Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-56/13-2/PM
z 12 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2013 r. (data wpływu 7 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

W stosunku do środków trwałych ujętych obecnie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki (dalej: Ewidencja) dla celów PDOP Spółka zasadniczo dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, w tym przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o PDOP (dalej: Wykaz). Omawiane środki trwałe obejmują przy tym, m.in., środki trwałe wykorzystywane przez Spółkę na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dla celów PDOP dokonuje Spółka.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. Spółka dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do wybranych środków trwałych amortyzowanych dla celów PDOP przy zastosowaniu metody liniowej z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie (w tym również w stosunku do środków trwałych wykorzystywanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dla celów PDOP dokonuje Spółka). W przyszłości Spółka planuje podwyższyć obniżone obecnie stawki amortyzacyjne, jednakże do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

Ponadto, w przypadku nabywania w przyszłości określonych środków trwałych, które zasadniczo podlegałyby amortyzacji dla celów PDOP przy zastosowaniu metody liniowej z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie, w stosunku do wybranych środków trwałych Spółka również zamierza stosować obniżone stawki amortyzacyjne dla celów PDOP, począwszy od miesiąca, w którym zostaną one wprowadzone do Ewidencji. W przyszłości Spółka rozważa możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych również w stosunku do wskazanych środków trwałych, niemniej jednak jedynie do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek określonych w Wykazie.

Jednocześnie, również w odniesieniu do określonych środków trwałych, które będą przez Spółkę w przyszłości wykorzystywane na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dla celów PDOP będzie dokonywała Spółka i które zasadniczo byłyby amortyzowane przez Spółkę dla celów PDOP przy zastosowaniu metody liniowej z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie, w stosunku do wybranych środków trwałych Spółka zamierza stosować obniżone stawki amortyzacyjne dla celów PDOP, począwszy od miesiąca, w którym zostaną one wprowadzone do Ewidencji. W przyszłości Spółka rozważa możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych również w stosunku do wskazanych środków trwałych, niemniej jedynie do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek określonych w Wykazie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych stosowanych dla celów PDOP w odniesieniu do określonych środków trwałych, w tym będzie uprawniona do podwyższenia omawianych stawek amortyzacyjnych jedynie w stosunku do niektórych ze wskazanych środków trwałych, w różnym stopniu w odniesieniu do różnych środków trwałych, przy jednoczesnym zachowaniu stawek obniżonych w stosunku do innych środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On uprawniony do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych dla celów PDOP, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie. Jednocześnie, w opinii Spółki, będzie ona uprawniona do podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych jedynie w odniesieniu do niektórych środków trwałych, przy jednoczesnym zachowaniu stawek obniżonych w stosunku do innych środków trwałych, przy czym obniżone stawki amortyzacyjne będą mogły zostać przez Spółkę podwyższone w różnym stopniu w odniesieniu do różnych środków trwałych, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o PDOP, za środki trwałe podlegające amortyzacji dla celów PDOP uznawane są również zasadniczo określone składniki majątku niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie umowy leasingu, jeżeli zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o PDOP odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Zdaniem Spółki, w świetle brzmienia powyższych przepisów ustawy o PDOP podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę, a dowolną wartością ustaloną na niższym poziomie, w praktyce nawet równą zero. Jednocześnie cytowany powyżej przepis art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększania lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej.

Niemniej jednak w żadnym przypadku wartość zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie. Spółka pragnie przy tym wskazać, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, określonego m.in. jako pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. W praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może zostać dokonana od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne od środków trwałych (obejmujących również środki trwałe wykorzystywane na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dokonuje Spółka), amortyzowanych metodą liniową, określone w Wykazie, mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może zostać dokonana zasadniczo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej prezentowanej przez Ministra Finansów w odniesieniu do omawianej kwestii, m.in. w następujących wydanych ostatnio interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPB3/423-1098/11-4/KK), w której organ podatkowy w pełnym zakresie potwierdził prawidłowość poglądu spółki, zgodnie z którym „(...) ma ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z przepisów art. 16a-16m ustawy o PDOP. Spółka stoi na stanowisku, że zwiększenie stawki może być dokonane wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego dowolnie wybranego przez Spółkę”;
  

• interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPBI/2/423-1508/11/MS), w której organ podatkowy stwierdził, że „Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych”;
  

• interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPBI/1/423-60/11/KB), w której organ podatkowy w pełnym zakresie uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) Spółka będzie uprawniona do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych (...) do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z przepisów ustawy o CIT oraz z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego”.
  
  

W konsekwencji, zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych dla celów PDOP, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie. Jednocześnie Spółka będzie uprawniona do podwyższania obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych jedynie w odniesieniu do niektórych środków trwałych, przy jednoczesnym zachowaniu stawek obniżonych w stosunku do innych środków trwałych, przy czym obniżone stawki amortyzacyjne będą mogły zostać przez Spółkę podwyższone w różnym stopniu w odniesieniu do różnych środków trwałych, przy założeniu, że omawiane podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w przepisach art. 16a - 16m ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- oprzewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest metoda liniowa której zasady dokonywania zostały określone w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zasadniczo dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, w tym przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Od dnia 1 stycznia 2013 r. Spółka dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do wybranych środków trwałych amortyzowanych dla celów PDOP przy zastosowaniu metody liniowej z zastosowaniem stawek określonych w Wykazie (w tym również w stosunku do środków trwałych wykorzystywanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu finansowego, od których odpisów amortyzacyjnych dla celów PDOP dokonuje Spółka). W przyszłości Spółka planuje podwyższyć obniżone obecnie stawki amortyzacyjne, jednakże do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna ma być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie stawki uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Natomiast zwiększenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Spółka – stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie uprawniona do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych, przy założeniu że podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie. Podwyższenie to powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.