INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2008 r. (data wpływu 22 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przedmiotu opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przedmiotu opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 8 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca (dalej „S”) dokonał sprzedaży, za łączną cenę 41.173.858,64 CHF plus VAT (22%) na rzecz Spółki Akcyjnej (dalej „F”):

• prawa użytkowania wieczystego dwóch działek położonych w P (dalej „Grunt”),
• prawa własności dwóch budynków biurowych, posadowionych na Gruncie i stanowiących odrębny od niego przedmiot własności, wraz z infrastrukturą, maszynami i urządzeniami posadowionymi na Gruncie (dalej „Naniesienia”).

W związku z zawartą umową sprzedaży (dalej „umowa SP”) S rozpoznał przychód do opodatkowania w kwocie 41.173.858,64 CHF. Jednocześnie, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 PdopU rozpoznał koszt uzyskania przychodów. Podatek VAT z tytułu powyższej transakcji został ujęty w deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2006 r.

Tego samego dnia, S i F zawarli:

• umowę Leasingu Operacyjnego Naniesień (dalej „umowa LON”);
• umowę Dzierżawy Gruntu (dalej „umowa DG”);
• umowę przedwstępną sprzedaży Gruntu i Naniesień przez F na rzecz S.

W związku z zawartą umową LON oraz umową DG S zaliczył do kosztów uzyskania m.in.:

• Wstępną Opłatę Leasingową (dalej „WOL”);
• Opłatę Administracyjną (dalej „OA”);
• Miesięczne Opłaty Leasingowe (dalej „OOL”);
• Miesięczne Raty Czynszu Dzierżawnego (dalej „RCD”).

Jednocześnie S, w związku z otrzymywanymi od F fakturami odliczał i czyni to w dalszym ciągu, podatek VAT.

Umowa LON została zawarta na okres 10 lat, jako umowa leasingu operacyjnego. W chwili obecnej S rozważa jednak podjęcie działań, które mogłyby doprowadzić do pozyskania znacznych środków finansowych niezbędnych do dokonania określonych zamierzeń inwestycyjnych. Środki te S zamierza uzyskać ze sprzedaży Gruntu oraz Naniesień. Jednakże analiza rynku nieruchomości oraz opłacalności transakcji podejmowanych na tym rynku prowadzi do wniosku, że dla S bardziej opłacalne będzie doprowadzenie do zerwania wiążących go z F umów, aniżeli oczekiwać na upływ podstawowego okresu leasingu i wykup po tym okresie składników majątku, ażeby następnie dokonać ich sprzedaży. Powyższe jest dla S o tyle korzystne, że znalazł on inwestora zagranicznego, gotowego nabyć Grunt wraz z Naniesieniami na bardzo korzystnych warunkach finansowych.

Wobec powyższego S i F rozważają zawarcie niniejszego porozumienia:

OPIS ZDARZENIA:

F i S w drodze porozumienia rozwiązują:

• umowę LON;
• umowę DG;
• umowę Sprzedaży Gruntu i Naniesień, a także Umowę Przedwstępną Sprzedaży.

Konsekwencją powyższego jest, że strony porozumienia zwracają sobie cenę sprzedaży, po której F nabyła Grunt i Naniesienia, co pozostaje w zgodzie z dyspozycją art. 497 Kc. Strony nie zwracają sobie jakichkolwiek należności zapłaconych z tytułu zawarcia, realizacji przez dotychczasowy okres, oraz rozwiązania – umów LON i DG. W efekcie S staje się powrotnie użytkownikiem wieczystym Gruntu i właścicielem Naniesień. Strony w treści porozumienia uzgadniają, że F otrzyma, w związku z przedterminowym zakończeniem leasingu, kwotę X (najprawdopodobniej wartość nie uiszczonych OOL i kwoty wykupu WK), która będzie stanowić dla F odszkodowanie umowne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie umowne wypłacone na rzecz F będzie stanowić przedmiot opodatkowania z punktu widzenia VATU...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytanie winna być przecząca. Jest to związane z tym, że odszkodowania nie zostały objęte zakresem przedmiotowym vatU. W przedmiotowym stanie faktycznym, nie mamy bowiem do czynienia ze strony F ani ze świadczeniem usługi na rzecz S, ani z dostawą towaru, co wynika z brzmienia art. 5 i następnych VATU. Jak zauważył Zainteresowany, na takim też stanowisku stanął Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie (vide: postanowienie z dnia 17 października 2005 r., Nr 1471/NTR1/443-337/05/LS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do własności niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W art. 5 ust. 1 ustawy, ustawodawca określił zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowe odszkodowanie umowne wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy, jak również innej czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy. Zatem należy stwierdzić, że nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza czynności cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej, czy otrzymywane przez Wnioskodawcę od kontrahenta kwoty stanowią odszkodowanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przedmiotu opodatkowania. Kwestie dotyczące kolejnych zagadnień z podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach nr: ILPP2/443-181/08-3/EWW, ILPP2/443-181/08-5/EWW, ILPP2/443-181/08-6/EWW, ILPP2/443-181/08-7/EWW, ILPP2/443-181/08-8/EWW, ILPB3/423-142/08-3/HS, ILPB3/423 142/08-4/HS, ILPB3/423-142/08-5/HS, ILPB3/423-142/08-6/HS, ILPB3/423-142/08-7/HS, ILPB3/423-142/08-8/HS, ILPB3/423-142/08-9/HS, ILPB3/423-142/08-10/HS z dnia 21 maja 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.