POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dn. 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), w związku z wnioskiem spółki z dnia 06.04.2005 r. (data wpływu do tutejszego urzędu 11.04.2005r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

postanawia

- uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka XXX Sp. z o.o.( dalej jako ,,Spółka�� lub XXX ) prowadzi działalność w zakresie produkcji, sprzedaży i dystrybucji napojów, soków oraz wód mineralnych. Odbiorcami produktów znajdujących się w ofercie XXX są placówki handlowe (tj. sklepy, hipermarkety i punkty gastronomiczne).

Spółka podejmuje cały szereg działań, mających na celu zwiększenie poziomu sprzedaży. Typowym działaniem jest współdziałanie z placówkami handlowymi oferującymi produkty Spółki w zakresie odpowiedniego wyeksponowania i zareklamowania sprzedawanych towarów, z użyciem materiałów udostępnionych przez producenta. W związku z tym XXX udostępnia, w ramach prowadzonej działalności, placówkom handlowym, przedmioty i urządzenia (tzw. point of sale) - dalej jako ,,POS�� - służące umożliwieniu i wsparciu sprzedaży jej produktów. Wszystkie POS-y pozostają przez cały czas własnością XXX. Spółka jako ich właściciel określa warunki użytkowania udostępnianych przez siebie produktów, zachowuje też - przez cały okres ich używania - prawo do żądania ich zwrotu, szczególnie w przypadku niedotrzymania warunków użytkowania przez placówki handlowe.

Zdaniem Spółki, wydatki na nabycie lub wytworzenie omawianych materiałów stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki i nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c, art. 16 ust. 1 pkt 52 oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej updop.

Spółka otrzymała od Naczelnika II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydane 17.03.2005r. postanowienie nr 1472/ROP1/423-08/28/05/PS, zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w sprawie dotyczącej udostępniania materiałów i urządzeń służących wsparciu sprzedaży produktów Spółki.

W stanie faktycznym tam przedstawionym, materiały POS były wydawane placówkom handlowym (szczebel detaliczny), bezpośrednio przez pracowników XXX, bez pośrednictwa regionalnych dystrybutorów. W świetle otrzymanej interpretacji, wydatki na nabycie lub wytworzenie omawianych materiałów stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki i nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c, art. 16 ust. 1 pkt 52 oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Jednakże mając na uwadze, iż materiały te są wydawane placówkom handlowym nie tylko bezpośrednio przez pracowników Spółki, ale również za pośrednictwem regionalnych dystrybutorów z nią współpracujących, Spółka wystąpiła z wnioskiem o potwierdzenie zastosowania otrzymanego postanowienia również do tego typu sytuacji. Jej zdaniem, wykorzystanie ich pośrednictwa nie zmienia charakteru opisanych czynności. Zmienia się jedynie kanał dostawy, natomiast natura i cel wydania materiałów POS pozostają niezmienione, co skutkuje tym, iż również implikacje podatkowe są tożsame.

Zgodnie z treścią art. 15 ust 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W związku z tym, kosztem uzyskania przychodów będą wszelkie koszty poniesione przez Spółkę, pozostające w związku z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów.

Organ podatkowy uznaje za prawidłowe stanowisko Spółki, odnośnie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie następujących materiałów POS: regałów, shelfblockerów, klipsów (wymienionych w poz. 1, 7 i 8 listy z pkt. I wniosku Spółki). Materiały te, służąc atrakcyjnemu wyeksponowaniu produktów w placówkach handlowych mogą wpływać na wzrost sprzedaży produktów Spółki w tych punktach.

Z kolei materiały POS typu: bilonownice, menu board, potykacz, stand, shelfliner, shelftaker, counter top, kasetony, bannery, plakaty, owijki paletowe/półpaletowe, przekładka paletowa, pole sign, rurka na polu sign, wobbler, ceiling hanger, table tent, czarna cenówka, dyspenser na magnesy, boki do regałów (wymienione w poz. 3 do 6 oraz 9 do 24 listy, w punkcie I przedmiotowego wniosku Spółki), służą zapewnieniu pożądanego przez Spółkę przekazu informacyjnego odnośnie ceny i parametrów produktów, informują konsumenta o dostępności oferty Spółki w danym punkcie handlowym, przekazują informacje reklamowe dotyczące promowanych produktów. Wydatki na ich nabycie stanowią zatem, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop koszt uzyskania przychodu.

Prawidłowe jest również stanowisko Spółki, w przedmiocie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów urządzeń i materiałów opatrzonych logo XXX lub konkretnego produktu (narzędzi sezonowych z poz. 2 listy z pkt I wniosku), takich jak: parasole, poszycia na parasol, stoliki, regały, banery, serwetniki, tace - wspomagające sprzedaż w punktach gastronomicznych i ogródkach. Z uwagi na fakt, że materiały te wspomagają sprzedaż produktów Spółki oraz komunikują odbiorcom ich dostępność w danym punkcie handlowym, reklamują zarazem Spółkę oraz jej produkty.

W związku z tym, Naczelnik II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego podziela stanowisko Podatnika i stwierdza, że wydatki poniesione na ich nabycie, na podstawie art. 15 ust. 1 updop, stanowią koszt uzyskania przychodów.

Natomiast w odniesieniu do środków trwałych, należy pamiętać, iż zgodnie z treścią przepisu art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop, wydatki na ich nabycie lub wytworzenie nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wówczas, na podstawie art. 15 ust. 6 updop, odpisy amortyzacyjne, naliczane zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy.

Zdaniem Podatnika, w przypadku udostępniania placówkom handlowym wszystkich ww. materiałów POS opatrzonych logo XXX lub danego produktu, nie będą miały miejsca ograniczenia wynikające z art. 16 ust.1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do niego, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Reklama publiczna ma miejsce wówczas, gdy jest powszechna, ogólna oraz przeprowadza się ją w miejscach dostępnych dla wszystkich, oficjalnie i jawnie. Zaliczenie danego wydatku do kosztów reklamy publicznej lub niepublicznej zależy zawsze od jej odbiorcy (adresata). Wobec tego, do wydatków limitowanych należy zaliczyć te, które z założenia są kierowane tylko i wyłącznie do konkretnego adresata.

Z kolei reklama firmy (produktu) adresowana do nieograniczonego, anonimowego kręgu potencjalnych odbiorców jest reklamą prowadzoną publicznie.

Zgodnie z definicją słownikową, reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, miejscach i możliwościach ich nabycia w celu zachęty do nabywania tych produktów (Słownik Języka Polskiego, PWN , Warszawa 1981).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że materiały POS opatrzone logo Spółki lub jej produktów (zawierające przekaz reklamowy), udostępniane i eksponowane w placówkach handlowych, spełniają warunki reklamy prowadzonej w sposób publiczny (nieograniczony krąg odbiorców) - tym samym wydatki poniesione na ich nabycie lub wytworzenie nie podlegają limitowaniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Naczelnik II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego podziela także stanowisko Podatnika, odnośnie braku zastosowania w opisywanej sprawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 52 updop. Zgodnie z jego treścią, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku podatnika, nie zaliczanych do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służą osobistym celom pracowników i innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą podatnika.

Stan faktyczny zawarty we wniosku jednoznacznie wskazuje, że wszystkie materiały POS są wykorzystywane w prowadzonej działalności, a fakt ich pozostawania bezpośrednio poza siedzibą podatnika jest uzasadniony charakterem prowadzonych przez Pepsi działań promocyjno - reklamowych, wykonywanych poza siedzibą Spółki (w placówkach handlowych).

Naczelnik II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zgadza się również ze stwierdzeniem, iż w przypadku, gdy przewidywany okres użytkowania danego materiału POS przekracza okres 1 roku, Spółka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej danego składnika majątkowego. Powyższe potwierdza treść art. 16a ust. 1 pkt 2 i 3 updop, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: maszyny, urządzenia oraz inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...).

Jednocześnie, w myśl art. 16d ust. 1 updop, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zdaniem Podatnika, do omawianej sytuacji nie będzie miał również zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop, gdyż w opisanej sytuacji nie można mówić o nieodpłatnym używaniu otrzymanych materiałów przez placówki handlowe. Faktycznym beneficjentem ich udostępnienia jest firma Pepsi, a materiały te służą zwiększaniu sprzedaży jej produktów. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Naczelnik II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznaje za prawidłowe stanowisko Podatnika i stwierdza, że w przypadku udostępniania materiałów POS stanowiących środki trwałe, nie ma miejsca fakt wydania ich w celu nieodpłatnego używania, ponieważ są one udostępniane placówkom handlowym w zamian za zobowiązanie do sprzedaży przy ich wykorzystaniu wyłącznie produktów firmy XXX (występuje w tym przypadku sprzedaż wyrobów Spółki, połączona z udostępnianiem placówkom handlowym do używania urządzeń niezbędnych do ich sprzedaży).

Ponadto, postanowienia umów instalacji sprzętu wspierającego sprzedaż ograniczają prawo odbiorcy do swobodnego rozporządzania udostępnionym mieniem, pozostającym przez cały czas własnością Spółki. W związku z tym, w opisanej sytuacji, Spółka ma prawo dla celów podatkowych - stosownie do art. 15 ust. 6 updop - zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych przekazanych do używania placówkom handlowym, wykonującym sprzedaż towarów Spółki. W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, fakt dystrybuowania materiałów POS za pośrednictwem regionalnych dystrybutorów, nie będzie miał wpływu na odmienną ocenę skutków podatkowych takiego przekazania, niż ma to miejsce w wypadku ich wydawania placówkom handlowym bezpośrednio przez pracowników Spółki. Należy zgodzić się ze Spółką, iż takie działanie nie zmienia charakteru powyższych czynności a modyfikacji ulega jedynie kanał dostawy materiałów.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, składane w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, za pośrednictwem Naczelnika II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego.