INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 27 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług dotyczących badania rynku i opinii publicznej oraz reklamy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2008 roku został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług dotyczących badania rynku i opinii publicznej oraz reklamy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka współpracuje z firmą „S”, która na podstawie umowy wystawia faktury dokumentujące usługi marketingowe w zakresie wprowadzenia do swoich sklepów nowych indeksów (nowych produktów), opodatkowując je 22% stawką podatku. Spółka w celu zwiększenia sprzedaży będzie mogła korzystać z usług innych firm w zakresie badania i rozwoju rynku oraz reklamy produktów. Firmy te, będą Spółce wystawiały faktury dokumentujące usługi marketingowe. Firma macierzysta z Litwy, od której Spółka nabywa duże ilości nowych produktów, zamierza zwrócić część kosztów (korzyści z tych transakcji są obopólne) na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę ze stawką 22%.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, iż usługi refakturowane na rzecz firmy z Litwy dotyczące badania rynku i opinii publicznej, sklasyfikowane są według PKWiU 74.13.1, natomiast w zakresie reklamy PKWiU 74.40. Usługi refakturowane są na rzecz firmy litewskiej, która posiada siedzibę i jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terenie Litwy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Gdzie powstanie obowiązek podatkowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia usług jest Polska i usługi należy opodatkować 22% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 1 tej ustawy – terytorium kraju oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, świadczeniem usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, podstawowe znaczenia ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W art. 27 ust. 3 ustawy ustawodawca określił, że w przypadku usług, o których mowa w ust. 4, gdy są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych mniemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę,

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Artykuł 27 ust. 4 ustawy precyzuje, iż przepis ust. 3 stosuje się do usług:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw;
2. reklamy;
3. doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1); w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2); prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3); przetwarzania danych i dostarczania informacji; tłumaczeń;
4. bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki;
5. dostarczania (oddelegowania) personelu;
6. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu;
7. telekomunikacyjnych;
8. nadawczych radiowych i telewizyjnych;
9. elektronicznych;
10. polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11;
11. agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10;
12. polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych lub elektroenergetycznych;
13. przesyłowych:
1. gazu w systemie gazowym,
2. energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym;
14. bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 12 i 13.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca refakturuje usługi w zakresie badania rynku i opinii publicznej oraz reklamy na rzecz firmy macierzystej z Litwy, która posiada tam siedzibę i jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terenie Litwy.

Analiza treści wniosku oraz powołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przypadku gdy Wnioskodawca obciąża kontrahenta unijnego (z Litwy) kosztami nabytych uprzednio usług w zakresie badania rynku i opinii publicznej sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 74.13.1 oraz usług reklamy przyjąć należy, że sam świadczył te usługi, a miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług będzie kraj, gdzie nabywca posiada siedzibę, tj. Litwa.

Jednocześnie informuje się, iż od dnia 1 grudnia 2008 r. przepis art. 27 ust. 4 pkt 3 brzmi:

usług doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności:

1. usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),
2. usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),
3. usług prawniczych, rachunkowo księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),
4. usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) – z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,
5. usług w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3).

Wskazać należy, że kwestia dotycząca stawki podatku na ww. usługi została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej znak ITPP2/443-819b/08/AD.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 10, 15-950 Białystok 15-950, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.