAT, przepis ust. 1 (ograniczający prawo do odliczenia VAT od nabycia samochodu jedynie do 60% VAT naliczonego) nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Co istotne, powyżej wskazywana zasada (o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej VAT), stanowiąca wyjątek od zakazu odliczania całości podatku naliczonego (przy odmiennej definicji samochodu osobowego), istniała również w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie bowiem z przepisami:

• art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) - w brzmieniu do 31 grudnia 2010 r. - w przypadku nabycia samochodów osobowych kwotę podatku naliczonego stanowiła 60% kwoty podatku określonego w fakturze - nie więcej jednak niż 6.000 zł;
• art. 86 ust. 7 ustawy VAT - w brzmieniu do 31 grudnia 2010 r. - w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowiła 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu lub innych płatności wynikających z zawartej umowy udokumentowanych fakturą, z tym że suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów dotycząca jednego samochodu nie mogła przekroczyć kwoty 6.000 zł.
  
  

Niemniej, jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy VAT przepisu ust. 3 nie stosowało się między innymi w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika było oddanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i samochody te są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, iż w przypadku nabycia samochodu (np. na podstawie umowy leasingu operacyjnego jak w analizowanej sprawie), w celu jego dalszego oddania na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy (lub umowy o podobnym charakterze) ograniczenie prawa do odliczenia do wartości 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000 zł zarówno w obecnym stanie prawnym, jak i obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. nie obowiązuje.

W omawianej sprawie, Spółka nie nabywa samochodu w celu ich wynajmu, lecz leasinguje przedmiotowy samochód osobowy w celu jego dalszego najmu.

W związku z powyższym, kwestię odliczenia przez Spółkę podatku naliczonego od leasingu ww. auta w tej sytuacji reguluje art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej VAT, zgodnie z którym w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Spółka wskazuje, że przepis ten jest, co do zasady, powtórzeniem zasady obowiązującej do dnia 31 grudnia 2010 r. na podstawie art. 86 ust. 7 ustawy VAT. Zarówno art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej VAT, jaki do końca 2010 r., art. 86 ust. 7 ustawy VAT, dotyczący odliczenia podatku naliczonego przez m.in. leasingobiorców samochodów osobowych nie odwołuje się wprost do art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej VAT (oraz do końca 2010 r. odpowiednio do art. 86 ust. pkt 7 lit. b) ustawy VAT).

Zatem, literalnie odczytując przytoczone powyżej regulacje należałoby dojść do wniosku, iż Spółka leasingując samochód w celu jego dalszego podnajmu może odliczyć jedynie 60% podatku naliczonego, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W opinii Spółki, ograniczenie regulacji z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej VAT, do samochodów nabytych (tak jak wskazywałaby literalna wykładnia tego przepisu) nie było zamierzonym celem ustawodawcy. Zdaniem Spółki przedstawiona, powyżej wykładnia literalna zakładająca, iż podatnikowi wynajmującemu samochody osobowe w celu ich podnajmu przysługuje wyłącznie prawo do odliczenia 60% podatku naliczonego, nie więcej jednak niż 6.000 zł naruszałaby bowiem regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 112) i wynikające z niej zasady jednokrotności opodatkowania oraz neutralności podatku VAT.

Zasady te zostały wyrażone w art. 1 wspomnianej Dyrektywy 2006/112, w którym wskazano, iż zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem. Z powyższego wynika, iż bez względu na liczbę etapów sprzedaży tego samego towaru, bądź tej samej usługi podatek VAT na każdym etapie powinien stanowić procent wartości sprzedawanego towaru, bądź usługi. Zachowanie powyższych zasad przejawia się przede wszystkim w możliwości odliczenia przez podmiot odsprzedający nabyte uprzednio usługi możliwości pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia tych usług. Gdyby zatem przyjąć literalną wykładnię art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej VAT, to Spółka nie miałaby prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, jednocześnie jej kontrahent (najemca samochodu) również nie miałby prawa do odliczenia podatku w pełnej wysokości, co naruszałoby zasadę proporcjonalności podatku do ceny świadczonej usługi. W takim przypadku zostałaby naruszona zasada jednokrotności opodatkowania podatkiem VAT, a przez to również zasada neutralności podatku VAT dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Należy również zwrócić uwagę, iż podatek VAT jest podatkiem konsumpcyjnym, który powinien obciążyć ostatecznego klienta. Tym samym, skoro Spółka odsprzedaje nabytą uprzednio usługę kolejnemu podmiotowi (klientowi/najemcy), to dopiero ten klient prowadzący działalność gospodarczą powinien mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego w limicie określonym w art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej VAT.

W analizowanym bowiem przypadku, Spółka de facto działa jak podmiot refakturujący nabyte uprzednio usługi. Dlatego też, w opinii Spółki, w przedstawionym przypadku należy posłużyć się wykładnią celowościową przepisów art. 86 ustawy VAT i uznać, iż przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej VAT odnosi się również do podmiotów leasingujących samochody w celu ich dalszego podnajmu.

W związku z powyższym, Spółka w latach 2011-2012, leasingując przedmiotowy samochód powinna odliczyć 100% podatku naliczonego, jednocześnie wystawiając fakturę na najem samochodu. Kontrahent Spółki będzie miał natomiast prawo do odliczenia z takiej faktury 60% podatku naliczonego, nie więcej jednak niż 6.000 zł (przy założeniu, iż najem samochodu służy czynnościom opodatkowanym).

Spółka pragnie wskazać, że powyższe stanowisko potwierdza praktyka organów podatkowych zarówno:

• w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.:
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 marca 2011 r., sygn. IPPP1/443-233/11-2/AW uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika: „Dlatego też Spółka w latach 2011-2012 leasingując samochody powinna odliczyć 100% podatku naliczonego jednocześnie wystawiając fakturę na najem samochodu. Kontrahent Spółki będzie miał natomiast prawo do odliczenia z takiej faktury 60% podatku należnego, nie więcej jednak niż 6.000 zł za każdy samochód (przy założeniu, iż najem samochodu służy czynnościom opodatkowanym)”.
• jak i wstanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. (jak zostało wskazane powyżej, zasada ta, z wyjątkiem definicji samochodu osobowego, nie uległa zmianie w wyniku nowelizacji przepisów o VAT):
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. IPPP1-443-1274/10-2/AS stwierdził: „Z przesłanek zawartych w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy wynika, iż podatnik ma prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe wówczas, gdy:
    1. przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze oraz
    2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Analizując opis stanu faktycznego w kontekście powyższego należy stwierdzić, iż przedmiotem faktycznej działalności Wnioskodawcy jest wynajem pojazdów przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
    Zatem Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących leasing samochodów osobowych, które to samochody przeznaczone są na wynajem przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2010 r., sygn. IPPP1/443-1026/09-2/IG stwierdził: „Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca jako najemca będzie zawierał z wynajmującymi umowy najmu samochodów osobowych, które następnie będzie podnajmować innym podmiotom. Biorąc zatem pod uwagę przytoczone wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż w opisanym przypadku nie znajdą zastosowania uregulowania zawarte w art. 86 ust. 3 i art. 86 ust. 7 ustawy, gdyż w świetle przytoczonej definicji słowa Wnioskodawca nie jest użytkownikiem przedmiotowych samochodów osobowych. W przedmiotowej sprawie będą miały więc zastosowanie przepisy art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, na mocy których Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu najmu samochodów, wynikającego z faktur VAT wystawionych przez wynajmującego. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest jednakże, jak wyraźnie wynika z powyższych uregulowań, aby taki pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy”.

Podsumowując, zdaniem Spółki, w obecnym stanie prawnym jest ona uprawniona do odliczenia całego podatku naliczonego z faktur dokumentujących leasing samochodu osobowego, który to samochód jest następnie przekazywany kolejnemu kontrahentowi na podstawie umowy najmu trwającej przez okres co najmniej 6 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (…).

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”.

I tak, w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej postanowiono, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje w ramach umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy do używania, a w następnym kroku - przez 6 miesięcy zamierza je oddawać w najem innemu podmiotowi (umowa najmu jest zawarta na 6 miesięcy). Następnie, po upływie ww. 6 miesięcy (po zakończeniu umowy najmu), samochód będzie wystawiony w ofercie najmu krótkoterminowego (zwykle 1-30 dni). W okresach kiedy na auto nie ma klienta (samochód nie jest akurat wynajmowany w ramach najmu krótkoterminowego), Spółka może używać auto dla celów własnych, jednak ma to charakter wyjątkowy i tylko w przypadkach, gdy nie ma potencjalnego klienta na wynajem. W przypadku pojawienia się klienta, auto jest podstawiane w żądanym terminie i miejscu klientowi. Spółka wskazała, że po upływie pierwszych 6 miesięcy, ww. auto może nie być wynajmowane w sposób ciągły (nie zawsze jest klient na najem), więc w pewnych okresach czasu samochód jest wynajmowany (w ramach umów najmu krótkoterminowego) lub samochód pozostaje w gotowości do oddania w najem, przy czym użytek dla celów własnych nie zmienia przeznaczenia samochodu, którym jest najem.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe od wykorzystywanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1. gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Analiza powyższych regulacji jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej). Ponadto, w przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Jednakże samochody przez ww. okres muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.

Powyższe oznacza, że po okresie 6 miesięcy podatnik może przeznaczyć pojazd oprócz najmu również na pozostałe cele prowadzonej działalności zachowując pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego nabyciem.

Zatem w świetle powyższego, w sytuacji, gdy samochód po nabyciu od początku wynajmowany jest na okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a po tym okresie przeznaczony jest do dalszego wynajmu, jak również może być wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać do końca 2012 r. z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej. Podkreślić bowiem należy, że warunkiem prawa do odliczenia podatku w pełnej kwocie, jak wyraźnie wynika z tego przepisu, jest to, aby pojazd samochodowy był przeznaczony przez Wnioskodawcę wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, tj. aby oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy samochodu, stanowiło rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Natomiast kwestia dotycząca stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego samochodu osobowego została rozstrzygnięta odrębnym pismem z dnia 6 czerwca 2012 r. nr ILPP2/443-425/12-2/JK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.