INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 21 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej jako: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski m.in. w zakresie handlu (sieć supermarketów). W ramach prowadzonej na terytorium Polski działalności Wnioskodawca nabył środki trwałe, które obecnie amortyzuje metodą liniową tj. z uwzględnieniem stawek przewidzianych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej jako: Wykaz) - załącznik nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm, dalej jako „updop”).

Wnioskodawca postanowił, począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, czasowo obniżyć stosowane obecnie stawki amortyzacyjne do wysokości 0%. Wnioskodawca postanowił obniżyć stawki amortyzacyjne zarówno w odniesieniu do środków trwałych obecnie amortyzowanych jak i w odniesieniu do tych środków trwałych, które nabędzie i wprowadzi do ewidencji środków trwałych (dalej jako: ewidencja) w przyszłości. Obniżone do 0% stawki amortyzacyjne Wnioskodawca zamierza podwyższyć po kilku latach do wysokości stawek maksymalnych określonych w Wykazie. Wnioskodawca pragnie poinformować, iż przyjęty przez niego rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony obniżyć stawki amortyzacyjne w odniesieniu do obecnie amortyzowanych środków trwałych do wysokości 0% - jeżeli obniżenia takiego dokona począwszy od stycznia 2012r... Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych do wysokości 0% także jedynie w odniesieniu do niektórych wybranych przez niego środków trwałych amortyzowanych metodą liniową...
2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony obniżyć stawki amortyzacyjne w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych w przyszłości do ewidencji do wysokości 0% - jeżeli obniżenia takiego dokona począwszy od miesiąca ujęcia środków trwałych w ewidencji... Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych do wysokości 0% także jedynie w odniesieniu do niektórych, wybranych przez niego środków trwałych amortyzowanych metodą liniową...
3. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony podwyższyć obniżone do 0% stawki amortyzacyjne do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu - pod warunkiem, że podwyższenie takie dokonane zostanie począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego... Czy uprawnienie do podwyższenia (do wysokości stawek maksymalnych określonych w Wykazie) obniżonych do 0% stawek amortyzacyjnych przysługiwać będzie Wnioskodawcy także jedynie w odniesieniu do niektórych, wybranych przez niego środków trwałych amortyzowanych metodą liniową...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 i 2

Spółka będzie uprawniona obniżyć stawki amortyzacyjne w odniesieniu do obecnie amortyzowanych środków trwałych do wysokości 0%, o ile obniżenie takie dokonane zostanie począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego (tj. stycznia 2012r.). Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony obniżyć stawki amortyzacyjne do wysokości 0% także w odniesieniu do środków trwałych nabytych w późniejszym terminie (tj. po styczniu 2012r.), o ile obniżenia takiego dokona począwszy od miesiąca ujęcia takich środków trwałych do ewidencji. Ponadto Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uprawnienie do obniżenia stawek amortyzacyjnych do wysokości 0% przysługuje mu także jedynie w odniesieniu do niektórych, wybranych przez niego środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy).

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16m updop.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

... o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 updop, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie. Zgodnie z art. 16i ust. 5 updop, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z analizy ww. przepisów wynika iż podatnicy mogą stosować stawki niższe od tych określonych w Wykazie, przy czym obniżenie powinno zostać dokonane w terminach określonych w art. 16i ust. 5 updop. Obecnie obowiązujące przepisy updop nie wprowadzają przy tym dolnego limitu obniżenia stawki amortyzacyjnej czy też współczynnika, o jaki można stawkę obniżyć. Podatnicy mogą zatem obniżyć stawkę amortyzacyjną do 0%.

Za przedstawioną interpretacją przemawia także wykładnia celowościowa. Celem wprowadzenia art. 16i ust. 5 updop w jego nowym (od 2003r.) brzmieniu było bowiem umożliwienie „(…) zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania” (uzasadnienie do ustawy z dnia 27 lipca 2002r. o zmianie updop, Dz. U. 2002r. Nr 141, poz. 1179).

Przytoczony fragment uzasadnienia wskazuje, że intencją ustawodawcy było zliberalizowanie regulacji dotyczącej zmiany stawek amortyzacyjnych. Wyłączenie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych do wysokości 0% byłoby sprzeczne z wykładnią celowościową art. 16i updop.

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż obniżając, począwszy od stycznia 2012r. stosowane dotychczas stawki amortyzacyjne do wysokości 0% postąpi zgodnie z art. 16i ust. 5 updop. Zdaniem Wnioskodawcy, uprawnione będzie zastosowanie stawki amortyzacyjnej w wysokości 0% także w odniesieniu do środków trwałych nabytych po styczniu 2012r. - pod warunkiem, że obniżenie takie dokonane zostanie począwszy od miesiąca ujęcia takich środków trwałych w ewidencji.

Ponadto Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uprawnienie do obniżenia stawek amortyzacyjnych do wysokości 0% przysługuje mu także jedynie w odniesieniu do niektórych, wybranych przez niego środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca pragnie przywołać wypowiedzi organów podatkowych, w szczególności interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 listopada 2010r. (sygn. ITPB3/423-456/10/PST), jak również interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010r. (sygn. IBPBI/2/423-1413/09/PC), interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 listopada 2009r. (sygn. IBPBI/2/423-962/09/BG), czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lutego 2008r. (sygn. ILPB3/423-228/07-2/ŁM).

Ad. 3.

Spółka będzie uprawniona podwyższyć obniżone uprzednio do 0% stawki amortyzacyjne Podwyższenia takiego Wnioskodawca będzie mógł dokonać do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu - pod warunkiem, że podwyższenie takie dokonane zostanie począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Powyższe uprawnienie przysługiwać będzie Wnioskodawcy także jedynie w odniesieniu do niektórych, wybranych przez niego środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 16i ust. 5 updop nie wprowadza ograniczeń w zakresie podwyższania uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych. Z wykładni językowej ww. przepisu wynika, że stawki amortyzacyjne mogą być zarówno obniżane jak i podwyższane. Zwrot „zmiana stawki”, użyty na początku drugiego zdania analizowanego przepisu należy bowiem rozumieć jako odnoszący się nie tylko do obniżenia, lecz i do podwyższenia stawek amortyzacyjnych. Na takie rozumienie zakresu analizowanego przepisu wskazuje także wykładnia celowościowa przepisu, dokonana na podstawie przytoczonego wyżej uzasadnienia do ustawy z dnia 27 lipca 2002r. o zmianie updop.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż będzie mu przysługiwało prawo do podwyższenia obniżonych wcześniej do wysokości 0% stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu - pod warunkiem, że Wnioskodawca dokona takiego podwyższenia począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ponadto Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawo do podwyższenia (do wysokości stawek maksymalnych określonych w Wykazie) obniżonych wcześniej do poziomu 0% stawek amortyzacyjnych przysługiwać będzie mu także jedynie w odniesieniu do niektórych, wybranych przez niego środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca pragnie przywołać wypowiedzi organów podatkowych, m.in. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 listopada 2009r. (sygn. IBPBI/2/423-962/09/BG), czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lutego 2008r. (sygn. ILPB3/423-228/07-2/ŁM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w przepisach art. 16a - 16m ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest metoda liniowa której zasady zostały określone w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej na terytorium Polski działalności nabyła środki trwałe, które obecnie amortyzuje metodą liniową tj. z uwzględnieniem stawek przewidzianych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Wnioskodawca postanowił, począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, czasowo obniżyć stosowane obecnie stawki amortyzacyjne do wysokości 0%. Wnioskodawca postanowił obniżyć stawki amortyzacyjne zarówno w odniesieniu do środków trwałych obecnie amortyzowanych, jak i w odniesieniu do tych środków trwałych, które nabędzie i wprowadzi do ewidencji środków trwałych w przyszłości. Obniżone do 0% stawki amortyzacyjne Wnioskodawca zamierza podwyższyć po kilku latach do wysokości stawek maksymalnych określonych w Wykazie.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna ma być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie stawki uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Spółka – stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej obecnie amortyzowanych oraz wprowadzonych do ewidencji w przyszłości nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.