INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 11 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia indywidualnego okresu amortyzacji dla obiektu handlowo-usługowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia indywidualnego okresu amortyzacji dla obiektu handlowo-usługowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

GmbH (dalej: Spółka) jest komandytariuszem spółki komandytowej (L Sp. z o.o. Sp. k. dalej: L Sp.k.), która prowadzi działalność w zakresie sprzedaży towarów handlowych poprzez sieć sklepów na terenie całej Polski. Sklepy, w których L Sp.k. prowadzi działalność handlową są własnością innych podmiotów i są wykorzystywane na podstawie umów najmu. Spółka planuje, iż nabędzie część obecnie wynajmowanych nieruchomości (spełniających definicję towarów używanych, o której mowa w art. 16j ust. 3 pkt 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o PDOP)), poprzez ich kupno, a także w drodze otrzymania wkładu niepieniężnego od innego podmiotu.

W związku z tym, iż L Sp. k., nie posiada osobowości prawnej oraz nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy PDOP, przychody i koszty, jakie osiąga, stanowią przychody i koszty jej wspólników proporcjonalne do posiadanych przez nich udziałów. Podatnikami są zatem wspólnicy L Sp. k., w tym również Spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku planowanego przez L Sp. k. nabycia nieruchomości (spełniającej definicję używanego środka trwałego zgodnie z art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o PDOP), obejmującej obiekt handlowo-usługowy (samodzielny sklep), który jest wymieniony w rodzaju 103 klasyfikacji, możliwe jest ustalenie indywidualnego okresu amortyzacji dla takiego obiektu, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 Ustawy o PDOP, jako okres nie krótszy niż 3 lata... Czy odpisy amortyzacyjne, ustalone zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 Ustawy o PDOP mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki w świetle art. 15 ust. 1 UPDOP proporcjonalnie do wysokości posiadanego udziału Spółki w zysku w L Sp. k....
2. Czy dla interpretacji przepisów art. 16j ust. 3 pkt 1 oraz art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP będzie miała znaczenie forma nabycia opisanych powyżej nieruchomości - tj. poprzez otrzymanie aportu rzeczowego przez L Sp. k. bądź ich nabycie w drodze kupna...

Spółka powołuje art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla budynków (lokali) i budowli innych niż budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 10 lat, z wyjątkiem:

• trwale związanych z gruntem budynków handlowo—usługowych, wymienionych w rodzaju 103 klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
• kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m₃, domków kempingowych i budynków zastępczych,

dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

W związku z brzmieniem powyższego przepisu, zdaniem Spółki uzasadnione jest stanowisko, zgodnie z którym okres amortyzacji używanych, trwale związanych z gruntem budynków handlowo - usługowych, wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji może zostać ustalony indywidualnie i nie może być krótszy niż 3 lata.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretacje wydane przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 22.02.2008, sygn. lP-PB3-423-497/07-3/DG oraz z dnia 3.09.2007 r., sygn. IPPB1/415-41/07-2/AG; przez I Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu z 24.08.2007r., sygn. ZD/4061-107/07 oraz II Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie z 31.05.2007 r., sygn. 1472/ROP1/423-103/07/MK, a także wyjaśnienia Ministerstwa Finansów opublikowane na łamach Rzeczpospolitej, dodatek Dobra Firma z dnia 13.10.2005 r., zgodnie z którymi w przypadku nabycia środków trwałych zaliczanych do rodzaju 103 Klasyfikacji, które wcześniej były wykorzystywane przez okres przekraczający 60 miesięcy, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie nie krótszym niż 3 lata. Spółka uważa jednocześnie, iż środki trwałe zaliczane do rodzaju 103 Klasyfikacji (np. samodzielny obiekt handlowo-usługowy - sklep), powinny zostać uznane za spełniające definicję używanego środka trwałego, określoną w art. 16j ust. 3 ustawy o PDOP również w sytuacji, jeżeli poprzedni właściciel zajmował się ich wynajmem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a inny podmiot prowadził działalność handlową.

Zdaniem Spółki sposób nabycia nieruchomości nie będzie miał wpływu na możliwość zastosowania przepisu art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o PDOP, pod warunkiem, że wniesienie nieruchomości aportem do L Sp. k. nie nastąpi w ramach wniesienia aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Zgodnie bowiem z art. 16h ust. 3 oraz ust. 3a ustawy o PDOP, w takiej sytuacji podmiot nabywający majątek, który uprzednio był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład jest zobowiązany do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuując metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot wnoszący taki majątek.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku nabycia obiektów handlowo-usługowych, wykorzystywanych jako przedmiot najmu przez okres dłuższy niż 60 miesięcy oraz zaklasyfikowanego do Rodzaju 103 Klasyfikacji możliwe jest ustalenie indywidualnego okresu amortyzacji takich środków trwałych, z zastrzeżeniem, iż okres ten nie może być krótszy niż 3 lata. W konsekwencji Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości dokonanych przez L Sp. k. odpisów amortyzacyjnych proporcjonalnie do wysokości posiadanego udziału Spółki w zysku w L Sp. k., zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Nie ma przy tym znaczenia to, czy taka nieruchomość zostanie przez L Sp. k. kupiona, czy też wniesiona aportem przez inny podmiot (pod warunkiem, iż nie zostanie wniesiona w ramach aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.