INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 04 lutego 2009 r. (data wpływu 06.02.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnego okresu amortyzacji dla obiektu handlowo – usługowego spełniającego definicję używanego środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnego okresu amortyzacji dla obiektu handlowo – usługowego spełniającego definicję używanego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest podmiotem wyspecjalizowanym w pozyskiwaniu nowych nieruchomości, budowie obiektów handlowych oraz ich wynajmie na rzecz podmiotu, który prowadzi w tych obiektach działalność handlową.

Spółka jest już właścicielem szeregu nieruchomości, a także stale nabywa / buduje nowe obiekty przeznaczone pod działalność handlowo - usługową, przez najemcę.

Spółka planuje nabywanie obiektów handlowych, zaliczanych do rodzaju 103 Klasyfikacji, które będą spełniały warunki dla uznania ich dla celów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych jako budynki używane.

Nabycie może nastąpić w drodze ich kupna, bądź poprzez otrzymanie wkładu niepieniężnego od innego podmiotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku nabycia nieruchomości (spełniającej definicję używanego środka trwałego zgodnie z art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), obejmującej obiekt handlowo - usługowy (samodzielny sklep), który jest wymieniony w rodzaju 103 Klasyfikacji, możliwe jest ustalenie indywidualnego okresu amortyzacji dla takiego obiektu, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako okres nie krótszy niż 3 lata...
2. Czy dla interpretacji przepisów art. 16j ust. 3 pkt 1 oraz art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie miała znaczenie forma nabycia opisanej powyżej nieruchomości, tj. poprzez otrzymanie aportu rzeczowego, bądź ich nabycie w drodze kupna...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 16j ust. 1, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla budynków (lokali) i budowli innych niż budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 10 lat, z wyjątkiem:

• trwale związanych z gruntem budynków handlowo - usługowych, wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,

• kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych,

dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

W związku z brzmieniem powyższego przepisu, zdaniem Spółki, uzasadnione jest stanowisko, zgodnie z którym okres amortyzacji używanych, trwale związanych z gruntem budynków handlowo - usługowych, wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji, może zostać ustalony indywidualnie i nie może być krótszy niż 3 lata.

Stanowisko Spółki potwierdzają interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22.02.2008 r. sygn. IP-PB3-423-497/07-3/DG oraz z dnia 3.09.2007 r. sygn. IPPB1/415-41/07-2/AG, interpretacja Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z 24.08.2007 r. sygn. ZD/4061-107/07 oraz Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 31.05.2007 r. sygn. 1472/ROP1/423-103/07/MK, a także wyjaśnienia Ministerstwa Finansów opublikowane na łamach Rzeczpospolitej, dodatek Dobra Firma z dnia 13.10.2005 r., zgodnie z którymi w przypadku nabycia środków trwałych zaliczanych do rodzaju 103 Klasyfikacji, które wcześniej były wykorzystywane przez okres przekraczający 60 miesięcy, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie nie krótszym niż 3 lata.

Zdaniem Spółki, sposób nabycia nieruchomości nie będzie miał wpływu na możliwość zastosowania przepisu art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wniesienie nieruchomości aportem do Spółki nie nastąpi w ramach wniesienia aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Zgodnie bowiem z art. 16h ust. 3 oraz ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w takiej sytuacji podmiot nabywający majątek, który uprzednio był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład jest zobowiązany do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuując metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot wnoszący taki majątek.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku nabycia obiektów handlowo -usługowych, wykorzystywanych jako przedmiot najmu przez okres dłuższy niż 60 miesięcy oraz zaklasyfikowanego do rodzaju 103 Klasyfikacji możliwe jest ustalenie indywidualnego okresu amortyzacji takich środków trwałych, z zastrzeżeniem, iż okres ten nie może być krótszy niż 3 lata. w konsekwencji, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości dokonanych odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ma przy tym znaczenia to, czy taka nieruchomość zostanie przez Spółkę kupiona, czy też wniesiona aportem przez inny podmiot (pod warunkiem, iż nie zostanie wniesiona w ramach aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
      - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższej regulacji wynika m. in., iż aby składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych podatnika musi stanowić jego własność lub współwłasność. Zatem podatnik może amortyzować dla celów podatkowych wyłącznie te środki trwałe, do których przysługuje mu prawo własności. Przeniesienie praw własności na podatnika może nastąpić w drodze kupna danego środka trwałego lub wniesienia go w formie wkładu niepieniężnego.

Stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo - usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych
      - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Natomiast na podstawie art. 16j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Indywidualną stawkę amortyzacyjną można ustalić kwotowo lub procentowo. Indywidualnie ustaloną stawką amortyzacyjną dokonuje się odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, a więc w równych ratach przez cały okres amortyzacji. Ponadto okres amortyzacji ustalony stawką indywidualną dla budynków handlowo – usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji (używanych i po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika) nie może być krótszy niż - 3 lata.

Powyższa metoda nie może być stosowana m. in. dla środków trwałych wniesionych w formie aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w przypadku gdy wspólnik wnoszący aport stosował inną metodę amortyzacji w odniesieniu do tych środków trwałych (w tej sytuacji obowiązuje bowiem zasada kontynuacji – art. 16h ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje nabywanie obiektów handlowych zaliczanych do rodzaju 103 Klasyfikacji. Nabycie to może nastąpić w drodze ich kupna bądź poprzez otrzymanie wkładu niepieniężnego od innego podmiotu. Przedmiotowe obiekty będą następnie wynajmowane na rzecz osób trzecich prowadzących w nich działalność handlową. Ponadto Spółka wskazała, iż nabywane przez Nią obiekty handlowe będą spełniały warunki dla uznania ich za budynki używane w rozumieniu ww. art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż Spółka może stosować indywidualne stawki amortyzacji, gdy spełnione będą następujące warunki, i tak:

1. budynki handlowo – usługowe wymienione w rodzaju 103 Klasyfikacji muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki,
2. budynki te muszą spełniać kryteria używanych w rozumieniu art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
3. budynki te nie mogą być przedmiotem wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Z analizy sprawy wynika, iż wszystkie wskazane przesłanki zostały przez Spółkę spełnione, zatem możliwe jest zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Reasumując, w przypadku nabycia nieruchomości spełniającej definicję używanego środka trwałego i obejmującej obiekt handlowo – usługowy (samodzielny sklep) wymieniony w rodzaju 103 Klasyfikacji, Spółka będzie miała możliwość – stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 w związku z art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – ustalić indywidualny okres amortyzacji dla takiego obiektu, jako okres nie krótszy niż 3 lata. Bez znaczenia jest tu forma nabycia przedmiotowych obiektów (zakup lub aport), pod warunkiem, iż nie zostaną one wniesione w ramach aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.