Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-655/12-2/JK
z 6 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów (nagród rzeczowych w konkursie) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów (nagród rzeczowych w konkursie).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą kompleksową obsługę klientów w zakresie promocji i reklamy. W ramach wykonywanych zleceń Wnioskodawca organizuje akcje promocyjne (konkursy) promujące produkty/usługi Zleceniodawców, które skierowane są do partnerów handlowych Zleceniodawców (dealerów) jak i nabywców produktów i usług – konsumentów. Zgodnie z zawieranymi umowami na działania promocyjne Wnioskodawca zobowiązuje się do kompleksowej obsługi akcji promocyjnych, w ramach których organizowane są konkursy, w szczególności do przygotowania konkursów, stworzenia regulaminów akcji promocyjnych/konkursów, promocji konkursów w mediach, zakupu nagród oraz ich dystrybucję i wręczenie zwycięzcom konkursów, rozliczenia podatku PIT od wydanych nagród jako płatnik tego podatku. Po zakończeniu i rozliczeniu organizowanych akcji promocyjnych (konkursów) Wnioskodawca wystawia fakturę VAT za wykonane zlecenie (usługę) na rzecz Zleceniodawcy. Usługa wykonana przez Wnioskodawcę obejmuje całość działań związanych z organizacją i przeprowadzeniem akcji promocyjnych (konkursów). Wynagrodzenie Wnioskodawcy za świadczone usługi obejmuje wszelkie jego koszty związane ze zorganizowaniem akcji promocyjnych (konkursów) w szczególności w cenę usług Wnioskodawcy wkalkulowana jest wartość zakupionych przez niego nagród rzeczowych (w tym m.in. samochodów osobowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydanie przez Wnioskodawcę nagród rzeczowych zwycięzcom konkursów zgodnie z regulaminem, w ramach organizowanych przez niego akcji promocyjnych w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy, w oparciu o zawierane umowy na działania promocyjne, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle art. 7 ust. 2 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie przez niego nagród rzeczowych zwycięzcom konkursu zgodnie z regulaminem konkursu w ramach organizowanych przez niego akcji promocyjnych w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy w oparciu o zawierane umowy na działania promocyjne nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle art. 7 ust. 2 ustawy VAT.

Uzasadnienie przyjętego stanowiska:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt l ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z brzmienia przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Za wykonaną usługę Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od Zleceniodawcy, które obejmuje wydanie nagród zwycięzcom konkursów w ramach organizowanych akcji promocyjnych.

Wnioskodawca wydając nagrody zwycięzcom konkursu (bez ponoszenia przez nich dodatkowych kosztów) w ramach obsługi danej akcji promocyjnej (konkursu) działa w imieniu i na rzecz swojego kontrahenta (Zleceniodawcy). Koszty poniesione przez Wnioskodawcę, w tym nabycia nagród, uwzględniane są w kalkulacji ceny za wykonanie usługi obsługi akcji promocyjnej należnej Wnioskodawcy od Zleceniodawcy – a zatem wartość nagród jest jednym z elementów składowych podstawy opodatkowania świadczonej przez Zainteresowanego usługi, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy VAT.

Tym samym, przekazywanie nagród rzeczowych, o których mowa we wniosku, w związku ze świadczoną usługą obsługi akcji promocyjnej nie stanowi dla Wnioskodawcy odrębnego świadczenia (odrębnej dostawy towarów) podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (rodzącego obowiązek podatkowy) zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy VAT.

Czynność polegająca na przekazaniu przez Wnioskodawcę nagród rzeczowych zwycięzcom konkursów powinna zatem zostać opodatkowana podatkiem VAT wyłącznie w ramach opodatkowania usługi kompleksowej obsługi określonej akcji promocyjnej świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy. Jeżeli bowiem z ekonomicznego punktu widzenia oraz zgodnie z oczekiwaniami Zleceniodawcy czynności podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter kompleksowy (tzn. złożony z kilku podejmowanych przez Wnioskodawcę działań, które łącznie stanowią jedną nierozerwalną całość) dla celów opodatkowania VAT nie należy ich sztucznie rozdzielać.

Wobec powyższego, brak jest podstaw dla uznania, że dokonywane przez Wnioskodawcę nieodpłatne przekazywanie nagród zwycięzcom konkursów powinno zostać opodatkowane jako nieodpłatne przekazania towarów, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy VAT. Prowadziłoby to bowiem do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, tj. raz w ramach opodatkowania usługi obsługi akcji promocyjnej świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy; drugi raz jako nieodpłatne przekazanie towarów na rzecz osób biorących udział w konkursie.

Podwójne opodatkowanie tej samej czynności byłoby także niezgodne z leżącą u podstaw polskiego systemu prawnego konstytucyjną zasadą praworządności (art. 2 Konstytucji RP).

W takim wypadku wydanie nagród rzeczowych w konkursach organizowanych w ramach danej akcji promocyjnej oraz inne czynności podejmowane przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy mają charakter złożony i nie należy ich sztucznie rozdzielać.

Taki wniosek płynie także z analizy bogatego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej „TSUE dawniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości).

Jeżeli dwa lub więcej świadczeń dokonanych przez podatnika są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej (taki wniosek płynie z orzeczenia TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie Levob Verzekeringen BV nr sprawy C-41/04).

Stanowisko to potwierdzają także inne wyroki, przykładowo wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan (C-349/96), z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie Ludwig Volker (C-453/05), z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV (C-461/08).

Co więcej w innych orzeczeniach (przykładowo w wyroku TSUE w sprawie Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej C-68/92 oraz przeciwko Księstwu Luksemburg C-69/92) sąd wskazuje na to że usługi reklamowe obejmują szereg świadczeń i czynności związanych z promocją. W konsekwencji twierdzenie Wnioskodawcy, że świadczy on na rzecz Zleceniodawcy kompleksowe usługi w zakresie reklamy jest jak najbardziej poprawne i słuszne w przedmiotowej sprawie.

Wnioskodawca podkreśla, iż jego stanowisko jest zgodne z:

1. utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych, wyrażoną np. w interpretacji Dyrektora IS w Bydgoszczy z dnia 29 kwietnia 2008 r. (ITPP2/443-143/08/JK), Dyrektora IS w Warszawie z dnia 30 stycznia 2009 r. (IPPP1-443-2096/08-4/AK), z dnia 21 września 2010 r. (IPPP2-443-422/10-4/KG) oraz z 6 grudnia 2011 r. (IPPP1/443-1369/11-2/AP), Dyrektora IS w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2011 r., (ILPP2/443-1311/11-4/AD).
2. orzecznictwem sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 lutego 2007 r. (sygn. I SA/Kr 963/05) lub uchwała 7 sędziów NSA z dnia 8 listopada 2010 r. (I FPS 3/10) w zakresie leasingu i ubezpieczenia, nakazująca kompleksowe traktowanie obydwu świadczeń dla celów ich opodatkowania VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, iż kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą kompleksową obsługę klientów w zakresie promocji i reklamy. W ramach wykonywanych zleceń Wnioskodawca organizuje akcje promocyjne (konkursy) promujące produkty/usługi Zleceniodawców, które skierowane są do partnerów handlowych Zleceniodawców (dealerów) jak i nabywców produktów i usług – konsumentów. Zgodnie z zawieranymi umowami na działania promocyjne Wnioskodawca zobowiązuje się do kompleksowej obsługi akcji promocyjnych, w ramach których organizowane są konkursy, w szczególności do przygotowania konkursów, stworzenia regulaminów akcji promocyjnych/konkursów, promocji konkursów w mediach, zakupu nagród oraz ich dystrybucję i wręczenie zwycięzcom konkursów, rozliczenia podatku PIT od wydanych nagród jako płatnik tego podatku. Po zakończeniu i rozliczeniu organizowanych akcji promocyjnych (konkursów) Wnioskodawca wystawia fakturę VAT za wykonane zlecenie (usługę) na rzecz Zleceniodawcy. Usługa wykonana przez Wnioskodawcę obejmuje całość działań związanych z organizacją i przeprowadzeniem akcji promocyjnych (konkursów). Wynagrodzenie Wnioskodawcy za świadczone usługi obejmuje wszelkie jego koszty związane ze zorganizowaniem akcji promocyjnych (konkursów) w szczególności w cenę usług Wnioskodawcy wkalkulowana jest wartość zakupionych przez niego nagród rzeczowych (w tym m.in. samochodów osobowych).

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga kwestia czy nieodpłatne wydanie klientom towarów – nagród w ramach programu lojalnościowego – przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i czy mamy do czynienia z czynnością nieodpłatną.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotowa czynność wydania klientom nieodpłatnie przez Wnioskodawcę towarów w ramach programu lojalnościowego wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ustawy. Zauważyć bowiem trzeba, że następuje tu przeniesienie na klientów prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami (nagrodami), których Zainteresowany jest właścicielem od momentu ich zakupu do momentu wydania nagrody klientowi kontrahenta. Podkreślić też należy, że fakt, iż wydanie ww. nagród klientom następuje nieodpłatnie, nie oznacza, że czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Jak wynika bowiem z wniosku, wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy (kontrahenta Spółki) usługi marketingowej obejmuje również koszty nabycia ww. nagród przez Wnioskodawcę. A zatem w przypadku ww. wydania nagród zapłaty nie dokonuje nabywca (klient kontrahenta) lecz osoba trzecia, tj. Zleceniodawca.

W tych okolicznościach przedmiotowa czynność wydania nagród w ramach programu lojalnościowego, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tut. Organ pragnie też zauważyć, iż problem, jak przedstawiony w niniejszej sprawie, był przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-55/09 pomiędzy Commissioners for Her Majesty´s Revenue and Customs a B. Group Ltd.

W sprawie tej TSUE stwierdził, iż aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczeniu prezentów lojalnościowych podlega podatkowi VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze.

TSUE powołał art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

TSUE stwierdził, iż z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel.

Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy, zgodnie z którym „świadczenie usług” należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów.

Dalej TSUE wskazał, iż z przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka X, której Spółka B. zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego Spółka X nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem. Ponadto w przedmiotowej sprawie Spółka X dostarcza prezenty lojalnościowe.

TSUE stwierdził, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem.

Szósta dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, by wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a tej dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W świetle powyższego TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wydanie przez Wnioskodawcę nagród rzeczowych zwycięzcą konkursów w ramach organizowanych przez niego akcji promocyjnych w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy, należy uznać za odrębną czynność – odpłatną dostawę towarów, a w konsekwencji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.