INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2010r. (data wpływu do tut. BKIP 04 października 2010r.), uzupełnionym w dniu 30 grudnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych samochodów osobowych, używanych przez klientów Spółki jako samochody zastępcze na czas naprawy lub przeglądu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 października 2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych samochodów osobowych, używanych przez klientów Spółki jako samochody zastępcze na czas naprawy lub przeglądu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 21 grudnia 2010r. znak: IBPBI/2/423-1325/10/CzP wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. BKIP 30 grudnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, świadczy usługi naprawy pojazdów.

W celu realizacji swej działalności Spółka musi wynajmować samochody osobowe, które przeznaczone są dla klientów pozostawiających swoje samochody w serwisie, na czas trwania naprawy lub przeglądu - jako samochody zastępcze. Przy obecnej ilości klientów Spółka nie posiada bowiem dostatecznej ilości własnych samochodów zastępczych. Samochody osobowe wynajmowane w celu ich udostępnienia klientom jako samochody zastępcze nie stanowią składników majątku Spółki i wynajmowane są od firm zajmujących się profesjonalnie wynajmem samochodów, często tylko na kilka dni. Samochody te są udostępnianie klientom zależnie od charakteru napraw i umowy z klientem bądź odpłatnie, bądź bez dodatkowych opłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć wydatki z tytułu używania niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych samochodów osobowych używanych przez klientów jako samochody zastępcze, do kosztów prowadzonej działalności, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Zdaniem Spółki, możliwe jest zaliczenie kosztów używania samochodów wynajętych i oddanych następnie klientom jako samochody zastępcze do kosztów prowadzonej działalności, stanowiących koszty uzyskania przychodu, pomimo nieprowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w okresie kiedy samochód jest w dyspozycji klienta. Koszty używania takich samochodów są kosztem uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy, ponieważ Spółka ponosi te koszty w związku z świadczeniem usług przeglądów i napraw gwarancyjnych i pogwarancyjnych samochodów oraz koszty te są przenoszone na klienta bądź w cenie usług naprawy czy przeglądu, bądź jako czynsz najmu (podnajmu). Taki wniosek wynika przede wszystkim z wykładni gramatycznej cytowanego przepisu, który mówi o „przebiegu pojazdu dla celów podatnika” tymczasem po udostępnieniu samochodu klientowi, przebieg pojazdu będzie następował dla celów klienta, dane dotyczące daty i celu wyjazdu czy opisu trasy w istocie znane są jedynie klientowi, któremu udostępniono samochód zastępczy.

Podobne stanowisko zawarte jest w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów Znak: IBPB3/423-147/CzP z dnia 20.12.2007r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od przychodu, lecz tylko ten, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Zgodnie z tym przepisem na podatniku ciąży również obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 5 updop, przebieg pojazdu powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy samochody osobowe są wynajmowane przez Wnioskodawcę, a jednocześnie nie są przez niego używane, tylko przekazywane osobom trzecim (klientom) do używania jako samochody zastępcze, nie jest możliwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów w sposób przewidziany w art. 16 ust. 5 updop. W takim przypadku, w okresie kiedy samochód jest w dyspozycji klienta, należy zaliczyć wydatki związane z używaniem samochodów do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie zdarzenia przyszłego wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.