INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07.09.2012 r. (data wpływu 13.09.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży dań „na wynos” oraz z dostawą do klienta– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.09.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży dań „na wynos” oraz z dostawą do klienta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gastronomiczną w restauracji. W lokalu klienci mają możliwość wyboru pomiędzy spożyciem posiłku na miejscu lub zakupem na wynos. Zamówienia na wynos mogą być składane bezpośrednio w restauracji bądź telefonicznie. Ponadto przy nieruchomości, w której znajduje się restauracja jest wydzielona strefa dla klientów stojących przy okienku, w którym sprzedawane są tylko napoje i fast foody (kebab, hamburger, hot-dog, frytki, itp.) jedynie z opcją take away (na wynos). Co do zasady wszystkie dania znajdujące się w restauracyjnym menu można spożyć na miejscu, bądź zakupić na wynos.

Klient wybierający spożycie posiłku na miejscu otrzymuje następujące świadczenia:

1. możliwość skorzystania z infrastruktury zapewnianej przez Spółkę, tj. klimatyzowanego lokalu, krzeseł, stolików oraz naczyń na których podawane są posiłki,
2. możliwość spożycia posiłku w komfortowej atmosferze dzięki odpowiedniemu wystrojowi restauracji oraz muzyce,
3. możliwość skorzystania z obsługi kelnera, który doradzi i pomoże w wyborze dań z oferty restauracji i po podjęciu decyzji przez klienta przyjmie zamówienie,
4. możliwość skorzystania z obsługi restauracji, która sprząta ze stolików zabrudzone naczynia, sztućce, papierki, wyciera rozlane napoje itp.,
5. konsumpcję w higienicznych warunkach,
6. możliwość skorzystania z toalet i innych urządzeń sanitarnych w trakcie pobytu w restauracji.
   
   

Zamówienia na wynos mogą być składane osobiście bądź telefonicznie, a realizowane są poprzez:

1. dowóz pod wskazany adres zamówionego posiłku, przy czym klient zostanie obciążony dodatkowymi kosztami, tj. dojazdu i opakowań,
2. osobiście przy kasie,
3. korzystając z okienka znajdującego się na zewnątrz lokalu,

w każdym z wspomnianych przypadków klient nie skorzysta z dodatkowych usług oferowanych klientom spożywającym posiłek na miejscu.

W ofercie restauracji znajdują się posiłki na bazie mięsa, podrobów, ryb, skorupiaków, mięczaków, warzyw i owoców, wyrobów mącznych oraz napojów alkoholowych jak i bezalkoholowych. Przykładowo menu zawiera dania mięsne, rybne, pierogi, placki, sałatki, zupy, pizze, fast foody, desery i napoje. Wszystkie dania przygotowywane są w kuchni na zapleczu lokalu, zaraz po złożeniu zamówienia z produktów i półproduktów dostarczonych przez zewnętrznych dostawców.

W przypadku sprzedaży gotowych dań i posiłków na wynos (niemal 100% tej sprzedaży to fast food, pizze i napoje bezalkoholowe - napoje alkoholowe nie są wydawane na wynos) ich przygotowanie ogranicza się do czynności pobieżnych i standardowych takich jak:

1. panierowanie, smażenie, podgrzewanie,
2. komponowanie z półproduktów posiłku,
3. zapakowanie gotowego dania do pojemnika lub aluminiowej foli,
4. w przypadku pizzy (przygotowanie świeżego ciasta, dodanie ściśle określonej ilości dodatków i sosu, a następnie wypieczenie jej w piecu).
   
   

Wszystkie te działania mają na celu przygotowanie posiłków gotowych do sprzedaży i nie spełniają definicji usług wspomagających spożywanie posiłków, charakterystycznych dla działalności restauracyjnej. Spółka do tej pory sprzedaż posiłków na miejscu jak i na wynos traktowała jako usługę gastronomiczną opodatkowaną stawką 8%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy dania i posiłki wydawane klientom na wynos i dostarczane do konkretnego miejsca stanowią w świetle obecnie obowiązujących przepisów dostawę gotowych posiłków i dań, dla których właściwa jest 5% stawka podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu prawidłowego opodatkowania sprzedaży gotowych dań na wynos, kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie czy w danym przypadku ma miejsce dostawa towarów, czy też świadczenie usług oraz właściwe ich sklasyfikowanie zgodnie z PKWiU.

Zdaniem Spółki, dania wydawane klientom na wynos oraz dostarczane klientowi do konkretnego miejsca stanowią dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dla której właściwa stawka VAT wynosi 5%.

Spółka zauważa, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, obowiązującego od dnia 1 lipca 2011r., w następujący sposób zdefiniowano usługi restauracyjne i cateringowe:

• Usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.
• Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających”.
  
  

Należy podkreślić, że w Rozporządzeniu wspólnotowym wyraźnie wskazano, iż aby została spełniona definicja usług restauracyjnych lub cateringowych, istnieje konieczność wystąpienia innych usług, poza dostawą gotowej lub niegotowej żywności i napojów wraz z ewentualnym ich transportem. W szczególności, usługi te powinny mieć charakter wspomagający, pozwalający na natychmiastowe spożycie posiłków/napojów.

Ponadto ETS w wyroku z dnia 10 marca 2011 r. w połączonych sprawach: C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 stwierdził, że ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. ETS uznał za dostawę towarów czynności polegające na sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek, hot-dogów itd. Jego zdaniem sprzedaż tego rodzaju produktów zakłada ich gotowanie lub podgrzanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny transakcji w celu jej zakwalifikowania jako dostawa towarów lub świadczenie usług. W działalności będącej przedmiotem postępowań nie występowali kelnerzy, nie doradzano w rzeczywistości klientom, nie było serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach, podawaniu ich klientom. Brak też było zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, nie było też, co do zasady, naczyń, mebli i nakryć stołowych. Elementy te łącznie mogłyby przeważyć i doprowadzić do stwierdzenia, że w konkretnym przypadku można mówić o świadczeniu usługi gastronomicznej, a nie o dostawie towaru — gotowego dania.

Tymczasem w opisie stanu faktycznego przez Spółkę, usługi w niej wykonywane w zakresie sprzedaży dań i napojów na wynos ograniczają się jedynie do:

1. czynności bezpośrednio związanych z przygotowaniem dania lub napoju, takich jak np.: wyrobienie ciasta na pizzę, panierowanie i smażenie mięsa, czy komponowanie burgera z półproduktów — przy czym podobne czynności byłyby wykonywane przez producenta tego typu żywności, gdyby Spółka nabywała produkty gotowe i dokonywała ich odsprzedaży. Czynności takich nie można uznać za usługi wspomagające, pozwalające na natychmiastowe spożycie posiłku, bowiem takimi usługami wspomagającymi byłoby np.: udostępnienie nabywcy miejsca siedzącego przy stoliku w lokalu w celu spożycia napoju w komfortowych warunkach, zapewnienie obsługi kelnerskiej, czy przygotowanie czystej zastawy i sztućców. Tymczasem czynności wykonywane przez pracowników Spółki są ściśle związane z przygotowaniem (produkcją) żywności, tj. mają charakter zbliżony do czynności wykonywanych przez pracowników firm produkujących podobne towary sprzedawane następnie w sklepach spożywczych — z uwzględnieniem różnic wynikających ze skali i typu produkcji,
2. czynności bezpośrednio związanych ze sprzedażą posiłku lub napoju - takich jak zapakowanie posiłku do pojemników, w kartonowe pudełko lub owinięcie folią aluminiową, czy rejestracja sprzedaży na kasie rejestrującej. Należy zauważyć, że każdej sprzedaży, w tym również dokonywanej w sklepie, towarzyszy pewien minimalny zakres usług, jak podanie towaru, jego zapakowanie, rejestracja sprzedaży na kasie rejestrującej itp. Czynności tego typu, jako ściśle związane z samą sprzedażą, nie mają na celu umożliwienia natychmiastowego spożycia posiłku lub napoju, w odróżnieniu przykładowo od serwowania posiłku przez kelnera do stolika, przy którym siedzi klient restauracji, co w analizowanej sytuacji nie ma miejsca,
3. czynności związanych z transportem zamówienia do miejsca wskazanego przez klienta. Podobnie jak wyżej, usługę w zakresie transportu towaru można uznać za czynność bezpośrednio związaną z samą dostawą, bowiem niejednokrotnie dostawa towarów obejmuje również ich transport.
   
   

Tak więc wszystkie te działania mają na celu przygotowanie posiłków gotowych do sprzedaży i nie spełniają definicji usług wspomagających spożywanie posiłków, charakterystycznych dla działalności restauracyjnej, wskazanych przez ETS. Mianowicie brak tego typu usług jak udostępnienie lokalu i jego infrastruktury, mebli i nakryć, obsługi kelnerskiej, czy zapewnienia możliwości spożycia posiłku w komfortowej atmosferze decydują o charakterze świadczenia.

Biorąc pod uwagę, że w opinii Spółki sprzedaż posiłków i napojów na wynos, stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, zastosowanie znajdą stawki VAT właściwe dla danego towaru. Zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, stawka podatku dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy wynosi 5%.

Zdaniem Spółki sprzedaż dań będących przedmiotem niniejszego wniosku należy traktować jako towar - gotowe posiłki i dania sklasyfikowane według PKWiU 10.85.1, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu pow. 1,2%, oraz — makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne. Sprzedaż ta powinna być opodatkowana według stawki 5% (poz. 28 i 26 załącznika nr 10 do tej ustawy).

Znane Spółce interpretacje potwierdzające stanowisko Spółki to:

1. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2012r., nr IPPP3/443-1530/11-3/KT,
2. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2012r., nr ILPP1/443-1339/11-2/AW,
3. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 grudnia 2011r., nr ILP2/443-1384/11-2/SJ,
4. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 lipca 2011r., nr IPPP2-443-543/11-2/IŻ,
5. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 maja 2011 r., nr IPPP1/443-260/11-4/AS.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka prowadzi działalność gastronomiczną w restauracji. W lokalu klienci mają możliwość wyboru pomiędzy spożyciem posiłku na miejscu lub zakupem na wynos. Zamówienia na wynos mogą być składane bezpośrednio w restauracji bądź telefonicznie. Ponadto przy nieruchomości, w której znajduje się restauracja jest wydzielona strefa dla klientów stojących przy okienku, w którym sprzedawane są tylko napoje i fast foody (kebab, hamburger, hot-dog, frytki, itp.) jedynie z opcją „na wynos”. Co do zasady wszystkie dania znajdujące się w restauracyjnym menu można spożyć na miejscu, bądź zakupić na wynos. Klient wybierający spożycie posiłku na miejscu otrzymuje m.in. takie świadczenia jak: możliwość skorzystania z infrastruktury zapewnianej przez Spółkę, tj. klimatyzowanego lokalu, krzeseł, stolików oraz naczyń na których podawane są posiłki, możliwość spożycia posiłku w komfortowej atmosferze dzięki odpowiedniemu wystrojowi restauracji oraz muzyce, możliwość skorzystania z obsługi kelnera, który doradzi i pomoże w wyborze dań z oferty restauracji i po podjęciu decyzji przez klienta przyjmie zamówienie itp.

Zamówienia na wynos mogą być składane osobiście bądź telefonicznie, a realizowane są poprzez: dowóz pod wskazany adres zamówionego posiłku, przy czym klient zostanie obciążony dodatkowymi kosztami, tj. dojazdu i opakowań, osobiście przy kasie, korzystając z okienka znajdującego się na zewnątrz lokalu, w każdym z wspomnianych przypadków klient nie skorzysta z dodatkowych usług oferowanych klientom spożywającym posiłek na miejscu.

Przygotowanie gotowych dań i posiłków na wynos ogranicza się do czynności pobieżnych i standardowych takich jak: panierowanie, smażenie, podgrzewanie, komponowanie z półproduktów posiłku, zapakowanie gotowego dania do pojemnika lub aluminiowej foli, w przypadku pizzy (przygotowanie świeżego ciasta, dodanie ściśle określonej ilości dodatków i sosu, a następnie wypieczenie jej w piecu).

Spółka do tej pory sprzedaż posiłków na miejscu jak i na wynos traktowała jako usługę gastronomiczną opodatkowaną stawką 8%.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy dania i posiłki wydawane klientom na wynos i dostarczane do konkretnego miejsca stanowią w świetle obecnie obowiązujących przepisów dostawę towarów opodatkowanych 5% stawką podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, dania wydawane klientom na wynos oraz dostarczane klientowi do konkretnego miejsca stanowią dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dla której właściwa stawka VAT wynosi 5%.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Pojęcie usługi restauracyjnej i cateringowej zostało zawarte w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej wynika, iż usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy”. Zgodnie z art. 6 ust 2: za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), które powołuje Wnioskodawca, TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

W pkt 14 ww. wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach (punkt 64 powołanego wyroku).

Dodatkowo w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 z dnia 10 marca 2011 r., również powoływanych przez Wnioskodawcę, TSUE wskazał, że przy sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann, Zb. Orz. s. 1-2025, pkt 22).

Podsumowując, TSUE orzekł m.in.: „że art. 5 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że sprzedaż dań i napojów na wynos ogranicza się jedynie do czynności bezpośrednio związanych z ich przygotowaniem a klient nie korzysta z dodatkowych usług oferowanych klientom spożywającym posiłek na miejscu. Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż takie działania mają na celu przygotowanie posiłków gotowych do sprzedaży i nie spełniają definicji usług wspomagających spożywanie posiłków, charakterystycznych dla działalności restauracyjnej, wskazanych przez TSUE. Mianowicie brak tego typu usług jak udostępnienie lokalu i jego infrastruktury, mebli i nakryć, obsługi kelnerskiej, czy zapewnienia możliwości spożycia posiłku w komfortowej atmosferze decydują o charakterze świadczenia.

W świetle powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawcę dań i posiłków na wynos należy rozpatrzyć w kontekście opodatkowania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Ponadto w przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji ww. towaru wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W art. 5a ustawy postanowiono, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to Wnioskodawca jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – 8%), pod pozycją 42 zostały wymienione towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 – gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% natomiast pod poz. 36 zostały wymienione towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 10.73.11.0 – makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania. Ponadto z objaśnienia zawartego w pkt 1 do załącznika nr 3 wynika, iż wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Stosownie natomiast do przepisu art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

I tak w załączniku nr 10 zawierającym „Wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%”, wymieniono pod poz. 28 towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 – gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% natomiast pod poz. 26 towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 10.73.11.0 - makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne.

Z objaśnienia zawartego w pkt 1 do załącznika nr 10 wynika, iż zamieszczenie przedrostka „ex” przed symbolem PKWiU oznacza, że wskazana pozycja dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Z kolei w punkcie 2 objaśnień do ww. załącznika wskazano, iż wykaz ten nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawką 0%.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę dań i posiłków na wynos zaklasyfikowanych do grupowania PKWiU 10.85.1 „gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” oraz PKWiU 10.73.11.0 „makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne” stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i w konsekwencji podlega opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 28 i 26 załącznika nr 10 do ustawy.

Podkreślić jednocześnie należy, że w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego, nie mieści się analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.